Guido v. Genechten

http://www.guidovangenechten.be

Het ongelooflijke maar waargebeurde verhaal over de dino's
Guido van Genechten

Een boek over dinosauriërs toch? Dat zegt de titel tenminste. Maar als je het boek openslaat zie je een kip! Een doodgewone kip.
Oei, wat zeg je nu! Meteen krijg je de wind van voren:

‘Een wat? Een doodgewone wàt? Je beledigt mijn familie, weet je dat?
Natuurlijk ben ik een dino. Kijk maar eens naar mijn poten. Echte dinopoten toch?
Kip? Pff.. Gallus gallus domesticus, zul je bedoelen!'

En dan volgt een korte geschiedenis: aan de hand van het familiealbum zal ze bewijzen dat de Gallus gallus domesticus inderdaad een dino is… Nou ja, dat beweert ze toch!

Behalve het fotoalbum heeft ze ook een ei, een groot ei. Als ze dat nu eens uitbroedt: dan zullen we het met eigen ogen zien!
Als dat maar goed gaat…

HIER wordt het boek voorgelezen. Natuurlijk is voorlezen terwijl jonge kinderen naar de tekeningen kijken, heel erg leuk, maar het is ook leerzaam, want de feiten over de dino’s kloppen.

Guido van Genechten (1957, Mol, België) is een Vlaamse auteur en illustrator. Hij is wereldwijd bekend met zijn prentenboeken. Hij begon in 1995 met het konijntje met het slap oortje: Rikki. Vele boeken volgden.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Poppy's plekje
Guido van Genechten

De geboorte van een... klaproos!
Geef dat maar eens weer, maar dat doet Guido van Genechten dus. We zien de zaadjes neervallen bij een lieveheersbeestje - een diertje dat vaak in Genechtens boeken voorkomt - dat even later vol verwondering een sprietje uit de grond ziet komen. Eerst ziet hij alleen een bultje in de aarde (wij zien ook wat er gebeurt onder de grond) en dan ontkiemt langzaam het plantje en torent het steeds verder boven het lieveheersbeestje uit.

Maar ja, zo tussen alle andere planten is het nog best donker en daardoor kan het plantje de maan en de sterren niet zien. - Maar wel de miertjes, de slakken en andere beestjes. - En dan... is het plantje groot genoeg, en na de afbeeldingen van het plantje in het donker zien we onze Poppy (klaproos) opeens baden in het volle zonlicht. Het licht knalt je tegemoet! Poppy vindt het fantastisch...

De warme streling wekte een verlangen diep in mij.
Alsof de zon me wakker zoende
Mijn groene schil viel af.
Ik werd geboren.

En daar staat Poppy met zijn tere blaadjes nog opgevouwen, in het mooie warme licht - tussen de andere planten - en bloeit zij open tot haar stralende rode bloembladen in al hun pracht te zien zijn. Zij ontmoet zijn vader en moeder, haar broers en zusjes en alle andere bloeiende planten en krijgt wijze levenslessen van zijn papa en mama. Zij vertellen hem wat voor bloemen er allemaal te zien zijn maar informeren haar ook over het belang en de onderlinge samenwerking van de bijen, de regen, de wind, de insecten en nog veel meer. Ieder heeft zijn eigen functie en plekje. Ze kunnen niet zonder elkaar.

Het is een boek waar je blij van wordt dankzij de stralende afbeeldingen én een boek waar je veel van leert dankzij de ouders van Poppy.

Kortom, Guido van Genechten verrast je telkens weer, zijn onderwerpen zijn onuitputtelijk evenals zijn steeds wisselende stijl van illustreren. Opnieuw een prima boek.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Papa's zijn soms...
Guido van Genechten

Ja, wat zijn papa's soms? Dat weet het neushoornmeisje, die ons het verhaal vertelt, best wel te vertellen.

We zien haar in haar mooie kleren als toeschouwer commentaar leveren op papa want zeg nou zelf een papa die op zijn knieën over de grond kruipt en 'Habbe loebe-loebe-loebe-loe tegen jouw kleine broertje zegt, die is toch zelf ook een beetje een baby? En jij schaamt je toch ook vreselijk als je papa een aap nadoet in de dierentuin? En het is toch erg als jouw papa ineens de spelregels verandert als je zit te mens-erger-je-nieten omdat hij verliest?
En zo gaat het maar door, we zien papa zijn bril zoeken terwijl die bovenop zijn hoofd zit, en met klussen bakt hij er ook weinig van, dan wil hij boren met de boormachine terwijl de stekker niet in het stopcontact zit! Ook vergeet steeds wel iets mee te nemen van het lijstje als hij boodschappen doet, en erger nog, soms doet hij net alsof hij een hond is en loopt met een bot in zijn bek! En nóg erger, hij laat scheetjes in de auto! Gètver.

Maar als papa niet thuis is als je gaat slapen dan is het wat anders, dan mis je hem toch wel heel erg vreselijk... Als hij dan eindelijk thuis komt en roept 'Slaap je al?' dan ben je alleen maar blij! Papa's zijn soms...

Kortom, het is een heel vermakelijk boek. Zoals we van Guido Genechten gewend zijn spat het plezier, dat papa in alles heeft, van de tekst en de illustraties af. Papa is vaak zelf een groot kind maar als het erop aan komt zou het meisje hem niet willen ruilen. Hij valt eigenlijk best wel mee.

De teksten bestaan uit enkele korte zinnetjes en het commentaar van het meisje is meestal in tekstballonnen weergegeven.
De gedetailleerde afbeeldingen beslaan steeds twee pagina's en hebben mooie, warme kleuren.

Heerlijk vrolijk en liefdevol voorlees- en kijkboek.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wat zou jij doen?
Guido van Genechten

Wat zou jij doen als je op een nacht wakker werd met een gewei op je hoofd? Dat is de vraag die Guido van Genechten aan zijn lezertjes stelt.
Zou je boos of verdrietig zijn? Zou je je schamen net zo'n raar ding op je hoofd? Zou je het willen verstoppen (als dat kan) of zou je er je voordeel uit halen en er allemaal dingen aan hangen? Misschien kun je er wel veel geld mee verdienen. Misschien willen vogeltjes er wel hun nestje in bouwen. je kunt er kerstlichtjes in hangen. Je kunt geweigenoten zoeken en eventueel een club van geweidragers oprichten en dat De Ingeweiden noemen. Guido van Genechten verzint de gekste dingen. Aan humor ontbreekt het niet in dit boek.

Maar toch... wringt er iets. Ik heb dit boek al een tijdje in huis en heb het meerdere keren gelezen en de afbeeldingen bekeken en keer op keer worstelde ik ermee. Wat moest ik over dit boek schrijven? Ik wist namelijk niet zo goed wat ik er mee aan moest. Maar ik kon niet achterhalen waar het aan lag. De afbeeldingen zijn wel grappig maar wel een beetje stijfjes. De oplossingen om met zo'n gewei op je hoofd te leren omgaan zijn soms een beetje vergezocht maar ach, het is een verhaaltje, zo erg is dat nu ook weer niet.
Het is ook geen slecht boek maar wat schort er dan aan? Waarom heb ik er zo'n gemengd gevoel over? Op zich is het best bijzonder om te zien, zo'n jongetje met een gewei op zijn hoofd. Het idee is ook wel origineel. Maar wat heeft een kind aan dit boek? Wat voegt het toe? dacht ik elke keer.

Natuurlijk is de boodschap dat je beter kunt accepteren hoe je eruit ziet, hoe je bent, maar waarschijnlijk is mijn grootste bezwaar dat zo'n gewei zo ver van de realiteit af staat. Ook dat is natuurlijk niet erg in een boek. Een fantasierijk verhaal kan geweldig zijn. Maar het boek eindigt met "Ach, misschien valt zo'n gewei op je hoofd best mee. Tenslotte heeft iedereen wel wat..." Bij deze tekst zie je een afbeelding van allemaal mensen waarbij ik me afvraag wat er dan met hen is. Dáár wringt het verhaal, was mijn conclusie.
Ik heb die afbeelding keer op keer bekeken. Bedoelt Guido van Genechten dat meisje met die bril misschien? Of die oude man met de rollator? Of de jongen met de donkere huidskleur? Of die man met dat kale hoofd? Dat is in mijn ogen vrij normaal allemaal, wat heeft zo'n gewei ermee te maken? Een gewei is zo extreem, zo buiten alle proporties, het slaat in deze context eigenlijk helemaal nergens op.
Misschien had Guido van Genechten beter zijn verhaal een andere kant op kunnen laten gaan en een mooi origineel verhaal kunnen maken over kinderen met geweien, koehoorns, schapenvachten, konijnentanden e.d. Maar een gewei vergelijken met een bril of rollator... nee.

Het kan best zijn dat ik als volwassene het leuke of de clou niet zie en dat kinderen het verhaal helemaal geweldig vinden en zich slap lachen om het verhaal rond het jongetje met dat gekke gewei op zijn hoofd. Geen idee. Dat is voor Guido van Genechten dan maar te hopen.

ISBN 9789044825527 | Hardcover | 26 pagina's | Uitgeverij Clavis | juni 2015
Afmeting 33,2 x 24,2 cm Leeftijd 4+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wat een geluk dat ik jou gevonden heb
Guido van Genechten

De jonge, onstuimige haas Herman doet niets liever dan rondspringen. Sterker nog, hij kon niet anders, hij móest rondspringen en dat deed hij ook, uren achter elkaar. Herman vond dat heerlijk en als hij honger had dan ging hij zijn neus achterna. Want naast goed springen kon hij ook uitstekend ruiken. Daardoor vond hij altijd de lekkerste zoete wortelen, zijn lievelingseten. Daarna natuurlijk even een hazenslaapje doen onder de boom. Kortom, het leven was goed voor Herman. Dag in dag uit bracht Herman zo, al springend en etend, door.
Maar op een dag rook hij iets waar hij geen weerstand aan kon bieden. Het was een heel nieuw, heel lekker luchtje...

Guido van Genechten heeft al heel veel boeken geschreven en geïllustreerd en elke keer weer verrast hij je met zijn veelzijdigheid. De ene keer bestaan zijn de afbeeldingen uit enkele rake lijnen en een summier kleurgebruik, de andere keer heeft hij gedetailleerde illustraties gemaakt waar de kleuren bijna van afspatten. Dit boek behoort tot de laatste categorie.

Herman de haas springt rond in een lekker sappig grasland vol bloemen dat geflankeerd wordt door bomen en struiken. Demooi oranje wortelen staan in de moestuin naast de grote witte bloemkolen, het loof van de peentjes is heldergroen. Het hele boek door is het een feest van kleuren en vrolijk rondscharrelende of -vliegende dieren.
Je wordt er vanzelf ook vrolijk van.
Het is een leuk sprookjesachtig verhaal met een gezellig eind.

Kortom, een fijn, knus, vrolijk, kleurrijk boek voor de kleine levensgenietertjes onder ons.

Lees ook het interview met Guido van Genechten.

ISBN 9789044824155 Hardcover 27 pagina's Uitgeverij Clavis februari 2015
Afmeting 28,9 x 27,7 cm Leeftijd 4+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Misschien
Guido van Genechten

Guido van Genechten heeft al veel boeken geschreven en geïllustreerd. De ene keer zijn zijn illustraties vrij druk en zeer gedetailleerd, de andere keer weet Van Genechten met enkele eenvoudige tekeningen of figuurtjes een hele wereld te creëren. Persoonlijk hebben die laatste afbeeldingen mijn voorkeur. Dankzij die eenvoud winnen de illustraties aan kracht, worden ze kernachtiger.

Tot mijn grote plezier zijn in dit boek de afbeeldingen ook 'eenvoudig' gehouden. Bovendien is het verhaal zelf ook prachtig, een beetje verstild zelfs. Het is een bijna filosofisch verhaal, een vertelling over de levens- en ontstaancyclus, wat, door middel van het weergeven van een aantal vormen en korte teksten, teruggebracht is tot een uitstekend te begrijpen geheel.

Het boek begint met de volgende vier woorden die verspreid over twee zwarte bladzijden zijn afgedrukt:

misschien begint het zo

De volgende twee pagina's zijn stralend warmrood met de tekst:

misschien zijn er eerst alleen kleuren rood

om vervolgens via allerlei prachtig gekleurde pagina's uiteindelijk aan te komen bij drie vormen. Een vierkant een driehoek en een cirkel.

misschien is met die kleine stukjes alles wel gemaakt

staat er op een bladzijde te lezen.

Op de verdere pagina's zien we allerlei figuren en dingen die opgebouwd zijn uit die drie vormen met daarbij mooie, eenvoudige zinnen of woorden. Het is een hele, mogelijke, ontstaansgeschiedenis van alle dingen. Misschien is alles zo wel begonnen.

Uiteindelijk keren we weer terug naar de kleuren en zelfs naar twee witte pagina's. Terug naar het begin zodat, zoals altijd, alles weer opnieuw kan beginnen...

Ondanks deze bijna poëtische benadering en de beschrijving over het ontstaan, vergaan en opnieuw ontwikkelen van alles, is het boek voor kinderen één groot lee- en kijkfeest. Dit laatste dankzij de sprankelende kleuren en herkenbare afbeeldingen, die allemaal gemaakt zijn met dezelfde twaalf basisvormen; vier cirkels, vier driehoeken en vier vierkanten. Het boek is een waar kunstwerk geworden en het zou met niets verbazen als het in de prijzen zou vallen.
Persoonlijk reken ik Misschien tot het beste, verrassendste en mooiste boek van Guido van Genechten dat ik tot nu toe gelezen heb. Echt Prachtig.

De basisvormen zijn hier te downloaden

ISBN 9789044821901 Hardcover Uitgeverij Clavis mei 2014
Leeftijd: vanaf 5 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Midden in de nacht
Guido van Genechten

Midden in de nacht voel ik plots de hete adem
van een Siberische tijger in mijn nek
In mijn nek? Een Siberische tijger?

O nee, zucht ik.
Niet nog een keer.
Snel voor dat wilde beest wakker schiet.
En in mijn tenen bijt.

Het is weer eens zover, word je midden in de nacht wakker met een Syberische tijger in je bed! Geen poesje maar een tijger!
Gelukkig slaapt hij. Je weet van de vorige keer, toen je een Nijkrokodil in je bed aantrof, wat je moet doen...
Je pakt de tijger op, gaat naar buiten en brengt hem terug naar waar hij hoort. Helaas mis je net de laatste beestenbus. Het is nog best een eind lopen maar eindelijk zit de tijger weer achter slot en grendel. En de sleutel van zijn hok... die heb jij! Die leg je onder je hoofdkussen bij de andere sleutels zodat je 's nachts af en toe kan voelen dat de sleutels er nog zijn. Je weet dat je nu weer rustig kunt gaan slapen.

Je vraagt je af hoe Guido van Genechten het elke keer weer verzint. Op de prenten zie je het jongetje in zijn pyjama met de tijger dwars door de stad lopen. Het grappige is dat de tijger overal doorheen slaapt. Het is natuurlijk een geweldig verhaal voor kinderen die 's nachts een beetje bang zijn. Ze weten best wel dat die tijger, krokodil of leeuw niet echt bestaan en nu weten wat ze moeten doen. Dat enge beest, samen met die nare droom, gelijk achter slot en grendel stoppen en de sleutel van het hok lekker zelf houden!

ISBN 9789044819984 Hardcover Formaat: 270 x 280 mm 32 pagina's Uitgeverij Clavis juli 2013
Vanaf 4 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het GROTE poepconcours
Guido van Genechten

Bij het lezen van de titel hoor je in gedachte de kinderen al gniffelen. Want niets is leuker dan verhalen over poep.
Met dit boek blijven ze giechelen want naast dat het over poep gaat is het nog eens een heel grappig verhaal ook. Maar..., waarschuwt Guido van Genechten ons, het boek is niet voor gevoelige reukorganen!

Het verhaal gaat over Koning Keutel, elk jaar floepte hij het er wel eens uit, zomaar midden in een koninklijk gesprek: 'Kak! Kakkerdekak! Poep, pies, POEP! De bediende riep dan gelijk de minister van Binnenlandse Poepaangelegenheden want het was weer zo ver. Tijd voor het jaarlijkse Grote Poepconcours. Overal in het land werden grote affiches opgehangen met daarop:

GROOT
POEPCONCOURS
Overmorgen wordt
U allen aan
ons KASTEEL
verwacht met uw
MOOISTE
poepproducten!
Denk dit jaar vooral goed
na over de presentatie!
Wij verwachten echte
KAKKUNSTWERKJES van U!
Koning Keutel de Eerste
2012

En twee dagen later was het zover, de dieren uit het koninkrijk van Koning Keutel presenteerden hun poepkunstwerken.
De een had een nog mooier poepwerkstuk dan de ander gemaakt. Er was zelfs een heuse poepshow! De keus voor de koning en zijn minister was moeilijk want iedereen had erg zijn best gedaan. Maar net toen de koning de winnaar bekend wilde maken kwam er nóg een dier met een heel mooi kunstwerkje...
Alle dieren wachtten vol spanning af. Welke naam zou er dit jaar in de gedenksteen met alle winnaars van het Grote Poepconcours gebeiteld worden?

Naast dat kinderen dit verhaal geweldig zullen vinden, is het ook voor volwassenen bijzonder leuk om (voor) te lezen. Hoe verzint die Guido van Genechten het allemaal bij elkaar denk je regelmatig. Het is namelijk een erg fantasierijk verhaal en ook de afbeeldingen zijn heel humoristisch. Allerlei soorten drollen zie je voorbij komen, van heel kleine tot heel grote, van kunstige gedraaide tot mooi gepresenteerde...
Gelachen zal er zeker worden. Gelukkig zit er geen luchtje aan dit fantastische boek!

ISBN 9789044817744 Hardcover 32 pagina's Uitgeverij Clavis juli 2012
Leeftijd 4+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER!

Stanneke Sneeuwmanneke
Guido van Genechten

Helemaal aan het begin van de winter
had iemand hem gemaakt en daar achtergelaten.
Twee kooltjes voor zijn ogen, een wortel als neus, een sjaal om,
een muts op, een hark in zijn hand, en Stanneke was klaar.
En daar; op de godverlaten plek,
stond Stanneke sneeuwmanneke
al dagen, al weken, al héél lang... stil

Af en toe kreeg Stanneke de kriebels en wilde hij bewegen maar dat mocht niet van de andere sneeuwmannen, meneer Buishoed en Sneeuwsoldaat. Een sneeuwman hoort stil te staan en ook niet te praten. Stanneke snapte maar niet waarom hij zich niet mocht verroeren maar alles wat de andere sneeuwmannen konden zeggen was: 'Sneeuwmannen staan stil. Zo is het en zo zal het altijd blijven.' Maar Stanneke dacht daar anders over, hij gooide zijn hark weg en begon te dansen en te springen en te glijden en te vallen en weer opstaan. Stanneke genoot en ging al verder en verder... Weg van die stijve sneeuwmannen die nog riepen 'Niet doen. Straks smelt je!' Maar Stanneke smolt niet en kwam uiteindelijk aan in Vriesland en daar vertelden de sneeuwmannen een heel ander verhaal...

Duizendpoot Guido van Genechten heeft er weer een mooi lees en kijk-boek van gemaakt. Bovendien zit er nog een wijze les in... blijf in beweging anders vries je letterlijk en figuurlijk vast!
De afbeeldingen zijn erg mooi en winters, je voelt bijna de kou. In Vriesland worden de kleuren iets lichter en warmer.
Opnieuw een fijn boek van deze veelschrijver.

ISBN 978 90 448 1404 0 Hardcover 32 pagina's Uitgeverij Clavis Oktober 2010
Vanaf 4 jaar Formaat: 270 x 280 mm

Dettie, 19 november 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Lees meer...

Pagina 1 van 2

<< Start < Vorige 1 2 Volgende > Einde >>

jeugd 4-5 jaar

Guido v. Genechten

Lees meer...