http://www.annemarieoster.nl

Mantelliefde
Annemarie Oster

Op latere leeftijd ontmoet Annemarie Oster een man die haar intrigeert. Hij kan echter de meest lompe opmerkingen maken, hij is zeer onattent  - hij belt haar bijvoorbeeld als ze zenuwachtig op de start van een première staat te wachten om te vragen waar het knäckebröd ligt -, hij is arrogant, in zichzelf gekeerd, praat weinig, maar toch fascineert hij haar en blijft ze steeds die zachtaardige jongen zien, die jongen die zich achter zijn ongemakkelijke gedrag verschuilt.

Ze gaan samenwonen in zijn grachtenhuis in Amsterdam en hebben het goed. Natuurlijk zijn er ergernissen, natuurlijk is het lastig als hij soms kleinerende opmerkingen maakt over haar. Maar de relatie blijft wel verrassend en boeiend. Na vijftien jaar besluiten ze te trouwen en tijdens hun huwelijksreis gaat het mis. Annemarie Oster schrijft:

Toen had ik nog geen idee van hoe onze huwelijksreis zou verlopen. Dat we, omdat hij nauwelijks nog een stap bleek te kunnen verzetten, al op Schiphol een rolstoel nodig zou hebben. Waarin hij zou zitten knikkebollen, zoals ook in het vliegtuig. En dat hij in ons hotel bijna voortdurend in bed zou liggen. [...]
Niks zon, niks zee, niks romantiek.
En dat hij tenslotte, eenmaal weer thuis, na diverse malen te zijn gevallen, het slaapkamerraam zou worden uitgetakeld. Met als apotheose ziekenhuis in, ziekenhuis uit [...]

Hij krijgt de diagnose Vasculair parkinsonisme...

Annemarie Oster vertelt met milde humor en zelfspot hoe het leven thuis verloopt na zijn lange revalidatieperiode. Ze vertelt met ingehouden trots dat ze allerlei aanpassingen in huis heeft laten aanbrengen zoals een traplift die ook erg handig blijkt te zijn om spullen van boven naar beneden te brengen en vice versa. Alles is tot in de puntjes geregeld, er kan niets misgaan... wat natuurlijk wel gebeurt, je kunt niet alles voorzien.
Het is pittig, maar het is vooral het enorme geregel en het contact met de thuishulpen die veel van haar vragen. Ze kan haar man ook niet alleen laten en, hoewel vrienden zeker hulp aanbieden, ze wil het liefst gewoon een middagje vrij, even niets, gewoon even wandelen of winkelen of lunchen in een restaurant. Die vrienden kunnen dan oppassen, maar deze zien haar helaas meer als de dame van de catering.

Het leven is voor Annemarie is een komen en gaan van emoties, problemen oplossen, situaties aangaan etc. Het meest verbaast haar echter hoe laconiek haar man alles ondergaat, hij klaagt niet, zeurt niet, hij wordt zelfs milder, vriendelijker. Hun relatie krijgt een heel andere dimensie.  Dankzij de positieve, meer benaderbare verandering in haar man wordt het zelfs steeds meer mantelliefde in plaats van mantelzorg.
Dat maakt het boek ook zo aangenaam om te lezen. De situatie wordt niet mooier gemaakt dan hij is, de aftakeling tot het onontkoombare einde is schrijnend, maar de onderkoelde schrijfstijl, de lichte ironie en vooral de liefdevolle toon maken het tot een prachtig egodocument.
Zeer de moeite van het lezen waard.

Annemarie Oster (1942) is een is een Nederlands actrice. Ze werkte o.a. mee aan het tv-programma Hadimassa en schreef diverse boeken en vele columns.

ISBN 9789463811507 | Hardcover | 160 pagina's | Podium | september 2022

© Dettie, 23 september 2022

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER