Joke Eikenaar

https://www.facebook.com/joke.eikenaar

Zo trots als een pauw
Joke Eikenaar

"Pol heeft in het begin een prachtige staart, maar eindigt zielsgelukkig met een kale kont"

Deze grappige, intrigerende zin schrijft Joke Eikenaar op haar website en die zin zegt alles over dit boek. Want Pol is in tegenstelling tot Pip helemaal geen trotse pauw, maar wel een heel lieve pauw, die helemaal blij wordt van dingen weggeven. In dit geval, zijn eigen staartveren!

Dat komt eigenlijk door die verwaande Pip die loopt te pronken met zijn prachtige staart. "Hij golft zachtjes op en neer en de kleuren veranderen bij elke beweging. Van paars naar blauw en weer naar paars en weer naar blauw."
Pol moet er van zuchten, zo mooi vindt hij Pips staart, wat prachtig is die toch!
Maar Ebby de eekhoorn is helemaal verbaasd. 'Wat bedoel je, Pol? vraagt hij. 'Jullie staarten zijn precies hetzelfde.'

Pol weet niet wat hij hoort! Maar als Hop de haas langskomt en het bevestigt en zelfs zucht dat als hij ook maar één zo'n veer zou hebben, hij de gelukkigste haas zou zijn die er bestaat, dan moet Pol het wel geloven. En lief als hij is, plukt hij gelijk een mooie veer uit zijn staart en geeft hem aan Hop.
Hop is superblij en Pol ook, gewoon omdat Hop er zo dolgelukkig mee is. Vos krijgt ook een veer, om er prachtige brieven mee te kunnen schrijven en nog vele andere dieren krijgen een veer omdat ze die zo goed kunnen gebruiken...

'Straks hou je geen veren over,' waarschuwt Ebby bezorgd.
'Ik kan er niets aan doen Ebby, lacht Pol. Ik word zo vrolijk van al die blije snuitjes. Bij mij slepen die veren toch alleen maar achter me aan [...]'

En dan ~~is de koek~~ zijn de veren op en daar loopt Pol helemaal blij in het rond met zijn kale kont. Natuurlijk lacht Pip zich helemaal slap en zet zijn veren nog maar eens op zodat iedereen zijn prachtige glanzende pauwenstaart kan zien. Maar niemand is onder de indruk... want aan een mooie buitenkant heb je niets als je niet mooi van binnen bent.

Uiteraard is de boodschap duidelijk, wees aardig voor elkaar, deel met elkaar. Maar de manier waarop deze boodschap gebracht wordt, is echt kostelijk. Vanaf de allereerste pagina geniet je van de afbeeldingen... Heb je ooit een zonnebadende pauw, heerlijk liggend op de grond, gezien? In dit boek zie je dat dus, en hoe! De pauw geniet zichtbaar, je zou er zo lekker naast gaan liggen. Ook zie je een pauwenwasje buiten hangen, bestaande uit prachtige lange pootkousen met streepjes en rondjes, jawel.

Naast de mooie inhoudelijke les ontbreekt de humor dus ook niet. We zien bijvoorbeeld ook Sep Schaap gewoon lekker in een boom zitten breien met de gekregen pauwenveren en Snoes de schildpad jeukt met de veer lekker tussen haar schild en lijfje. Je voelt haar opluchting bijna...
Maar die kale kont is écht hilarisch, die is het aller, allerleukste. Je gaat vanzelf grinniken als je die ziet.

Al met al is het naast een lief, vrolijk, sociaal en grappig verhaal ook een heel mooi kijkboek dat kinderen helemaal geweldig zullen vinden.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Op zoek naar het begin
Joke Eikenaar

Als je lekker in het meer staat de badderen en je ontdekt ineens dat je je handdoek vergeten bent is dat behoorlijk vervelend. Dat overkomt Ridder Pepijn. Maar gelukkig ziet hij een handdoek liggen, denkt hij... Maar het is dan wel een enorme handdoek! Er komt geen eind aan!
Natuurlijk is het geen handdoek maar de enorme lap stof is wel handig voor Pepijn. Hij kan zich daarmee wel afdrogen.
Nieuwsgierig als hij is, gaat hij samen met zijn paard op pad om het begin van die lap te vinden, dan kan hij de lap terugbrengen. Want hij is wel een échte ridder en ridders zijn dapper en vriendelijk en hoffelijk. En het lijkt hem ook wel een heel leuk avontuur en toevallig is hij gek op avonturen.

© Joke Eikenaar Hij komt eekhoorntjes tegen die hij gezellig glijbaantje ziet spelen met de lap, maar het eind van die enorme lap is nog lang niet in zicht. De lap kronkelt over het gras, hangt in de boom, zwiert over de brug en nog steeds ziet Pepijn niet waar de lap eindigt. Ondertussen komt hij van alles en iedereen tegen. En je bent ridder of niet dus als iemand de lap gebruikt dan snijdt hij dat stuk gewoon af, een stukje meer of minder maakt niet uit bij zo'n enorm stuk stof. En zo houden twee kinderen bijvoorbeeld hun tentje. De charmante ridder maakt er zelfs nog even gauw een raam in met zijn stoere zwaard.
En dan, eindelijk... ziet hij waar de lap begint en bij hoort. Dát is nog eens leuk!

Zoals altijd weet Joke Eikenaar uitstekend en met veel humor gelijk de toon te zetten. Ridder Pepijn is een vrolijke ridder met flair en dat blijft het hele boek zo. De afbeeldingen, eveneens door Joke Eigenaar gemaakt, zijn fris met grappige details, zoals de twee elegante bloempjes in de staart van het verder bonkige stoere paard of de egel die prachtig zijn stekels door de lap heen steekt, of de twee eekhoorns die het schimmenspel van de ridder en de draak spelen...
Dat soort dingen maken de boeken van Eikenaar zo aantrekkelijk. Gewoon kopen en genieten!

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de rreacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Mam, doe normaal!
Joke Eikenaar

Het is natuurlijk voor een kind al akelig, vreselijk, afschuwelijk als grote mensen zogenaamd grappige dingen doen. Maar nóg erger is het als je eigen moeder steeds heel rare dingen doet, dan schaam je je toch dood!
Zola schrikt zich dan ook naar als de juf aankondigt dat ze volgende week maandag op huisbezoek zal komen. Nee! Dat kan helemaal niet! Wat zal juf wel denken als ze haar moeder leert kennen! Want haar moeder kan echt nóóit eens normaal doen. Hoe hard Zola ook roept 'Mam, doe normaal!' haar moeder vindt gewoon alles leuk en om te lachen.

Als het warm is stapt ze blij de stadsfontein in, als ze naar de supermarkt gaan, gooit ze altijd wel spullen uit het rek en krijgt dan de slappe lach, haar moeder ligt ook dubbel van het lachen als ze op het schoolplein een groot gat in haar broek ontdekt. 'Nog iets groter en mijn bil komt erdoor!' roept ze in zo'n geval schaterend. Zola sluipt dan maar stiekem de school in, ze hoort niet bij dat malle mens.

Haar moeder brult mee met de brulkikkers, zingt mee met de straatzangers, past hoeden in de hoedenwinkel en springt zomaar op de trampoline. Vreselijk toch? En nu komt juf maandag een kop thee drinken bij die rare moeder van haar!

'De juf vindt mama vast heel raar.
Zola vraagt zich af of ze mama misschien in de kelderkast
moet opsluiten als juf komt. Dan zal ze alleen met Zola
thee drinken en dan komt ze er nooit achter dat Zola
een heel rare moeder heeft.'

En dan is het zover... De juf is er... Zola staat met haar oor tegen de deur, als mama maar normáál doet, en dan hoort ze lachen, heel hard lachen. Juf en mama lachen! Ze gieren het uit! En de reden waarom ze lachen is zo heerlijk dat Zola gelijk de fratsen van haar moeder veel minder erg vindt.

Heerlijk boek, dat je met een brede grijns dichtslaat. De moeder van Zola heeft zo'n enorm plezier in het leven dat je er vanzelf vrolijk van wordt. De lach giechelt en schatert bijna van de afbeeldingen af.
Maar je kunt je je ook zo goed voorstellen dat een kind daar heel anders tegenaan kijkt. Mama doet gewoon gek! Mama moet daar gewoon mee stoppen! Nu! De gêne is duidelijk van het gezicht van Zola af te lezen.
Het is in dit boek eens de omgekeerde wereld. Deze keer is het de mama die alles doet in plaats van het kind. Mama is ondernemend, mama stapt overal ongegeneerd en vrijmoedig op af en dát maakt het verhaal nu juist zo vreselijk origineel en leuk.

ISBN 9789044826074 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Clavis | mei 2016
Leeftijd 5+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Op zoek naar de zeekip
Joke Eikenaar

Wat doe je als gewone kip zijnde en je hoort Hond vertellen dat hij aan het strand een zeehond heeft gezien en daarna ook nog eens vertelt dat er zeekoeien en zeepaardjes bestaan. Dan ga je nadenken. Zouden er dan ook zeekippen zijn? Maar Hond heeft er nog nooit van gehoord. Een zeekip bestaat niet, zegt hij pertinent.

'Nee?' Kip zet beledigd haar vleugels in haar zij. 'Wedden van wel?
Als er een zeehond en een zeekoe en een zeepaard is, dan is er ook een
zeekip. Hij is alleen nog niet ontdekt. Dus dat ga ik doen.' [...]

'Maar... hoe wil je dat dan doen?' sputtert Hond. 'Jij kan helemaal niet zwemmen!'

'Grote ontdekkingsreizigers laten zich niet tegenhouden door een beetje water.' zegt Kip.
Trots steekt ze haar snavel in de lucht en loopt op hoge poten weg.

Kip zal het wel eventjes uitzoeken. Ze duikt de schuur in en ontwerpt een heus kippenduikpak. Als ze klaar is, wandelt ze vastberaden met haar duikspullen naar de zee en plonst het water in. Het pak werkt perfect. De zeehond leidt haar rond. Kip kijkt haar ogen uit. Ze ziet alle boerderijdieren in zeevorm voorbij komen zoals de zeekoe, de zeekat, een zeemuis, een zeevarken en het zeepaardje, maar helaas er is geen zeekip te bekennen!
Het gekke is dat al die zeedieren helemaal niet op haar boerderijvrienden lijken, alleen het zeevarken een klein beetje. Het zeepaardje is zelfs heel klein! Ze zijn gelukkig allemaal wel heel aardig tegen Kip. Ze krijgen er zelf helemaal lol in en zoeken met met veel plezier allemaal mee naar 'de verre, verre nicht' van Kip. Zullen ze haar vinden?

Soms voel je je gewoon verwend door een boek zoals dit exemplaar. Al moet ik bekennen dat ik de eerste pagina na de mooie coverafbeelding wel érg druk vond. Maar gelukkig blijft het bij die ene drukke tekening. Daarna wordt het boek steeds mooier en humoristischer.

Wat het verhaal vooral zo aantrekkelijk maakt is die rare kip met haar glazen duikersbol op haar kop tussen al die zeedieren. - Je leert gelijk nog een stel dieren kennen ook! - De verbazing is van haar koppetje af te lezen als ze de vreemde vormen ziet van de zeehonden, -koeien, -paarden en andere zeedieren. Het is een compleet andere wereld voor haar (en ons). Het is puur genieten. Maar die zeekip... waar is dat beest? Of krijgt Hond toch gelijk?

Het boek leest ook erg prettig voor dankzij de eenvoudige maar niet kinderachtige taal die gebruikt is. De zinnen zijn kort en de tekst is goed leesbaar afgedrukt. Joke Eikenaar heeft van de tekeningen en tekst een erg origineel geheel gemaakt waar kinderen veel plezier aan zullen beleven.
Chapeau!

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Besje Prinsesje
Joke Eikenaar

Prinses Sebestiènne, kortweg Besje genoemd, heeft alles wat een kind zich wensen kan, ze woont in een paleis en heeft kasten vol speelgoed. Maar toch is ze niet blij en gelukkig. Ze wil zo graag eens gewoon buiten spelen maar dat is veel te gevaarlijk volgens haar papa, de koning. Maar Besje dringt aan en uiteindelijk mag ze naar buiten, maar... haar lijfwachten mogen haar geen moment alleen laten. En zo zien we Besje naar buiten huppelen, met vier lijfwachten achter haar aan.

Besje maakt gelijk nieuwe vriendjes die niet weten dat zij een prinsesje is - ondanks het kroontje op haar hoofd - . We zien haar lekker vrolijk in het water rondzwemmen, mèt de lijfwachten om haar heen. © Joke Eikenaar Besje speelt verstoppertje, haar schoenen met koninklijk bont steken nog net uit het gebladerte van de boom. Onder de boom staan... jawel, de vier lijfwachten. Toch heeft Besje het vreselijk naar haar zin. Eindelijk kan ze buiten spelen met leeftijdsgenootjes!

Maar als Besje heerlijk op het springkussen gaat springen is ze haar nieuwe vriendjes ineens kwijt! Dat krijg je als die vier stoere lijfwachten mee gaan springen... Haar nieuwe vriendjes zijn daardoor als een katapult de bomen in gelanceerd en nu zijn ze boos, ze vinden er niets meer aan om te spelen met een meisje dat aldoor vier mannen met achter zich aan sleept. Besje is woedend op de lijfwachten maar ja, zij doen ook maar gewoon hun werk.
Arme Besje, ze wil zo graag een gewoon meisje zijn en lekker spelen. Hoe komt ze van die mannen af? Ze denkt razendsnel na. En dan... krijgt Besje, slim als ze is, een fantastisch idee!

Het verhaal is origineel maar het zijn vooral de mooi gekleurde afbeeldingen, verspreid over twee pagina's, die het boek maken. Ze zitten vol grapjes en je zit regelmatig breed te glimlachen om de erg humoristisch weergegeven lijfwachten.
De tekst is kort maar krachtig en in duidelijke letters, in de afbeeldingen, afgedrukt.
Kortom, een zeer prettig (voor)lees en kijkboek. Zeker de moeite van het aanschaffen waard.

Joke Eikenaar is autodidact. Haar werk heeft zich ontwikkeld in verschillende stijlen en technieken, hoewel aquarel duidelijk de voorkeur heeft. De rode draad in Joke’s werk is wel de humor en het sfeervolle kleurgebruik. Begonnen als illustrator voor hoofdzakelijk educatieve uitgaven en redactioneel werk, heeft ze zich meer en meer toegelegd op kinder- en prenten-boeken. Maar nog altijd vindt ze juist de afwisseling tussen stijlen en doelgroepen de leukste uitdaging. (Bron: Zwolse Illustratoren Netwerk)

ISBN 9789044823882 Hardcover 27 pagina's Uitgeverij Clavis 19 mei 2015
Afmeting 21,5 x 29,7 cm Leeftijd 5+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Joke Eikenaar