Non-fictie jeugd

Planten-
krachten
Illustraties Gosia Herba
Tekst: Clive Gifford

Wist je dat staalkabels waar mensen bruggen mee bouwen of windkrachtcentrales helemaal geen uitvindingen van de mens zijn?
Nou ja, een beetje wel natuurlijk, maar het idee hebben ze eigenlijk afgekeken uit de natuur!
Het zijn dan ook de planten zelf die je in dit boek gaan vertellen hoe dat precies zit.
Misschien ken je al wel het voorbeeld van klittenband, dat afgekeken is van een distel.

Die staalkabels zijn dus gebaseerd op klimplanten! Al in de oudheid hebben mensen ontdekt dat klimplanten door ze op een bepaalde manier in elkaar te draaien veel gewicht konen dragen. Zo maakten ze toen al hangbruggen of gebruikten lange kabels om hele zware stenen mee te verplaatsen.
En die windkrachtcentrales zijn gebaseerd op de bladeren van een populier. Een briesje van 16 kilometer per uur kan 80 watt energie opwekken. De mens is dan weer wel zo slim om dat na te maken en het zo toe te passen zodat nog meer energie opgewekt kan worden.

In dit boek vind je toepassingen die je nooit bedacht zou hebben, de uitvinders die het van planten afgekeken hebben waren natuurlijk ook wel slim. Toch zijn het hier de planten die de hoofdrol hebben.
Op diverse terreinen zijn al uitvindingen gedaan die afgekeken zijn van de natuur. Voorbeelden zijn in de bouw bamboe; bij energie de venusvliegenvanger; bij robotica suikerriet; voor de gezondheid de eucalyptus; bij duurzaamheid het blaasjeskruid en bij materialen mais.
Er zijn nog veel meer planten die als inspiratiebron dienden en er zijn er nog meer die ontdekt zullen worden.
Misschien denk je dat het taaie kost is? Toch niet. De teksten zijn in stukjes verdeeld en met een kwinkslag word je wijzer. Ook de tekeningen die er bij staan zijn behalve zeer informatief ook grappig.

Clive Gifford (1966) schreef meer dan 180 boeken, waarvan er meerdere genomineerd zijn voor de TES Information Book of the Year en de British Book Awards. Met zijn boek Eye Benders: The Science of Seeing won hij de prestigieuze Royal Society Young People’s Book Prize.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dit is mijn huis
Serie: Willewete
Illustraties: Hiky Helmantel
Tekst: Isabelle de Ridder

Dit is een boek uit de informatieve serie voor kinderen: Willewete…
Het is eerder verschenen in 2020, en in verband met het thema van de Kinderboekenweek opnieuw uitgegeven. Dat thema is namelijk 'Bij mij thuis'.
Thuis is waar je woont. Je kan op heel veel verschillende manieren wonen. In andere landen wonen mensen anders en vroeger was het ook anders dan nu.

Wil je weten hoe Fien en Jens wonen?
Grappig: die wonen in een huis, eigenlijk een heel gewoon huis, maar ze spelen dat ze anders wonen!
Dat doe jij misschien ook wel eens: ze hebben een huis gebouwd van stoelen en kleden!

Fien en Jens laten ook zien hoe hun slaapkamer eruitziet, en dan gaat het in het boek verder over hoe mensen vroeger woonden. Je zal het niet kunnen geloven, maar nog niet zo heel lang geleden woonden mensen in een kleine ruimte bij elkaar. Er was geen aparte doucheruimte, de wc was buiten, en slapen dat deed je ook gewoon in die ruimte!

Moet je zien hoe mensen tegenwoordig wonen: er zijn rijtjeshuizen, flats of appartementen, twee-onder-een-kapwoningen of bungalows. En de mensen die wat meer geld hebben wonen misschien in een landhuis of een kasteel. Maar er zijn ook mensen die niet zo veel geld hebben en die wonen in een kartonnen doos!
In andere landen wonen de mensen ook anders. Als je bijvoorbeeld in Groenland woont, op het ijs, heb je niets aan een villa met een zwembad.

Maar hoe worden die huizen gebouwd? Eerst wordt een huis getekend, en dan gaan er een heleboel mensen aan het werk om te bouwen wat er getekend is: een timmerman, een elektricien, een verwarmingsmonteur en nog veel meer.
Midden in het boek vind je een grote plattegrond waar alles op getekend is. Je kijkt je ogen uit! Weet je bijvoorbeeld waar een meterkast voor dient?

En als extraatje lees je dan ook nog hoe dieren wonen: een burcht, een holletje, een web. Net als mensen hebben dieren ook allerlei soorten huizen.
Zelf kun je ook aan het werk: je kan een huis vouwen, of een paar vragen beantwoorden. Dan kun je zien of je het boek misschien nog een keertje goed moet lezen!
Hoewel dat eigenlijk ook zonder de vragen leuk is, er valt zo veel te ontdekken!

Isabelle de Ridder ( Delft, 1972) studeerde Nederlandse taal- en letterkunde aan de universiteit van Utrecht waarna ze aan het werk ging als tekstschrijver en redacteur. Ze is ook nog juf geweest, waarna ze besloot boeken voor kinderen te gaan schrijven.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Gruwelkabinet
Dr. McAber
(Tom Adams)

Dr. Kim McAber schrijft het voorwoord. Op de zolder van het ouderlijk huis vond ze een kist met notitieblokjes en manuscripten, die van een voor haar onbekende voorvader waren.
Hij blijkt haar overgrootvader, een man die hield van het bizarre en daar aantekeningen over maakte. Wat hij ontdekte nam hij niet mee naar huis: hij schreef er over. En maakte tekeningen.
Deze verdeelde hij in categorieën: artificialia; naturalia; spiritualis; scelus et supplicium; scientifica; magicae en morteum.

In dezelfde indeling vertelt nu zijn achterkleindochter over al deze bizarre voorwerpen. Bij een aantal staat een geschreven opmerking. Die is dan van haar hand.

Artificialia zijn voorwerpen die door mensen gemaakt zijn, maar die behoorlijk bizar zijn. En soms angstaanjagend - wat ook de bedoeling was waarschijnlijk!
Een perpetuum mobile – misschien weet je wat dat is? Het is een wiel dat als het eenmaal draaide nooit meer zou stoppen. Dat zou ook een zeer ongewone uitvinding zijn, zo’n machine. Maar helaas bestaat het (nog) niet.
In India heerste aan het eind van de achttiende eeuw een sultan, die gek was op tijgers. Tipu Sultan liet er eentje maken, een mechanisch wangedrocht. Als je aan een hendel draaide ging de tijger brullen, en de persoon die onder hem lag gillen. Dat moet toch wel een heel akelig ding geweest zijn!

In de categorie Naturalia wordt een rattenkoning beschreven: dat is een kluwen levende ratten die zodanig met hun staarten in de knoop geraakt zijn dat ze nooit meer vrij komen!
Er wordt verteld over opmerkelijke personen: een man die in de zestiende eeuw in Hongarije gewond raakte: hij kreeg een lans dwars door zijn hoofd. En overleefde dit ongeluk nog een jaar!

Bij de spiritualis (de geestenwereld) vertelt McAber onder andere over een wichelpotlood, en over foto’s met geesten erop.
Daar staat in de kantlijn een opmerking van de achterkleindochter...

Scelus et Supplicium (misdaad en straf: hier zie je bizarre martelwerktuigen en ook de guillotine, die bedoeld was om mensen te doden.

Bij Scientifica (wetenschappelijke instrumenten) lees je over pestmaskers en een slakkensiroop, die waarschijnlijk nog hielp ook!

In het hoofdstuk Magicae (magische voorwerpen) kom je een spreukenboek tegen en voodoopoppen, om dan in het laatste deel te lezen over rituelen rond de dood. Misschien weet je al wel dat er mensen zijn die het haar van een dierbare overledene verwerken in sieraden, en over mummies heb je zeker wel gehoord. Weet je ook hoe ze die mummies maken?

Alles wat hier behandeld wordt is fascinerend om te lezen! Bij sommige dingen lopen de rillingen over je lijf, maar het is dan ook een gruwelkabinet. Je staat paf als je beseft hoe waar het toch vaak allemaal is!
Een woordenlijst maakt het boek af.

De tekeningen zijn van Celsius Pictor. Let op de fraaie tekeningen tussen de verschillende hoofdstukken!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Polder
Illustraties: Marieke ten Berge
Tekst: Eva Moraal

Welke dieren leven er allemaal in de polder? Niet zo gek als je dat niet weet, en daarom heeft Marieke ten Berge dit prachtige boek gemaakt, waarin 35 dieren beschreven worden met wonderschone afbeeldingen erbij.

Die zou je zo aan de muur willen hangen, maar laat ze toch maar in het boek zitten en geniet van die prenten. Van de teksten die er bij staan kun je veel leren. Eva Moraal heeft een verhaal geschreven op zo’n manier dat het lijkt alsof het dier zelf vertelt. Waarover vertellen ze dan?

De kern van het verhaal is de voortplanting: ‘alles draait maar om één ding’.
Of het nu de mannetjes of de vrouwtjes zijn die aan het woord zijn, ze vertellen over hoe ze de ander versieren of hoe ze versierd worden, en het verdere verloop tot de kleintjes alweer zelfstandig zijn.
Maar ook vertellen ze hoe ze wonen, of wat ze eten en wat ze daarvoor moeten doen.
En hoe de verstandhouding met de mens is. Niet altijd even goed, dat weet je wel.

Laten we een voorbeeld nemen. Eén dier, vormgegeven met behulp van een prachtige zeefdruk, is de knobbelzwaan.
Het mannetje vertelt: hij verdedigt zijn nest door te blazen en te flapperen met zijn grote vleugels. Een ander mannetje maakt dat hij weg komt, en als je verstandig bent doe jij dat ook. Als een mannetje eenmaal een dame gekozen heeft, dan blijven ze een leven lang bij elkaar.

‘Zie je me ondersteboven hangen met mijn kont en zwarte poten in de lucht? Dan ben ik aan het grondelen: op zoek naar waterdiertjes en planten.’

Hij vertelt wat een zwanenzang is, en een zwanendrift.
Een zwaan is niet bedreigd. Dat lees je dan weer in een apart kader waarin ook informatie staat over het leefgebied, welke soort ze zijn, hoe groot de spanwijdte van hun vleugels is. Hoe oud ze worden en hoe zwaar.

Dat soort dingen vind je ook bij de andere dieren in zo’n kadertje. Zo lees je over de das, de mol, de ringslang en de woelrat. Over de haas en het konijn.
Vooruit, nog eentje: de grauwe gans.

Hier mag het vrouwtje vertellen. Ze begint het verhaal met de trek: waarom ganzen nu veel minder trekken dan ze zo’n veertig jaar terug deden. Maar daarom zijn ze nu niet zeldzaam meer in Nederland, ze hebben een prima plekje gevonden in de Oostvaardersplassen. En nu mopperen de boeren weer…

‘Die boeren hè? Die denken dat ik te veel van hun weiland eet. Ze doden en verstoren mij, telkens is er weer gedoe. Maar hebben ze echt iedere grasspriet zelf nodig? Ik geef toe, ik strijk soms met duizenden tegelijk op een weiland neer, maar zelfs jullie zijn het er steeds meer over eens dat niet elke koe zo uitgemolken moet worden.’

Ja… in de teksten worden soms gezegden en spreekwoorden gebruikt, die te maken hebben met dieren. Misschien ken je die niet. Dan zul je het even een volwassenen moeten vragen, want in het boek worden ze niet uitgelegd.
Wel zijn er naast de verhalen van de 35 dieren kaarten achterin: waar je de gebieden met polders, delta’s of moerassen kunt vinden. Waar kijkhutten of platforms zijn. Waar je meer informatie kunt vinden en gelukkig wel een inhoudsopgave.

Het is namelijk een kunstwerk: prachtige illustraties in de vorm van linosneden, gemaakt door Marieke ten Berge. Dat begint al op de omslag die in reliëf uitgevoerd is.
Marieke ten Berge maakt ook illustraties voor o.a. boeken, magazines, kaartenseries en posters.
Eva Moraal is auteur en parttime directeur van het Comeniusmuseum. Ze is gepromoveerd historica en publiceerde verschillende verhalen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Genderqueer
Een memoir
Maia Kobabe

Maia (1989) is zoekende, want hoewel Maia geboren is met vrouwelijke geslachtsdelen voelt het helemaal niet goed, het past niet. Borsten krijgen en menstrueren is een gruwel. Maia droomt van een penis hebben en houdt van homoseksuele films maar is toch geen transgender, maar wat dan wel? Daar gaat dit autobiografische door Maia zelf getekende verhaal over. Over de zoektocht naar een eigen identiteit.

Aanvankelijk was dit boek bedoeld om Maia's familie uit te leggen wat het betekent om non-binair en aseksueel te zijn "Maar het werd meer dan een persoonlijk verhaal: het groeide uit tot een gids die genderidentiteit bespreekbaar maakt voor vrienden, bondgenoten en eigenlijk iedereen." Zo kunnen we op de flaptekst lezen. Het geluk is dat Maia's ouders behoorlijk vrijdenkend zijn, als Maia maar gelukkig is, daar draait het om.

Het openhartige verhaal begint bij de jeugd van Maia waar de eerste afwijzing plaatsvindt. Maia mag niet meespelen omdat ze een meisje is, het is ook vreemd dat Maia een T-shirt aan moet aan het strand en jongens met ontbloot bovenlijf mogen lopen. Maia zat toen in groep vijf. "De anderen deden raar, ik niet." zegt Maia daarover.
Later komt de enorme verschrikking van het menstrueren én de haargroei op de benen, wat meisjes kennelijk niet mogen hebben.

Het verwarrende is dat Maia in de pubertijd verliefd wordt op jongens én meisjes. Is ze nou lesbisch? Of transgender? Of misschien wel een man die op vrouwen valt en dan toch heteroseksueel is? Het is kortweg gezegd één warboel en één grote zoektocht naar wat er aan de hand is. Maia weet dat ze het vreselijk vindt als ze dame of meisje genoemd wordt, het liefst zou Maia geen borsten willen hebben. Een penis zou welkom zijn, maar een jongen is Maia ook niet, maar wat dan wel?

Het frappante is dat Maia ook geen behoefte aan seksualiteit heeft. Dat ontdekt Maia, inmiddels striptekenaar, als ze een verhaal tekent waar ook vrijen en zoenen in voorkom. Dat is echter nog onbekend terrein. Besloten wordt een advertentie op Tinder te zetten, zodat zelf ervaren kan worden hoe het is. Het moet met een vrouw gebeuren want na het eerste uitstrijkje is een seksuele ervaring met een man ondenkbaar...

"Als ik mijn vagina uit mijn lichaam had kunnen laten weghalen, had ik dat na dat voorval GEWOON GEDAAN. Maar aangezien dat niet kon, beloofde ik mezelf dat er NOOIT MEER iets mijn lichaam zou binnendringen."

Dan blijkt ook duidelijk dat werkelijk seksueel contact niet Maia's interesse heeft. In feite blijkt fantaseren over seks meer opwindend dan de daad zelf.

Het hele boek vertelt dus over de zoektocht van Maia. Ook blijkt hoe enorm belangrijk vrienden en familie zijn, vooral Maia's zus speelt een grote rol. Maar ook wordt goed duidelijk gemaakt hoe blokkerend het taboe rond gender, biseksualiteit etc. werkt. Maia moet alles uit boeken halen om erachter te komen welke identiteit nu echt past.
Uiteindelijk presenteert Maia zich als bi-sekuseel maar is dat in feite ook niet. Non-binair zijn, komt er het dichtste bij.

Het boek is soms lastig lezen omdat het boek vanuit de Amerikaanse maatschappij geschreven is. Er worden o.a. boeken, schrijvers en tv-series genoemd die voor Maia belangrijk waren maar die in Nederland onbekend zijn. Ook worden woorden gebruikt die een bepaalde seksuele identiteit vertegenwoordigen die mij onbekend zijn cisgender blijkt bijvoorbeeld hetzelfde als heteroseksueel zijn. De woorden worden terloops in gesprekken gebruikt en dat maakt het soms lastig om het verhaal te volgen. Een korte uitleg achterin het boek was handig geweest. Ook het verwijzen naar een voornaamwoord was verwarrend, het blijkt om persoonlijke voornaamwoorden te gaan die gebruikt kunnen worden voor mensen die zich geen man en/of vrouw voelen.

Toch is het een waardevol boek, alleen al om het feit dat het laat zien hoe moeilijk het is als je toevallig niet binnen een bestaand of bekend kader valt. In Amerika is het boek zelfs op meerdere scholen en bibliotheken verboden vanwege de openhartigheid over o.a. menstruatie en de heftig uitgebeelde nachtmerries die Maia daarover had.
Het blijft verwonderlijk dat zoiets gewoons als menstruatie of een bloot lichaam met alles erop en eraan nog steeds een taboe is, net als veel zaken die buiten heteroseksualiteit valt.
Vermoedelijk zal ook in Nederland niet elke school dit boek accepteren, en dat zou jammer zijn, want het is een eerlijk boek dat duidelijk weergeeft waar een jongere mee kan worstelen inzake identiteit.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Mijn eerste kriebelbeestjes
boek
Zoë Ingram

Misschien kennen jullie al de boeken over vogels en zeedieren uit deze serie?
Nu komen er kriebelbeestjes bij, misschien nog wel leuker, want die kun je zelf in een tuin of op het balkon gaan zoeken! Er staat vaak bij waar je dan moet kijken!

Op iedere twee pagina’s zie je een dier dat je misschien al wel kent. De gewone huisspin bijvoorbeeld. Als je eenmaal meer weet over zo’n spin, vind je die vast niet meer eng! Er staat vermeld wat de wetenschappelijke naam is: Eratigena atrica. Waar ze het liefst wonen: in een hoek van de kamer en als extraatje wordt vermeld dat spinnen maandenlang zonder eten kunnen. Op dezelfde manier zie je een regenworm, een mug, een loopkever, een wesp en nog veel meer diertjes. Bij de koniginnenpagerups staat dat die melkeppe eet. Het was dan prettig geweest als erbij gezet was wat dat is (een tweejarige plant in de schermbloemenfamilie), maar vooruit, dat kan je ook opzoeken of op laten zoeken.

De vormgeving is ook dit keer weer helemaal prima. Alles is ruim opgezet, er is een kader met feitjes over de betreffende dieren en een Wist-je-dat. Op een grote afbeelding zie je hoe mooi die kleine beestjes zijn, en er een een kleinere afbeelding op ware grootte. Klein dus…
Jammer van dat ene foutje (een onvertaald Engels woord in het kader over de slak)

Zoë Ingram studeerde textielontwerp, maar ze tekent ook graag op papier of gebruikt verschillende technieken tegelijkertijd. Zoë woont in Edinburgh, Schotland.

https://lillarogers.com/artists/zoe-ingram

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De toekomst is van ons
Jongeren in actie voor het klimaat
Samuel Hanegreefs

Het algemene en zeer bekende verhaal is dat het niet goed gaat met onze aardbol. Het klimaat verandert, er zijn extreme weersomstandigheden die het leven in diverse delen van de wereld zeer zwaar tot onmogelijk maken, met bekende gevolgen: bosbranden, grote droogte maar ook overstromingen, smeltende ijskappen, verdwijnen van diersoorten en nog meer. De witte en vaak welgestelde aardbewoner is degene die dit het meest veroorzaakt, terwijl de arme gekleurde bevolking er het meest last van heeft. Zij hebben immers geen mogelijkheden om zich te wapenen. Ook is het zo dat degenen die dit in de afgelopen decennia veroorzaakt hebben er zelf minder last van zullen hebben dan degenen die nu opgroeien of geboren worden.

Het is daarom dat de stem van de jongeren gehoord moet worden! Want het is nog niet te laat. Helemaal terugdraaien lukt inderdaad niet meer, maar er kan nog veel gedaan worden om het niet nog erger te maken. Daarvoor is het nodig dat iedereen een handje bijdraagt.
In dit boek wordt verteld over de vele jongeren die naar voren getreden zijn, Greta Thunberg kennen we allemaal, maar al in 1992 was er een jongedame, Severn Cullis-Suzuki genaamd, die op twaalfjarige leeftijd bij een bijeenkomst van de Verenigde Naties de aanwezigen toesprak:

‘Ik ben maar een kind en ik heb alle oplossingen niet.
Maar realiseer je dat jullie die ook niet hebben.
Als je niet weet hoe je het moet herstellen, maak het dan alsjeblieft niet stuk.’

Helaas hebben de volwassenen toen niet geluisterd en zitten we nu nog meer met de gebakken peren. En dus roepen alle jonge klimaatactivisten nog harder: het is nog niet te laat. Kom in actie!

Er worden veel namen genoemd, jongens en meisjes uit alle delen van de wereld die ofwel een proces aanspanden, de politiek instapten ofwel actie voerden. Nog steeds doen ze dat. Want waar de grote vervuilers nog steeds liever hun zakken vullen dan denken aan een beter klimaat is er nog veel werk te doen. Denk niet: dat kan ik niet. Lees de verhalen over deze jongeren die je voor gegaan zijn, en realiseer je dat iedereen zijn steentje bij kan dragen.

Jammer dat er geen adressen in staan waar je meer informatie kan vinden over hoe je te werk zou kunnen gaan. De informatieve teksten zijn ook best wel pittig voor een elfjarige, maar dat neemt niets van de urgentie weg.

Samuel Hanegreefs is een Belgische journalist en auteur. Hij schrijft over de klimaatcrisis, internationale politiek en China.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Als er 100 mensen op de wereld waren
Illustraties: Aaron Cushley
Tekst: Jackie McCann

Er zijn 8 miljard mensen op onze aarde. Een getal dat je je lastig kunt voorstellen. Helemaal als je 7 jaar bent. Om het wat duidelijker te maken heeft de auteur Jackie McCann een prentenboek ontworpen waarin het werelddorp geïntroduceerd wordt. In dit werelddorp wonen 100 mensen. Elk mens staat dus voor ongeveer 80 miljoen mensen op de echte wereld. Als je naar 100 mensen kijkt, wordt het makkelijker om te begrijpen wat onze overeenkomsten en onze verschillen zijn. Met prachtige illustraties die getekend zijn door Aaron Cushley wordt dit werelddorp uitgebeeld.

Onderwerpen die aan bod komen, zijn onder andere de uiterlijke kenmerken van de mensen, de continenten waarop mensen wonen, hoe veilig het is waar mensen wonen, de talen die gesproken worden, wat de mensen eten, wie er schoon water, elektriciteit of internet heeft en of er genoeg geld is voor iedere inwoner van het werelddorp.
Als afsluiting heeft Jackie McCann een aantal prangende vragen over de toekomst.

Interessant om dit prentenboek door te lezen! Leuk ook dat op de eerste pagina alle bronnen vermeld staan die de auteur gebruikt heeft om dit boek samen te stellen. Voor nieuwsgierige kinderen erg handig om zo snel nog meer te lezen over de genoemde onderwerpen.
Voor een prentenboek staat er veel tekst op elke pagina, maar dat bij elk onderwerp echt bijna altijd 100 mensen getekend zijn, maakt het boek extra boeiend om door te nemen.

Het prentenboek zou geschikt zijn voor nieuwsgierige kinderen vanaf 7 jaar. Om voor te lezen kan dit zeker. Als kinderen het echter zelf zouden willen lezen, verwacht ik eerder dat het voor kinderen is van een jaar of 9.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kalm aan... hier en nu
nog meer natuurverwonder-
verhalen
Illustraties: Freya Hartas
Tekst: Laura Brand

Allemaal verhalen over dieren, van dwergmuis tot glanskever. Het boek staat vol tekeningen waarop we kunnen zien hoe dwergmuisjes een nest maken, waarom eenden hun veren met vet bestrijken, hoe een lieveheersbeestje uit haar pop komt, hoe een rups een bladertent maakt, hoe een kolibrie drinkt uit een bloem en nog veel meer. De afbeeldingen zijn levensecht en laten de bijzondere wereld van de natuur zien.

Daarbij staan korte schuingedrukte teksten die vertellen over bijvoorbeeld het verhuizen van de heremietkreeften naar een grotere schep, wat een soort positief domino-effect heeft. Erg interessant allemaal.
Ook staan er in gekleurde blokjes enkele bijzonderheden over het dier.
Alle teksten staan afgedrukt bij de ongekaderde afbeeldingen per pagina.

Bij de beschrijving over dit boek op de boekensites staat: "Ze zijn zeer geliefd, de boeken uit de Kalm aan...-serie. Niet alleen verschaffen deze boeken de lezer de mogelijkheid om – al dan niet met een kind erbij – tot rust te komen, het zijn ook prachtige werken die kleine, bijzondere natuurmomenten uitlichten waar je normaal gesproken langsloopt tijdens je drukke bestaan."

Het probleem is echter dat dit boek per onderwerp enorm veel tekeningen laat zien die bovendien erg gedetailleerd zijn. Je weet bijna niet waar je kijken moet. Doordat de afbeeldingen kriskras op de pagina's zijn neergezet én bij de tekst ook in een vrij druk ogend lettertype is gebruikt, komt het geheel enorm druk over. Van rust is totaal geen sprake.
Het geeft het verhaal wel vaart maar het geheel is teveel. De gekleurde blokjes met bijzonderheden hebben hetzelfde lettertype als de verhalende tekst, waardoor het lijkt alsof ze bij het verhaal horen, dat werkt verwarrend.
Het boek zelf is wel mooi verzorgd en heeft een fraaie cover.

Kortom, de afbeeldingen zijn op zich erg mooi en goed maar het geheel kan beter. Een beetje rustiger lay-out zou het boek goed doen.
Maar de Kalm aan... boeken worden steeds door verschillende schrijvers en illustratoren gemaakt, wie weet brengen de andere delen inderdaad rust.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de anaconda
Illustraties: Annemarie van Haeringen
Tekst: Bibi Dumon Tak

Na het lezen van dit boek, begrijp ik helemaal waarom het genomineerd is voor de Woutertje Pieterseprijs 2023.
Het is origineel, humoristisch, spitsvondig en je leert er ook nog veel van. De spreekbeurt genoemd in de titel wordt namelijk gehouden door steeds een ander DIER.
Ze staan als het ware voor de klas en vertellen over het dier welke ze uitgekozen hebben.

Het boek begint al bijzonder met de spreekbeurt van de poetsvis over de haai. De poetsvis vertelt over dieren die hij 'poetst'. Hij heeft als het ware een hele wasstraat waar vissen soms liggen te wachten tot ze aan de beurt zijn om schoongemaakt te worden. Hij maakt zelfs haaien schoon!

"Als een haai door ons gepoetst wil worden, gedraagt hij zich superbeleefd. Tegenover ons poetsvissen dan, hè? Hij blijft op één plek voor onze wasserette hangen. Soms is er een wachtrij van wel vijf haaien. Vijf supertamme gasten die ineens heel geduldig lopen te doen."

De haaien krijgen een All Inclusive behandeling van kop tot staart, van tanden tot hun vinnen, kieuwen en huid. Geen wonder dat ze liggen te wachten!

Een fantastische vondst is ook de spreekbeurt van de regenworm over... de anaconda, want ze lijken wel een beetje op elkaar. Allebei hebben ze geen poten, ze kronkelen over de grond en hun huid is glad. Maar daar houdt de gelijkenis ook mee op.
Waar de regenworm, in tegenstelling wat zijn naam doet vermoeden, verdrinkt in water, leeft de anaconda juist in het water. Dan kan hij lekker ongezien zijn prooi bespieden. Hij kan zijn bek zo groot maken dat er wel een hert in past! De anaconda legt ook geen eieren maar baart zijn jongen levend. Ze zijn bij hun geboorte al tachtig centimeter! Dat zijn wel tien regenwormen achter elkaar! De dieren die naar de spreekbeurt luisteren hebben nog een heleboel vragen waardoor de spreekbeurt nog interessanter wordt.

En zo lezen we een heleboel spreekbeurten o.a. de spreekbeurt van de zebra over zwart-witte dieren. Het grappige is ook dat de spreekbeurten soms ook door en over dieren gehouden worden die niet echt bekend zijn, bijvoorbeeld het gilamonster, schoenbekooievaar, de Picasso doktersvis enz. Gelukkig kunnen we door de aansprekende en grappige afbeeldingen van Annemarie van Haeringen zien hoe deze er uitzien!
Heerlijk onderhoudend boek.

ISBN 9789045128276 | Hardcover | 120 pagina's | Querido | 25 oktober 2022
Leeftijd 9+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER