Wees
Moederliefde onder voorwaarden
Myranda Hilhorst

De in Zuid-Korea geboren Myranda Hilhorst werd als vijfjarig meisje samen met haar broertje Han geadopteerd door een Nederlands echtpaar.
Al snel ontdekt Myranda dat haar moeder zich anders voordoet dan ze werkelijk is. Haar moeder doet alsof. Ze mag bijvoorbeeld voor haar verjaardag een lijst maken van kinderen die ze wil uitnodigen, maar mama beslist anders en dat gebeurt in heel veel zaken. Haar vader is weinig thuis, hij heeft het te druk met zijn werk.

De twee jaar jongere Han is in feite het enige vertrouwde punt, maar ook dat verdwijnt snel. Het gaat niet goed met Han, hij heeft woede-aanvallen en deze worden steeds erger. Myranda probeert ter compensatie extra lief en zorgzaam te zijn naar haar moeder toe. Maar deze ziet het kind amper staan. Na een tijdje wordt er nog een meisje geadopteerd, Judith. Een vrolijk, zonnig kind.

Myranda heeft het niet prettig thuis, zij is als het ware de volwassene die alles regelt en verzorgt. Maar haar moeder ziet het niet of wil het niet zien. Myranda voelt zich erg genegeerd en afgewezen door haar. Het is toch nooit goed. Haar moeder behandelt haar als een aanwezige in huis, niet als haar dochter. Han en Judith daarentegen krijgen wèl alle aandacht. Een enkele keer pronkt moeder met haar kinderen, maar dat is dan vooral om te benadrukken hoe goed zij zelf is.

Moeder is echter ook een zwaar probleemgeval. Het is bijna schrijnend om te lezen hoe terloops Myranda meldt over de vele, vele keren dat haar moeder opgenomen werd in een psychiatrisch ziekenhuis. De thuissituatie is verre van stabiel. De problemen met Han zijn ondertussen zeer ernstig geworden en maken dat het gezin constant in spanning leeft. Dat beïnvloed ook weer de schoolprestaties van Myranda wat haar pijn doet want zij wil juist zo graga erkenning dat ze goed is,dat ze het goed doet.

Hoewel Myranda dacht dat ze het goed met haar vader kon vinden doet ze het kennelijk in zijn ogen ook niet goed. Of het door de nadrukkelijke invloed van haar moeder is zal Myranda nooit weten maar ze wordt tot haar verbijstering op achttienjarige leeftijd het huis uit gezet.

Vanaf die tijd moet ze het zelf zien te redden. Er is nog wel contact maar op belangrijke momenten zijn ze er niet. Gelukkig ontmoet Myranda Marc en dat is haar redding.

Het verhaal zet zich voort en vertelt over het leven van Myranda die zich dankzij het als kind weggeven zijn en door haar adoptiemoeder zo minachtend behandeld te worden, zeer weinig zelfvertrouwen heeft. Met vallen en opstaan probeert zij haar weg in het leven te vinden. Ze zoekt uit wat haar achtergronden zijn en wat er met haar moeder aan de hand was. Langzamerhand worden de puzzelstukjes op hun plek gelegd en heel voorzichtig leert Myranda dat het mogelijk wel eens niet allemaal aan haar lag.

De stijl van het verhaal is afstandelijk en aanvankelijk voelt het een beetje als een verongelijkte aanklacht tegen haar moeder die haar anders behandelde dan haar broer en zusje, het voelde bijna als jaloers zijn op haar broer en zusje. Maar langzamerhand begrijp je dat het heel moeilijk moet zijn geweest om de jeugdjaren van Myranda op een aanvaardbare manier weer te geven. Er moet wel met de nodige afstand over verteld worden anders wordt het té persoonlijk, ondanks het feit dat er al veel persoonlijke dingen verteld worden.
Myranda móest wel vertellen hoe raar haar moeder deed en hoe ze achtergesteld en genegeerd werd. Helaas niemand geloofde haar.
Maar ga er maar aan staan, een moeder die heel veel opgenomen wordt in een psychiatrische kliniek, een broer waarmee het totaal uit de hand loopt en dan een meisje dat probeert te redden wat er te redden valt. Het erge en meest vervelende is dat, omdat de rest niet onder ogen wil zien wat er werkelijk aan de hand is, Myranda het altijd gedaan heeft.

Het is aangrijpend om te beseffen hoe zwaar en eenzaam dit leven geweest moet zijn, ze voelde zich een wees, hoeveel strijd er gestreden moest worden om tot enige vorm van zelfacceptatie te komen. Langzamerhand leert Myranda wat er écht met haar moeder aan de hand was, wie zij zelf is en hoe ze eigenlijk in het leven staat. Heel indrukwekkend.

Achterin het boek staan de nodige adviezen voor Kopp-kinderen (Kinderen van Ouders met Psychische Problemen), voor HSP's (Hoog Sensitieve Personen) en informatie over narcisme en hoe je met narcisten om moet gaan en ook codependentie (vorm van overlevingsstrategieën) wordt besproken. Verder zijn er websiteadressen van instanties die hulp kunnen verlenen in het boek opgenomen.

ISBN 9789462472884 | Paperback | 176 pagina's | Myranda Hilhorst | 24 september 2022

© Dettie, 22 oktober 2022

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER