Susan Wallenburg

Eri wil een eenhoorn zijn
Illustraties: Marijn van der Wateren
Tekst: Susan Wallenburg

Het is een prachtige dag in het bos. De vogels kwinkeleren, konijnen en hazen springen in het rond…
Maar Eri de egel is niet blij. Hij kijkt verdrietig naar de bezigheden van de anderen. Niemand wil met hem spelen. Hij heeft immers scherpe stekels. Dat vinden ze helemaal niet leuk, denkt hij.
Hij wil een eenhoorn zijn. Dat zijn dieren met een prachtige magische vacht, heeft hij gehoord. Als hij nou een eenhoorn was, dan wilden de andere dieren wel met hem spelen!
Maar ja, hij is nu eenmaal een egel…

Dan ontdekt hij al snel dat die stekels van hem ook heel nuttig kunnen zijn! Gijs de vogel bijvoorbeeld, die heeft hem hard nodig. Gijs zit vast zit in een stuk plastic, en kan geen kant op. Maar Eri kan hem bevrijden door met zijn scherpe tanden het plastic los te bijten. Toch zegt hij tegen Gijs:

‘Ik wil liever geen egel meer zijn.
Een eenhoorn worden lijkt me fijn.
Ik ga er één zoeken, die tovert me om.’

‘Dat wil ik zien! Kom, Eri, kom!’

Deze woorden worden steeds herhaald: Bij Eek de eekhoorn; bij Mimi, de muis; bij Lia, de mier.
Allemaal gaan ze met hem mee, want dat willen ze wel eens meemaken dat Eri omgetoverd wordt in een eenhoorn…
Maar omdat ze hem gezelschap houden ontdekt Eri dat hij ondanks zijn stekels vrienden heeft.
Wil hij nu nog een eenhoorn worden?

De belangrijkste boodschap die je een kind mee kan geven is deze: wees wie je bent, je bent goed zo. Niet iedereen hoeft hetzelfde te zijn! Iedereen is goed zoals hij of zij is!

Behalve een mooi verhaal biedt dit boek ook vele kleurrijke afbeeldingen, gemaakt door Marijn van der Wateren. Heldere vrolijke kleuren, een feest om naar te kijken.

Susan Wallenburg maakt prentenboeken, maar ook boeken voor oudere kinderen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Klaas Vaak is boos
Tekst: Susan Wallenburg
Illustraties: Mayon Middeljans

Bas leest veel liever een boek dan dat hij gaat slapen. En Klaas Vaak maar wachten tot hij eindelijk eens gaat liggen.
Liena wil nog met haar poppen spelen en gaat ook al niet naar bed.
Herkenbaar toch?

Maar als Klaas Vaak boos wordt hebben de kinderen een probleem. Want Klaas Vaak besluit dat hij zelf dan wel lekker gaat liggen slapen, daar hoog in de wolken. En hij houdt alle dromen voor zichzelf. Dan moeten die kinderen het maar uitzoeken!
En hij strooit geen slaapzand meer in de ogen van de kinderen.
Maar kinderen moeten wel slapen natuurlijk, want ze moeten overdag uitgerust zijn om te kunnen leren en spelen…

‘In de pauze is het stil op het schoolplein.
De kinderen zitten suf op de grond en hebben geen pret.
Liena wrijft in haar ogen.
‘Het is wel fijn dat er nu geen zandkorreltjes in mijn ogen zitten,’ zegt ze.'

Dan gaat Bas een licht op…

Al op de eerste pagina - dus eigenlijk ook al als je de omslag ziet - ben je verkocht. Want Klaas Vaak kan dan wel boos zijn en ook echt boos uit zijn ogen kijken, het is een schattig mannetje zoals hij gewikkeld is in een grote sjaal, prachtig blauw met sterren erop.

In de kinderkamers is heel veel te zien, net als op de andere afbeeldingen. De gelaatsuitdrukkingen zijn heel duidelijk voor de jonge lezer, en zo zijn de tekst en de illustraties goed op elkaar afgestemd.
Met dit boek veroorzaken de makers veel kijk- en leesplezier, en wie weet: misschien gaan die kinderen die helemaal geen zin hebben om te gaan slapen dan wèl naar hun bed]e toe!

Susan Wallenburg (1975) schrijft verhalen die uit het leven gegrepen zijn, maar geeft die eigenlijk niet uit. Maar eenmaal in contact met illustrator Mayon Middeljans ontvlamt het vuur: samen maken ze een boek dat ze insturen voor de Key Colours 2020 wedstrijd voor illustratoren. En: ze behaalden daar een zilveren medaille!
De opdracht van deze illustratorenwedstrijd was het realiseren van een (onuitgegeven) prentenboek voor kinderen tussen 2 en 7 jaar.
Mayon Middeljans werkt freelance als illustrator.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Susan Wallenburg