http://www.marjanberk.nl

Op weg naar de toekomst
Marjan Berk

Marjan Berk heeft iets over zich waardoor je vrolijk wordt. Dat geldt ook voor haar columns ook al gaan ze over ouder worden of oud zijn. Je leest ze toch met een glimlach. Ze ook de columns in dit boek.

We worden op zeventig verhalen getrakteerd die je lekker per stuk of in groepjes tot je kunt nemen. Net waar je zin in hebt. Marjan Berk dartelt wel met ons mee en vindt alles wel prima. En zo lezen we over haar bezoek aan haar kapper die ze al veertig jaar kent en 'waar ze oud mee zal worden'. - geweldige uitdrukking - Maar deze keer verloopt het bezoek anders. Er is een nieuwe jongen in de zaak en de 'oude' kapper vraagt beleefd of die langharige blonde jongen haar haar mag knippen.
Eigenlijk had ze het liefst nee gezegd maar ja, wat doe je als jouw kapper dat zo aan je vraagt. Je zegt toch ja, maar roept wel gelijk wat je allemaal niet wil. Ze krijgt het advies van het jonge wonder om haar ogen dicht te doen en hem zijn gang te laten gaan, het zal prachtig worden.
Natuurlijk - en hoe herkenbaar is dit - is het heel anders geknipt dan ze wilde, en vooral een heel stuk korter. Iedereen vindt het bééldig, behalve Marjan.

[...] en toen was het klaar.
Ik keek. Help. Ik zag mijn bolle toet bekroond met het kapsel dat ik van 1955 tot 1969 droeg. Daarna had ik het laten groeien, waardoor mijn krullen beter tot hun recht kwamen. Een jongen was ik geworden. Of nee, geen jongen, een oudere heer. Jan Berk keek mij aan.

Maar als iemand zegt dat ze wel tien jaar jonger lijkt, begint ze er toch een beetje lol in te krijgen.
Helemaal als haar zoons haar kapsel 'wel bij de tijd' vinden. Misschien zit ze toch wel goed met die korte kop...

En zo lezen we ook over Zwitserse tompoezen (met slagroom en een scheutje rum), pechdagen, gestuntel, datings, huidhonger, bewegen, vreemde genoegens, onbetamelijk zijn (vrijen op hoge leeftijd) enz. enz.

Maar het allerleukste verhaal vind ik Koninginnedag, dat gaat over een vrouw die haar ego wat wil opvijzelen. Ze moet weten of ze op haar vijftigste nog in trek is. Er rijzen prangende vragen in haar op zoals: Kunnen we nog alleen stappen? Zijn we het aanzien nog waard? Kan er op eigen kracht nog versierd worden?
Ze koopt een mooie - korte - rok want haar benen zijn nog steeds mooi en op Koninginnedag is het zover.

Het begint al goed, in het eetcafé krijgt ze een onverwachte huilbui. De ober stuntelt een beetje met troostwoorden en een cognacje. Maar ze gaat toch door met haar missie. Ze loopt over het Rokin, heeft sjans van een man die met zijn tong klakt en loopt door naar de wallen, naar de Damstraat waar ze vroeger gewoond had waar toentertijd nooit wat gebeurde.
Ze loopt langs een café en wordt naar binnen geroepen door een 'rijzige blonde knul, lang haar en een staartje, met kolenschoppen van handen'. Ze neemt Wodka, dat viel vroeger immers altijd goed. Ze hoort voor het eerst Phil Collins en vindt het prachtig. Ze is in een hells-angels café beland. De jongen is heel aardig en galant maar wel pas achtentwintig.

Hij kon makkelijk haar zoon zijn.
'En jij?'
'Ik ben vijftig.
'Zie je niet naar uit. Lekkere poten heb je ook!'
Ze keek naar beneden, naar haar benen, die op die hoge barkruk niet op hun voordeligst uitkwamen. daarom sloeg ze ze maar over elkaar.
'Ja, maar ze zijn wel vijftig jaar!
Ze keken nu beiden keurend naar haar onderdanen.
'Jouw benen zien er niet uit als vijftig jaar. Ik vind meer dat ieder been vijfentwintig is, dat klopt volgens mij beter!'

Ze heeft een geweldige avond, zuipt zich een stuk in haar kraag, speelt darts, vraagt of de jongens iemand in elkaar willen slaan voor haar, (Vergelding! Ze had het voor elkaar) en wordt uiteindelijk liefdevol 'Zeg moet jij niet es naar huis?' door de bezorgde jongen thuis gebracht, waar ze naast haar man - die ze eerst even waarschuwt dat hij voortaan uit moet kijken - haar roes uitslaapt.
Heerlijk verhaal!

Kortom, een lekker naast-je-bed-boek.

ISBN 9789045040578 | Paperback | 228 pagina's | Uitgeverij Atlas Contact | november 2019

© Dettie, 5 februari 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Madonnakindje
over het leven van Catharina van Rennes (1858 – 1940)
Marjan Berk

'Ze was in ons land een beroemde componiste, die het kinderlied-repertoire totaal op de schop heeft gezet. Jo Vincent, een even beroemde sopraan heeft het liedje Madonnakindje bekend gemaakt. Maar voor mij was de verborgen liefdesgeschiedenis die ik in haar leven heb ontdekt de drijfveer om dit verhaal te schrijven.'

Dit bovenstaande vertelt Marjan Berk in een kort interview. Maar ook het lied Madonnakindje zelf speelt een belangrijke rol in het tot stand komen van het boek. Het werd altijd door de moeder van Marjan Berk gezongen voor de onderduikdames. Moeder zong minstens zo mooi, of mooier dan Jo Vincent.
Berk, die opgroeide in een zeer muzikale familie, vond de muziek prachtig maar het liedje heel sentimenteel. Mede door die aantrekkelijke muziek raakte ze geïnteresseerd in de componiste van die muziek, Catharina van Rennes. Ze zocht dingen over Catharina's leven en raakte nog meer gefascineerd en besloot een boek over haar te schrijven. Catharina bleek een zeer vrijgevochten vrouw en dat in een tijd waarin dat niet vanzelfsprekend was.

Met hulp van de heren Cor Witbraad en Paul Woerlee 'die als geen ander de weg wisten in de vaderlandse muziekarchieven' kwam Marjan Berk nog  veel meer over het leven van Catharina van Rennes te weten. Het blijkt uit brieven dat het vrijgevochten zijn zich al als klein meisje openbaarde.  Catharina 'is een stout, guitig kind, een bengel, een woelwater.' kunnen we lezen, maar ook dat ze al heel jong altijd bezig was met muziek. Bij haar thuis wordt ook veel gemusiceerd. Gelukkig krijgt ze muziek en zangles zodat haar talent zich volledig kan ontwikkelen.

In juni 1884 behaalde Catherine haar eerstegraads bevoegdheid voor zangonderricht. Maar toen ze geweigerd werd als lerares solozang op de Muziekschool opende ze haar eigen zangschool 'Bel Canto'. Dit is ook tekenend voor haar hele levenshouding. Ze laat zich niet klein krijgen, weet wat ze wilt én heeft succes met haar school. Ze heeft een speciale, open, vrolijke manier van lesgeven die erg aanslaat bij haar leerlingen. Ze is soms gevreesd maar bovenal zeer geliefd. Haar succes reikt tot het koninklijk huis waar ze prinses Juliana muziekles gaf.
En zo leidt Catharina een leven vol enthousiasme voor de muziek.

Over haar privéleven is ze overigens heel gesloten en daar komen we ook niet echt veel over te weten. Dat is nu precies wat Marjan Berk zo  intrigeerde. Maar bovenal rees bij haar vooral de vraag, hoe kon het dat zo'n vlotte, geliefde vrouw nooit getrouwd is geweest, er was zelfs geen sprake van een geliefde. 'Er werd zelfs gedacht dat ze van de meisjes was maar dat werd tegengesproken door Nancy van der Elst. Catharina was een huisvriendin van haar ouders en kwam daar regelmatig over de vloer.' Zou er nou nooit iemand zijn geweest die Catherina's hart gestolen had?
En dan vinden ze tot Berks grote vreugde zeven brieven... en daarin staat het antwoord.

Marjan Berk weet op een onderhoudende manier te vertellen over deze markante vrouw die ook het liedje drie kleine kleutertjes componeerde. Met vlotte pen heeft ze deze 'biografische schets' geschreven over een voorheen voor mij totaal onbekende vrouw. Vooral het werkzame leven van deze markante vrouw is in dit boek uitgelicht. Maar wie de vrouw zelf was, blijft redelijk vaag. Dat is niet aan Berks conto toe te schrijven maar aan Catharina van Rennes zelf. Het privédeel van haar leven was van haar en van niemand anders, daardoor kon haar geheim ook een geheim blijven...

ISBN 9789045030678 | Pocket | 151 pagina's | Uitgeverij Atlas contact | oktober 2015

Dettie, 24 november 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER