Einstein de pinguïn

Einstein de Pinguïn
Einstein de pinguïn: deel 1
Iona Rangeley

Als de familie Stewart – pap, mam, Imogen van negen en haar zesjarige broertje Arthur - op een koude decemberdag besluiten naar de dierentuin te gaan, hebben ze nog geen idee dat ze die avond met zijn vijven zullen zijn. Nu struinen ze nog wat rond in de Zoo, kijken bij de apen en de veelvraten, en op het laatste nippertje gaan ze nog even naar de pinguïns.
Daar zien ze een kleine pinguïn, die contact zoekt met de kinderen. Natuurlijk vinden ze dat leuk, maar ja, meenemen, dat kan niet, een pinguïn kun je niet houden als huisdier. Mevrouw Stewart lost het op een leuke manier op: 'En jij, meneer de pinguïn, mag bij ons komen logeren wanneer je maar wilt. Pinguïns zijn altijd van harte welkom in ons huis.’

Natuurlijk was er geen haar op mevrouw Stewarts hoofd dat verwacht had dat diezelfde avond een kleine pinguïn voor de deur zou staan met een rugzakje om. Daar staat ‘Einstein’ op. Dus dat is zijn naam, denken ze. Mevrouw Stewart zegt natuurlijk dat ze hem de volgende dag terug zullen brengen, maar voorlopig is hij er wel! En dat zullen ze weten!

- Want, pinguïns hebben geen tafelmanieren.
- De rugzak van deze pinguïn zit vol met glibberige vissen. De koelkast zit er vol mee.
- De kinderen zullen toch naar school moeten en in de tussentijd is het dier er dus nog wel.

En Arthur vindt het maar zielig dat de pinguïn alleen thuis moet blijven, hij smokkelt hem mee naar school. Dat is een avontuur op zich! Arthur vond tevoren school helemaal niet leuk
‘De schooldag was bijna voorbij. Over een paar minuten hoefde hij zich voorlopig geen zorgen meer te maken; niet over rekenen, niet over Jack Jones, niet over voetbal en niet over meester Burnett. Drie hele weken, wel tot in januari. Hij was ervan overtuigd dat hij tegen die tijd veel te volwassen zou zijn om ooit nog ergens mee te zitten.’

Maar via Einstein heeft hij nu wel een vriend! En Einstein wordt opgenomen in het gezin. Nog steeds tijdelijk natuurlijk. Maar blijven was Einsteins plan ook niet. Hij wil iets anders van de Stewarts….

Een grappig verhaal. Waarschijnlijk reageert menigeen niet zoals de Stewarts als er een pinguïn voor de deur staat! Hoe aandoenlijk zo'n kleine dwergpinguïn ook is. Maar hij wordt voor zover mogelijk opgenomen in het gezien. Eet mee. Slaapt bij Arthur. En gaat overal mee naar toe.
Intussen wordt ook de missie uitgevoerd die hij heeft, en dat levert nog gevaar op ook!
Behalve erg grappig is dit boek ook een detective. Er zijn gevaren en geheimen, ontdekkingen en misschien ook wel oplossingen!
En wat leuk, de schrijfster is van plan een serie van te maken over Einstein! Deel twee is er overigens al, maar nog niet vertaald.

Iona Rangeley studeerde Engels aan de universiteit van Oxford. Ze wilde al schrijver worden vanaf haar vijfde, toen ze ‘debuteerde’ met Sam en het varken.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 6-9 jaar