De drie broertjes Bok

De drie broertjes Bok
Illustraties: Jon Klassen
tekst: Mac Barnett

De drie geiten is een Noors sprookje, dat voor het eerst werd gepubliceerd in het boek Noorse Volksverhalen van Peter Christen Asbjørnsen en Jørgen Moe tussen 1841 en 1844.
Gelukkig doorstaan echt leuke verhalen de tijd. En zo komt het dat Mac Barnett, samen met de fantastische illustrator Jon Klassen, nu het verhaal in een eigentijdse versie presenteert.

Zoals het bij sprookjes gaat, begint het met, Er was eens... en in dit geval was Er eens een brug. Aan de ene kant van de brug was het gras dor en droog en aan de andere kant bevond zich een sappige weide. Het is dan ook logisch dat een van de broertjes Bok naar de overkant wilde.
Maar onder de brug woonde een valse trol die heel erge honger had.

Toen hij de hoefjes hoorde klipkloppen op de brug sprong hij tevoorschijn, zo'n lekker geitje lustte hij wel! Maar het kleine bokje waarschuwde de trol dat het niet slim was om hem op te eten. Straks kwam zijn broer en die was veel groter! Aan hem zat lekker mals en sappig vlees. Dus mocht het geitje passeren en wachtte de trol op de broer van het kleine bokje.Maar ook deze bok vertelde over zijn grote broer, die nog veel groter en malser dan hij was. Waarop de tweede bok naar de groene wei mocht lopen.En toen...hoorde de bok geen klipperdieklap maar Klip, klap, klip klap. Gauw sprong de trol tevoorschijn. En wat bleek? De derde broer was groot! Héél groot! Enorm groot! Té groot!En zo kwam het dat de trol verdween en de bokjes vrij gebruik konden maken van de trollenbrug.
Heerlijk verhaaltje natuurlijk, met opnieuw geweldige tekeningen met de voor Jon Klassen typerende ogen die alles uitdrukken.

Maar dan komen we bij de vertaling... Het is voor Imme Dros jammer dat je op internet vaak het origineel kunt opzoeken, in dit geval wordt het boek zelfs voorgelezen door de auteur zelf. Als je die Engelse versie beluistert en leest dan sprankelt het en zit er humor in de tekst. Bovendien is maar een heel klein deel op rijm.
Echter Imme Dros heeft het zichzelf moeilijk gemaakt, ze heeft namelijk, weliswaar op een ontzettend knappe manier, de tekst helemáál op rijm gezet. Die rijm is prachtig en vol ritme maar veel te hoogdravend en vaak afwijkend van de originele tekst. Helaas het beoogde speelse effect wat rijm meestal heeft, blijft weg. Daardoor slaat het verhaal deels dood.
Jammer want het Engelse origineel is heel toegankelijk, grappig en fris en goed te begrijpen voor kinderen.

Dit neemt niet weg dat het boek een lust voor het oog is en het verhaal dankzij de beeldende afbeeldingen toch aangenaam overkomt. Maar de tekst zelf had beter gekund.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar