Vinylpraat
Wouter Bulckaert


Dit is een boek over de liefde voor platen. Gelukkig is het geen boek geworden waarin vinyl wordt afgezet tegen de CD, hoewel de auteur wel z’n liefde voor de grammofoonplaat en het zorgvuldig luisteren, zonder daarbij iets anders te doen, belijdt.

In dit boek worden 22 albums besproken, uit de eerste 22 levensjaren van de auteur. De eerste 12 kocht hij een tijd nadat ze waren verschenen en de laatste 10 werden door de auteur gekocht op het moment dat ze uit waren gekomen.

De stukken zijn gebaseerd op bijeenkomsten in een café in Gent, waar een spreker (de auteur) een inleiding houdt over een plaat, waarna eerst de A kant wordt gedraaid en vervolgens na een korte pauze de B kant. In dit boek doet de schrijver dit op papier. Hij begint met een algemeen verhaal over de groep en de plaat in kwestie, waarbij de persoonlijke herinneringen niet geschuwd worden. Dan volgt eerst een bespreking van de A kant van de plaat en vervolgens een verhaal over de B kant, hoewel er ook ruimte is om nog wat in algemene zin over de plaat en de artiest te vertelen. Het verhaal eindigt dan met een soort conclusie.

De inleiding eindigt met volgende spoiler alert: “Er zijn een aantal zaken waarvan je liever niet weet hoe ze gemaakt worden om er nog van de genieten. Saucissen staan helemaal bovenaan op die lijst. Rockplaten bekleden een verdienstelijke tweede plaats.”
Met dat laatste deel van die uitspraak ben ik het absoluut oneens. Als er een ding is waarvan ik juist wel wil weten hoe ze zijn gemaakt, dan zijn het wel rockplaten. Dat verhoogt wat mij betreft alleen nog maar het luisterplezier.

Na de inleiding trapt de auteur af met Abbey Road van The Beatles. Het eerste deel eindigt met Look Sharp, het debuut van Joe Jackson, waarover de schrijver opmerkt dat dit in zijn ogen het beste werk van deze Engelsman is. Daarna heeft hij nog wel een aantal goede albums gemaakt, maar de magie van het debuut is weg, terwijl hij in de jaren 90 slechte platen maakt. Dat is wederom iets, wat ik niet met de auteur eens ben, want Joe Jackson kan in mijn ogen in muzikaal opzicht weinig verkeerd doen. Wouter Bulckaert noemt de campagne tegen rookverboden als iets waarin Joe Jackson een discutabel standpunt inneemt. Dat ben ik wel met de schrijver eens. De autobiografie van Joe Jackson wordt dan weer de hemel in geprezen en dat ben ik ook met de auteur eens.

Het tweede deel van het boek begint met een lofzang op de LP. Weliswaar heeft Wouter Bulckaert weinig tegen de CD, afgezien van het feit dat men er in zijn ogen nog wel eens te veel muziek op zet, terwijl hij ook weinig heeft met de toevoeging van outtakes en andere zaken die niet op het oorspronkelijke album stonden. Met downloads en Spotify heeft de auteur, net als ik, helemaal niets.

Deel 2 trapt af met Remain in Light van Talking Heads en eindigt met Acadie van Daniel Lanois. Vreemd genoeg bevindt zich in dit deel ook het enige verzamel-album, namelijk Heaven in a Wild Flower van Nick Drake.

Hoewel ik zelf de voorkeur geef aan de CD en ik meestal naar muziek luister terwijl ik iets anders doe, herken ik wel de liefde voor het beluisteren van een heel album. Vroeger kocht ik ook LP’s en daar bewaar ik net als de auteur veel herinneringen aan. Van de besproken albums bezit ik er overigens maar 4, waarvan slechts 1 op vinyl. Alle 4 bevinden ze zich in het eerste deel van het boek.

Het is een interessant boek geworden, dat me nieuwsgierig maakt naar een aantal van de besproken albums. Je kunt het boek achter elkaar uitlezen en je kan ook alleen het stuk lezen, dat bij de plaat hoort die je wilt gaan beluisteren. Wat mij betreft mag Wouter Bulckaert een tweede deel van Vinylpraat schrijven en misschien kan het zelfs een serie worden van alles wat hij bij de bijeenkomsten in het café in Gent besproken heeft.

ISBN 978 94 6267 258 6 | NUR 660 | Paperback  | 255 pagina’s | Uitgeverij EPO |  december 2020

© Renate, 28 januari 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER