https://www.mathildestein.nl

http://www.pietgrobler.com

De weg naar terug
1. Pluk en Pluis
Mathilde Stein

‘Pluis zit in zijn hok. Lekker rustig.
Opeens wordt er een zwarte harige bal in gezet.
Dat is Pluk. Ook een cavia!
O nee, sorry: een ninjavia!
Pluk gooit Pluis’ leven helemaal overhoop.’

Pluis had het net zo naar zijn zin. Hij heeft helemaal geen gezelschap nodig! Hij heeft een groot hok, iedere dag vers hooi en zijn baasjes Groothand, Kleinhand, Kleurhand en Aaihand zijn erg lief voor hem.
En wie is Pluk eigenlijk? Hij vindt gewone dingen heel bijzonder. Maar hij is dan wel weer bang voor het geluid van een brievenbus?
Hij had helemaal geen hok, vertelt hij. Soms zat hij in een zak, dan weer in een doos.
En hij mag dan een druktemaker zijn, hij is voor de duvel niet bang, tenminste niet voor Sis.
Pluis wel, hij vindt Sis echt eng. Maar die kan toch niet bij hem in het hok komen!
Wel er bovenop helaas, waar hij Pluis bang probeert te maken:

‘Sis krast met zijn klauwen over het dak. Kgggt. Kgggt.
‘Lekker muziekje hè, knaagmans?’ 
Sis grijnst.
‘Wat ben je toch een bange poeperd. Geeft niet hoor.
Bang of niet, je smaakt toch hetzelfde.
Lekker.’

Ha, maar Sis weet nog niet dat Pluk een ninjavia is. Een ninjavia die vindt dat Sis zijn vriend met rust moet laten en dat nog voor elkaar krijgt ook.
Hoe? Nou dat moet je zelf maar lezen.

Het verhaal begint met een proloog (=iets wat je moet weten voor het verhaal echt begint) en eindigt met een epiloog (=nog een extra stukje verhaal als het eigenlijk al is afgelopen) Daarin wordt verteld over een prins en een prinses, De mooie en dure ring van de prinses is verdwenen! Gestolen? Ook een leuk gegeven voor een verhaal, maar wat hebben Pluk en Pluis daarmee te maken? Nou een heleboel, maar: zelf lezen dus!

Dit boek is geschikt voor kinderen van groep 4, die al kunnen lezen (M4 -E4). Dat wil zeggen dat de woordkeuze aangepast is, de zinnen kort zijn en steeds op een nieuwe regel beginnen. Er is veel witruimte en de hoofdstukken zijn van elkaar gescheiden met behulp van oranje pagina’s.
Er staan ook veel grappige tekeningetjes in, zwart wit en oranje.
Het verhaal is spannend en grappig.
De namen zijn leuk gevonden: Pluk noemt Pluis soms ‘brootje’. Weet je bijvoorbeeld al wat voor dier Sis is? En deze: 'Groothand doet schillen-blaadjes-kontjeswerk’.
Kinderen van een jaar of 7-8 gaan hier zeker van genieten!
Hopelijk volgen er nog meer avonturen over deze twee vrienden.

Mathilde Stein (Den Haag, 1969) studeerde Spaans en Communicatiewetenschappen, gecombineerd met een avondopleiding aan de kunstacademie van Bordeaux. Ze werkte jarenlang als organisatie- en communicatieadviseur door heel Europa, met name voor grote sportevenementen.

ISBN 9789047714873 |Hardcover| 317 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | september 2022
Leeftijd vanaf 7 jaar; AVI M4-E4

© Marjo, 6 september 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vuurtorenbeer
Illustraties: Piet Grobler
Tekst: Mathilde Stein

Vuurtorenbeer is in feite altijd een blij ei. Hij vindt het heerlijk dat hij een vuurtorenbeer is en elke ochtend zo lekker in zee kan duiken, overdag kan surfen en schelpen zoeken en 's avonds de vuurtorenlamp kan aansteken. Hij heeft gewoon een supergeweldig leven.

Eens in de zes weken komt de postbodeboot langs en die brengt hem naast allerlei spulletje ook alle kranten van afgelopen tijd. Postbode vertelt dat er een nieuwe serie in de krant staat, over Avonturenbeer. Vuurtorenbeer gaat gelijk de verhalen lezen en vindt ze zo leuk dat hij niet meer kan stoppen met lezen. Wat een avonturen beleeft die beer!
Nadat hij alles gelezen heeft is Vuurtorenbeer ineens niet zo blij meer. Erger nog, hij vindt zijn leven op zijn kleine eilandje maar saai.
Alles wat avonturenbeer beleefd heeft is veel spannender!

Maar dan gaat het stormen en hoort Vuurtorenbeer iemand om hulp roepen. Natuurlijk springt hij zijn boot in en roeit door de hoge golven en zware storm naar de drenkeling. Gelukkig kan hij hem redden en als hij eenmaal thuis is ziet hij wie hij gered heeft, het is Avonturenbeer! Dat is even helemaal te gek! En Avonturenbeer kan voorlopig niet weg, want de postboot komt pas over een paar weken. De Vuurtorenbeer ziet het helemaal zitten. Wat zal hij een leuke tijd hebben met deze beer, wat zal hij veel over zijn avonturen te horen krijgen!

De blijdschap van Vuurtorenbeer zakt echter steeds meer in... Is Avonturenbeer wel zo'n leuke beer? Langzamerhand wordt het Vuurtorenbeer allemaal duidelijk en dan... ontploft hij met alle gevolgen van dien! Vuurtorenbeer maar vooral Avonturenbeer leren daarmee de les van hun leven, namelijk dingen lijken vaak mooier dan ze zijn en eerlijkheid duurt het langst. Daarna is alles anders én beter.

Het humoristische verhaal is in een sprankelende taal geschreven, zoals: Een lichte storm wordt bijvoorbeeld een kinderwindje genoemd en Vuurtorenbeer roeit 'Tussen torenhoge muren van nat en van zout' Je ziet het gelijk voor je! Piet Grobler heeft daarbij afwisselend in kleur en zwart/wit heel toepasselijke tekeningen gemaakt waardoor je je nog beter kunt inleven in het verhaal. Gewoon een superboek!

ISBN 9789047714637 | Hardcover | 80 Pagina's | NUR 282 | Lemniscaat | 16 maart 2023
Afmeting 17,1 x 24,8 cm | Leeftijd 7+

© Dettie, 27 maart 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Prinses Pernilla & de Reddende Ridders
illustraties: Dorine de Vos
tekst: Mathilde Stein

Prinses Pernilla had een leuk leventje totdat haar vader besluit dat ze genoeg heeft lopen lanterfanten. Ze moet van hem de koninklijke toren in en daar wachten op een ridder die haar komt redden en dan hup trouwen en klaar!
Pernilla baalt daar natuurlijk vreselijk van en verveelt zich enorm in de toren. Ze moet borduren, zo saai...
Gelukkig is ze niet als al die andere prinsesjes in sprookjesboeken die braaf gaan zitten wachten op hun prins.
Als op een dag de draak die op haar past een dutje doet, klimt ze uit het raam, ze is were vrij!
Natuurlijk komt ze gelijk een ridder tegen maar echt geweldig is hij niet, en zo komt ze meerdere ridders tegen die haar wel even wilden komen redden. Maar Pernilla zoekt haar ridder zelf wel uit!

Het is een verhaal met een knipoog naar het verhaal over Doornroosje. Net als in dat sprookje proberen ook in dit verhaal diverse stoere mannen de prinses te redden uit de toren. Maar schrijfster Mathilde Stein heeft er een leuke, moderne draai aan gegeven. Deze keer hoeft zich niemand door een doornstruik te worstelen maar zijn er krokodillen, reuzen een draak en een griezelmuur. De ridders zijn ook anders dan anders.
De prinses is lekker stoer van zichzelf, zij draagt het harnas en de ridder van haar keus zit bij haar achterop het paard in plaats van andersom.

De afbeeldingen zijn heel apart. Ze hebben weg van kindertekeningen maar zijn het net niet, daarvoor zijn ze te gedetailleerd en te mooi afgewerkt. Als je goed kijkt zie je allemaal grapjes in de afbeeldingen verwerkt, de jurk van de koningin is bijvoorbeeld met allemaal letters k (van koningin) versierd. In de torenkamer is met een paar potloodlijntjes en muisje weergegeven, dat lekker zit te lezen bij het vuur. Sommige details worden uitvergroot weergegeve. Alle tekeningen zijn kleurrijk en levendig, er is heel veel op te zien.
Net als bij het vorige boek van Stein & Vos is er wel een klein minpuntje, de letters zijn een enkele keer wat moeilijk leesbaar dankzij de drukke achtergrond. Maar voor de rest is het zowel qua verhaal als afbeeldingen opnieuw een erg leuk en sprankelend boek geworden.
Van mij mag dit bijzondere duo nog veel meer boeken samen maken.

ISBN 9789047705635 Hardcover 36 pagina's Uitgeverij Lemniscaat 31 juli 2013
Leeftijd 6+

© Dettie, 6 augustus 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER