An Swerts

https://answerts.wixsite.com/auteur

http://www.arondijkstra.nl

Warme wijn
Illustraties: Eline van Lindenhuizen
Tekst: An Swerts

Opa en Lucie zijn gek op elkaar. Niemand kan beter moppen vertellen dan Lucie en hij moet vaak zo lachen dat hij er dorst van krijgt.
Lucie krijgt dan vruchtensap en opa neemt een glaasje wijn. Maar eigenlijk is Lucie daar niet zo blij mee, want opa gaat zo rara praten als hij wijn drinkt.
'Niet te snel drinken hè, opa.' zegt ze dan.

En nu is Lucie jarig, opa komt straks en heeft beloofd een taart te bakken. Het feest is helemaal super, Lucies leuke nieuwe buurjongen Matteo is zelfs gekomen!
Maar wat duurt het lang voordat opa met de taart komt...

Als volwassene voel je het al aankomen maar meer voel je mee met Lucie als haar opa al zingend met een dubbele tong de tuin in komt lopen. Bovendien is de taart heel vies, niet te eten! En als opa zelfs zijn evenwicht verliest is het genoeg. Opa moet naar huis en laat een heel verdrietige Lucie achter. Gelukkig is Matteo er nog en hij verzint gauw een spelletje.
Toch is het heel naar dat opa weer teveel gedronken had.
Matteo vertelt na afloop van het feestje dat hij zo'n tante heeft, die zocht hulp en nu gaat het een stuk beter met haar, misschien is dat wat voor opa!

Na een fijn gesprek met mama gaat Lucie naar opa, hij belooft dat hij ook hulp zal zoeken want hij vindt het heel naar dat hij Lucies verjaardag verknoeid heeft.
Langzamerhand gaat het beter met opa en daarom hebben Lucie en Matteo een heel lieve verrassing voor hem bedacht...

Het verhaal maakt op niet veroordelende manier voelbaar wat drank doet en hoe een verslaving werkt. Het is hartverwarmend te lezen hoe opa en zijn kleindochter met elkaar omgaan. Lucie snapt opa heel goed en opa snapt hoe naar zijn drankgebruik is voor Lucie.

Na dit verhaal kun je in het boek nog een speurtochtje houden en nadenken of tekenen over wat jij een heel leuke dag vond met je (groot)ouders.
Daarna is er voor volwassenen voorlichting over verslaving en hoe je eraan kunt werken om die verslaving hanteerbaar te maken of er vanaf te komen. Ook zijn er veel webadressen vermeld voor zowel kinderen als volwassenen als je geconfronteerd wordt met een verslaving of zelf verslaafd bent.

Opnieuw een heel fijn Pleisterboek, dat zijn boeken die gevoelige onderwerpen bespreekbaar maken. Op die manier nodigt Pleister uit tot praten met en begrip krijgen voor elkaar.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een warm nestje
illustraties: Eline van Lindenhuizen
tekst: An Swerts

Als de man van het dierenasiel met een heel lieve hond op school is, komen bij Laura heel veel vragen omhoog. Vooral omdat de man gezegd heeft dat alle honden het liefst een baasje zouden willen hebben en lekker in een huis willen wonen.
Heeft een hond in een asiel wel een warm plekje? En een eigen dekentje? En wat gebeurt er als ze ziek zijn? Worden ze wel geknuffeld?

Laura is er een beetje van slag van. Zovéél honden willen een eigen huisje, kan ze nou niets doen? Maar oma zegt dat ze zich niet zo druk moet maken. 'je moet wat harder worden,' zegt ze. Gelukkig snapt opa haar wel. Hij zegt: ‘Laura is prima zoals ze is. Ze is gevoelig, dat wel. Maar daar heeft de wereld behoefte aan. Waren er maar meer mensen zoals zij.’
Toch moet Laura steeds aan de honden denken. Maar ook mama wil écht geen hond, toch heeft mama wel een heel leuk plan! Ze gaan op zondag wandelen met de honden uit het asiel. Elke zondag een andere hond!

Maar gevoelig als ze is, wil Laura liever nog meer doen. Mensen moeten honden adopteren! Dat is veel beter voor ze. En dan weet haar vriendje Robbe ineens wat ze kunnen doen! En het blijkt een enorm succes!

Een mooi verhaal - uit de pleisterserie - dat een beetje uitlegt hoe dingen bij kinderen die hooggevoelig zijn binnenkomen. Laura is zo aangegrepen door het bezoek van de dierenasielman dat ze nauwelijks kan stoppen met denken eraan. Ze vindt het zo vreselijk zielig voor de honden, ze móet wat doen om weer een beetje rust te krijgen.

Achterin het boek staat een toelichting geschreven door Elke Van Hoof. Zij is klinisch psycholoog en heeft zelf twee boeken over hoogsensitiviteit geschreven.
voor ouders en begeleiders.
Dramatherapeut Bieke Geenen, schrijfster van het boek Hoogsensitief ouderschap, gaat op een duidelijke en toegankelijke manier in op het verhaal. Zij vertelt o.a. waarom Laura zo reageert en wat een kind als Laura nodig heeft om toch haar rust te krijgen omdat hooggevoelige kinderen moeilijker tot rust komen.
En verder zijn er nog tien gouden tips voor de ouders, begeleiders of leerkrachten van Ilse Van den Daele - oprichtster HSP Vlaanderen - .

Dit alles vormt opnieuw een verhelderend en compleet boek over een onderwerp die lastig voor sommige kinderen kan zijn.
Fijn dat die Pleisterboeken er zijn.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Lampionnen voor Finn
illustraties: Aron Dijkstra
tekst: An Swerts

Anna en Finn wonen naast elkaar én zitten in dezelfde klas.
Ze zijn dus best veel samen en vinden elkaar leuk.
Maar samen spelen gaat niet altijd zo goed.
Finn wil vaak dat het precies zo gaat zoals hij het in zijn hoofd heeft.
En dat vindt Anna vervelend.

Finn wordt bijvoorbeeld boos als Anna een sprookjesverhaal verandert. Hij ziet ook niet zo goed of een vriendje boos, bang of verdrietig is en als het te druk om Finn heen is dan wil hij even weg. Op school mag hij dan naar de snoezelruimte en thuis heeft Opa Leon voor Finn een boomhut gebouwd waarin net zulke fijne zachte kussens liggen als op school. Maar in de boomhut hangen ook lampionnen en Finn vindt niets fijner dan naar die mooie kleurengloed te kijken, daar wordt hij helemaal rustig van. Anna weet dat Finn dat nodig heeft en vindt het ook niet erg.

Maar nu is Finn morgen jarig en dat vindt hij een beetje eng omdat er op zo'n dag allemaal dingen gebeuren die anders zijn dan de gewone dagen. Opa Leon weet dat Finn niet van verrassingen houdt en vertelt precies wat ze morgen allemaal gaan doen. Lieve opa Leon heeft foldertjes en een schrift en zo kunnen Anna, opa en Finn de hele dag precies plannen. Finn is er helemaal blij van.

Om exact twee uur 's middags stappen ze de volgende dag het dinosaurusmuseum binnen. Finn weet heel veel van dino's en vertelt er ook van alles over. Kinderen komen zelfs luisteren naar hem. Anna is maar wat trots op haar vriendje. En zo verloopt de dag precies volgens de planning die ze gemaakt hebben. Finn geniet, ook al zijn er kleine dingetjes waar hij moeite mee heeft, bijvoorbeeld lawaai of een verkeerde kleur. Maar gelukkig zijn er aldoor simpele oplossingen te vinden.
Het is een heerlijke dag maar op het eind, als ze alweer thuis zijn, heeft Anna toch nog een verrassing! Finn is héél boos. Dát hadden ze niet afgesproken! Hij rent gauw naar zijn boomhut...
Arme Anna, ze is helemaal geschrokken maar opa weet precies uit te leggen wat er aan de hand is. En uiteindelijk is Finn superblij met de mooie verrassing van Anna.

In het boek wordt via dit verhaal op een heel vriendelijke en behoorlijke realistische manier verteld wat autisme inhoudt, zowel voor degene die autistisch is als voor de omgeving. Juist door die realistische benadering, het is zoals het is, wordt het geen zwaar verhaal. Het gaat gewoon over twee leuke kinderen.
Finn is een heel aardige, fijne jongen die alleen meer last heeft van bijvoorbeeld harde geluiden of drukte om zich heen of zich akelig door een bepaalde kleur voelt. Voor Anna is dat soms moeilijk omdat ze het niet altijd helemaal begrijpt maar verder vindt ze Finn geweldig en ze is blij dat hij haar vriendje is.
Ze hebben veel aan elkaar en vullen elkaar mooi aan. De een keer weet Anna iets, de andere keer Finn.
Opa Leon is de verbindende factor die alles uitlegt. Door deze constructie wordt autisme goed duidelijk gemaakt. Knap gedaan.

Op de laatste zes bladzijden van het boek staat nog een mooi gedichtje, een speurtochtje en een spelletje waarin je gezichtsuitdrukkingen moet aanwijzen. En helemaal achterin het boek staat nog allerlei informatie over autisme voor volwassenen en Vlaamse (internet)adressen waar meer informatie over autisme gevraagd of gevonden kan worden.

Het verhaal wordt op een zeer prettige manier ondersteund door de mooie, warmgekleurde afbeeldingen van Aron Dijkstra (bekend als illustrator van o.a. de boeken Ridder Roel en de drakenvechter en het Allesmag-hotel)

Dit boek is het eerste Pleisterboek. In een Pleisterboek worden gevoelige onderwerpen bespreekbaar gemaakt. Op die manier nodigt Pleiser uit tot praten en begrip te krijgen voor elkaar. 'Want hoe moeilijk sommige dingen ook zijn, een Pleister helpt altijd.' Ik ben zeer benieuwd naar de volgende delen. Als ze net zo helder en goed verzorgd zijn als dit boek dan komt er een mooie serie bij, waar kinderen én volwassenen veel aan kunnen hebben.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 6-9 jaar

An Swerts