Re-play
Angelo Vergeer
‘Geschiedenis verdorie. Een van de belangrijkste vakken op school. Want de geschiedenis herhaalt zich: wat gisteren gebeurd is, gebeurt morgen weer.’
We beginnen met het verhaal zoals het gebeurd is: Op een vmbo-school wordt Yassien erg gepest. Wat hij ook doet, er valt niet te ontkomen aan treiterijen, vernederingen en klappen of erger. Er is een bepaalde groep jongeren in de klas: Zouhair, Achmed, Jordi en Ozgün vormen de kern, maar anderen doen ook mee.
Hoe hard Yassien ook rent, waar hij zich ook verstopt, ze vinden hem, en er is geen leraar waar hij hulp van hoeft te verwachten. Zij stralen de boodschap uit: los het zelf maar op. Maar Yassien kan er niet tegenop, en de frustratie neemt iedere dag toe.
En dan reageert hij zich af: er is een steekpartij, een slachtoffer, Yassien mag blij zijn als hij er met een taakstraf van af komt.
Zo is het gebeurd. Zo is de harde werkelijkheid.
En als je een schrijver bent dan kan je daar wat mee.
‘Nog één kans om het over te doen. Anders, Beter.’
Dus beginnen we opnieuw, en schrijf je een verhaal met een ander verloop: zo had het ook kunnen gaan. Zo zou het misschien wel moeten gebeuren. Nadenken voor je handelt. Dat geldt voor de pesters, voor het slachtoffer van de pesterijen maar zeker ook voor de omstanders, voor de volwassenen die er iets aan hadden kunnen doen.
Zoals het verhaal verder gaat in de herkansing zal het vrees ik nooit gaan, het is een ludieke oplossing, waar de schrijver zelf ook een rol in speelt.
Hoe krijg je het voor elkaar dat mensen weer respect krijgen voor elkaar? Hoe leer je jongeren om te gaan met hun eigen gevoelens en die van een ander? Ook al is de uiteindelijke oplossing ver gezocht, in de beschrijvingen van het omgaan met elkaar zit wel degelijk een boodschap, een les van hoe het anders kan. De kern is luisteren naar elkaar. En nadenken over je handelingen en de gevolgen. De schrijver (je mag niet raden wie dat is) die op bezoek komt op de school heeft de nodige moeite met de leerlingen die helemaal niet geïnteresseerd zijn in een schrijver en zijn boeken. Maar vind je het gek met een rector die stelt hem alleen maar uitgenodigd te hebben omdat er subsidie voor is, en ach, al praat hij over GTST, dat maakt toch niet uit...
De schrijver blijkt heel goed te zijn in improviseren, maar dat heeft wel onverwachte gevolgen.
Als het boek als geheel bekijkt is het een hilarisch avontuur, een modern sprookje. Maar let je op de details dan zit er heel wat meer in: dan lees je dat die ‘k..marokkaantjes’ eigenlijk heel aardige jongeren zijn. Dat als je rekening houdt met hun achtergrond en talenten, je een heel eind kunt komen. Qua inhoud is het al een lekker verhaal, en het leest vlot weg doordat de vormgeving ook helemaal in orde is: vlotte dialogen, snelle opeenvolging van gebeurtenissen en niet al te veel uitleg. Een zeer prettig boek voor jongeren, die vast ook wel zo’n schrijver op school willen ontvangen!
Angelo Vergeer (Den Haag, 1960) getogen in Amsterdam. Begonnen als journalist schrijft hij nu jeugdboeken. En is momenteel aan de slag als parttime metrobestuurder.
ISBN 9789025112691 | Paperback | 160 pagina's | Uitgeverij Holland | augustus 2014
Leeftijd vanaf 13 jaar
© Marjo, 30 augustus 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER