Blommetjes
illustraties: Sydney Smith
verhaalidee: JonArno Lawson
In dit tekstloze boek zien we op de zwart-wit afbeeldingen een meisje in een rode jas aan de hand van haar vader, die grijze kleren draagt, door de stad lopen. Ze hebben boodschappen gedaan. Het meisje vormt aanvankelijk het enige kleuraccent op de afbeeldingen, zo kunnen we haar goed volgen.
Vader loopt een beetje gedachteloos rond maar het meisje ziet van alles. Ze ziet de vogels op het dak, een tatoeage van een vogel op de arm van een man, ze ziet een mevrouw in een auto én een paar gele (!) bloemetjes, die ze plukt. We zien haar langs een fruitkraam lopen vol bontgekleurd fruit, ze ziet weer een paar, dit keer roze, bloemen tussen een paar stenen en plukt die ook. Papa wacht geduldig. Het meisje ruikt zielstevreden aan haar bosje bloemen. Ze is er heel blij mee.
Papa heeft zijn hoofd niet echt bij zijn dochtertje, hij leeft in zijn boodschappenwereld. We zien hem soms ook druk in gesprek met iemand via zijn mobieltje. Hij registreert wel het doen en laten van het meisje maar is er niet echt bij betrokken, er ontgaat hem veel. Hij ziet die vrolijke bloemjurk van die mevrouw niet. Hij merkt niet dat zijn dochtertje weer een paar bloempjes gevonden heeft.
Zij ziet wél de mooi gekleurde flessen in een etalage, papa niet, hij kijkt al bellend afwezig naar zijn dochtertje. Ze lopen het park door en daar ligt een dood vogeltje. Het meisje ziet het, papa niet. Zij blijft staan, papa niet. Zij zit op haar hurken bij het vogeltje en kijkt, papa staat te praten door de telefoon. Als ze uiteindelijk doorloopt, naar papa die zijn hand uitnodigend uitsteekt zien we een ontroerende close-up van het vogeltje, op zijn lijfje liggen een aantal van haar mooie bloemetjes...
De hele omgeving wordt door die lieve daad gelijk kleuriger en fleuriger. Het zwart-wit wat overheerste in de afbeeldingen maakt plaats voor kleur. Het meisje legt bij een man die op een bank ligt te slapen ook vrolijke bloemetjes en de hond van de man waar papa mee staat te praten krijgt eveneens bloemetjes achter zijn halsband gestoken.
Het meisje maakt de hele wereld vrolijker en kleuriger. Zelfs de huizen en de auto's krijgen kleur evenals papa's kleren. Eenmaal thuis krijgen mama en haar broertje en zusje in de tuin ook bloemetjes. En dan loopt het meisje door, en steekt het laatste bloemetje in haar eigen haar. Ze kijkt omhoog naar de vogels en loopt door, naar haar eigen mooie bloemenwereld.
Toen ik het boek uit had, had ik dik kippenvel op mijn armen staan en voelde ik me tot mijn eigen verrassing geroerd en een beetje weemoedig. Wat was het wat me zo raakte? Vermoedelijk de eenvoud, het 'simpele' geluk wat je kunt beleven aan heel gewone dingen, die normaal gesproken aan je voorbij gaan. Het meisje maakt met haar groothartige daden de wereld letterlijk mooier. Ze geeft kleur aan alles. Iets om te onthouden...
Prachtig verhaal. Echt een koesterboek.
Zie ook het 'inkijkexemplaar'
ISBN 9789492168078 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Karmijn | maart 2016
Afmeting 23 x 23 cm Leeftijd 5+
© Dettie, 6 april 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER