Leslie Connor

http://www.leslieconnor.com

De waarheid volgens Mason Buttle
Leslie Connor

‘Ik heb eens een film gezien over een spellingswedstrijd. Met een meisje dat iets magisch had. Als ze haar woord hoorde, schreven de letters zich vanzelf in de lucht, bij alle woorden trouwens. Dat ging met kringeltjes en vonken met pluizige bijen en elfjes die een glinsterend spoor maakten. De letters bloeiden als appelbloesem. Ze vloeiden als verf van een kwast. Altijd de goede letter!(-) Ik zie ook dingen. Maar geen elfjesvleugels. Geen bloeiende bloemen.’

Mason Buttle is een bijzonder kind. Hij denkt in beelden en vooral bij cijfers ziet hij kleuren. Helaas is hij ook ontzettend dyslectisch, de letters dansen voor zijn ogen. Dit maakt hem in de ogen van leeftijdgenootjes al mikpunt van pesterijen maar daar komt nog bij dat hij last heeft van overmatig zweten. Omdat hij enigszins afgelegen woont, in een oude boerderij, met zijn oma en oom, gaat hij met de bus naar school. En daar kan hij niet aan zijn kwelgeesten ontkomen. Vooral niet aan zijn buurjongen, Matt. De moeder van Matt is Mason evenwel goed gezind, en hun hond Moonie is gek op Mason!

Een andere kwelgeest is inspecteur Baird. Masons beste vriend is namelijk anderhalf jaar eerder verongelukt bij een val uit een boom. Die boom staat in de tuin van Masons oom en de jongens hadden er een boomhut in gebouwd. Mason was helemaal niet in de buurt toen Benny Kilmartin viel, maar de inspecteur komt steeds vragen of hij misschien nieuwe informatie heeft. Want de inspecteur weet dat er geknoeid is met de ladder die de jongens gebruikten. En hij wil maar niet snappen dat Mason niet eens weet hoe hij moet liegen.

De jongen weet echt niets en toch blijft de inspecteur komen. Tenslotte zegt hij: als je dan niet kunt vertellen, schrijf het dan op. Dat doet Mason, bij zijn toevlucht op school, juf Blinny. Zij vertelt hem dat hij ‘buiten de lijntjes denkt.’
En ze zegt na de dood van Benny dat hij moet geloven dat er nieuwe vrienden zullen komen.

Dan komt het geluk opnieuw op Masons pad: een een nieuwe jongen in de klas die vanwege zijn geringe lengte ook meteen een mikpunt is. Calvin is alleen een stuk slimmer, en als de twee dikke vrienden worden is het steeds Calvin die plannen maakt en Mason die ze uitvoert.

Het is maar goed dat Mason een goede vriend heeft, en steun vindt bij juf Blinny, en bij Moonie, want het leven zou ondraaglijk zijn zonder hen! Ook zonder dat de inspecteur aan zijn kop kwam zeuren, droeg hij immers al een groot schuldgevoel met zich mee. Het was tenslotte ook zijn boomhut, hij had hem mee gebouwd. Was het dan toch zijn schuld dat Benny er niet meer was?

Maar dan gebeurt er iets verschrikkelijks...

Leslie Connor vertelt dit aangrijpende verhaal in korte behapbare hoofdstukken. Het is geschreven in de ik-vorm, waardoor Mason, een heel herkenbaar personage, nog nader tot het lezershart komt. Zijn twijfels, zijn schuldgevoelens en toch ook zijn potentie om gelukkig te kunnen zijn raken je. En wat ook mooi is, is dat je geen hekel krijgt aan Matt en aan de inspecteur, doordat Mason op zijn eigen misschien naïeve manier probeert te begrijpen waarom zij doen wat ze doen.
En juf Blinny! Een heerlijk mens. Ieder kind zou zo iemand in de omgeving moeten hebben!

Leslie Connor studeerde beeldende kunst om illustrator te worden, maar kwam erachter dat het schrijven haar nog veel meer trok. Inmiddels heeft ze al verschillende kinderboeken geschreven, die meermalen bekroond werden. Ze woont in Connecticut, Amerika. Dit is het tweede in het Nederlands vertaalde boek.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 10-12 jaar

Leslie Connor