Ilona Lammertink

http://www.elsvermeltfoort.com

Zie ook de recensies op Leestafel over non-fictie kinderboeken van Ilona Lammertink

Ja, dat is Peter
Illustraties: Isabelle Gilboux
Tekst: Ilona Lammertink

Weer een mooi deeltje uit de pleisterboekenserie. Dat is een serie die gevoelige onderwerpen bespreekbaar maakt voor jonge kinderen. Dit keer gaat het over hoogbegaafdheid.

Waarom dit onderwerp? Hoogbegaafd zijn is toch fijn? Je hoeft haast niets te doen op school, want je snapt toch gelijk alles.
Dat zou je inderdaad denken en soms is het ook handig om zo slim te zijn, maar het betekent ook dat je je op school eigenlijk maar een beetje zit te vervelen. Dit wordt duidelijk gemaakt door middels van het verhaal over Peter.

Peter denkt als klein jongetje overal over na. Hij ziet hoe dingen handiger kunnen en helpt mensen met zijn heldere blik. Hij kan niet wachten tot hij naar school kan, want leergierig als hij is, denkt hij dat hij allemaal nieuwe dingen gaat ontdekken.
Maar de juf begint met leren lezen en rekenen en dat kan hij al! Hij is echt enorm teleurgesteld. En ook de kinderen op school negeren hem, want hij praat zo 'deftig' met 'grotemensenwoorden'. Peter voelt zich steeds ongelukkiger worden.
De juf ziet het wel en ook papa en mama merken dat Peter niet lekker in zijn vel zit.

Gelukkig kan Peter wel heel goed praten met oom Ron. Die behandelt hem naar zijn verstand en niet als een kind. Peter vertelt alles aan oom Bas en dan begint de bal te rollen. Uiteindelijk komen ze erachter dat Peter hoogbegaafd is. Dat scheelt een stuk, vanaf dat moment houden ze op school rekening met Peter en hij bloeit weer helemaal op.

Dankzij dit verhaal wordt duidelijk wat hoogbegaafdheid inhoudt en wat er gedaan kan worden om het kind weer plezier in school te laten krijgen. Het gedicht dat na dit verhaal te lezen is, geeft ook duidelijk weer wat je zoal tegenkomt als je hoogbegaafd bent.
Je kunt ook in het hoofd kijken - zijn hoofdkantoor - van Peter zodat je hoogbegaafdheid beter leert begrijpen.

Achterin het boek staat, zoals bij alle pleisterboeken, een uitgebreide toelichting, dit keer in de vorm van een interview met Catherina Hoeksma van het Onderzoekcentrum Hoogbegaafdheid, wat ook erg verhelderend werkt. Verder staan er internetadressen bij waar je eventueel ook informatie kunt zoeken.

De vriendelijk gekleurde afbeeldingen van Isabella Giboux illustreren goed waar Peter tegenaan loopt.

Opnieuw een prima boek uit deze serie dat hoogbegaafde kinderen en hun omgeving zeker verder zal helpen met het leren inzien wat hoogbegaafdheid eigenlijk is.

Dettie, 1 december 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Blij zijn kost geen geld
illustraties: Els Vermeltfoort
tekst: Ilona Lammertink

Dit mooie boek maakt een onderwerp bespreekbaar waar we in feite niet veel over horen... verborgen armoede. Lang niet alle kinderen komen uit een gezin waar alles 'gewoon' aangeschaft kan worden. Helaas is dat nog een behoorlijk taboe onder kinderen en hun ouders.
In dit boek wordt getoond dat je niet voor alles glimmend nieuwe spullen of kleding hoeft te hebben.

De hoofdpersonen zijn een jongetje en meisje die op het strand aan het spelen zijn. Eise, het jongetje in een mooie zwembroek speelt met zijn nieuwe vlieger. Brechtje bakt een zandtaart waarbij zij als vormpjes lege yoghurtbakjes gebruikt. Maar dan valt Eise in Brechtjes taart, daar gaat zijn vlieger en de taart is ook helemaal plat! Na wat gemopper gaan ze samen de vlieger zoeken en ondertussen stelt Eise allemaal vragen.
Waarom speelt Brechtje in haar onderbroek? Waarom gebruikt ze een leeg yoghurtemmertje? Gelukkig heeft Brechtje daar heel goed antwoorden op. Want wat maakte het eigenlijk uit? Ze loopt toch niet bloot? En dat emmertje kan ze toch ook gebruiken om de schelpen in te doen?

Gelukkig vinden ze de vlieger en samen hebben ze verder een heerlijke stranddag.
Die dag blijkt gelijk een wijze les voor Eise. Heb je echt een ligstoel nodig als er ook handdoeken zijn? Is een meegenomen ijsje minder lekker dan een gekocht ijsje? Etc. Als je maar plezier hebt! Want blij zijn kost geen geld.

Het pleisterboek haalt de oordelen weg die er kunnen ontstaan als jouw ouders minder geld te besteden hebben. Want wat maakt het eigenlijk uit?
Na het verhaal haakt de schrijfster verder in op het onderwerp door toelichtende informatie voor ouders en/of onderwijzers te leveren maar ook door opdrachtjes voor de kinderen op te voeren.
De kleurige, fleurige afbeelding van Els Vermeltfoort zijn een uitstekende toevoeging aan het verhaal.

Opnieuw een uitstekend boek uit de pleisterserie. "Deze boeken bevatten een warm verhaal, een spelletje en een versje of liedje op kindermaat. Maar ook een informatieve bijlage voor volwassenen, met een aangrijpende getuigenis of een interview met een Pleister-expert. Op die manier nodigt Pleister uit tot praten met en begrip krijgen voor elkaar. Want hoe moeilijk sommige dingen ook zijn, een pleister helpt altijd."

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Grote mensen mogen ook niet slaan
illustraties: Els Vermeltfoort
tekst: Ilona Lammertink

In dit boek wordt, zoals de titel al doet vermoeden, huiselijk geweld besproken. De schrijfster heeft gekozen voor een verhaalvorm waarin een situatie wordt weergegeven. In dit geval wordt de vader van Luuk enorm boos omdat Luuk - terecht - zegt dat papa veel te veel eten op zijn bord geschept heeft. Dat krijgt hij nooit op.

Papa gooit de lepel in de schaal en slaat met
zijn vuist op tafel. 'Wat zit je te zeuren, Luuk!'
roept hij boos. Opeten en dan voor straf naar boven!'

Op de afbeelding zien we een heel boze papa en een verschrikte mama. Van Luuk zien we alleen nog zij neus, ogen en haar, hij gluurt over de tafelrand naar zijn boze papa. Die nóg bozer is geworden omdat Luuk zijn glas water van schrik heeft omgegooid.

Als Luuk een weekend mag logeren bij oma, merkt deze wel dat er iets met Luuk is, maar Luuk heeft aan papa en mama moeten beloven dat hij niets zal zeggen over de boze buien van papa. En dat doet hij, loyaal als hij aan zijn ouders is, ook niet. Maar ook al vertelt Luuk niets toch ziet oma dat Luuk iets heel erg dwars zit, hij is zo bang en verdrietig, zo kent ze haar vrolijke kleinkind niet.
Gelukkig weet oma iets waardoor Luuk niets hoeft te zeggen. Maak een verdriettekening zegt ze, dat deed oma vroeger ook altijd en daarna kon ze praten over wat haar zo verdrietig maakte. En zo gebeurt het, Luuk maakt zijn tekening waardoor oma ziet waardoor Luuk zo verdrietig is en dat wordt het begin van betere tijden voor Luuk én voor papa en mama.

Ilona Lammertink verstaat uitstekend de kunst om iets in zeer begrijpelijke taal aan kinderen duidelijk te maken. Doordat zij dit moeilijke thema in deze vorm giet kan het lastige onderwerp bespreekbaar worden. Dankzij dit boek kan bijvoorbeeld in de klas of in een groepje iedereen een verdriettekening maken en daarover vertellen. Dan is het niet zo eng meer vermoed ik (ik ben geen deskundige natuurlijk) omdat de kinderen dan allemaal wel wat te vertellen hebben. De vriendelijke, soms beetje speelse, afbeeldingen maken het boek nóg toegankelijker.

Naast dit verhaal staat er nog een erg mooi, liefdevol gedichtje in het boek, dat angstige kinderen gerust zal stellen. Ook is er een leuke tekening waarin het kind kan aangeven bij wie zij/hij zich veilig voelt. Oma, de kat, vriendjes, de juf of meester, papa of mama enz. Achterin het boek staat informatie voor volwassenen, een interview met Agine Bernhard, een vertrouwensarts, internetadressen en tips voor ouders.
Deze opbouw wordt in alle Pleisterboeken, waarvan dit boek er een is, gehanteerd.

Pleisterboeken maken gevoelige onderwerpen bespreekbaar, in deze reeks is onder andere verschenen:
- Lampionnen voor Finn - An Swerts (autisme)
- Een bloem van tante - An Swerts (bipolaire stoornis)
- Botsing! - Kolet Janssen (verkeersongeluk)
- De pyjamareus - Kolet Janssen (door ziekte tijdelijk niet naar school kunnen)

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het tri-tra tranenboek
tekst Ilona Lammertink
illustraties Lucie Georger

Julie is een heel leuk meisje met heel mooie lange vlechten met strikken erin. Ze heeft een lieve papa en mama en een leuke grote broer Ties en een schattig klein broertje Mees. Ze is gek op de kleur geel en pannenkoeken met stroop en appel. Maar Julie heeft ergens last van. Ze moet elke dag wel om iets huilen, vaak weet ze zelf niet eens waarom. Zoals toen die ene keer dat ze in haar mooie nieuwe jurk naar het feestje van Eef ging. Onderweg kreeg ze weer dat rare gevoel en moest ze huilen. Ze wilde wel stoppen maar wist niet hoe.

Op een dag is opa Teun er. Hij vertelt aan Julie dat er help-tranen en niet-help-tranen zijn. Samen met Ties en opa bedenkt Julie dat tranen-omdat-je-uien-snijdt of tranen-door-de-wind of tranen-omdat-je-zo-blij-bent, help-tranen zijn. Maar tranen-omdat-je-niet-naar school-durft of tranen-omdat-je-bang-bent zijn niet-help-tranen. En Julie heeft veel last van deze niet-help-tranen weet opa. 'Maar hoe kom ik er nou van af?' vraagt ze, want ze vindt die tranen helemaal niet leuk. Opa weet daar wel iets op. Hij geeft haar een krachtspreuk en elke keer als ze die tranen weer voelt kriebelen dan moet ze die krachtspreuk zeggen, dat mag ze zachtjes of hardop doen.
De volgende dagen probeert Julie het uit, en het helpt! Julie is er helemaal blij om. Natuurlijk moet ze af en toe nog huilen, dat moet iedereen wel eens, maar als ze haar krachtspreuk zegt dan zijn haar niet-help tranen snel weer weg. Julie is nu de baas over haar tranen geworden!

In dit boek heeft Ilona op een leuke speelse manier het probleem van niet-help tranen onder de aandacht gebracht. Als je dit boekje samen met het kind leest zal het kind zich herkennen maar niet aangevallen voelen. Er wordt heel gewoon over de tranen gedaan en opa heeft een erg leuke oplossing bedacht met zijn spreuk. De spreuk zelf had van mij wat minder 'volwassen' mogen zijn -hoewel ik zelf ook geen andere weet te bedenken- maar deze spreuk zal een kind wel een heel eind verder helpen.
Achterin het boek staan tips van Ilona voor ouders en begeleiders om een kind dat last heeft van niet-help-tranen bij te staan om die vervelende tranen te leren overwinnen.
Eerste boekje uit de Bobbels & Bubbels serie, een nieuwe serie boekjes om kinderen emotioneel sterker te maken als dat nodig is.

Ilona Lammertink is integratief kindertherapeute. Integratieve Kindertherapie is een korte en intensieve vorm van psychotherapie voor kinderen van 4 t/m 12 jaar, die een probleem hebben op sociaal emotioneel vlak. De grondgedachte van de therapie is dat het kind uiteindelijk zelf, bewust of onbewust, weet wat het nodig heeft om het probleem tot een oplossing te brengen. Kinderen krijgen veel ruimte en erkenning voor wat ze op dat moment belangrijk vinden, mede hierdoor vinden ze de therapie vaak leuk.

ISBN 9789044815818 Hardcover 32 pagina's Uitgeverij Clavis december 2011
Formaat: 25 x 26 cm Leeftijd: Vanaf 4 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Ilona Lammertink