Zwerfsteen
Kathelijn Vervarcke
“Ik ben geboren uit de wellust die ontstond nadat een maanzaadje in haar decolleté verdwaald was. Mijn ouders konden geen relatie opbouwen omdat de vrouw naar WC-eend ruikt. Waarom voelt het leven voor iemand die uit zo veel lichtzinnigheid voorkomt, dan zo zwaar aan?”
Wanneer de zeventienjarige Samuel O’Samba na het doen van wat boodschappen thuiskomt, zitten de deuren op slot. Zowel de voor- als de achterdeur zijn aan de binnenkant op slot gedraaid. De sleutels steken nog in het slot. De rolluiken zijn neergelaten en de gordijnen gesloten. Vreemd genoeg is de garagedeur niet afgesloten. De garage staat vol rook. Uitlaatgassen. Samuels moeder Rosita zit in de oude auto die in de garage staat. Haar hoofd rust op het stuur. Aan de uitlaat van de auto is een slang bevestigd die door een autoraampje naar binnen gestoken is. De uitlaat spuwt zijn uitlaatgassen in de auto uit.
Samuel doet iets wonderbaarlijks. Hij sleept zijn moeder niet uit de auto en ook de hulpdiensten worden niet gebeld. Samuel verlaat de garage, doet de garagedeur weer dicht en maakt zich uit de voeten. Hij weet dat zijn daad het definitieve einde van zijn moeders leven inluidt. In dit boek oefent Samuel alvast zijn pleidooi. Hij zal de rechter uit moeten leggen waarom hij zijn moeder in de steek heeft gelaten. Waarom hij wegliep in plaats van haar te redden.
In Zwerfsteen vertelt Samuel zijn verhaal. Hij was een “ongelukje”. Er waren aanvankelijk zelfs drie mogelijke vaders maar twee van hen konden onmogelijk de vader van het rossige kind zijn. De derde had geen interesse. Samuel groeide op met een moeder die de ene man na de andere verslond. Hij wisselde aan de lopende band van huis en school. Samuel werd ernstig verwaarloosd. Hij moest zichzelf maar zien te redden. Rosita had het te druk met zichzelf en haar liefde voor mannen.
Samuel was elf jaar oud toen zijn leven ingrijpend veranderde. Hij vond een hondje. Een pup nog. Het diertje was in het water van een vijver gevallen en spartelde wanhopig rond. Samuel besefte dat het beestje honger moest hebben en bedelde bij een slager om wat vlees. De slager, Thierry, gaf niet alleen het hondje maar ook de hongerige Samuel wat te eten. Omdat Samuel geen hondje mee naar huis mocht nemen, bood Thierry bovendien aan het hondje een onderkomen te verschaffen. Samuel mocht het hondje elke dag bezoeken. Die dag kreeg de eenzame Samuel er twee dierbare vrienden bij.
Voor het eerst in zijn leven voelde Samuel zich min of meer gelukkig. Hij was dol op zijn hond Paljas en de slager ontving hem keer op keer allerhartelijkst. Het was dan ook geen slimme zet om Rosita aan de slager voor te stellen. Even ging het goed. Thierry en Rosita kregen een relatie en korte tijd vormden ze een normaal gezin. Toen raakte Rosita zwanger. Baby Noor leek in niks op Thierry. Rosita biechtte op dat hij niet de vader was. De relatie, en daarmee Samuels geluk, ging in rook op.
Wat volgde zou je geen enkel kind gunnen. Rosita belandde in de gevangenis en Samuels biologische vader nam zijn zoon noodgedwongen in huis. Liefde was er niet. Samuel was ongelukkiger dan een kind ooit zou mogen zijn. Hij mistte Thierry enorm. Zijn vader en stiefmoeder waren vreemden voor hem. In de tijd die volgde werd alles alleen nog maar erger. Veel erger. Zou het leven van Samuel ooit nog een lichtpuntje kennen?
Zwerfsteen biedt een verhaal dat slechts enkele sprankjes vreugde kent. Blijdschap bestaat immers nauwelijks in het leven van een kind waar niemand naar omkijkt. Niet alleen Samuels ouders laten hun kind in de kou staan, ook diverse instanties verliezen het belang van de tiener uit het oog. Omwonenden en leraren doen niets. De bureaucratie levert Samuel regelmatig een rommelende maag op.
Verwaarloosde kinderen hebben elk een eigen verhaal. Vaak zijn het intens verdrietige verhalen van kinderen die lange tijd naar liefde snakten. Een hunkering die omsloeg in verbittering en woede. De instanties die zich om hun welzijn moeten bekommeren, falen te vaak. Te veel van deze kinderen vallen tussen wal en schip. De schrijfster van dit boek heeft dat heel goed door.
Auteur Kathelijn Vervarcke is eveneens lerares Nederlands wat haar prachtige taalgebruik verklaart. Zwerfsteen is een aangrijpend, literair pronkstukje.
ISBN 9789462345317 | paperback | 237 pagina's| Abimo | maart 2016
Vanaf 14 jaar
© Annemarie, 28 maart 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER