Tjibbe Veldkamp

De jongen die van de wereld hield
Tjibbe Veldkamp

Op een brug in een oude stad loopt een jongeman. Het is koud, het heeft gesneeuwd en de brug is glad. Van de andere kant komt er een jonge vrouw aan.
De man schrikt op, en glijdt pardoes uit. Daarbij zoekt hij steun bij het eerste wat hij vast kan grijpen en dat is de jongedame.
Je ziet het gebeuren: ze vallen samen:

‘Daar lagen ze: Vaclav en Zdenka, in elkaars armen, hun gezichten zo dicht bij elkaar dat de adem van de één de lippen van de ander verwarmde.’

Op dat moment is er ineens een fantoom, een jongen, een mogelijk kind, niet echt. De jongen zweefde, en zelfs de sneeuwvlokken vielen door hem heen.

‘Hij zag de sneeuw op de brug, de vlokken die door de lucht buitelden, de lichtjes van Paznau op de oevers en hij hield van de wereld.’

Een ander fantoom verschijnt en deze man geeft hem zijn naam: Adem. Ook vertelt hij over de kinderen die geboren hadden kunnen worden. Maar die er niet zijn. Maar Adem protesteert: hij wil wél leven.
Helaas is de kans dat het zal gebeuren erg klein. Zijn would-be ouders zijn al verder gegaan met waar ze mee bezig waren. Het was niet meer dan een vluchtige ontmoeting op een brug, die geen vervolg krijgt. Ondanks het afspraakbriefje dat zijn vader in de jaszak van zijn moeder stopte, want zij is dat briefje verloren.
Wat nu?

Adem krijgt een enkele kans: hij moet zijn ouders zien te vinden, en aan zijn moeder het briefje geven. En tja, de reactie van zijn ouders? Hoe zal die zijn?
Er wordt een zandloper geplaatst, Adem heeft de tijd tot alle zand doorgelopen is…

Hoe vertel je een verhaal over een jongen die er helemaal niet is? Maar die er wel wil zijn? Daar komt magisch realisme bij te pas: iets verzinnen wat er heel echt lijkt, maar het niet is.
Een bijzonder verhaal, waarbij je vaak vergeet dat het helemaal niet kan.
Een verhaal over liefde, over verlangen naar bij iemand horen, over wilskracht. Je kan het Tjibbe Veldkamp wel toevertrouwen zo'n verhaal heel acceptabel te maken.
Het is een onmogelijke weg die Adem moet gaan, om een echt leven te krijgen. Onderweg leert hij die wereld waar hij al meteen van hield eigenlijk pas kennen. En zijn ouders, die helemaal niet op een kind zitten te wachten. En al helemaal niet op een relatie met elkaar…

Tjibbe Veldkamp woont in Groningen. Hij is vooral bekend als prentenboekenmaker. maar hij schrijft ook voor oudere kinderen. Zijn werk werd o.a. bekroond met een Zilveren Griffel en de Kinderboekwinkelprijs. Ook dit boek kreeg de zilveren griffel.

ISBN 9789045129235 | Hardcover | 184 pagina's | Uitgeverij Querido | augustus 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Tiffany Dop
Tjibbe Veldkamp

"Ik was dertien en wilde een baby." [...]
Ik vond mijn babyplan helemaal geniaal, maar er was één minpuntje. De seks. Daar had ik weinig zin in. Ik had nog nooit gezoend. Maar zonder seks werd je niet zwanger, voor zover ik wist. Dus het moest maar even."

Spectaculairder kan een boek niet beginnen. Maar het vervolg wordt nóg verbluffender. Tiffany Dop - bats veur de kop - zoekt een man die ze wel als vader van haar kindje wil. Het liefst een slappe man, dan kan ze hem aan als hij wil vechten, die een beetje schoon is. 's Ochtends ziet ze de ideale kandidaat en achtervolgt hem. Hij blijkt in een café te werken en als hij de zaak opent, glipt ze mee naar binnen en kleedt zich gelijk maar uit. Dat had ze op de pornosite gezien en dat leek haar wel makkelijk...
De man gaat gelukkig niet op haar 'uitnodiging' in, maar geeft wel tips.

Maar waarom wil Tiffany een baby? Dat is de vraag natuurlijk. Eigenlijk is het antwoord heel simpel. De dag ervoor drukte een vrouw een kindje bij Tiffany op schoot. 'Schat, pas even op, wil je? zei ze erbij. En toen gebeurde het... Tiffany smolt helemaal weg. De stoere meid verdween en ze voelde ineens allemaal zachtheid en liefheid in zichzelf. Die Tifanny kende ze niet. Die Tiffany was haar beter ik, begreep ze.

Die nacht lag ze wakker.

"Ik dacht aan het kleine meisje. Ik zag haar voor me. Haar rode wangetjes, haar verbaasde blik, haar dunne blonde haartjes.[...]
Ik legde een vinger tegen mijn wang en deed alsof het haar handje was. Ik legde een vinger tegen mijn wang en deed alsof het haar wang was. Ik hield mijn armen zoals ik ze gehouden had toen ik haar vasthield. Ik was van top tot teen gelukkig."

En vanaf dat moment wil ze een eigen baby, een kindje helemaal van zichzelf.

Tiffany is weinig liefde gewend. Thuis komen er veel 'vrienden' van haar moeder over de vloer. Dan is er tenminste eten. Naast moeder zijn er nog de broertjes Danny en Bruce, die het met de waarheid en school ook niet zo nauw nemen. Zelf is ze ook geen lieverdje en als het moet vecht ze zich letterlijk een weg door haar leven. De baby heeft als het ware haar ogen geopend, ze weet nu dat er meer is dan die rauwe wereld waarin ze opgroeit. Ze heeft voor het eerst een heel warm gevoel gehad, je zou het zowaar liefde kunnen noemen.

De zoektocht naar een man die haar zwanger kan maken, gaat verder en ze probeert ene Olivier op de wc van een de bibliotheek te verleiden. Op dezelfde manier als de caféman. Maar ook Olivier weigert... Ze weet dan nog niet dat deze Olivier haar wereld zal veranderen...

Het verhaal is vaak hilarisch maar de ondertoon is in feite schrijnend. De liefdeloos opgegroeide, stoere, 'onverschillige' Tiffany vindt in feite alles wat er gebeurt in huis normaal, ze weet niet beter. Moeder Sheila is ongenadig, ze zou bij wijze van spreken haar eigen dochter verkopen als het moet.
Gelukkig heeft ze één iemand gekend die in haar geloofde, dat blijkt haar uitweg geweest te zijn. En nu is er Olivier die op heel subtiele wijze Tifanny ook de goede kant op helpt.

Het verhaal is op luchtige toon gebracht en je zit vaak te grinniken om de naïeve onschuld van Tiffany, maar tegelijkertijd lees je met gekromde tenen over de onverschillige houding van Sheila. Je gunt de geweldige Tiffany daardoor ook een Olivier want je sluit die stoere, kwetsbare meid onvoorwaardelijk in je hart.
Lezen!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Tiffany Dop
Tjibbe Veldkamp

Tiffany Dop is een meisje van dertien, dat opgroeit in een nogal asociaal gezin. Haar moeder is alleenstaand, en heeft er moeite mee om haar kinderen op te voeden. De manier waarop zij haar geld verdient is nogal twijfelachtig. Naast Tiffany is er nog de tweeling Bruce en Danny, die zo jong als ze zijn al kleine crimineeltjes geworden zijn.

'Ik was niet ongelukkig. We waren wie we waren. Sheila, Bruce, Danny en ik. Zij waren vals en onbetrouwbaar, maar niet valser of onbetrouwbaarder dan ik. En ik was slimmer. Aan het vechten was ik gewend. Zelf begon ik nooit meer, maar als Bruce of Danny begonnen en ik gaf ze op hun flikker, was ik trots op mezelf. Het was ieder voor zich en ik deed het niet slecht.'

Toch ontbreekt er iets in haar leven en dat ontdekt ze op de dag dat een onbekende vrouw haar een baby in de armen duwt. 'Pas even op, wil je'. Als het kind een jankbaby geweest was, was het verhaal heel anders gelopen. Maar het meisje is een schat van een dreumes, en Tiffany wordt verliefd op het kindje, dat ze natuurlijk weer terug moet geven. Maar dan staat haar besluit vast: ze wil zelf een kind.
Ze weet als dertienjarige wel zo ongeveer wat ze dan moet doen, en geld is geen probleem. Dat heeft ze op een vreemde, maar legale manier in handen gekregen. Ze houdt het angstvallig verborgen voor haar familie.
De eerste de beste kans om een man te pakken te krijgen grijpt ze aan. Maar de man wil haar niet, en raadt haar aan om een jonger persoon te zoeken. En zo komt ze bij Olivier, een nette jongen, 'type studentje'.
En dan blijkt dat Tiffany toch niet alles weet. Olivier weet haar aan het lijntje te houden. Hij heeft andere plannen en neemt Tiffany mee naar Roos, die een baby heeft. Tiffany mag oppassen. Dat wakkert haar verlangen alleen maar aan natuurlijk, en als Olivier dan niet meewerkt, gaat ze maar terug naar huis, waar ze een van die mannen aantreft die haar moeder bezoeken. Maar voor ze die man kan aanspreken is daar de politie: haar broertjes zijn opgepakt. En helaas ontdekt haar moeder dat haar dochter meer te bieden heeft dan op het eerste gezicht lijkt.

Het is een fantasievol verhaal, wrang-komisch over een meisje dat haar eigen leven wil leiden. Goed versus kwaad in een ander jasje.
De eerste zin trekt je meteen het verhaal binnen: 'Ik was dertien en wilde een baby.'
De goede lezer ziet meteen dat het verleden tijd is, maar desalniettemin wil je weten wat dat kind gaat doen met zo'n voornemen. Een kind van dertien notabene! Tiffany is een meisje met een sterke wil, eentje die niet bij de pakken neerzit. Een prima hoofdfiguur om een verhaal rond te schrijven. En het wordt nog verfilmd ook. Dat wordt een leuke film, ondanks de onderliggende boodschap.

ISBN 978 90 477 0140 8 Hardcover 113 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | januari 2009
Vanaf 11 jaar

Marjo, 9 augustus 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De bezwering
Tjibbe Veldkamp

Nog geen honderd pagina's heeft dit eerste boek voor oudere kinderen dat Tjibbe Veldkamp schreef.
Een vloek en een zucht, en het is uit. Nu zijn beide niet nodig... Het gaat over een jongen die denkt dat de hele wereld tegen hem is, en die ontdekt dat het wel eens mee zou kunnen vallen. Vooral is er de ontdekking dat hij het leven mede zelf in de hand heeft. Of hij daar die bezwering voor nodig heeft?
Enig kind is hij, en er wordt hem niets gevraagd. Een nieuwe auto? Die staat ineens voor de deur. Naar een eiland op vakantie? Zijn ouders gaan er van uit dat hij het leuk vindt.
Maar er is iets gebeurd thuis waardoor hij bang is. Bang voor andere kinderen, bang voor zichzelf. Hij haalt zich van alles in zijn hoofd, maar er over praten met zijn ouders die net doen alsof (is dat zo? Of weten ze echt niets?) ze nergens van af weten, dat doet hij niet.

'Het zou fout lopen. Alles liep fout. En dan kon ik tevoren wel weer een plan maken, maar aan die plannen van mij had je niks.'

Eenmaal op het eiland verzint hij allerlei avonturen, om aan zijn ouders te vertellen, maar intussen zwerft hij in zijn eentje rond en bespiedt hij de
andere kinderen die er zijn. Tot hij op een dag de moed verzamelt om eerlijk te zijn tegen zijn ouders...

'Ik voelde me verdrietig maar ik geloof niet dat het door Willie kwam. Die was al dood geweest en dat had ik nooit erg gevonden. En dat hij bionisch zou worden had ik toch niet geloofd. Het was hoe het ging. Zo had je met z'n vijven de slappe lach. En zo zat je met z'n tweeën, en was de hut te ruim, en werd er haast niets gezegd.'

Mooi verhaal.

ISBN 90 214 8505 2 Paperback 95 pagina's | Querido Kinderboek | augustus 1998
Vanaf ca. 12 jaar.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 10-12 jaar

Tjibbe Veldkamp