Lisa Thompson

http://www.lisathompsonauthor.com

De nachtlantaarn
Lisa Thompson

Als ze midden in de nacht over stille wegen rijden, weet de elfjarige Nathan al wel door dat hij en zijn moeder niet op vakantie gaan. Vooropgesteld dat ze midden in de nacht zonder echte voorbereiding zijn vertrokken, zonder het iemand te vertellen, is het gedrag van zijn moeder niet echt vakantie-achtig. Nathan vond het altijd zo leuk dat zij in de auto meezong met de radio, en dan gewoon doorging met zingen terwijl de radio alleen maar geruis liet horen in een tunnel. En dat het dan op het moment dat de radio weer ontvangst had, zijn moeder precies weer in de maat paste!

En zijn moeder zingt nu niet, ze kijkt steeds in haar achteruitkijkspiegel en beantwoordt zijn vragen nauwelijks. En het is koud en het regent. Later zal het ook nog gaan sneeuwen. Het huis waar ze tenslotte aankomen, een bouwvallig huisje dat ergens op een landgoed staat, is ontzettend smerig, en wordt bewoond door een kip. Al een tijdje, dat zien ze wel aan de bank.

‘Mam? Ik zei dat we hier weg moeten! Laten we gewoon in de auto stappen en naar oma rijden, goed?’

Maar zijn moeder luistert niet, en ze maken zo goed en kwaad als het gaat een bed in orde. Wel wordt duidelijk wat Nathan al vermoedde: ze zijn op de vlucht voor Gary, de vriend van Mama. Nathans vader is jaren geleden vertrokken met een ander, en toen Gary kwam was zijn moeder dolgelukkig. Nathan niet, maar ja, hij moest het accepteren. En nu is zijn moeder ook tot inkeer gekomen.

De volgende dag gaat ze er op uit om boodschappen te doen. Nathan moet binnen blijven, maar ze blijft maar weg. Het duurt al twee uur, dan drie uur, waar blijft ze toch? Heeft Gary haar dan toch gevonden? En dan hoort hij iemand. Maar het is niet zijn moeder. Waar komt zijn oude vriend Sam ineens vandaan? Maar misschien geeft zijn aanwezigheid Nathan wel de moed om eens buiten het huisje te gaan kijken, misschien is mama wel ergens in de buurt.

En opnieuw meldt zich iemand: een meisje van ongeveer zijn leeftijd. Raadsels zijn er om op te lossen, vindt Kitty, het meisje dat hij leert kennen, maar ze is zelf ook een raadsel met haar verhalen over Charlotte en James.

En dan begint een spannend avontuur. Twee kinderen die van alles ontdekken als ze de raadsels van Kitty gaan oplossen. Maar zullen ze ook Nathans moeder vinden?

En dan is hij nog jarig ook:

‘Terwijl ik daar lag, voelde ik mijn warme adem tegen mijn kin. Ik besloot gewoon in bed te blijven en af te wachten. Ik zou gewoon wachten tot de tijd verstreek en mijn moeder terugkwam, dan zou alles weer goed zijn. Ze zou binnenkomen met een grote lach op haar gezicht.
‘Sorry dat ik zo lang ben weggebleven, Nathan. Ik ben druk bezig geweest om dit voor je te maken! Ik heb er een eeuwigheid over gedaan.'
En dan zou ze achter haar rug vandaan een enorme verjaardagstaart van drie verdiepingen tevoorschijn halen.’

Maar zo gebeurt het natuurlijk niet.

De nachtlantaarn van de titel komt natuurlijk ook voor in het verhaal, want een van de dingen die Nathan moet overwonnen is zijn angst voor het donker.

De Goudvisjongen was het succesvolle debuut van Lisa Thompson. Het thema van dit boek is hetzelfde: terwijl volwassen alleen op de achtergrond aanwezig zijn, gaat een jongen een bijzondere vriendschap aan, hetgeen voor hemzelf nog het meest onverwacht is. Het laat zien dat er altijd een uitweg is uit situaties die uitzichtloos lijken. Ook al ben je nog maar een kind, je kan heel goed zelf beslissingen nemen, logisch nadenken en je niet uit het veld laten slaan, hoe moeilijk het ook is. De manier waarop Nathan dat doet is bijzonder, en heeft iets magisch.

Lisa Thompson (Essex, 1973) werkte voor de BBC radio, maar heeft nu bewezen dat zij een roemrijke carrière als jeugdboekenschrijver tegemoet kan zien.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt De goudvisjongen
Lisa Thompson

‘Nooit wachten tot het noodweer voorbijtrekt. Je moet naar buiten gaan en dánsen in de regen.’

Nog niet zo lang geleden was de twaalfjarige Matthew een normale jongen, maar ergens is iets fout gegaan. Wat is er gebeurd met deze jongen? Waarom heeft hij deze dwangstoornis ontwikkeld? Alles moet brandschoon zijn en blijven, zijn angst voor ziekteverwekkers is manisch geworden. Niet alleen staan er schoonmaakmiddelen klaar voor als iemand iets aanraakt in zijn kamer, hij wil nog liever dat er niemand binnen komt. Het raam mag niet open, en onder zijn bed staat een geheime doos. Zijn moeder weet wat er in zit, zijn vader niet. Eigenlijk vindt zijn vader dat zijn moeder hem te veel zijn zin geeft, Matthew moet 'normaal' doen.
In de loop van het verhaal wordt Matthew ook nog steeds banger voor het getal dertien.

Hoe kan een jongen van twaalf zo leven? Hij gaat niet naar school - onder het mom van de ziekte van Pfeiffer - er komen geen vrienden, het enige dat hij kan doen is naar buiten kijken. Hij heeft boekjes vol geschreven met aantekeningen over de buren, met wat zij zoal doen op een dag.
In de doodlopende straat wonen een meisje en een jongen van zijn leeftijd: Jack was ooit zijn vriend, maar nu zien ze elkaar alleen door de ruit. Van de zeven huizen in de straat kent Matthew iedereen. Die buren weten ook dat hij daar voor het raam staat, al probeert hij weg te duiken als iemand hem opmerkt.

De dag dat er een auto stopt bij de oudere buurman verandert er van alles: er worden twee kinderen afgezet, hun moeder vertrekt meteen weer. Het is voor de buurman te belastend om zomaar ineens voor Teddy, nog geen twee jaar, en de vijfjarige Casey te moeten zorgen. Hij laat de kinderen vaak aan hun lot over. Het gebeurde al een keer dat Matthew zag hoe het joch in de vijver terecht kwam, toen wist hij hun opa te waarschuwen, maar de dag dat Teddy verdwijnt, en Matthew degene is die hem het laatst gezien heeft, heeft hij geen idee waar het kind gebleven is.

Het onderzoek van de politie bedreigt zijn steriele wereld, omdat ze hem willen ondervragen. Ook Melody het meisje van de overkant van de straat laat hem niet zomaar gaan. Zij krijgt hem zover dat ze zelf gaan zoeken naar Teddy. Is hij meegenomen door die oude mevrouw die als een kluizenaar leeft? Heeft zijn zusje misschien wraak genomen voor het vernielen van haar pop?

Natuurlijk kan je geen onderzoek doen zonder met de buitenwereld in contact te komen. Herhaaldelijk staat Matthew voor een moeilijke keuze, en de raad van de psychologe waar hij uiteindelijk onder druk van zijn ouders naar toe gaat is dan ook dat hij dingen moet doen die tegen zijn gevoel in gaan, en zo moet ontdekken dat het geen gevaar oplevert. Makkelijk gezegd, maar dat kost veel moeite! En Matthew blijft observeren en opschrijven. Hij ziet dingen die niemand anders ziet…

Het duurt even voor het verhaal goed op gang komt, omdat er veel verteld moet worden wil je de kern kunnen volgen. Dat zijn zeker geen saaie uitweidingen geworden, de stijl van Lisa Thompson is vlot, en de bladspiegel is ruim, dat scheelt ook. Er zijn e-mailberichten die net als de notities die Matthew maakt het verhaal breken. En natuurlijk willen we ook weten hoe het zover heeft kunnen komen met een jongen van twaalf. Een dwangneurose op die leeftijd, dat is niet niks!
Thompson beschrijft de problemen van de jongen heel duidelijk, als ook de impact die dit heeft op het gezin. Matthew wil ook graag anders, maar hoe dan?

Mooi en overtuigend debuut!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 10-12 jaar

Lisa Thompson