Het volmaakte geluk bestond
Jos Essers

‘Het leven op Kasteel Terdeck was voor mij als een sprookje. Ik hoefde mij aan geen enkel protocol te houden. Dat dit een niet-alledaagse en bevoorrechte situatie was, besefte ik pas veel later als het heerlijke leven van toen al lang verre herinneringen waren geworden.’

Opgroeien in een heus kasteel! Als jongen besefte Jos Essers helemaal niet wat voor geluk hij had! Gelukkig kreeg hij dat besef als volwassene wel en besloot hij vijftig jaar later het verhaal met ons te delen en kunnen we lezen over zijn idyllische jeugd.
Het kasteel dat dateert uit de dertiende eeuw staat (nog steeds) in Overijse, een gemeente in de Belgische provincie Vlaams-Brabant, ten zuidoosten van Brussel.

In het jaar 1956, toen Jos als vierjarige met zijn ouders op het kasteel kwam, was baron Etienne de Streel eigenaar van het monumentale gebouw en het enorme landgoed. Zijn vrouw Marina en hij hadden twee zoons, die een stuk ouder waren dan Jos, zodat ze niet veel met elkaar te maken hadden. Met de baron of barones kreeg de jongen door zijn kwajongensstreken wel geregeld te maken, zij waren getuige het verhaal heel aardige mensen, vol begrip voor de jongen.
Als Jos betrapt werd bij het stiekem koekjes uit de trommel pakken of als hij weer eens aangetroffen werd op plaatsen waar hij niet geacht werd te zijn, volgde er nooit straf!

De ouders van Jos waren met z’n tweeën het personeel op het kasteel: zijn moeder was huishoudster en kokkin, vader deed het onderhoud en was butler. Hij werd daarbij geholpen door opa die de tuinman was en met oma in een huisje valk bij het kasteel woonde. |
Omdat zijn ouders de hele dag aan het werk waren, had de jongen alle vrijheid. Zo had hij een enorm huis en een uitgestrekt landgoed ter beschikking om te spelen.

‘Ik genoot van de krakende wenteltrap in de toren. De wind die je goed hoorde op de grote zolder, de zon die door een gebrandschilderd raam een gouden lichtttapijt in de hal uitrolde, het geborgen gevoel van mijn neuriënde mama in de keuken, ja zelfs het brommende geluid van een vlieg in de kamer of het zoemen van en nectarzoekende bij in de kelk van een bloem in het perk vlak bij de keuken.’

De manier waarop de sfeer weergegeven wordt alleen is eigenlijk al genoeg om van dit verhaal te genieten, maar er is nog meer... Jos ontmoet een meisje:

‘Een vreemde schaduw of wat het ook mocht zijn?
Het beweegt! Beeld ik mij dat nu in? Of…Toen werd ik echt bang. Het werd groter en het leek heel langzaam mijn richting uit te komen. Ik ging rechtop zitten en trok mijn knieën samen met de dekens op tot onder mijn kin, Gespannen bleef ik ernaar turen. “Het” leek nog steeds dichterbij te komen. De maan projecteerde via het gordijnloze raam een grote, heldere, scherp afgetekende lichtvlek op de vloer. Nog even en “het “  zou hier doorheen komen. En dan zou ik kunnen zien wat het is, dacht ik,
De maneschijn onthulde plots een vaag een witte, menselijke gedaante.’

Het meisje, want dat is “het”, stelt zich voor als Gisèle. Jos is de enige die haar ooit ziet, maar het is door haar dat hij geheimen ontdekt in het kasteel, waar ook de baron niets van af wist. Hij gaat op ontdekkingstocht samen met een vriendje, niet helemaal zonder gevaar.

Het is Gisèle die hem waarschuwt dat er dingen gaan veranderen. Tot zijn grote verdriet heeft ze gelijk; In 1962 gaan de ouders en grootouders terug naar Limburg waar ze oorspronkelijk vandaan komen. Jos gaat natuurlijk mee, zijn idyllische jeugd is ten einde.

We mogen blij zijn dat Jos Essers heeft besloten zijn verhaal aan de wereld te openbaren. Het is bij vlagen ontroerend en dan weer spannend, maar geeft ook een beeld van vervlogen tijden, de jaren vijftig gezien door de ogen van een kind. Achterin vertelt de schrijver niet alleen hoe het hem verder verging, maar ook wat er met het kasteel gebeurde. De schrik toen hij in 2010 dit bericht las:

'Het kasteel Terdeck in Tombeek (Overijsse) staat te koop. Wie een toekomst als kasteelheer ziet zitten, moet zich haasten: er hebben zich al verschillende kandidaten gemeld. De vraagprijs is 2,7 miljoen euro.

ISBN 9789086664801 | Paperback | 264 pagina’s | Uitgeverij Mosae Libro | augustus 2019

© Marjo, 11 februari 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER