Meisje 4.1.8
Annette van Gelder en Eric Bankras

‘Ik ben meisje 4.1.8. en dit is mijn verhaal.

Een bericht in de krant: ‘in juli 2008 werd een 21-jarige man veroordeeld tot vier jaar gevangenisstraf en tbs met dwangverpleging. De rechtbank acht bewezen dat verdachte 8 jonge meisjes heeft verkracht, met 5 meisjes in de leeftijd van 12 tot 16 jaar oud seks heeft gehad en met 1 meisje onder de 16 jaar oud ontucht heeft gepleegd. Geen jeugdstrafrecht toegepast. Sprake van ontuchtige handelingen.’

Meisje 4.1.8. is Annette. Door haar achtergrond is zij kwetsbaar. Haar vader belandt geregeld in de gevangenis, vanwege diefstal, heling en nog andere zaken. Later hoorde zij dat haar opa ook zo’n type was, en ook haar moeder was geen lieverdje. Een crimineel nest was het.

Vreemdgaan deden zowel haar vader als haar moeder en ze maakten er geen geheim van. Later volgde er wel een scheiding. Annette was bovendien een nakomertje, haar werd toegebeten dat ze ongewenst was. Niet zo gek dat ze vlucht in lekker eten, met als gevolg dat ze gepest wordt: dikkerdje, wordt ze genoemd. Ze reageert eerder agressief dan dat ze wegkruipt.
Wat de school betreft: daar deed ze het goed. Maar niemand thuis had daar belangstelling voor.
De eerste stappen op het gebied van seksualiteit kwamen toen ze een jaar of vijftien was. Voor die tijd mocht ze niets thuis, had ze geen geld en moest ze vroeg thuiskomen. Maar ineens veranderde dat met als gevolg dat ze compleet los sloeg. Het hoorde erbij, dacht ze.
En dan ontmoet ze ‘hém’ . Pipa.

Wist de vriendin die hem aan haar voorstelde wat voor jongen hij was? Was het een spel, dat begin, het eerste afspraakje?
Het is een feit dat Annette al snel compleet in zijn macht was. Ze deed alles wat hij wilde.

‘Als hij belde, dan kwam ik. Zijn sadistische regels telden. Kleineren, vernederen, slaan, verkrachten, misbruiken, ik was gewoon niks. En thuis droeg ik een masker, verstopte ik alles. Ik probeerde wel signalen af te geven, maar die werden niet gezien thuis.’

Tot het moment dat ze er klaar mee is en wil stoppen. Als ze haar spullen gaat ophalen en hem vertelt dat ze klaar is met hem, probeert Pipa haar te wurgen. Een vriend van hem grijpt gelukkig in en zorgt er voor dat ze kan vluchten.

‘De terugreis is onwerkelijk, de hele dag was onwerkelijk. Ik kon het niet bevatten dat dit gebeurd was. Ik zat in een film of een droom. Ik zou straks wakker worden in mijn eigen bed en dan zou het leven weer normaal zijn. Ik vond mijn fiets bij de boom waar ik hem achtergelaten had en fietste verdwaasd naar huis. Op tafel stonden de aardappelen al te dampen toen ik binnenstapte. ‘Sorry dat ik zo laat ben,’ en ik ging zitten. Mijn moeder knikte, excuses accepterend.’

Het is puur machtsmisbruik en zij is niet sterk genoeg. Die keer dat zij aangifte doet, doet de politie er niets mee. Pas als meerdere meisjes een aanklacht hebben ingediend, komt de politie bij haar terug.
Nu ze haar verhaal vertelt is zij 31. Alle ellende ligt achter haar, hoopt ze. Maar het verhaal moet verteld worden, omdat het iets is wat iedereen kan overkomen. Vooral - maar niet alleen - jonge kwetsbare meisjes, eenzame meisjes, naar wie niet geluisterd wordt.

Eric Bankras heeft samen met Annette dit aangrijpende verhaal opgeschreven op zo'n manier dat het zeer toegankelijk is voor die jonge meiden die ze wil bereiken.

ISBN 9789493059870 | paperback| 120 pagina's | Uitgeverij Palmslag| april 2021

© Marjo, 30 juni 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER