Nieuwe jeugdboekrecensies 15+

Zorgen voor later
Gemma Geurts

Als de zeespiegel stijgt en maar blijft stijgen of als er steeds meer zonnestormen zijn waardoor de aarde bekogeld wordt door brokstukken.
Wat als alle dieren uitsterven, of als er een grote droogte heerst…
Is het nog mogelijk de ramp te voorkomen? En hoe dan? Maar vooral ook: wie moet dat dan doen? In bijna alle verhalen is er een tweedeling ontstaan: de rijken hebben zich ingedekt, en maken zich nergens druk over, zeker niet over de mensen die deze mogelijkheid niet hadden en de dupe worden.

Er moeten soms moeilijke beslissingen genomen: wil je overleven, dan moet je alles achterlaten, huis en have, maar ook vrienden en bekenden.
Sommige verhalen vertellen over de periode na alle rampen. Jongeren vragen zich af hoe het zo gekomen is. Maakt niemand zich zorgen over wat de toekomst nog meer zal brengen?

Het zijn in deze verhalen de jongeren die zich zorgen maken. Niet alleen over het milieu of over het verdwijnen van dieren, jongeren maken altijd, in welke tijd ze ook leven, een ontwikkeling door naar volwassenheid. Dat gaat sneller in deze dystopische verhalen, en de beslissingen zijn moeilijker. Maar de zorgen over zichzelf, over de wereld om hen heen, over vrienden en familie, dat blijft toch wel hetzelfde. Of de ramp nog moet gebeuren of al gebeurd is, de hoofdpersonen van de verhalen zitten met vragen.

De wereld kan op vele manieren aan zijn einde komen. Het is onbekend wanneer, of hoe, en Gemma Geurts heeft er haar fantasie op los gelaten. Bij sommige verhalen denk je ‘dat kan toch niet’, maar ja, in feite weet niemand het. Dus het kan allemaal…
Vrolijk zul je niet worden van deze verhalen. Aan het denken gezet misschien wel.

Gemma Geurts is pedagoge en werkte in het basisonderwijs, hoger onderwijs en in het jeugdwerk. In 2019 verscheen haar eerste kinderboek, Sophie en de drakentranen,, een boek over vriendschap en rouwverwerking.

ISBN 9789044854329 | Hardcover | 240 pagina's | Uitgeverij Clavis | mei 2024
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Voor altijd regen
Meke Levinga

‘Trillend staat ze buiten. De tranen stromen over haar wangen. Ademen gaat nauwelijks, laat staan praten. Wat moet ze nu? Het is acht uur in de avond en het is donker en koud buiten.’

Als Everly-Raine door haar moeder en broer naar haar nieuwe woonst gebracht wordt, moet ze moeite doen zich in te houden, zeker, ze wilde het zelf, zo ver van huis gaan studeren, maar nu ze alleen gelaten wordt in dat piepkleine studiootje, komen de twijfels opzetten.
Maar dit was wat ze wilde toch? Fine Arts studeren, haar passie voor tekenen ontwikkelen.
Dus zwaait ze haar moeder en broer uit en installeert zich.
En de eenzaamheid bekruipt haar.

Als ze eenmaal begint met de colleges zijn er anderen om haar heen. Een er van, Hanne, benadert haar. Kan Hanne een vriendin worden?
Al vanaf het begin twijfelt Everly-Raine, Hanne doet zo overdreven. Ze is een klever. Zelf is ze niet zomaar verlegen, ze kan best sociaal zijn, al kost dat veel moeite, maar deze uitbundigheid overvalt haar. Bovendien lijkt Hanne zo ook te doen bij anderen. Die heeft haar niet nodig toch?
Dat Hanne daar heel anders over denkt, wordt nog een probleem.

Een ander probleem is dat ze al snel een werkstuk moet maken in een groepje met medeleerlingen. Het mag niet alleen. Dat ze tenslotte toch vrijwel alleen maakt, stoort haar vreselijk. Waarom doen die anderen niets?

Als Everly-Raine haar frustraties van zich af zingt in de metro waarvan ze dacht dat die leeg was, komt er een meisje op haar af. Zij, Bree, vindt dat Everly-Raine een gouden stem heeft, en laat zij nu op zoek zijn naar een zangeres van de band waar ze zelf de drummer is.
Ook deze Bree is een voortvarend type, anders dan Hanne, maar Everly-Raine is dus echt niet van plan om in te gaan op de uitnodiging, al heeft Bree zomaar de gegevens in haar telefoon gezet.

Natuurlijk belandt ze toch in de kelder waar de band oefent. Het loopt namelijk helemaal niet zo lekker bij de colleges, dit zijn geen vrienden… misschien degenen die haar passie voor muziek delen wel? Niet dat Hanne haar met rust laat. En als er iets dramatisch gebeurt in haar studio, dat ondanks alles haar veilige plekje was, ziet ze haar dromen volledig in duigen vallen.

Everly-Raine is een persoon die je niet loslaat. Als je het boek even dicht doet – dat moet wel bij een dikke pil als dit – blijft ze in je hoofd zitten: je wil weten hoe het met haar gaat!
Zal ze toch een eigen plekje vinden? Haar draai vinden?
Of blijft het voor altijd regenen…

Een herkenbaar verhaal, over vriendschap en over de overstelpende, duizelingwekkende wirwar aan gevoelens die een jongere bezig houdt.
Voorin staat de opmerking dat het gaat over angststoornissen. Dat is misschien wel te veel gezegd. Is niet iedere jongvolwassene (en niet alleen jong-volwassenen!) onzeker en angstig voor het onbekende? Het moment dat je de veilige plek waar je opgegroeid bent verlaat en in een vreemde omgeving opnieuw moet zien een leven op te bouwen, dat is niet niks.
Meke Levinga beschrijft heel invoelend hoe de hoofdpersoon er mee om gaat.

Een prachtige Young Adult! Grote aanrader!
Meke Levinga verdient een groot publiek!

ISBN 9789044852752 | Hardcover | 400 pagina's | Uitgeverij Clavis | april 2024
Leeftijd 15+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bloedmaïs
Erik Jan Tillema

Als de zestienjarige Daisy, haar iets oudere broer James en hun ouders naar hun nieuwe huis in Nederkarspel rijden, zijn ze daar al een paar maanden niet geweest. De hoge muur van maïs verrast hen dan ook: zoveel maïs! En zo hoog!

‘Jemig,’ mompelde haar moeder. Het klonk verbaasd, ietwat geschrokken. ‘Dat is wel heel hoog.’
‘Is dat…’ begon haar broer, waarna hij stilviel.
Met vijftig kilometer per uur reden ze er langs. De weg was kaarsrecht en uitgestorven. Haar vader leunde voorover, bijna met zijn kin op het stuur, en keek van links naar rechts.
‘Mais,’ prevelde Daisy.
Het kriebelde in haar buik. Ze voelde zich opgesloten, gevangen.’

Net een leger van miljoenen plantensoldaten, denkt ze.
En dan heeft ze nog geen idee want:

‘In het maisveld gebeuren de ergste dingen.’

Het verhuizen was natuurlijk toch al niet waar de twee jongeren op zaten te wachten, maar wat er eigenlijk uitzag als een lieflijk dorpje waar ze best snel hun draai zouden kunnen vinden, blijkt een nogal besloten gemeenschap. Er wonen mensen die daar al tien jaar geleden zijn komen wonen en die nog steeds behandeld worden als ‘nieuwkomers’. En dat niet op een aardige manier.
Daisy ontdekt dat er iets afschuwelijks gebeurd is in hun huis.
James wordt belaagd door de dorpsjongeren, maar voor er erger gebeurt, redt een eerdere nieuwkomer hem. Deze Anna wordt een vriendin. Gelukkig maar, want ze zijn echt niet welkom, dat laten de bewoners duidelijk merken. Vooral de familie Flintboer, voor wie het hele dorp ontzag heeft – zeg maar bang is – zou liever zien dat ze weer vertrekken.

Maar wat is er dan gaande? Wat gebeurt er in dat maisveld? Het lijkt wel of die stengels hen roepen…
En de overbuurvrouw, is zij nu wel of niet op hun hand?

Een jeugdthriller in de sfeer van Stephen King. Niet voor watjes! Dat zie je al aan de omslag.
Waanzin kent vele vormen namelijk.

Erik Jan Tillema schreef eerder jeugdthrillers, onder andere de trilogie over dat huis in de polder, maar deze lijvige thriller slaat alles (tot nu toe dus).
Op ingenieuze manier weet hij al meteen vanaf het begin spanning in het verhaal te brengen:
- Er is een intrigerende proloog.
- Een jongen en een vader zijn lang naamloos.
- De school ziet eruit 'alsof kinderen daar nog lijfstraffen krijgen’
- En een agent die het ronduit zegt: ‘U bent hier niet welkom’…
En als dan het verhaal écht begint, dan zit je huiverend op je stoel (of waar je ook leest).

Erik Jan Tillema (1983) is godsdienstwetenschapper en waarschijnlijk dol op griezelverhalen. Vertellen kan hij ze in ieder geval!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

To Lie For
Street Academy deel 1
Chinouk Thijssen

‘We zijn hier samengekomen om het leven te eren van Melody Ramos…’

Ze kwam op een akelige manier om het leven, deze Melody waar het hier om gaat. Ze was een beroemde streetdancer, en daarom een groot voorbeeld voor de meidengroep, Shay, Tatum, Maeve, Gigi en Aysegül die ook dagelijks trainen om de beste te worden. Ze willen immers naar de Street Academy.
Dat is een dure opleiding en de meiden en hun familie hebben daar eigenlijk geen geld voor, maar dat is van later zorg. Eerst maar zien dat ze aangenomen worden.

Maar: er is blijkbaar iemand die daar een stokje voor wil steken. Of zit er iets anders achter de dreigbrieven die de meiden krijgen? Bij ieder individu wordt bovendien aangegeven door welk voorwerp ze zullen sterven. Jasses…

‘Degene die ons bedreigt is ziek. Die berichtjes, de speelgoedwapens… Maar echt iemand van ons vermoorden? Onze beste vriendin?’

Het zet hun leven danig op zijn kop.

Op de achtergrond gaat het leven gewoon door: het leven van een streetdancer bestaat uit trainen en nog eens trainen om dan hun kunsten te laten zien in battles. Het verhaal speelt in een multiculturele samenleving. Bij de meiden thuis heerst armoede en zijn de omstandigheden niet ideaal.

Het verhaal wordt verteld door twee leden van de dancersgroep, Tatum en Shay.
En zoals we dat eigenlijk al gewend zijn van Chinouk Thijssen: het is weer een boek dat je in een ruk wil uitlezen.
Om dan helaas tot de ontdekking te komen dat er niets opgelost wordt. Het einde is volledig open en het is wachten op deel 2…

Chinouk Thijssen (1983, Rotterdam) schrijft voornamelijk Young Adult boeken. Haar eerste kwam uit in 1980 en werd meteen een succes.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wanneer bloemen verwelken
Meke Levenga

‘De Dood is een gewone man met een heel moeilijke baan. Misschien wel de zwaarste baan. Nu vraag je je af hoe ik dat weet? Ik weet het. Omdat ik hem kan zien.’

Day, kort voor Daisy, kan niet alleen deze voor anderen onzichtbare man zien, ze voert hele gesprekken met hem.
De eerste keer dat ze hem ontmoette was ze nog erg jong, en nu ze naar de middelbare school gaat duikt hij vaker op in haar leven. Dat heeft een reden.
Day woont in een gezinsvervangend huis voor jongeren. Haar ouders ‘wilden haar niet.’ Ze hebben elkaar in de afgelopen jaren nauwelijks gezien, en bellen kan niet, want een van de problemen is dat Day geen woord meer heeft gezegd sinds dat tragische voorval toen ze een jaar of vier was.

In het tehuis heeft ze na een tijdje haar draai gevonden, en vooral met Aza, kort voor Azami, heeft ze vriendschap gesloten. Aza heeft taaislijmziekte, ze weten dat ze niet oud zal worden. Maar als dan het afscheid komt, is dat vreselijk zwaar. Day heeft alleen Aza…
Ze is razend op de Dood. Waarom doet hij dit? Maar het is natuurlijk niet de Dood die daar over beslist. Hij is de begeleider van mensen die sterven, gestorven zijn.

Al vrij snel komt er een ander meisje in de kamer van Ava. Lindsay is boos op iedereen en alles. Day probeert wel vriendschap te sluiten, maar dat valt niet mee. Dan komt er een nieuwe jongen in haar klas. Alex zoekt toenadering. Aanvankelijk wil ze zijn vriendschap niet. Tot…

‘Heel even, voor heel even vergeet ik Aza en wil ik me verontschuldigen en zeggen dat het me spijt. Maar dan zie ik haar gezicht, hoor ik haar lach. Alex is Aza niet, en hij mag haar niet vervangen. Ze leeft door in mij en ik mag haar niet vergeten.
‘Ik weet dat je haar mist en dat je niet wilt dat ik haar vervang, maar je moet doorgaan., ‘De woorden dringen nauwelijks tot me door. Ik hoor wat hij zegt, maar ik luister niet. Ik begrijp het niet. Tot hij zegt: ’Dat zou Aza ook willen.’

Ook Alex heeft ook een niet alledaagse gave: hij kan overleden personen zien. Zij en hij vinden elkaar in een heftige vriendschap, waarbij evenwel opnieuw de Dood spelbreker is.

Het kader waarin het verhaal verteld wordt is realistisch: het gaat over problemen waar jongeren mee moeten zien te leven. Dit wordt evenwel als terloops medegedeeld.
Day vertelt heel summier over de dramatische gebeurtenis in haar leven waardoor ze besloot te zwijgen. Maar dat haar ouders haar zomaar uit huis sturen? Er is nauwelijks contact, maar als Day belt om iets af te spreken stellen ze geen vragen? En dat huis met al die jongeren, dat is alleen maar gezinsvervangend, de kinderen krijgen geen hulp bij hun problemen?
Misschien hebben niet alle lezers daar last van, maar het kan vele vragen oproepen die niet beantwoord worden.

Het verhaal van de vriendschap, eerst Day met Aza en dan Day met Alex, dat deel van het boek is evenwel prachtig. Een mooi verhaal, met veel emoties, en dat toch niet overdreven melodramatisch verteld wordt. Hoeft ook niet, het is allemaal al heftig genoeg.
Het gegeven dat Day de Dood ziet en met hem spreekt, het feit dat Alex overledenen ziet, maakt het verhaal bijna een sprookje. Wel een duister sprookje, dus wees gewaarschuwd.

Meke Levenga (Groningen) studeert Arts, Culture and Media, vast van plan redacteur te worden. Identiteit was haar debuut.

ISBN 9789044852417 | Hardcover | 392 pagina's | Uitgeverij Clavis | november 2023
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Liegen zul je
Jeffrey Dral

Schaatsen is zijn passie. Hij behoort tot de jeugdtop van het Nederlandse kunstschaatsen. En het is ook op de schaatsbaan dat de zestienjarige Jeff, want over hem hebben we het, een van de trainers op de ijsbaan, ontmoet. William is ook homoseksueel en langzamerhand ontstaat er een soort band. William is aardig, vriendelijk en heel grappig. Het is ook William die zegt: "Je kunt altijd bij ons terecht als je iets wilt weten of als je tips wilt, bijvoorbeeld over uit de kast komen."
Het contact tussen William en Jeff moeder is eveneens goed, zij krijgt ook schaatsles van hem.

De uitnodiging van William om bij hem en zijn vriend Tom in Utrecht te komen logeren komt als een aangename verrassing. Na veel vragen van zijn ouders over het waarom van de logeerpartij mag hij er naartoe. De mannen zijn aardig voor de jonge Jeffrey en uiteindelijk belanden ze met zijn drieën in bed. Het lijkt heel onschuldig en gezellig. Maar de volgende ochtend wordt Jeff wakker. Hij voelt de hand van Tom in zijn onderbroek... Uiteindelijk hebben ze gedrieën seks. Het is de eerste keer voor Jeffrey.

Hij is daarna ontdaan, verrukt, bang, blij, overweldigd en bovenal onzeker. Hij schaamt zich ook intens, het was vreemd geweest. Omdat Jeff erg gepest is op school, voelt de liefdevolle aandacht van de mannen ook als een warm bad. Kortom, Jeff wordt verliefd. Hij kijkt uit naar de logeerpartijen.
Ondertussen ontstaat ook een warme vriendschap tussen de twee mannen en Jeffs ouders.

Maar langzamerhand gaan de mannen in hun seksuele handelingen verder dan Jeff wil. Als hij weigert, weten ze hem steeds om te praten. Jeff bevriest op die momenten als het ware. Er wordt hem bovendien op het hart gedrukt niet over hun relatie te praten, mensen zullen hun verhouding toch niet snappen... Het is bijna een heilige belofte die Jeff daarover moet geven.

De vriendschap wordt steeds benauwender, de handelingen staan Jeff steeds meer tegen. Hij wil stoppen maar de mannen houden zich doof voor Jeffs woorden. Jeff beseft diep in zijn hart wel dat het niet goed zit, zelfs dat de mannen gezien zijn leeftijd eigenlijk helemaal niet mogen doen wat ze met hem doen. Maar ze weten hem steeds weer zo te manipuleren dat er toch dingen gebeuren die Jeff echt niet wil. Hij krijgt een hekel aan zichzelf omdat ze hem toch steeds weer zover weten te krijgen dat hij meedoet aan hun fantasieën en acties. Maar ook het liegen tegen zijn ouders en vrienden veroorzaakt een steeds groter wordend schuldgevoel.

Na een jaar weet Jeff zich los te worstelen, maar dan begint het in feite pas. Dan begint de verwerking, er is veel te veel gebeurd. Langzaam dringt het besef door dat hij is misbruikt. Het hele gebeuren krijgt een enorme invloed op Jeffs leven, hij kan nauwelijks meer functioneren, maar hij zal toch verder moeten.
Uiteindelijk verbreekt hij zijn zwijgbelofte en komt de bal aan het rollen. Het lucht enorm op maar het grote verwerken begint dan ook pas écht.

Het erge is dat het een waargebeurd verhaal is. Jeffrey is inmiddels achtentwintig en met veel vallen en opstaan heeft hij het gebeurde een soort van plek kunnen geven. Ook voor zijn ouders was de klap enorm. Vooral dankzij de opdracht van een hulpverlener, die het opschrijven van wat er gebeurd was, adviseerde, kwam er voor Jeffrey lucht. Pas later kwam hij op het idee om van zijn notities, kreten en dergelijke een boek te maken, omdat hij destijds zelf zo graag zo'n boek had willen lezen. Hij dacht namelijk dat hij de enige was die dit overkwam.
'Al is er maar één die geholpen wordt door dit boek dan ben ik al blij', zegt hij daarover.

Het verhaal is niet melodramatisch vertelt, het was zoals het was. Maar je voelt wel de impact van wat de jongen is overkomen. Toevallig via via kwam hij in contact met Edward van de Vendel die Jeff heeft bijgestaan om het verhaal in goede banen te leiden. Het resultaat is een erg indrukwekkend boek geworden. Bijna een must om te lezen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

IQ
Erik Jan Tillema

Een middelbare school, maar niet zomaar een. De naam zegt het al: Het Einsteincollege is voor hele slimme jongeren.
Ieder jaar wordt door middel van een IQ-test bepaald wie de slimste leerling van de school is, en de meesten doen graag mee aan de verplichte toets. Niet alleen wil de directeur dat zijn school de beste van het land is, iedere leerling wil de slimste zijn!
Ook de vriendinnen Isa en Claire hebben zo hun redenen om de slimste te willen worden.

Bij Isa thuis is de sfeer niet echt leuk, maar ze is veel bij Claire. Ze vindt het wel leuk dat ze slim is, maar als er een leerling van de school bij een ongeluk om het leven komt en niemand op school lijkt daarbij stil te staan, laat ze haar protest luidkeels horen. Als ze dan ook nog zegt dat ze die IQ-testen maar niks vindt, heeft ze de rector behoorlijk tegen zich in het harnas gejaagd. Ze heet zichzelf ook meer in zijn blikveld geplaatst, dat zal ze al snel merken.

Claire is een meisje dat zich nergens iets van aantrekt: ze draagt kleren waar een ander echt niet mee gezien wil worden, het liefst verschijnt ze in het roze. Maar uiterlijk bedriegt: als ze ergens op gespitst is, is het wel dat zij de slimste wordt. Nu de jongen die dat was, er niet meer is, ziet ze een kans. Zij moet zich bewijzen in de ogen van haar vader. Die is dan wel erg rijk, zodat het Claire aan niets ontbreekt. Behalve waardering. Aandacht. Ze moèt de slimste worden!

Als na Kevin, die bij het ongeluk om het leven is gekomen, ook de nieuwe nummer een, Stijn, een geheimzinnige dood sterft, begint Isa achterdochtig te worden. Toeval? Hm… Ze gelooft er niets van, zeker niet als er nog meer leerlingen komen te overlijden. En die zaten allemaal in het groepje hoogbegaafden, die speciaal bijles kregen om nog slimmer te worden.

'Mijn opgeheven arm zakt langzaam als ik naar hem kijk, Isa en Eveline hebben het ook door: er is iets met Yasr aan de hand. Hij loopt niet normaal. Bij elke stap lijkt hij zijn evenwicht te verliezen. De enige reden dat hij niet op de grond smakt, is omdat hij een been naar voren zet en zo struikelt hij onze kant op. Het is dat ik niet in zombies geloof, anders zou ik denken dat we worden aangevallen door een ondode.’

Die bijles is ook wel vreemd: ze krijgen de opdracht om een mysterieuze tekst te vertalen. Claire snapt er niets van. Isa ook niet ondanks haar talenknobbel. Maar behalve de rector zijn er nog twee leraren die hen behoorlijk achter de vodden zitten. Intussen wordt Isa nog argwanender en ze probeert Claire maar ook Eveline, ook horend bij het groepje van de slimsten, zover te krijgen dat ze onderzoek doen.
Kunnen deze drie meiden, superslim als ze zijn, er achter komen wat er aan de hand is?

Soms heb je dat met griezelverhalen: dat je even het boek moet wegleggen omdat je denkt te weten wat er komen gaat en dat dus eigenlijk niet wil lezen. Maar natuurlijk trekt zo’n boek je weer: je moet gewoon doorlezen! Want misschien is het anders dan je denkt? Nou anders was het zeker, maar niet minder eng!

Erik Jan Tillema (1983) is godsdienstwetenschapper en verhalenverteller. Voor de griezelige Young Adultboeken put hij inspiratie uit eeuwenoude teksten uit verschillende religies.

ISBN 9789044851182 | hardcover | 256 pagina's | Uitgeverij Clavis | augustus 2023
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Powerless dl 1
Lauren Roberts

Het land Ilya werd jaren geleden getroffen door een akelige ziekte. De mensen die het overleefden kregen een speciale gave, deze Elites werden sterker, slimmer of kregen nog andere krachten.
Na de Zuivering zoals die periode genoemd werd, waren er ‘Vlammenwerpers’, Klauteraars’, ‘Flitsen, Volts’, ‘Geleerden, en nog veel meer. Degene die geen gaven hadden waren ‘Doorsnee‘.

Of, het waren Nullen. En die hoorden er niet te zijn, vond de koning. Op hen werd gejaagd door Imperialen. Want er werd beweerd dat Nullen de ziekte hadden gebracht. Ze werden verbannen of vermoord.

Paedyn Gray is zo’n Nul, maar haar vader heeft haar geleerd te vechten voor hij vermoord werd. Ook leerde hij haar zich te ontwikkelen tot een Helderziende. Dat dit niet meer is dan goed observeren, dat hoeven anderen niet te weten.
Ze is ook vingervlug, want om in leven te blijven moet ze stelen.

Op een dag besteelt ze de verkeerde. Hij is niet alleen een Imperiaal, maar blijkt ook een prins te zijn.
Als ze hem een tweede keer ontmoet is dat omdat hij belaagd wordt door een Demper. Zij kunnen hun tegenstanders hun krachten afnemen, zodat zij niets meer dan een Nul zijn. Paedyn slaagt erin hem te ontzetten. Dat blijft niet onopgemerkt; ze wordt geselecteerd om mee te doen aan de Proeven. Weigeren is geen optie…

‘De zesde Proeven staan voor de deur. Ter ere van de Zuivering.
Met dank aan de Pest.
Bewijs eer aan je koninkrijk, je familie en jezelf.
Jij kunt de volgende zegevierende Elite zijn.’

Ook de prinsen doen mee. Kitt, degene die Koning zal worden, en Kai, degene die zijn Handhaver zal worden. En Paedyn en Kai kennen elkaar dus al.

In een koninkrijk met een tweedeling als dit heerst geen rust. De Nullen - want al had de koning hen graag uitgeroeid, dat is niet gelukt - hebben zich verenigd in Het Verzet. Zij weten Paedyn te vinden als zij in voorbereiding op de Proeven in het paleis moet gaan wonen.
Maar daar is ook Kai. En er zindert iets tussen Paedyn en Kai. Ze willen het geen van tweeën, maar het laat zich niet stoppen natuurlijk…

Ruim vijfhonderd pagina’s smullen, want naast al dat geweld (denk bij de Proeven aan de Hongerspelen), kan je vooral ook heerlijk zwijmelen. Echt een boek voor jongeren: een onmogelijke liefde, en veel spanning. Die niet ophoudt aan het einde, het moet tenslotte een trilogie worden.

Lauren Roberts (Michigan, 2002) is dol op fantasy en besloot zelf een trilogie te gaan schrijven. Powerless is haar debuut.
Het is bij velen al bekend door TikTok and Instagram

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Jimi Fender Johnson
Buddy Tegenbosch

De naam van deze auteur kwam ik tegen in een kritisch artikel over jeugdboeken en met name over de keuzes van de Jongeren Jury, die in de ogen van de auteur van het artikel nog wel wat te wensen over lieten.
Ik vond dit boek in de bibliotheek en werd aangetrokken door de titel en de voorplaat.

Het boek gaat over Jimi die voor de muziek leeft. Hij speelt gitaar in een band en na een repetitie heeft hij een ontmoeting met een mysterieuze vrouw. Voor dit gebeurt, leren we dat Jimi oorspronkelijk als Lucy door het leven ging. De namen Jimi Fender heeft hij zelf gekozen en Johnson is de naam van z’n vader.

De transitie naar Jimi speelt geen grote rol in het verhaal. Er wordt vrij gewoon over gedaan en Jimi denkt zo nu en na over z’n gevoelens voor andere mensen, terwijl je ook wel iets meer leert over de dingen die hij doormaakt. Ook muziek is een belangrijk onderdeel in het boek en achterin staat een playlist met nummers die in het boek voorkomen.

Maar goed, het verhaal gaat dus over de gebeurtenissen na de ontmoeting van de mysterieuze vrouw, die hem vertelt dat hij, als hij een trap op gaat in het verleden terecht komt, waar hij een persoonlijke opdracht zal moeten vervullen om weer terug te kunnen keren.
Deze manier van tijdreizen doet mij een beetje denken aan het werk van Hubert Lampo, waarin ook nog wel eens poorten naar een soort parallelle wereld voorkomen. De vrouw vertelt hem dat hij terecht zal komen in een tijd voor z’n geboorte en dat er een gelegenheid per jaar is om weer terug te komen in het heden. Je kan niet 2 keer in dezelfde tijd bestaan, dus Jimi moet terug zijn, voor hij in de tijd waar hij terecht komt, geboren wordt.

Via de trap belandt Jimi in New York een dag voor de aanslagen van 11 september. De vraag is wat zijn opdracht nu eigenlijk is. Natuurlijk denkt hij dat hij de aanslagen moet zien te voorkomen, maar dat is natuurlijk niet mogelijk. In New York ontmoet hij de kleurrijke Mateo, waar hij gevoelens voor ontwikkelt. Zijn opdracht brengt hem op de bovenste etage van het WTC, waar hij een bijzonder iemand ontmoet. Zal het hem lukken om op tijd het WTC te verlaten?

Al met al sprak het boek mij bijzonder aan, vermoedelijk ook omdat mijn liefde voor muziek te vergelijken is met die van Jimi. In de playlist achterin het boek zitten nog wel wat vreemde dingen. Zo staat bij ‘Simple man’ van Lynyrd Skynyrd dat het uit 1987 komt, maar het is opgenomen in 1974. En bij ‘Purple haze’ van Jimi Hendrix staat dat het uit 1989 komt en toen was Jimi al een aardig tijdje hemelen. Het nummer komt dan ook uit 1967.

ISBN 978 90 00 388832 5 | Paperback | 256 pagina’s | Best of YA | juni 2023
Leeftijd 15+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

To the Moon
Susanne Koster

Ondanks de titel is dit geen Engelstalig boek, maar een Young Adult van Nederlandse bodem.
De hoofdpersoon is de zeventienjarige Amy. Ze zit op het mbo en is van plan na haar examen – dat ze natuurlijk gaat halen – de PABO te gaan doen.
Ze woont alleen met haar moeder sinds haar oudere broer Liam is gaan studeren. Gelukkig belt en appt hij vaak en hij komt geregeld naar huis, want ze zijn vrij hecht met z’n drieën. De vader in het gezin is overleden toen Amy nog maar een baby was.

Amy’s leven verloopt rustig. Tot er een nieuwe leraar op school komt. David Nevada is nog jong, en knap, en wordt de mentor van Amy’s klas. Haar vriendin Britt vindt dat Amy nogal heftig reageert op de nieuwe, maar Amy ontkent dat ze verliefd is. Hoe zou dat kunnen? David is meer dan tien jaar ouder én hij is getrouwd.

Maar ze kan niet ontkennen dat ze zijn aandacht prettig vindt, en dat het contact zich uitbreidt tot buiten de klas, daar ziet ze het gevaar niet van in.
Toch staat haar leven na een tijdje volledig op zijn kop.
Het is maar goed dat ze altijd terecht kan bij haar moeder en broer, ook al duurt het even voor ze daar toe besluit. Ook haar vriendin houdt ze even op afstand.
Maar haar probleem is te groot, haar toekomst staat op het spel, om te beginnen het examen. Het moment dat ze haar hart lucht komt dan ook wel.
Niet dat het probleem daarmee is opgelost…

Het is zeker geen verhaal vol kommer en kwel. Integendeel eigenlijk. Naast Het Probleem, waarbij het gaat over morele kwesties, gaat het verhaal over een normaal tienerleven: school, vriendschap en verliefdheid.
Het is in een eigentijdse stijl geschreven, met bijvoorbeeld app-gesprekjes.

Natuurlijk kunnen jongens dit boek ook lezen, maar het lijkt toch wel vooral voor jonge meiden te zijn. En voor een specifieke doelgroep, al komt het helaas nog te vaak voor dat meiden belanden in eenzelfde situatie als waar Amy mee te maken krijgt. En niet iedereen zal zitten wachten op een verslag van een bevalling. Maar het is wel een belangrijk thema, met – gelukkig – achter in het boek tips voor wat je kunt doen, wie je om hulp kan vragen.

Susanne Koster (1957, Scheveningen) debuteerde met de jeugdroman Zwarte lieveling, dat meteen een succes werd. Naast psychologische Young Adult, zoals To the Moon, schrijft ze ook thrillers voor jongeren.

ISBN 9789044853179 | Hardcover | 240 pagina’s | Uitgeverij Clavis | april 2024
Leeftijd vanaf 15 jaar

© Marjo, 5 mei 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dante 4
SLAVES 8
Miriam Borgermans

Het achtste deel over Raven en Dante concentreert zich op Dante.
De wereld anno 2559 is vernietigd door de mens zelf. Het is nu de technologie die heerst.
Met name dat akelige algoritme, het overkoepelend beslissingsorgaan, dat SLAVES regeert:

‘Besluiten worden louter genomen op basis van ingevoerde data en wiskundige modellen.’

Daarnaast is er een kleine groep mensen die in luxe leven en machtsbelust de miljarden mensen onder de duim houdt met een chip in hun halsband. Zij zijn slaven verdeeld in allerlei klassen: van een groep die het betrekkelijk goed heeft in dienst van die machtige rijken, tot armoezaaiers die hun kostje bij elkaar scharrelen op de vuilnisbelt. Dante en Raven zijn slaven.

Dante heeft grote problemen. Lichamelijk gezien is hij niet in orde, na de aanval van de giftige spinnen. Zijn vrienden helpen hem wel, maar het probleem is dat Dante nogal eigenwijs is. Hij weet niet of hij de mensen om hem heen kan vertrouwen. Soms heeft hij daar gelijk in, maar soms ook niet. De omgang met de mensen die samen met hem de opstand voorbereiden is er niet gemakkelijker door geworden. Maar dank zij die vrienden die in hem geloven – waar Dante zich over verbaast – lijkt het allemaal vrij goed te gaan.

Nu is Dante bij Satu, de hoogste baas. Die wil de grote baas worden. Op de Nationale Feestdag, die al snel gevierd gaat worden, zal het algoritme een mens aanwijzen die alles zal regeren, Satu is in de race, met Zeus.
Het is ook de dag waarop de Opstand alles moet beslissen: de wraak van de slaven.
Satu is zo machtsbelust dat hij niet ziet dat Dante een dubbelspel speelt. Of is hij slimmer dan gedacht en is Dante de blinde?

Dante weet veel te bereiken, maar er is natuurlijk nog dat andere dat hem drijft: het terugvinden van Raven. Hij heeft wel in de gaten dat er een heleboel fout gegaan is, maar tegelijk denkt hij nog steeds dat hij Raven moet redden. Hij is er niet van op de hoogte dat Raven ook een opstand aan het organiseren is. Dat kan toch ook helemaal niet. Raven is een slavin, zij heeft een sterke man nodig en dat is hij. Hm…

Eigenlijk kunnen we na het lezen van deel 8 maar één conclusie trekken. Hoe slim Dante ook is, hoe goed hij zijn mensen ook om zich heen weet te verzamelen – hoewel hij er zich eerder over lijkt te verbazen dat mensen zo op hem vertrouwen – als het gaat om Raven, en misschien wel alle vrouwen, dan begrijpt hij daar helemaal niets van. Of het dus ooit goed komt met die romance tussen hen blijft nog even de vraag.

En in de tussentekstjes – jawel, natuurlijk ook in dit achtste deel – lezen we opmerkingen van Cym, die haar zoon Seamus aan een leiband heeft, en zo haar eigen plannen heeft. Eigenlijk lezen we in dit korte tekstjes net zo goed een compleet verhaal. Miriam Borgermans weet het zo te doen dat we als lezer de rest kunnen invullen. Ok, met kennis uit het verhaal van Dante, maar toch…
Er is de gebruikelijke zeer handige lijst terminologie achterin het boek.

En zoals iedere keer weer: als we met een zucht de dikke pil, met zoveel plezier gelezen, dichtdoen, is er de bange afwachting voor wat Miriam Borgermans in petto heeft voor Dante en Raven. En dus voor ons, lezers. En helaas, we zullen er nog even op moeten wachten.

Miriam Borgermans (1965, Vught) schrijft voor diverse leeftijdscategorieën. Behalve de onnavolgbare SLAVES-serie voor Young Adults is er Annabelleke voor jongere kinderen. Ook schreef ze verhalen voor volwassenen.

ISBN 9789044851236 | Hardcover | 568 pagina's | Uitgeverij Clavis | november 2023
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het Genesisproject
Mascha Heijmans

De vijftienjarige Tess woont met haar moeder in de Schotse Hooglanden. Omdat ze al zo vaak verhuisd zijn heeft ze er geen vrienden. Toch vindt ze het wel fijn daar, lekker rustig wel.
Maar dan verandert haar leven van het ene moment op het andere. Midden in de nacht wordt ze wakker gemaakt door haar moeder.

‘Ze hebben ons gevonden! Na al die jaren!’

Tess heft geen idee waar haar moeder het over heeft, maar voor ze het beseft, wordt ze uit haar bed getrokken en moet ze zich aankleden. Haar moeders paniek werkt aanstekelijk, en als ze beneden luide voetstappen hoort, glasgerinkel en meubels die omver gegooid worden, doet ze wat haar moeder zegt.
Die duwt een glazen buisje in haar hand en zegt nog:

‘Ga naar Robert. Snel, klim uit het raam en ren zo hard als je kunt. Blijf uit het zicht, laat je niet zien of horen. Je kunt het.’

In de dagen die volgen ontdekt Tess waarom haar moeder altijd van die avontuurlijke wandelingen wilde maken, en haar van alles leerde over overleven in de natuur: nu kent ze de weg over de bergen op haar duimpje! En ook die andere dingen die ze geleerd heeft komen van pas.
Bij haar vlucht had ze achter zich een explosie gehoord en Tess heeft geen idee of haar moeder er levend uit gekomen is. Ondanks haar angst doet ze wat haar gezegd is: ze beschermt het flesje en gaat op weg naar Robert.
Onderweg is er die uil. Wat een gek beest! Wijst hij haar nu de weg?

Robert is behalve een vriend van haar moeder een techneut, met vele talenten. Hij is ook een kei in computers en weet de allerbeste systemen te kraken. Ook hij heeft een soort contact gehad met een uil!
Later zal Tess ontdekken hoe dat zit. En ze zal Will ontmoeten, een jongen die zegt: ‘wij zijn hetzelfde.’
Huh? Hoezo? Wat bedoelt hij?
Terwijl ze met Robert en later met Will op zoek gaat naar haar moeder, ontdekt ze de geheimen die haar moeder had. En de gevolgen die het voor hen beiden heeft
En de vijand. Een geduchte vijand, veel machtiger dan ze ooit hadden kunnen denken.

Bovenstaand citaat is het begin van het boek. Je duikt dus al meteen in het avontuur, dat werkelijk zo spannend is dat je het boek in een ruk uit wil lezen.
Dit soort verhalen zijn er meer, maar toch – al heb je die allemaal gelezen – is dit opnieuw een avontuur dat je niet wilt missen. Boeiende dialogen, precies genoeg informatie over de achtergrond, het wordt geen moment langdradig. Natuurlijk is er een romance op de achtergrond, maar zonder gezwijmel.
Fijn verhaal, en als je weet dat dit een debuut is, dan ben je heel benieuwd naar wat de schrijfster nog meer gaat afleveren!

ISBN 9789044852271 | Hardcover | 256 pagina's | Uitgeverij Clavis | november 2023
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Woorden van glas
Pamela Sharon

Het Corbeau College. Een school waar pubers rondlopen. Pubers die de gevolgen van hun daden niet goed kunnen overzien.
Op het Corbeau wordt gepest. En niet zomaar een beetje. Er zijn jongeren die anderen totaal voor schut zetten, en daar reuze lol over hebben.
In deze tijd met sociale media kan dat nogal uit de hand lopen, omdat alles gefilmd wordt en er geen enkele schroom is om dan die filmpjes online te zetten.

De zestienjarige Summer heeft daardoor afscheid moeten nemen van haar beste vriendin, die verhuisd is mede vanwege alle pesterijen. Er is nog wel contact , maar het is natuurlijk anders dan wanneer Alana nog naast haar zou lopen en fietsen.
Als Summer ook nog eens zelf doelwit wordt van zo’n akelige peststreek, heeft ze het helemaal gehad. Ze zint op wraak. Dan ontmoet ze in de nablijfklas Nova, een van de populairste meisjes op school. Zij is betrapt op stelen op school.
Nova is een dochter van rijke ouders, ze heeft alles wat haar hartje begeert. Behalve dat het nu uit is met die ene jongen, Fabian, ook al zo’n verwende puber. Terwijl andere jongens meer meelopers zijn, is Fabian is de aanstichter van vele pesterijen.

Kunnen ze hier niet iets aan doen, vraagt Summer zich af. Als ze het er met Nova over heeft, ontstaat er een plan. Ze gaan een website maken, anoniem natuurlijk, waar iedereen filmpjes op kan zetten over wat er allemaal fout gaat op school.
Het is een groot succes…

‘Vanaf nu is niemand meer veilig, vanaf nu ben je zelf je ergste vijand. Alles wat je zegt en doet kan worden vastgelegd, en will be used against you. Wij zien alles, en met alles bedoelen we ook echt alles.’

Maar de vraag is wel: kun je dit maken?
Zonder toestemming iets filmen en ook nog openbaar maken? En zou zoiets ook echt kunnen werken? Wordt de school daar echt een betere en veiligere plek van?
We volgen het avontuur door de ogen van Summer. Tussen de tekst door zijn er de gesprekjes die ze voert met Alana, en ook duiken ineens verslagen op van verhoren, getuigenverklaringen. Je begrijpt dan al wel dat er iets helemaal fout gaat, maar hoe en wat dat weet je niet. Mede daarom en omdat Pamela Sharon gewoon lekker schrijft, lees je graag door.
De situaties zijn herkenbaar, en ook de gevoelens waar jongeren mee kampen. Want Summer en Nova beginnen hier wel aan, maar snijden ze zichzelf niet in de vingers?

Pamela Sharon is een Nederlands jeugdschrijfster en leerkracht en leesspecialist in het basisonderwijs.

ISBN 9789048871025 | Paperback | 320 pagina's | Uitgeverij Moon | oktober 2023
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER