Nieuwe jeugdboekrecensies t/m 5 jaar

Elin de eenhoorn en de droom die uitkwam
Illustraties: Brigitte Barrager
Tekst: Amy Krouse Rosenthal

Fijn! Voor iedereen die Elin de eenhoorn in zijn of haar hart heeft gesloten, is er nu het vervolg. Want in het eerste boek waren er alleen dromen:
Elin droomde over het meisje, waarvan ze trouwens wel zeker wist dat zij bestond! Al lachten de andere eenhoorns haar uit, ze was er zeker van.
En het meisje droomde over eenhoorns, die vast en zeker echt waren!

Het verhaal begint met een groot probleem: in het land van de eenhoorns regent het. En niet zomaar, nee, het regent er al zo lang dat er geen magie meer is. Als het regent zijn er geen regenbogen en zonder regenbogen is er geen magie.
Ze staan maar een beetje te somberen, de eenhoorns. Elin evenwel niet: zij gelooft dat kleine meisjes echt bestaan en zo komt het dat ze net zo sterk en magisch is als altijd.

Ook het kleine meisje ziet de regen somber aan. Ze weet zeker dat ze haar hard nodig hebben in het land van de eenhoorns. Maar: hoe komt ze daar?

En dan… en dan…

Zo mogelijk is dit tweede boek nog mooier dan het eerste: prachtige afbeeldingen, het meisje en de eenhoorn spatten van de pagina’s. Magisch! Absoluut.

Amy Krouse Rosenthal (1965 tot 2017) was een Amerikaanse auteur van zowel volwassenen- als kinderboeken, een korte filmmaker en radiopresentator. Ze is vooral bekend om haar memoires Encyclopedia of an Ordinary Life, haar prentenboeken voor kinderen.

ISBN 9789048873548 | Hardcover | 40 pagina's | Uitgeverij Moon | juni 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Laat maar dicht!
Ralf Butschkow

Het verhaal begint al bij de titel!
De eerste zin in het boek zelf is namelijk 'Nee! Je hebt het boek toch opengemaakt?'

Gelukkig zitten de beer, zebra, wasbeer, pinguin en tapir nog in de kooi van de dierentuin, maar...
doordat jij het boek hebt opengedaan kunnen ze ontsnappen!
En inderdaad weten ze niet hoe snel ze weg moeten rennen. Maar...
als je op hun billen tikt dan blijven ze wel staan.

Eén dier was echter te snel en die is de schuur in gehold.
En daar is het heel donker.
Gelukkig zie je de lichtschakelaar wél!
Dus doe je het licht aan.

En wat je dan ziet....

De grappig weergegeven dieren in dit verhaal spoken nog veel meer uit en het kind moet steeds kleine opdrachtjes uitvoeren om ze weer verder te helpen.
Het is dus een interactief boekje, iets wat altijd goed in de smaak valt bij de peuters.
Ze leren gelijk goed te kijken, zoeken, blazen en nog veel meer.
Denkelijk zal heel vaak voorgelezen moeten worden want het wordt vast een van de meest favoriete boekjes!

@ Dettie, 10 juli 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dit dier hier
30 raadrijmpjes over dieren
Illustraties Iris Deppe
Tekst: Rian Visser

Lees het rijmpje langzaam voor.
Wacht nog even met het laatste woord.
Over welk dier gaat het?

Zo begint het boek van de nieuwe kinderboekenambassadeur Rian Visser.

Op elke twee pagina's zien we een vrolijke afbeelding van een dier met daarbij een rijmpje dat over het dier gaat.
Het laatste woord van het rijmpje ontbreekt, dat mag het kind zelf invullen.
Het knappe is dat het te raden woord al aangegeven wordt door de manier van schrijven.
De tweede regel van het raadseltje rijmt namelijk op het dier dat gevonden moet worden.
Samen met de afbeelding erbij is het prima te doen. Bijvoorbeeld:

Dit dier graast in de wei.
De boer loopt naar haar toe.
Hij wil haar melken in de stal.
Het is een bonte ...

Dit dier kruipt door de tuin.
Langzaam en op zijn gemak
Hij heeft een huisje op zijn rug
Het is een slijmerige ...

Het is altijd leuk om kinderen actief te betrekken bij een boek en dit boek voorziet daar prima in.
De gebruikte zinnen zijn kort en duidelijk.
De dieren zijn vaak goed bekend bij kinderen. zodat het raden niet al te moeilijk wordt.
Opnieuw een erg leuk en zorgvuldig samengesteld boek van Rian Visser.

Iris Deppe heeft al meerder kinderboeken van illustraties voorzien en het is te hopen dat dit nog vaker gebeurt.
De afbeeldingen in dit boek smaken tenminste naar meer.

ISBN 9789025777777 | Hardcover met ronde hoeken | 72 pagina's | Gottmer | 21 februari 2024
Leeftijd vanaf 18 maanden

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Hoe Schildpad aan zijn schild komt
Een ode aan een Afrikaans folklore verhaal
Kristel Steenbergen

Een Afrikaans volksverhaal, over hoe een glanzend, spiegelglad schild veranderde…

Schildpad was lang geleden nog niet het langzame dier dat we nu kennen, hij kon juist zo hard rennen dat hij alle dieren inhaalde! Hij vond hardloopwedstrijden heel leuk. Maar daar had hij weinig aan bij het jaarlijkse Feest van de Wolken. Want de wolken nodigden alleen dieren uit die konden vliegen. Tja…

Maar dan, op een dag, vertelt Kraanvogel over een wedstrijd: Een hardloopwedstrijd! En wie er wint mag mee naar het Feest van de Wolken.

‘Bingo, dacht Schildpad. |Ik ben de snelste, de slimste en de beste! De andere dieren maken geen schijn van kans tegen mij, dat is zo klaar als een klontje.’

Hoogmoed komt voor de val, dat weet je wel. De snelste, dat is Schildpad inderdaad. Maar de slimste?
Inderdaad wint Schildpad en hij mag dus mee. De vogels zorgen er voor dat ook hij kan vliegen, en hij komt aan op het feest. Maar behalve de snelste, de slimste en de beste is hij ook de gulzigste. En dat loopt verkeerd af.
Het gevolg is dat Schildpad er uit komt te zien zoals wij hem nu kennen: een schild dat lijkt te bestaan uit aan elkaar gelijmde stukjes…

Erg leuk verhaal, over een domme egoïstische schildpad, die van een koude kermis thuis komt.
De illustraties zijn mooi kleurrijk. ‘Lief’ is een woord dat in je opkomt als je ze ziet. Maar let op de details: op Muis bijvoorbeeld. En alle dieren worden -hoe schattig ook – realistisch weergegeven.

Kristel Steenbergen is freelance illustrator, vormgever en animator. Ze werkt o.a. voor Elle, LINDAmeiden en het Parool. Haar grote liefde voor het dierenrijk en grafische patronen vormen de basis voor haar werk. Voor Moon en andere uitgeverijen maakte ze al illustraties voor verschillende boeken, maar Hoe Schildpad aan zijn schild komt is haar debuut als prentenboekenmaker.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ben je boos?
Darcy Day Zoells

Het verhaal is eenvoudig. Uit het leven gegrepen.
Hoofdfiguur is een jongen die graag met zijn hond Smittie speelt. Smittie is immers het liefste wezen dat hij kent. Of…is dat toch zijn moeder?

Die heeft het niet gemakkelijk met haar zoon, want bij het spelen met Smittie gaat wel eens iets bij mis.
Als ze in de kamer spelen hoort ze het geluid van iets dat breekt.

‘Wat is daar allemaal aan de hand?’
‘Niets hoor.’

Maar net als zijn moeder ziet de lezer dat er echt wel iets gebeurd is.
Zo ook als hij in bad gaat en Smittie is erbij. En als hij naar bed gaat.
Oei, oei…als mama maar niet boos wordt!

Maar daar lijkt het wel op eigenlijk, want ze leest die avond geen verhaaltje voor…
Hoe zou dat aflopen? Is mama echt boos?

Het verhaal wordt vooral verteld door de afbeeldingen. Je ziet immers wat er gebeurt. Maar je ziet ook dat de jongen lol heeft in zijn hond. En hoe hij quasi onschuldig en bedremmeld ‘Niets hoor’, antwoordt op zijn moeders vraag.
Het is wat er gebeurt als je bij het spelen even vergeet waar je bent. Maar dat weten ouders ook wel toch?

De Amerikaanse Darcy Day Zoells studeerde geschiedenis en studio art aan de Northwestern University. Voor haar illustraties gebruikt ze meerdere technieken: aquarel, inkt en potlood, maar ook werkt ze met digitale media.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een tijger in de trein
Illustraties Rebecca Cobb
Tekst: Mariesa Dulak

Al meer dan zes jaar woon ik in Schoorl, vlakbij de klimduin. Voor kinderen is het een feest om daar te spelen, naar boven lopen en met heel grote stappen naar beneden rennen, of kopjeduikelen of glijden. Alles kan. Met stralende ogen lopen ze dan naar papa of mama en roepen "Zag je dat mama, ik ging heel hard! Zag je dat papa, ik gleed helemaal van boven naar beneden!"
Maar papa en mama hebben niets gezien, de berichtjes op hun telefoon waren veel belangrijker... en dat is waar dit humoristische boek ook over gaat.

Het jongetje uit het boek maakt namelijk hetzelfde mee, en dat terwijl hij allemaal ongelooflijke dingen ziet gebeuren!

We stapten in de trein.
Ik ging met papa naar zee.
Toen reed er - je gelooft het nooit -
een tijger met ons mee!

Het was een geweldig grote tijger met een mooie hoge hoed op. Het jongetje roept 'Papa, zie je dat?'
Maar papa ziet helemaal niets...

De treinreis worden steeds geweldiger, krokodillen met zwembanden stappen in. Nijlpaarden delen thee en taartjes uit, moeder varken met haar kleintjes gaat ook lekker naar zee. Het kan niet op, het wordt steeds gezelliger. Er gebeuren de gekste dingen. Het is compleet feest in de trein.
En papa? Papa ziet nog steeds niets! Die zit nog steeds op zijn telefoon te kijken...
De tijger heeft ondertussen het gedrag van papa in de gaten en vindt zo'n 'afwezige' papa maar waardeloos, hij komt dichterbij met zijn grote kop en dan....

Het is een heerlijk, fantasievol boek met een heldere boodschap voor de volwassenen die mogelijk dit verhaal voorlezen.
Het verhaal maakt goed duidelijk dat ze héél veel missen door steeds maar te appen, te bellen en berichtjes bekijken. Doe weg dat ding en kijk om je heen! Mischien zie je wel een tijger met een hoge hoed!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Boer Boris en de dino
Illustraties: Philip Hopman
Tekst: Ted van Lieshout

"Jaren geleden vond een team van Naturalis niet één, maar vijf triceratopsen (dino's) in de verenigde Staten. Onderzoek wijst uit dat het gaat om een unieke vondst: het is een kudde!" Vanaf donderdag 17 oktober 2024 is de kudde voor het eerst samen te zien bij Naturalis in Leiden.
Maar eerst kun je deze zomer de dino's los van elkaar te zien in Maastricht, Tilburg, Delft, Haarlem en Leeuwarden.
Voor Ted van Lieshout en Philip Hopman was dit een mooie aanleiding om een nieuw Boer Boris verhaal te maken dat draait om een dino en dat is weer heel goed gelukt.

Boer Boris is namelijk lekker aan het ploegen op het land en ineens loopt de ploeg vast, er zit iets in de ploegenschaar! Het blijkt een bot! Een héél groot bot!
Van welk dier kan dat nou zijn?
Boer Boris haalt de graafmachine erbij en vindt steeds meer botten, wel honderd! En ook nog een schedel!
Ineens ziet hij het, het is een dinosaurus. Hij belt gelijk naar Naturalis en die komen gelijk kijken zeggen ze.

Ondertussen willen Sam en Berend de botten aan elkaar plakken 'want anders blijft hij dood'. Boer Boris legt uit dat alleen in sprookjes dino's weer levend kunnen worden. Deze botten blijven botten. Toch pakken ze de lijmtubes en ze maken er een prachtige dino van, die ze aankleden met bloemen. Het ziet er geweldig uit.
Ze gaan maar naar het bloemencorso... Of maken ze er toch een sprookje van?

Zoals altijd is de tekst op rijm wat altijd lekker voorleest maar ik heb wel betere verhaaltjes gelezen over Boer Boris. Maar dat gebeurt vaker als het onderwerp een 'opdracht' is.
Spontaan ontstane verhalen zijn meestal beter. Maar dat neemt niet weg dat het wel weer een vrolijk boek is met erg leuke, fantasievolle tekeningen van Philip Hopman.
Een Boer Boris boek kan eigenlijk nooit slecht zijn.

Bij het boek zijn ook vertelplaten verkrijgbaar en op de website van Boer Boris kun je zien hoe je een Boer Boris Dino-opgravingsdoos kunt maken of dinokoekjes

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De grote winnaar
Katrijn Jacobs

Roki is een echt speelmonster, hij is echt helemaal stapelgek op spelletjes. Maar het allerliefst speelt hij spelletjes die hij zelfbedacht heeft, zoals: vuurschietertje, stiekem stinken, maak-de-buurman-bang. Zelf spelletjes bedenken is ook wel handig want dan bedenk je ook zelf de spelregels en win je heel vaak. Dat is voor Roki fijn want ... hij kan niet tegen zijn verlies!
En gebeurt dat toch dan weet je niet wat je ziet! Roki blijkt ineens een enorme krijsbek te hebben.

Die dag hebben Banka en Mirmi ook een spelletje bedacht. Het heet ... Verliezertje!
Je moet niet winnen maar juist verliezen! En dat is nog best lastig.
Met verstoppertje spelen laat je je snel vinden. Bij tikkertje laten ze zich altijd aanraken enz.
Het is echt heel raar. Roki hoeft niet vals te spelen, hij verstopt zich niet, hij verandert niet snel de spelregels.

De wijze les die Riki geleerd heeft, is: Winnen is leuk, maar verliezen ook. Zolang je maar plezier hebt.

Zo'n les is natuurlijk altijd goed om aan kinderen mee te geven. Maar het wordt wel een beetje statisch gebracht. De speelsheid ontbreekt, wat je bij een verhaal over spelletjes wél verwacht. Vooral de afbeeldingen hebben weinig vaart.
De monsters zijn wel heel leuk om te zien, lekker vrolijk ook. Roki heeft een gezellige monsterkop, je wordt er niet bang van.
Maar het geheel is wel érg schattig allemaal. Maar dat zeg ik als volwassene, misschien vinden kinderen het geweldig.
Vooral de gekke namen van de spelletjes zullen ze vermoedelijk heel leuk vinden.

Dettie, 5 juli 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bootje van papier
Wen Ermin

Een vel wit papier. Meer heeft Yuki niet nodig
om het fijn te hebben op het eiland waar ze woont.
Ze vouwt er de mooiste origamifiguren mee.
Tot ze op een middag vol verbazing ziet hoe
haar papieren vogels het raam uit vliegen ...

Een boek dat zo begint, wekt gelijk de nieuwsgierigheid op en als je de volgende pagina's leest dan merk je dat het verhaal nog veel aparter wordt. Yuki en haar hond Momo rennen namelijk achter de vogels aan en wat blijkt ... Ze brengen hen naar een bootje dat in de rivier ligt. Een bootje van papier! Dat is echt helemaal geweldig!

Yuki en Momo gaan gelijk in het bootje zitten, ze zoeken nog de peddels maar dat heeft geen zin meer. Het bootje beweegt uit zichzelf! En het leuke is, het bootje begint helemaal te stralen, het geeft licht! Het ziet er echt heel mooi uit. En daar gaan Momo en Yuki, over de golven en ineens ... stijgen ze op!

Ze worden door een wolkentunnel gestuurd en dan ... zien ze helder licht Wat ze zien is enorm. Ze zien prachtige dieren zoals vogels met vier vleugels, een vliegend tijgertje, een konijnvlinder een vliegend vosje en nog veel meer bijzondere dieren. Van een lieve vogel krijgen ze een stralende ster die hen zal beschermen en ook van de andere dieren krijgen Momo en Yuki geschenken. En dan wordt het nacht ...

Ook de nacht heeft zijn eigen sfeer, ze zien de mooiste sterren en varen over een sterrensluier van sterrenstof! Maar dat is nog niet alles, ze belanden ook onder water waar ze, net als in de wolkenlucht, hun ogen uitkijken. Wat een belevenis!

Hoe het verder gaat kun je zelf lezen in dit fantasievolle boek dat ook vol met sprookjesachtige, voornamelijk blauwgekleurde, bijna dromerige afbeeldingen staat.
Je moet gewoon even zuchten als je het dichtslaat, zo mooi is het boek gemaakt. Wen Ermin heeft dan ook de zilveren medaille van de Key Colours Competition China 2021 ontvangen voor dit werk. Het is echt een bewaarboek zodat je af en toe weer even kunt genieten van de schitterende illustraties.
Prachtig!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Perla de superhond
Illustraties: Sandy Rodriguez
Tekst: Isabel Allende

"Het allereerste kinderboek van internationale bestsellerauteur Isabel Allende", staat boven de titel geschreven.

Dit is echter niet haar eerste kinderboek "Van 1973 tot 1974 werkte zij mee aan het kinderblad Mampato. Zij gaf twee kinderverhalen uit: La abuela Panchita en Lauchas y lauchones" is op Wikipedia te lezen.

Isabel Allende is verder een gerenommeerde schrijfster, boeken als Het huis met de geesten, Eva Luna, Paula, Fortuna's dochter en nog veel meer romans zijn internationale bestsellers geworden. Allende heeft ook een mooie stijl van schrijven met soms een vleugje mystiek in haar werk.
Een kinderboek van haar hand houdt dan ook een belofte in, maar kan ze die waarmaken?

Het verhaal wordt verteld door Perla, de hondje van het jongetje Nico. Perla heeft de bijzondere eigenschap dat hij kan brullen als een leeuw.
Ook heeft hij heeft een magische verstopplek, waar de vorige bewoner - een tovenaar - een beetje toverpoeder heeft achtergelaten. Hij zit daar vaak met Rico. Vooral als Rico weer eens gepest is door Tom, de grote pestkop op school. Op de magische plek huilt Rico vaak uit bij Perla.

Op een dag zijn Rico en Perla in het park en daar komt een grote hond op Perla af.

"Ik wachtte niet op hulp. Ik liet [...] mijn meest angstaanjagende brul horen, schuimbekkend, al mijn haren overeind. Hij verstarde, overrompeld. En toen stoof ik met mijn volle vijf kilo spieren op hem af."

En... de grote hond rent weg!
Wat Perla niet weet, is dat hij met zijn stoere gedrag, ondanks zijn kleine lijfje, een voorbeeld is geworden voor andere mensen en vooral voor Rico.
Rico is zelfs niet meer bang voor de directeur van school!

De pech van een grote schrijfster die een kinderboek schrijft, is dat ze grote verwachtingen schept. Haar boeken voor volwassenen zijn immers zo goed.
Maar kinderboeken schrijven is een kunst op zich. Dat is een vak apart.
Het verhaal is best leuk maar er wordt teveel uitgelegd, er zijn teveel zijlijntjes. Het is niet echt in 'kindertaal' geschreven, het is niet speels en sprankelend geschreven.
Het is een zorgvuldig uitgewerkt verhaal, maar je mist het kind erin. De taal is te statisch.
Het boek heeft niet iets wat het boven de doorsnee kinderboeken laat uitstijgen. Wat niet wil zeggen dat het slecht is, integendeel, het is een leuk verhaaltje, maar dat is het dan ook.
Niet meer en niet minder.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Foutje? Echt niet!
Illustraties: Linde Faas
Tekst: Pieter Koolwijk

Het gezegde is "Een goede schrijver kan overal over schrijven" maar wat in dit boek gebeurt is het bewijs leveren dat voor een goede illustrator hetzelfde geldt, maar dan op tekengebied.. Zet je die schrijver en illustrator bij elkaar dan krijg je een prentenboek over een... inktvlek!

Maak je namelijk per ongeluk een inktvlek op een vel papier dan is er geen paniek maar teken en schrijf je daar gewoon een verhaal omheen. En zo zie je de inktvlek als het ware ter zand, ter zee, en in de lucht rondzwerven en dan ook nog eens in allerlei hoedanigheden!
Linde Faas maakt de meest bijzondere 'dieren' van de inktvlek. De ene keer is de vlek een bijzondere vogel die zich naadloos tussen de andere vogels voegt en als vis doet de inktvlek het ook goed. Maar op het land kun je gewoon een konijnenvlek worden of zelfs een grote-berg-vlek. Het is maar wat je er zelf in ziet.

Pieter Koolwijk, fantasievol als hij eveneens is, kan hier natuurlijk geweldig op doorborduren, hij voorziet de vlek van een stem en brengt de vlek met zijn woorden nóg meer tot leven!
De vlek trippelt en trappelt, zoemt en broemt, gaat fladder de kladder en bubbelt en babbelt, hopt en flopt.
En zo'n supervlek zou een foutje zijn? Echt niet!

Alles bij elkaar maken de kleuren, de vaart, de woorden het boek tot een geweldige belevenis rond pretvlekken en banjerbeesten. Wie wil dat nou niet?

Pieter Koolwijks verhalen vallen onder de categorie fantasy, maar spelen zich over het algemeen af in de dagelijkse wereld. In ieder verhaal zit altijd een dieper liggend thema verwerkt. Met zijn boeken over Vlo en Stiekel brak hij door in de kinderboekenwereld. Voor Bens boot kreeg hij een Vlag en Wimpel en zijn boek Gozert werd in 2021 bekroond met de Gouden Griffel.

Linde Faas is de vaste illustrator van Pieter Koolwijk en maakte eerder haar eigen prentenboeken Ik neem je mee, De jongen en de walvis en Waar is Grote Broer?

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER