Viltstiftbos

Viltstiftbos
Jeanet Kingma

'Buiten spelen! Alweer! Tasko smeet zijn potlood op tafel. Hij had helemaal geen zin om naar buiten te gaan!'
Was hij net lekker een kasteel aan het tekenen wat heel goed lukte en nu moet hij van zijn moeder naar buiten! Want ze moet stofzuigen en opruimen. Naar zijn kamer gaan kan ook niet want daar doet opa zijn middagdutje. Opa is gevallen en woont tijdelijk bij hun in huis. Opa slaapt in Tasko's kamer, daardoor voelt zijn kamer ook al niet meer als zijn kamer. Zuchtend ruimt Tasko zijn tekenspullen op en pakt zijn skateboard en zijn helm, dan maar naar buiten.
Hij weet dan nog niet wat voor avontuur hem daar te wachten staat...

Buiten ziet hij zijn nieuwe buurmeisje Fenna. Zij baalt ook, maar dan om een andere reden. Ze wilde helemaal niet verhuizen want bij haar oude huis was een mooi bos met heel veel dieren en nu woont ze hier, bij een druk, lawaaiïg viaduct waar de vrachtwagens overheen denderen. Haar vader is nu boswachter van de natuur in de stad in plaats van in het bos. Ze praten wat tot Fenna naar huis moet.

Als Fenna weg is, gaat Tasko kijken wat ze nu eigenlijk in het distelveld deed. Hij ziet een kastje, dat een oude brievenbus blijkt te zijn, met daarin een tekening gemaakt met viltstift en kleurpotlood door elkaar. Hij ziet een huis en een bruin en lichtblauw paard. Verder een soort paardrijvrouw die een zweep vasthoudt. Ze kijkt niet aardig en haar benen zijn een beetje raar getekend. De bomen achter het huis zijn met groene viltstift gemaakt.
Die tekening is vast van Fenna, denkt Tasko, hij rolt hem op en neemt hem mee naar huis. Daar tekent hij er van alles bij, een stoere ridder, een grote vogel en... een half ijscobusje, net of die de tekening binnen komt rijden. Dat is het leuke van tekenen, op een tekening kan alles!
Daarna stopt hij de tekening terug in de brievenbus. Hij is heel benieuwd wat Fenna zal zeggen...

Nou, Fenna vindt het superleuk! Ze gaan samen weer naar het veldje en zien een grote vogel vliegen. Fenna weet alles van vogels en zegt dat het een heel bijzondere buizerd is. Ze gaan erachteraan en komen uit bij een busje van een ijscoman. Tasko gaat gauw geld halen en ze bestellen hun ijsje, maar de ijscoman wil helemaal geen geld, hij wil het pepermuntje van opa! Het ijs is heel speciaal, zo speciaal zelfs dat zo gauw ze hun ijsje op hebben de hele omgeving verandert. Het viaduct is weg, ze zijn bij een bos, er loopt een bruin en een lichtblauw paard... Tasko beseft ineens dat ze in hun eigen tekening beland zijn! Het bos, is het viltstiftbos!

Het grappige van dit verhaal is dat alles wat op de tekening staat tot leven is gekomen, de bomen, de paarden, de ridder, de grote vogel, alles. Het is leuk hoe er mee gespeeld wordt door de schrijfster. Het lichtblauwe paard wordt grijs als hij zich bedroefd voelt, de onaardige paardrijvrouw loopt mank. De roofvogel speelt een belangrijke rol en de ridder is écht stoer en hij rijdt op het bruine paard. Hij is overigens zijn kasteel kwijt...

Tasko vindt het allemaal een beetje griezelig, al die rare geluiden in het bos. Maar natuurkind Fenna vindt dat heel gewoon, maar zij vindt die mensen eigenlijk een beetje eng. Daar kan Tasko haar dan weer bij helpen.
Het wordt nog heel spannend allemaal want de paardrijvrouw is écht niet aardig en veroorzaakt een hoop problemen. Maar de hoofdvraag is, hoe komen Fenna en Tasko weer uit de tekening en willen ze dat eigenlijk wel?

Kortom, een heerlijk meeslepend verhaal waarvan elk kind zal genieten!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 6-9 jaar