jeugd 10-12 jaar

Cristina Brambilla

altDe zeven demonen van Venetië
Deel 2 uit de serie ´Sleutel van de alchemist´
Cristina Brambilla


Lucilla heeft een druk leven, geen tijd voor vrienden of vriendinnen. Terloops wordt vermeld dat ze wel naar school gaat, maar ze is bezig met heel andere dingen. Een deel daarvan vloeit voort uit de avonturen die verteld zijn in het eerste boek, waardoor het even duurt voor de lezer door heeft wat voor een bijzonder meisje Lucilla is – en waar dit boek over gaat.
Lucilla is vijftien, woont in Venetië met haar vader. Haar moeder is overleden. Ze is een typische puber, opstandig en eigenwijs. Dat haar vader daar iets op gevonden heeft, ontdekt ze pas als het bijna te laat is. De oude man, waar ze dagelijks naar toe gaat, Leo Wehwalt, heeft nogal met haar te stellen. Toch houdt hij vol. Hij wil haar magie leren, bijvoorbeeld hoe ze demonen op moet roepen. Er is ook sprake van een Sleutel, een voorwerp waarmee Lucilla bijzondere toverkunsten kan verrichten. In het eerdere avontuur was er een jongen, Dimitri, waar Lucilla erg dol op was. Hij is er nu niet meer. (toch?)
Terwijl de lezer steeds meer betrokken raakt bij het meisje is er nog een verhaallijn dat om en om vertelt wordt met Lucilla’s verhaal. Er is een ik-verteller, die een menselijk wezen in een klomp steen blijkt te zijn, in de vorm van een waterspuwer met hoorns en vleugels. Hij kan vliegen en is een soort beschermer van Lucilla. Maar ook tegen hem is ze zeer nukkig, zodat hij tenslotte maar vertrekt en op een verre taiga een sjamaan ontmoet die hem wel accepteert zoals hij is. Omdat hij op een soort telepathische manier nog in contact staat met Lucilla, ontdekt hij dat hij hoognodig terug moet: Lucilla is in gevaar! Dat gevaar komt van een kant waar het meisje nooit aan gedacht zou hebben. Des te moeilijker is het dan ook voor haar om zich te weer te stellen.


Zoals gezegd duurt het even voor je in het verhaal zit, maar dan blijf je er ook in. Zelfs in die afschuwelijke, gruwelijke, horrorachtige scènes, die je zeker niet moet lezen als je iets zit te nuttigen.
Ze zijn net als de rest van het boek geschreven met humor. Vooral het verhaal van de waterspuwer is omdat het in de ik-vorm is, heel direct en aansprekend. Hij schrijft zoals hij praat zeg maar. Erg leuk ook: als er  witregels moeten zijn omdat het verhaal van plaats of verteller verandert staat er een waterspuwertje getekend.
Dat er ook nog een romance in het verhaal verwerkt zit, geeft het verhaal nog meer jus, maar als er nog een derde deel komt: wat dan??


Een boek voor een betere lezer, die ook nog van magie en horror moet houden, of er toch minstens tegen kan. Voor die lezer is het een plezierig boek, dat naar meer smaakt.


ISBN 9789054617433 | hardcover |233 pagina's | Baeckens | 2012
Vertaald uit het Italiaans door Siska Lernout
Leeftijd vanaf 10 jaar

© Marjo, 25 juni 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER