Rembrandt mijn vader
Rembrandt vindt aan het einde van zijn leven een boekje geschreven door zijn inmiddels overleden zoon Titus. Het boek gaat over de schilder zelf, zijn leven in Amsterdam, zijn eigenzinnige aard, zijn gezin met de drie vrouwen en overleden kinderen, en zijn relatie met zijn zoon.
Titus spaart zijn vader niet. Hij vertelt hoe Rembrandt niet wilde trouwen met Geertje zijn tweede geliefde, omdat hij dan de erfenis van zijn eerste vrouw Saskia zou verspelen. Hij laat Geertje, als ze aan blijft houden, zelfs opsluiten in het spinhuis, een tehuis waar misdadige vrouwen werden opgesloten.
Rembrandt kan niet met geld omgaan, hij koopt alleen maar dure spullen, terwijl hij niets verkoopt. Uiteindelijk gaat hij failliet, en Titus besluit een kunsthandel te beginnen om op die manier als onderhandelaar voor zijn vader op te kunnen treden. Maar hij wordt slachtoffer van de pest. De dood speelt een grote rol in die tijd, de 17e eeuw, en dus ook in dit boek. Rembrandts vrouwen sterven, als ook een paar kinderen. De pest die rondwaart, en die tenslotte de zoon van Rembrandt wegneemt.
Een beschrijving van hoe de Nachtwacht tot stand zou zijn gekomen... Natuurlijk beschreven met de afbeelding op de achtergrond.
'Ik heb de echte schutters allemaal neergezet en ze stuk voor stuk iets te doen gegeven. We hebben een paar keer geoefend, zeer tegen hun zin, dat snap je. Een toneelspeler, dat haalt het natuurlijk niet bij een schutter! Ik hield ze voor dat ze alleen voor mij hoefden te spelen wie ze waren om vereeuwigd te worden als zichzelf. Of ze het snapten of niet, na een tijdje ging de houterigheid ervan af en leefden ze zich in hun rol in. Ik liet ze van alles doen als in een toneelvoorstelling. Ik was de man die de hele mallemolen in beweging zette en weer tot staan bracht.'
Het is een prachtig vormgegeven boek. Veel foto´s van schilderijen staan bij de tekst, die er als het ware omheen geweven is. Natuurlijk is het een verhaal dat bestaat uit ware en verzonnen feiten, en je weet niet wat wel waar is en wat niet. Ik vind dat het toch een mooi beeld geeft van die tijd, het verhaal doet heel echt aan. Of het de jeugd aan spreekt, hm, het is voor de liefhebber denk ik. Ik vind het in ieder geval een prachtig boek.
Hardcover | 140 Pagina's | Thomas Rap | 1ste Druk | 2005 ISBN: 9060055934 vanaf 12 jaar.
© Marjo, september 2006
Biografie Titus
Lees de reacties of het forum en/of reageer, Klik hier!
Het stormachtige leven van De Spiegel
Het schip van Michiel de Ruyter
Op 24 maart 2007 is het 400 jaar geleden dat Michiel Adriaenszoon de Ruyter in Vlissingen werd geboren. Zijn glorieuze maritieme loopbaan van bootsjongen tot bevelhebber bracht De Ruyter de hoogste roem, adellijke titels en uiteindelijk zijn dood. Zijn sympathie voor de eenvoudige mens die een moeilijk en hard bestaan had, verklaart niet alleen waarom hij bij zijn multiculturele bemanningen zo bemind was maar droeg tevens in belangrijke mate bij tot zijn succes.
Zo stond op de site van de stichting 400 jaar Michiel de Ruyter te lezen.
Bert Natter was op zoek naar gegevens voor een ander boek en stuitte op een gepubliceerd scheepsjournaal van De Ruyter getiteld De reis van Michiel Adriaanszoon de Ruyter in 1664-1665. Omdat dit in oud Nederlands geschreven is dacht Bert Natter dat het aardig zou zijn als een groter en jonger publiek zou kunnen lezen over deze reis.
Dit jeugdboek is het resultaat daarvan maar... het verhaal wordt verteld door het schip De Spiegel waarmee De Ruyter deze reis gemaakt heeft...
"De zee, wat wist ik van de zee? Het was mijn eerste reis en we lagen in de Middellandse Zee. Het machtige kasteel van Málaga keek vanaf een rots neer op mij en de andere schepen. Ik voelde het warme water tegen mijn huid van hout.
Ik was het vlaggenschip en Michiel de Ruyter leidde onze vloot."
De Spiegel houdt zijn scheepshart vast, De Ruyter was ernstig ziek. Zijn zoon Engel, stiefzoon Jan van Gelder en schoonzoon Johan de Witte houden om beurten de wacht. Als Michiel na drie weken zich eindelijk weer aan boord vertoont, haalt het schip opgelucht adem.Eindelijk konden de onderhandelingen met de Algerijnen beginnen over de kaapvaart. Stiekem hoopt het schip op een kanongevecht want dat heeft ze nog niet meegemaakt. Maar zover komt het niet. Langzamerhand leert het schip de mensen en de gewoontes aan boord kennen en is blij met een leider als De Ruyter. Hij is een zeer gelovig, streng maar rechtvaardig man én zorgt goed voor het schip. Maar De Ruyter houdt ook zo zijn eigen ideeën er op na ,vooral wat gezondheid betreft, en komt vaak in conflict met de scheepsarts. Dit levert erg leuke, grappige 'gesprekken' op die het schip afluistert. De scheepsarts moet niets hebben van De Ruyters 'moderne' ideeën. Hij vertelt De Ruyter:
"Ik zag u enige tijd geleden sla eten. Ik wilde u er toen niet op wijzen, uit beleefdheid, ma
r u kunt dat beter niet nemen. Het is aangetoond dat het in combinatie met melk, een der voornaamste oorzaken van scheurbuik is.[...]
Melk kun je wel nemen, maar let erop je mond na afloop met rode wijn te spoelen."
"Dat zullen we doen," zei De Ruyter en hij knipoogde naar zijn zoon. "Ga verder dokter. Kunnen we nog vlees eten, of moet ik mijn kippen overboord gooien?"
Wat de bemanning niet weet is dat De Ruyter een geheime opdracht heeft die hem erge zorgen baart. Deze opdracht maakt dat de reis al met al meer dan een jaar zal duren, van Nederland naar de Middellandse Zee, vandaar naar de westkust van Afrika, vervolgens de Atlantische Oceaan over naar het Caribisch gebied en dan via New Foundland weer de oceaan over naar Scandinavië en eindelijk arriveerden ze 6 augustus 1665 weer in de haven van Delfzijl. De behouden thuisvaart wordt met gejuich begroet. Duizenden mensen kwamen naar de haven om de held en zijn vloot met eigen ogen te zien
"Ik hoopte dat de mensen ook benieuwd waren naar het schip dat hem veilig thuis had gebracht. Ik was blij dat we weer in Nederland waren, maar ook trots op alles wat ik doorstaan had."
"[...]De Ruyter genoot zichtbaar. Het beviel hem vooral dat zoveel gewone mensen hem geluk kwamen wensen. Ze zagen hem als een redder en onthaalden hem als een verloren zoon."
Helaas voor De Spiegel krijgt De Ruyter een ander schip, De zeven provinciën, dit tot misnoegen van De Spiegel... "Dat stuk ongeluk was negen maanden geleden nog maar een stapel hout in de haven van Rotterdam."
Gelukkig voor De Spiegel blijft hij wel in de buurt van zijn geliefde De Ruyter en volgt nauwgezet de berichten over hem die in zijn kajuiten gevoerd worden. Maar dan gebeurt het, in de strijd tegen de Engelsen wordt De Spiegel vol geraakt . "Mijn scheepsleven trok aan me voorbij als een processie die door de stad marcheert." Maar ze weigert te zinken...
Het verhaal is apart en goed leesbaar. Het schip vertelt uitgebreid over de gang van zaken aan boord. Over de straffen die de bemanning kan krijgen en welke straf op welk vergrijp ligt. Het vertelt over de inkoop van voedsel en het bereiden daarvan. Erg leuk om te lezen is hoe over eten werd gedacht, wat gezond en slecht was. Het vertelt wat het ervaart in tijden van oorlogvoeren. De méns De Ruyter wordt getoond, met al zijn eigenaardigheden, soms moedeloos, soms uitgelaten maar altijd tactvol jegens iedereen. Maar ook als de strateeg, de leidsman, de aanvoerder, de man met inzichten. Doordat het verhaal verteld wordt vanuit het perspectief van het schip blijft het bijzonder en verzandt het niet in een 'saai' geschiedenisboek.
De uitvoering van het boek is erg mooi. Hardcover met voor- en achterin afbeeldingen van De Ruyter, al dan niet met zijn gezin, en van diverse schepen.
Een aanrader!
Bindwijze Gebonden, Aantal pagina's 154, Geilllustreerd Ja , Uitgever De Bezige Bij/Thomas Rap, ISBN: 9789060056424, Publicatiedatum 10-2006 vanaf 12 jaar
© Dettie, gelezen in december 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik hier!
Het stormachtige leven van De Spiegel
Het boek vertelt de wederwaardigheden van het schip "De Spiegel", een van de vele schepen uit de vloot van de Verenigde Nederlanden. In die tijd, 17e eeuw, was de marine, de zeevaart dus, erg belangrijk. Op zee werden vele oorlogen uitgevochten. Michiel de Ruyter was de schipper van De Spiegel, totdat "de Zeven Provinciën" klaar was.
Bert Natter wilde met name het verhaal vertellen van de reis die Michiel Adriaanszoon in 1664-1665 maakte. De Ruyter was de Middellandse Zee aan het bewaken toen hij een geheime opdracht kreeg: De Engelsen waren bezig stukjes koloniën van de Nederlanden af te pakken, het was de taak van de vloot om die weer in Nederlandse handen te brengen. Daarvoor moest de vloot naar de West-Afrikaanse kust en later de Atlantische Oceaan oversteken. Tijdens deze reis werd er een kroon veroverd, waarvan men dacht dat het een kostbaar sieraad was, maar het bleek een prul van geslepen glas en koper: de kroon van Ardra, die zich heden ten dage nog in het Rijks museum bevindt.
Er wordt verteld over zeeslagen, een daarvan is de beroemde slag op de Theems, die een wraakactie werd voor de plundering op de Waddeneilanden door de Engelsen. Ook het thuisfront van de Ruyter komt aan bod.
Het uitgangspunt is het schip. De Spiegel vertelt. Is het daardoor te onpersoonlijk geworden misschien? De reis had beschreven kunnen worden als een spannend avontuur, er werd immers genoeg gevochten en het leven aan boord van zo'n schip is bepaald niet zonder gevaren. Maar het is meer een losjes vertelde geschiedenisles geworden.
Ook heel interessant, maar toch een gemiste kans. Vind ik.
Biografie De Ruyter
Facebookpagina Michiel de Ruyter
Hardcover | 154 Pagina's | De Bezige Bij | 2006 ISBN: 9060056426
© Marjo, april 2007