https://www.facebook.com/etchica.voorn

Dubbelbloed
Etchica Voorn

‘Onbewust ben ik altijd met mijn afkomst en mijn kleur bezig. Al lijkt het Surinaams, het werkt als een magneet op mij. Lopend in de stad vang ik graag de blikken op van Surinaams-ogende mannen en rouwen. In de loop der jaren leer ik een ongeschreven wet. Ongeacht waar je bent, waar ook ter wereld, je bevindt je in een overwegend blank gezelschap. En ontmoet je een kleurling? Dan gun je elkaar een terloopse glimlach. Een knikje als begroeting, een blijk van herkenning… hé, jij ook hier?'

Als je er bij stil staat is het inderdaad vreemd dat kinderen wier ouders anders van kleur zijn halfbloed genoemd worden. Dubbelbloed is zoveel logischer. Toch kennen wij dat woord dat de schrijfster gebruikt niet. En zo besloot Etchica Voorn een boek te schrijven, het verhaal van haar speurtocht naar wie ze eigenlijk is. Wat is haar afkomst? Is ze meer Nederlands, of toch Surinaams? Haar moeder brengt de Nederlandse roots in, haar vader de Surinaams-creoolse (Creools is vandaag de dag de aanduiding voor in Suriname geboren mensen van geheel of gedeeltelijk Afrikaanse afkomst).

Omdat de ouders van Etchica gescheiden zijn, heeft zij geen band met de familie in Suriname opgebouwd. Ze schreef haar oma daar wel briefjes, maar kreeg nooit antwoord. Pas echt interesse in haar achtergrond kreeg ze eigenlijk pas toen haar vader en niet veel later haar Surinaamse oma overleed.
Haar neef zegt:

‘Dubbel staat voor én-én, én de kracht, én de schoonheid én de wijsheid van twee culturen. Niks half. Dubbel. Denk daaraan hoor!’

Dubbel is ook in ander opzicht: Nederlanders, blanke Nederlanders, zien haar als een zwarte vrouw, terwijl ze dat voor Surinaamse begrippen niet is. Dat beseft Etchica op een pijnlijke manier als haar oudere Surinaamse nicht zonder enige aanleiding haar naaldhak in haar rug plant. ‘Je moet niet denken dat je beter bent omdat je wit bent!’ Zelfs haar Surinaamse oma noemt haar een bakra (witte).

Gelukkig is Etchica een sterke vrouw, en het besluit dat gewoon te accepteren in plaats van maar te blijven zoeken waar het vandaan komt, is de enige juiste beslissing. Waar zij zich minderwaardig had kunnen gaan voelen omdat ze in geen beide culturen geaccepteerd wordt, bij geen van tweeën thuis lijkt te horen, besluit ze dat ‘dubbel’ voor haar betekent dat ze van alle twee de culturen de beste dingen heeft meegekregen. Ze is een onafhankelijke sterke vrouw, en dat wil ze uitstralen.

Etchica Voorn is ondernemer, blogger en schrijver. Dit boek is het autobiografische verslag, waarin zij vanuit haar bi-raciale achtergrond haar eigen identiteit tracht te vinden.

ISBN 9789062659692 | 174 pagina's | Uitgeverij In de Knipscheer | september 2017

© Marjo, 17 januari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dubbelbloed
Etchica Voorn

Dubbelbloed is het autobiografische verhaal van Etchica Voorn, dochter van een  Surinaamse vader en een Nederlandse moeder.

De ouders van Etchica scheidden toen ze vijf was en samen met haar zus groeide ze op bij haar Nederlandse moeder en haar ouders. In de volksmond was ze een “halfbloed”, maar al vanaf het moment dat ze als kind een spreekbeurt houdt over haar afkomst, voelt ze dat er iets niet klopt aan die term. Twee-bloed zou beter zijn, bedenkt ze dan al. Later komt ze de term “mulat” tegen, een term die haar aan de slavernij doet denken en waar ze dus nog minder affiniteit mee heeft. “Dubbelbloed” wordt voor haar de term die de lading het meest dekt. Niet half, maar dubbel. Niet één maar, twee culturen.

Het is een dubbelheid die haar maar zelden gegund wordt. De buitenwereld wil dat ze kiest. Ben je Nederlands óf Surinaams? Ben je wit óf ben je zwart? Dergelijke vragen brengen haar in een spagaat. Kiest ze voor haar Surinaamse kant dan verloochent ze haar Nederlandse kant, en andersom. Haar moeder leerde haar al jong niet te snel te oordelen, en zeker niet naar kleur. Iedereen is gelijk en kleur doet er niet toe. Daardoor was ze als kind niet zo bezig met haar kleur. Ze vond zichzelf door en door Nederlands, maar hoe ouder ze wordt, hoe minder haar Surinaamse deel zich laat verloochenen. Ook die kant is een stukje van haar en ook door die kant wil ze graag erkenning en gezien worden.  Maar dat blijkt niet mee te vallen... vinden de Nederlanders haar te Surinaams, de Surinamers vinden haar veel te Nederland, zodat ze voor haar gevoel nérgens bij hoort. En dat terwijl ze  juist zó graag ook bij haar Surinaamse familie wil horen.

Als kind schrijft ze stapels brieven naar haar Surinaamse Oma, brieven die nooit beantwoord worden. Net voor haar sterven ontmoet ze die Oma hier in Nederland, maar die wil niets van haar weten. Kort daarna overlijdt haar Oma en eigenlijk verliest ze op dat moment twee Oma’s… de echte Oma, en de droomoma, die haar met open armen zou ontvangen en haar in zou lijven bij haar Surinaamse familie. Het voelt alsof dat deel van haar identiteit en haar familie geschiedenis met haar Oma mee het graf is ingegaan.

Op zoek naar erkenning en naar haar “roots” gaat ze op reis naar Suriname. Het  is een deel van een ontdekkingstocht in haarzelf die jaren duurt, onderweg naar een plek waar het er allebei mag zijn en waar ze nóch haar Nederlandse, noch haar Surinaamse kant hoeft te verloochenen. Als gevolg van die zoektocht transformeert in de loop de jaren haar spiegelbeeld langzaam van oer-Hollands naar dubbelbloedig, in een geleidelijk maar onvermijdelijk proces. Dat bracht onrust én verrijking met zich mee.

“Mijn wortels dringen steeds dieper in de grond die ook mij toebehoort hoewel de structuur van de bodem nog steeds onwennig voelt en vreemd”

Het is een tocht die nog niet ten einde is, maar waar de contouren zich steeds duidelijker aftekenen, onderweg naar een plek waar ze beide kanten niet hoeft te verloochenen, noch van anderen, nog van zichzelf. Niet als halfbloed, maar als dubbelbloed. Niet als armoede maar als rijkdom.

Boeiend en actueel boek in een tijd waarin veel mensen leven met een dubbele nationaliteit of afkomst, die vaak het gevoel hebben tussen wal en schip te vallen en in plaats van bij twéé groepen, nérgens bij te horen.

ISBN 9789062659692 | 174 pagina's | Uitgeverij In de Knipscheer | september 2017

© Willeke, 20 oktober 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER