Beer en Faas en de stalen oppas
Illustraties: Esther Leeuwrik
Tekst: Anke Kranendonk
De vader van de tweeling Beer en Faas is muzikant en moet een tijdje op tournee en mama werkt overdag. Dus... er moet een oppas komen en dat wordt Stella.
Natuurlijk wordt Stella uitgeprobeerd, de jongens plagen haar en ze proberen haar in de war te brengen door te zeggen dat ze Beer of Faas zijn. Maar Stella weet de identieke tweeling vanaf de eerste minuut uit elkaar te houden. Bovendien is ze ook nog eens een heel stoere meid. Daarom geeft de tweeling haar al snel de naam Staal in plaats van Stella.
Het wordt uiteindelijk een gezellig verhaal, waarbij het verschil in karakter van Beer en Faas duidelijk naar voren komt. Beer is de actieve doener, Faas de tekenaar en dromer. Staal speelt daar steeds goed op in. En verder is Staal streng maar lief, creatief en muzikaal, ze verzint de gekste dingen en heeft maling aan alles. Langzamerhand pakt ze de jongens helemaal in. Ze zijn al snel gek op haar, helemaal als Staal de tweeling op komt halen in haar dinopak!
Het is ook Staal die een prachtige verrassing verzint voor als papa thuiskomt.
Anke Kranendonk heeft opnieuw een prettig leesbaar boek geschreven. Het verhaal is lekker gek maar niet té waardoor je het met een brede glimlach leest. De afbeeldingen van Esther Leeuwrik zijn zoals altijd humoristisch en vol vaart. Kortom, lekker fantastievol verhaal dat ook erg geschikt is om uit voor te lezen.
ISBN 9789025776633 | Hardcover | 160 pagina's | Gottmer | februari 2023
Leeftijd ca. 8+
© Dettie, 30 mei 2023
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Kapitein Kees
Anke Kranendonk
Hoe oud de hoofdpersoon is weten we niet. Als het hem gevraagd wordt, geeft hij geen antwoord. Maar hij moet nog jong zijn: hij heeft net zijn zwemdiploma gehaald. Zeven, acht jaar? Hoe oud ook, hij vindt dat hij groot genoeg is om er op uit te gaan met zijn pas verworden bootje. Hij kan immers zwemmen?
Hij haalt cavia Hector uit zijn kamer, stopt hem in een rugzak, en gaat varen. Bas de leenhond moet ook mee. Hector vindt het prima, later beseft Kees – zo heet onze hoofdpersoon – dat de cavia van een woonboot komt, die is het gewend te varen, denkt hij. Maar Bas, die wil niet zomaar instappen. Het lukt Kees tenslotte hem in het bootje te krijgen. Bas luistert niet zo best. Het is een schat van een hond, maar hij vreet alles: brood met het plastic er nog om heen! Daar krijgt hij nog last van!
En daar gaan ze, over sloten, over een rivier. Levensgevaarlijk, maar daar heeft Kees geen erg in. Hij heeft het druk met alles in de gaten houden. Vooral Bas natuurlijk. Soms liggen de hond en de cavia rustig in de boot, maar soms kan Bas ineens luid gaan blaffen, en ziet hij kans uit de boot te springen. Het is niet druk op het water, gelukkig. Kees legt af en toe aan. Om Bas terug te halen, of om die zingende mevrouw te helpen. Hij kan haar toch niet zomaar laten lopen, ze zegt overal ja op, en is duidelijk de weg kwijt. Dus ook die mevrouw moet in het bootje. Dan gaan ze thuis een ijsje eten. Dat wil de mevrouw wel. En dan hoort hij ineens een stem. Waar komt dat vandaan? En wat wil de eigenaar van die stem? Nou, het kan hem mooi niets schelen: hij gaat ijs eten!
Heerlijk dit onschuldige joch, dat zomaar de wijde wereld ingaat, en de grote mensen maar vreemd vindt. Het begint al met die mensen op het bankje.
’Hij weet nooit hoe oud dit soort mensen zijn.’
Als Bas het brood op eet van die mevrouw zegt hij: ‘bel daar maar aan, dan krijg je wel een nieuwe boterham.’
Heerlijk, die onschuld. Als hij zomaar Hector aan een meisje geeft dat hij niet kent. Of als hij zich afvraagt wat dat betekent: ’behouden vaart’.
Maar natuurlijk krijgt hij problemen, en moeten we maar afwachten of dat goed gaat aflopen.
Wat een heerlijk boekje! Om zelf te lezen, of om voor te lezen. De tekeningen zijn ook leuk, en passen meestal goed bij de tekst.
Het zijn bijzondere avonturen van een lief joch dat je zo in je armen zou sluiten. Niet dat die grote mensen in het verhaal dat doen... Nee, die halen er de politie bij, en hij mag niet eens een ijsje gaan eten. Dat Kees de enige is die de oude mevrouw een beetje begrijpt, dat zien ze niet in. Regels zijn regels. Het boekje is een steek onder water over het scheve van de huidige maatschappij, maar voor jonge lezers vooral een feest om te lezen!
ISBN 9789047706717 | Hardcover | 174 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | januari 2015
Illustraties van Annemarie van Haeringen Leeftijd vanaf 7 jaar.
© Marjo, 2 juni 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Kapitein Kees
illustraties: Annemarie van Haeringen
tekst: Anke Kranendonk
Een hond, een jongetje, een cavia en een boot. Een goede schrijver kan daar een heel boek mee vullen en gelukkig is Anke Kranendonk een goede schrijfster. Vanaf de eerste pagina trekt zij ons het bijzondere avontuur in dat Kees, Bas, de lieve maar niet luisterende hond van de buurvrouw, en Hector de cavia die dag beleven en je blijft lezen tot het boek uit is.
Kees heeft namelijk zijn zwemdiploma gehaald en van zijn ouders een bootje gekregen. Hij vindt het een goed plan om met Bas en Hector een stuk te gaan varen. Mama ligt toch lekker te slapen met zijn twee zusjes in het grote bed. Hector stopt hij in de rugzak van zijn zusje, dat is geen probleem, maar Bas is wel even wat anders, hoe krijgt hij die grote hond in zijn kleine bootje? Gelukkig lukt het na veel gedoe. Hup de motor aan en varen maar. Bas staat vooraan met zijn kop in de wind, het lijkt een echte scheepshond en Kees is de kapitein... De cavia ligt lekker op de bodem in het zonnetje en piept en knort van genoegen. Het wordt een bijzondere dag, maar dat weet Kees op dat moment nog niet.
Wat zo leuk is aan dit verhaal is dat we betrokken worden bij alle kleine kinderzorgjes van Kees. Eerst lezen we al het grappige verhaal hoe Kees Bas de boot in weet te krijgen en bijna gelijk overboord slaat door het wiebelen. Gelukkig gaat het net goed. Later heeft Kees problemen met aanleggen, hij moet Bas in de gaten houden, het touw vasthouden en opletten dat Hector niet overboord slaat. Bas vindt alles prachtig, springt van boord en rent overal enthousiast op af. Maar koeien vinden dat niet zo leuk en de boer ook niet... Kees besluit maar gauw weer verder varen en gewoon de rivier oversteken, weg van die boze boer, maar die rivier is toch wel breder dan Kees dacht en die boten maken best grote golven. Aan de overkant ontmoet hij Sep het leukste meisje van de wereld met het schitterendste haar van de wereld...
Maar het mooiste gedeelte van het boek is de ontmoeting met de lieve, oude, zingende, op haar sloffen rondwandelende mevrouw Kooistra. Hij vindt haar wel grappig maar ze is ook een beetje in de war, merkt hij. Kees is ook een beetje bezorgd om haar. Ze geeft nergens antwoord op en ze zegt steeds hetzelfde maar als Kees ijs zegt, roept mevrouw Kooistra ook heel blij 'ijs!' Dat brengt Kees op idee, hij gaat samen met mevrouw Kooistra een ijsje kopen, hij weet wel waar een ijskarretje staat. En zo komt het dat even later mevrouw Kooistra ook in zijn bootje zit. Ze vindt het duidelijk heel fijn in de boot, ze zingt een beetje en ze lacht en is blij en daar wordt Kees ook blij van.
Kees heeft er echter geen idee van wat hij met zijn vriendelijke daad veroorzaakt, daar komt hij echter gauw genoeg achter! Maar het ijsje zal mevrouw Kooistra krijgen!
Naast het erg leuke, lieve verhaal, dat in duidelijke, grote letters is afgedrukt, maken de vele gekleurde afbeeldingen die doorheen het boek staan dit leesfeest compleet. Deze afbeeldingen zijn eenvoudig maar dat maakt ze juist extra krachtig. Die Bas stoer, met wapperende oren op de voorplecht is al heerlijk om te zien, maar ook o.a. het broze vrouwtje dat parmantig in de boot zit of de rondrennende koeien zijn fantastisch weergegeven.
Ik heb genoten, het is een kinderboek zoals een kinderboek moet zijn.
Graag meer van dit soort geweldige verhalen!
ISBN 9789047706717 | Hardcover | 174 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | 28 januari 2015
Leeftijd 7+
© Dettie, 28 januari 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER