Nieuwe jeugdboekrecensies 6+

John Lennon
Illustraties Octavia Bromell
Tekst Maria Isabel Sánchez Vegara

Wie kent hem niet? John Lennon die bij The Beatles hoorde en prachtige liedjes heeft geschreven.

John werd in Liverpool in het jaar 1940 geboren, dus tijdens de Tweede Wereldoorlog. Misschien dat hij daarom later vrede zo belangrijk vond?
Maar voor het zover was dat hij nauwelijks over straat kon omdat The Beatles gigantisch populair waren, lezen we over zijn leven toen hij nog kind was en bij zijn tante Mimi werd ondergebracht. Toch was het niet tante Mimi maar Johns eigen moeder die hem op de banjo leerde spelen en hem later een gitaar gaf.

John was geen ster op school, maar wel getalenteerd. Hij moest maar naar de kunstacademie. Maar John ontmoette Paul McCartney, waarmee hij later o.a. The Beatles vormde, samen vormden zij een band en de rest is geschiedenis. Ze werden samen George en Ringo wereldberoemd en hadden grote invloed op de muziekwereld.
Maar alles veranderde toen John de Japanse Yoko ontmoette... John voelde zich eindelijk thuis...
Met haar samen zette hij zich o.a. voor vrede en zijn lied Give peace a chance dat later het lied van de vredesbeweging zou worden.

De boekenserie van Maria Isabel Sánches Vegara zijn stuk voor stuk kleine juweeltjes. In heldere taal word verteld over kinderen die grote dromen hadden. Dromen die ook nog uitkwamen. Elke boek is voorzien van illustraties maar wel steeds door een andere illustrator gemaakt en wonderlijk genoeg passen die illustraties altijd bij de persoon die besproken wordt in het boek.
Inmiddels bestaat de serie al uit 22 delen en het is te hopen dat er nog vele delen zullen volgen.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Oscars leeuw
Adam Baron

Als Oscar op een vrijdagochtend wakker wordt en snel zijn bed uitklimt om naar zijn ouders te gaan met zijn favoriete voorleesboek, schrikt hij. Het is al bijna half acht en normaal maken zijn ouders hem op een schooldag altijd om kwart over zeven wakker. Zouden ze zich verslapen hebben? Als hij de deur van hun slaapkamer open maakt, schrikt Oscar echter nog veel meer. Op het bed van zijn ouders ligt een enorme mannetjesleeuw. Die kijkt hem een beetje ongemakkelijk aan, maar stelt dan aan Oscar voor om het boek dat hij in zijn hand heeft, voor te lezen:

Voor hij kon beginnen met lezen, moest hij eerst de leesbril van Oscars vader van het nachtkastje pakken en ‘m opzetten. Toen sloeg hij Mack en de verdwaalde wagen open en begon.
Wat een voorstelling werd het!
De leeuw las langzaam voor, in plaats van zo snel mogelijk bij de laatste bladzijde te willen komen. Hij gebruikte geweldige stemmen, inclusief eentje voor de verdwaalde wagen zelf die uit de diepte van zijn keel opsteeg. Heel het bed leek ervan te schudden. En als klap op de vuurpijl legde de leeuw het boek niet gewoon weg. Hij sperde zijn gele ogen wijd open en sloeg enthousiast op het matras met de zwarte kwast aan het puntje van zijn staart.
‘Fantastisch!’ bulderde hij. ‘Nog een keer?’

En zo begint er een onvergetelijke tijd voor Oscar. Samen met de leeuw, die soms in een ander dier verandert, gaat hij naar school, naar musea, maar bijvoorbeeld ook naar een jongen die hem pest. Hij maakt zoveel mee, dat hij helemaal niet zo vaak aan zijn ouders moet denken. Eigenlijk is de leeuw een geweldige oppas!

Dit boek is inderdaad een sprankelend, magisch verhaal, zoals op de achterkaft aangekondigd staat. Auteur Adam Baron heeft verschillende thema’s, zoals alleen zijn, rouw en angst op een heel originele manier in dit verhaal weten te verwerken. De tekeningen van illustrator Benji Davies versterken het verhaal.
Echt een mooi boek om voor te lezen!

ISBN 978 90 261 7409 4 | NUR 282 | hard cover | 174 pagina’s | Uitgeverij De Fontein | december 2024 |
vertaald door Anne Douqué|| met illustraties van Benji Davis | Leeftijd 7+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Earhart
De avontuurlijke vliegreis van een muis rond de wereld
Torben Kuhlmann

Opnieuw een avontuur opgetekend door de grote muizenman Torben Kuhlmann. Torben zelf is natuurlijk geen muis maar de meeste van zijn prachtig geïllustreerde boeken gaan over zeer ondernemende muizen. Als inspiratiebron voor zijn verhalen neemt Kuhlmann altijd een grootheid zoals bijvoorbeeld Edison, Einstein, Lindbergh of Armstrong. Deze twee laatste mannen waren pioniers in de luchtvaart. Charles Lindberg was namelijk de eerste man die non-stop over de Atlantische Oceaan vloog en Neil Armstrong zette als eerste mens een stap op de maan.

En nu is er Kuhlman ingegaan op het leven van een vrouwelijke pionier genaamd Emilia Earhart. Zij was de eerste persoon die solo de Grote Oceaan overvloog, maar ze werd vooral bekend doordat ze als eerste vrouw in 1932 als piloot de Atlantische Oceaan overstak, ook solo.

Opnieuw volgen we een muis, dit keer een woelmuis, die hevig aan het sleutelen is. Want wat is het geval? De kleine woelmuis had op een postzegel de afbeelding gezien van een reusachtige kat uit Oeganda, een land in Afrika. Sindsdien wil ze naar dat land toe. Maar hoe?

Ze heeft wel over de beroemde vliegende muis gehoord en besluit zelf een vliegmachine te bouwen zodat ze zelf over de Atlantische Oceaan kan vliegen. Maar hoe maak je zoiets? Ze krijgt enorme veel hulp van Humphrey, die alle benodigde materialen van overal en nergens vandaan weet te toveren. Diezelfde Humphrey weet ook een plek 'vol kennis', maar die plek is heel gevaarlijk want daar bevindt zich de wasbeer, die graag muizen als ontbijt, lunch en diner eet. Maar het is diezelfde wasbeer die de kennis bezit.
Gelukkig is de wasbeer nieuwsgierig naar het avontuur dat onze woelmuis aan wil gaan en stuurt haar naar... de vliegende piloot! En zo zoekt de woelmuis uit hoe ze een vliegtuig kan bouwen en vooral hoe ze de Atlantische Oceaan kan oversteken.

Maar voor het zover is moet ze nog heel veel hindernissen overwinnen, en dan nog is het de vraag of het haar gaat lukken.

Het is opnieuw een adembenemend mooi geïillustreerd boek geworden, Kuhlmann weet steeds een heel bijzondere, bijna gezellige sfeer te scheppen, maar ook besef je gelijk het gevaar wat de woelmuis loopt.
Deze keer wordt het verloop van het verhaal deels door de tekst, deels door de afbeeldingen verteld. De eerste keer dat de tekst weggelaten wordt is even wennen maar al snel heb je door hoe het werkt en draagt het alleen maar bij aan de krachtige inleving in het verhaal.

Achterin het boek, lezen we over het leven van Amelia Earhart, die tevens gestreden heeft voor gelijke rechten voor vrouwen, maar vooral heel moedig was.

Eigenlijk moet je deze geschiedenis over de avontuurlijke muis gewoon lezen en bekijken, want dan kun je pas écht de schoonheid van dit boek ervaren!

Dettie, 18 november 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Pittige piraten en zwierige zeemeerminnen
10 stoere voorleesverhalen
Diverse schrijvers en illustratoren

Sommige van deze verhalen beginnen als een ouderwets sprookje: ‘er was eens’, of ‘in een land hier ver vandaan’. Sprookjes hebben vaak iets magisch, er gebeuren dingen die niet in het echt kunnen gebeuren.
Nu is dat het geval in elk verhaal dat in dit boek staat. De titel van het boek zegt het al: het zijn verhalen over piraten en zeemeerminnen, sprookjes met al of niet een moraal, maar dan verpakt in een spannend avonturenverhaal. Dat bijvoorbeeld het verhaal over de ijskoningin van Annemarie Bon verwijst naar het smelten van de ijskap, en Rijmpje en de inktvisser van Mohana van den Kroonenberg naar de vervuiling van de zee doet aan de spanning niets af.

Ze zijn zoals alle tien de verhalen fijn om voor te lezen en natuurlijk ook om zelf te lezen voor wat oudere kinderen.
Voor alles smaken zit er wel wat bij.

Denk je aan piraten dan denk je aan een schat, en ja, die kom je zeker tegen! Maar daar wordt soms een heel bijzondere wending aan gegeven…
Lees en geniet van de verhalen van Pamela Sharon over twee dappere kinderen en een meeuw die een leidende rol heeft; dat van Annemarie Bon dat van Mohana van den Kroonenberg. Marloes Kemming schrijft over een fantasievol avontuur in de badkuip, lekker spannend!
Nzinga Sordam over het prachtige onderzeeleven en een speciale schat (een debuut?) of dat van Ruby Coene waarin een stel kinderen een spannend avontuur beleven op de camping. Geen piraten of zeemeerminnen, maar een fijn verhaal over samenwerken en vriendschap.
Heleen Blesgraaf stopt piraten en zeemeerminnen in haar verhaal over het piratenmeisje Sarali, die een goed keus maakt.
Cora Sakalli begint bij het begin: hoe komt het eigenlijk dat mensen een piratenleven willen gaan leiden? En als je dan succesvol bent, ben je dan automatisch ook gelukkig?
Najiba Abdellaoui schrijft over een meisje dat overal bang voor is en die angst moet zien te overwinnen.

Het laatste, maar niet minste, verhaal is dat van Kelly van Kempen gaat over een tiran die er helemaal geen probleem mee heeft om goed eten weg te gooien, terwijl hij weet dat er zoveel mensen honger hebben. Gelukkig is er Ithaka…

Nu zijn de schrijvers genoemd, maar er zijn ook nog tien illustratoren, die ieder een verhaal voorzien hebben van prachtige kleurrijke afbeeldingen. Net als bij de verhalen zal iedere lezer een eigen voorkeur hebben, maar genieten kan je absoluut bij de illustraties van Katarzyna Doszla, Marieke Nelissen, Ashleigh Green, Irina Mileo, Georgien Overwater, Sophie Pluim, Marie-José Bremer, Hedy Tjinn en Robin Raaphorst.

En, er zijn natuurlijk ook tien illustratoren, dus er ontbreekt er nog een. Dat is Melanie Drent. Zij krijgt een eervolle vermelding. Haar tekeningen vallen op door hun eenvoud. Zonder overdaad aan kleur, en getekend met inkt passen ze precies bij het verhaal.

ISBN 9789048873586 | Hardcover | 144 pagina's | Uitgeverij Moon | oktober 2024 Voorlezen vanaf 6 jaar.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De zaak van de ontvoerde kanarie
Miss Kat deel 1
Illustraties: Joëlle Jolivet
Tekst: Jean-Luc Fromental

Het is rustig in het detectivebureau van Miss Kat. Dat is niet zo best natuurlijk, waar zitten die boeven die ze zo graag opspoort?
Maar gelukkig komt er een cliënt binnengestapt: een oude man, die er moe en ongelukkig uitziet.

‘Wat kan ik voor u doen?’ vraagt Miss Kat.

Het is een vreemde zaak: de man vertelt dat zijn kanarie ontvoerd is! Er is geen losgeld gevraagd…
Zou hij niet gewoon vergeten zijn het kooitje dicht te doen?
Natuurlijk gaat Miss Kat aan de slag. Tenslotte wordt ze er voor betaald!
Eerst de gegevens noteren: Titus Titula heet de man, hij is een weduwnaar met pensioen. En, nee, hij heeft geen vijanden.

Al gauw ontdekt Miss Kat dat het een eigenaardige kwestie is.
Gaat het wel om een ontvoering? De eerste stap voert naar de degene die de kanarie aan meneer Titula gegeven heeft, de schoondochter.
Maar de reactie van deze Doris is ook al zo vreemd.
Miss Kat is geïntrigeerd: hier wil ze het fijne van weten!

Nu is Miss Kat heel slim, ze heeft een uitstekend gehoor – wat handig blijkt – en is superlenig.
Maar bovenal vindt ze het erg leuk om raadsels op te lossen.
Zou het haar lukken om ook deze vreemde zaak uitgezocht te krijgen?

Het is een boek van Fromental, en wie hem kent weet dat het dan vooral zal bestaan uit afbeeldingen, maar met een duidelijk verhaal. Nu eens staat de tekst in ballonnetjes, dan weer is het een stuk tekst met de illustratie ernaast. Hoe dat verdeeld wordt over de pagina’s varieert heel sterk.

Deze afwisseling maakt het boek speels, maar leidt niet af van wat er gebeuren moet: er moet een mysterie ontrafeld worden!
Intussen zijn er al twee vervolgdelen verschenen in het Frans. Misschien worden deze ook vertaald?

Jean-Luc Fromental (1950) is vooral bekend om zijn stripverhalen, en is vooral degene die de tekst schrijft.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

In een land hier ver vandaan
Margreet Schouwenaar

De negenjarige Abby (ik-verteller) woont met haar jongere zusje Anna en hun hardwerkende moeder in een klein huisje. Mama moet de kost verdienen door de hele dag achter de naaimachine te zitten. Ze maakt dan gordijnen en heeft geen tijd voor haar dochters.
Dus zorgt Abby zo goed en kwaad als het gaat voor haar zusje, en ze doet ook veel huishoudelijke karweitjes.

‘Ik weet dat ik haar niet moet storen.
Gisteren deed ik dat wel. ‘Mam, ik zag geloof ik een heks,’ riep ik. Ze keek niet eens op. Mijn hart stampte rond. De mieren stuiterden in mijn buik.
‘Echt waar!’ riep ik nog.
‘Ik heb geen tijd voor verhalen, Abby,’ snibde ze. ‘Heksen wonen in een land hier ver vandaan. Neem je zusje mee naar buiten, dan kunnen jullie samen spelen.’

Mama gelooft het niet. Ook niet als Anna het bevestigt, want zij heeft de heks ook gezien!
Abby heeft te veel fantasie…

‘Ik vertel te graag verhalen, vindt mama. Ik hou van verhalen. Mijn hoofd is een boek dat nog geschreven moet worden.’

Maar het is toch echt waar!
Die heks woont in een gat in de grond. In het bos. Ze is min of meer verstoten door de andere heksen. Omdat ze een heks van niks is. Maar ze heeft wel een wens: ze wil gezelschap!
En voor Abby goed weet wat er gebeurt, heeft de heks Anna te pakken. En ze laat haar niet meer gaan!

Lukt het Abby de heks om te kopen met een goed verhaal?
Moet ze slinkse plannetjes bedenken?
En¨zal mama haar nu wel geloven, nu Anna maar niet thuis komt?

Een boek van Margreet Schouwenaar is steeds weer een feest!
Leuke verhalen, belangrijk natuurlijk, maar de taal is ook zo mooi!
Als het gaat over ‘rijke taal’ in boeken, nou mensen lees dan de boeken van Margreet!

‘Ik pak de lepel van de plakkerige tafel en neem een hap soep. Eerst valt het nog mee. Dan slibt de prei tussen mijn tanden. Ik slik. De prei beweegt niet. Ik peuter met mijn nagel tussen mijn tanden. Ik proef zand. Heksenzand uit de kuil!
De volgende hap grijnst me al aan. De broccoli steekt zijn krullenkop op tussen de wortelschijfjes.’

‘Daar stond het meisje dat nooit huilde. Ze ademde de stoffige lucht van de warme dag in, luisterde naar de geluiden om zich heen, volgde het dartelende zoeken van een koolwitje en vroeg zich af waarom niemand van haar hield.’

Margreet Schouwenaar (1955) is een Nederlandse schrijfster en dichter. Ze publiceerde enkele gedichten in De Revisor, waarvoor ze in 1991 werd genomineerd voor de C. Buddingh’- prijs. Een jaar later verscheen haar eerste bundel De drempel die vertrek is. Daarna volgden nog vele andere dichtbundels.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vincent van Gogh
Illustraties Alette Straathof
Tekst Maria Isabel Sánchez Vegara

Al bij het openslaan van dit boek stap je gelijk in de wereld van Vincent. We zien heel veel van zijn wereldberoemde zonnebloemen, je wordt er gelijk vrolijk van.
Daarna maken we kennis met Vincent zelf en zijn vier jaar jongere broertje Theo waar Vincent gek op was.
Ze woonden in Nederland maar op zijn elfde moest Vincent naar kostschool, hij vond het er vreselijk. Na vier jaar kon hij weg en kreeg een baantje bij de kunsthandel van zijn oom.
Dat ging eventjes goed, maar Vincent was te eerlijk en zo ging het met alle baantjes die hij had. Elke keer ging het mis, totdat Theo hem aanraadde om kunstschilder te worden...

Dát was precies wat bij Vincent paste! Hij leerde het zichzelf en wilde dat mensen konden zien hoe hij zich van binnen voelde. In het donkere Nederland waren zijn schilderijen ook donker maar in het zonnige Frankrijk ging als het ware de lamp aan. De schilderijen kregen prachtige kleuren! Alleen... niemand kocht ze.
Theo werd Vincents steun en toeverlaat tot aan Vincents dood.

in de boekenserie Little people, Big dreams geschreven door Maria Isabel Sánchez Vegara wordt steeds het levensverhaal verteld van mensen die belangrijk waren in bijvoorbeeld literatuur, kunst, wetenschap enz. Elke boek wordt door een andere illustrator voorzien van afbeeldingen en zo komt het dat elke deel uit de serie een heel eigen karakter heeft.
Ook in dit boek is dat weer het geval. Alette Straathof heeft heel mooi de Van Gogh kleuren gebruikt voor haar illustraties.
Deze boeken blijven steeds opnieuw een genietmomentje. Hopelijk volgen nog vele delen!

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

David Attenborough
Illustraties: Mikyo Noh
Tekst: Maria Isabel Sánchez Vegara

Iedereen herkent de licht schorre stem van David Attenborough wel als hij de natuurfilms presenteert. In zijn mooie, beschaafde Engelse taal vertelt hij over de dieren, planten en fenomenen die in de films te zien zijn. Maar hoe kwam hij ertoe om dit werk te gaan doen? Dat wordt ons in dit boek duidelijk.

We zien hoe David Attenborough opgroeit in de Engelse stad Leicester. Zijn ouders waren hoogopgeleid, zijn vader was bijvoorbeeld professor op de universiteit in de stad. Al op heel jonge leeftijd was David geïnteresseerd in dieren en de natuur. Fossielen zoeken was helemaal een favoriet tijdverdrijf voor de kleine David. Toen hij van iemand een aantal fossielen cadeau kreeg, waaronder een gedroogd zeepaardje wist hij gelijk wat hij later wilde worden...
Hij ging geologie (aardwetenschappen) en dierkunde studeren en studeerde af als natuurwetenschapper. Dat studeren was al fantastisch maar David wilde de dieren en de natuur zo graag in het echt zien. Ze van dichtbij leren kennen.

Hij had het geluk dat de televisie in opkomst was en kon zo in 1957 zijn eerste natuurprogramma presenteren. Hij bracht toentertijd dieren uit de dierentuin naar de tv-studio!
Maar leuker en fijner was natuurlijk de dieren te zien in hun natuurlijke omgeving en zodoende ging David reizen en filmen. Zijn film waren en zijn nog steeds razend populair.
Er zijn zelfs dieren en planten naar hem vernoemd! Tot op heden, David is inmiddels 98 jaar, zet David Attenborough zich nog steeds in voor de natuur en vooral natuurbehoud.

llustrator Mikyo Noh heeft dit allemaal via haar illustraties op heel aansprekende manier in beeld gebracht. We zien de kleine David tussen de boeken en dieren zitten en kunnen hem op latere leeftijd zien tussen de pinguïns, stokstaartjes en op een schip omringd door walvissen.
Opnieuw een fantastisch boek uit de zeer aan te raden serie Little People, Big dreams.

Zie ook het Inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De reusachtige overwinning
3. Leon en Mikki
Josien de Graaf

Wat in de echte wereld ook kan gebeuren, gebeurt in het derde avontuur van Leon en Mikki.
Als Leon Mikki op gaat halen om naar school te gaan, doet Mikki’s moeder open: Mikki is ziek, hij gaat niet mee naar school.
Het is helaas erger dan zomaar eventjes ziek. Als Leon uit school komt vertelt zijn moeder hem dat Mikki in het ziekenhuis ligt en dat hij voorlopig geen bezoek mag hebben. Leon schrikt ervan! Wat is dit nu? Maar Mikki is echt heel erg ziek, vertelt mama, hij kan niet meer lopen!
Pas na een paar dagen komt de moeder van Mikki langs.

‘Doen zijn benen het al?’ wil Leon weten.
Mikki’s moeder kijkt ernstig. ‘Nee, dat niet. Het vervelende is dat het waarschijnlijk eerst erger wordt voordat het hij opknapt. Hij klaagt over tintelingen in zijn mond. Het is net alsof hij zijn tanden niet meer voelt. En hij heeft veel pijn in zijn rug.’
‘Kunnen ze hem geen pilletje geven?’ vraagt Leon.

Dat gaat helaas niet, maar Leon mag wel naar hem toe. Hij schrikt ervan: Mikki ziet er helemaal niet goed uit.
De dokter heeft gezegd dat hij het syndroom van Guillain-Barré heeft.
Dat vindt Leon te moeilijk. Hij maakt er Gekke-Benenziekte van.
Helaas heeft de dokter gelijk: het gaat steeds slechter met Mikki. Hij ligt zelfs in coma. Leon blijft hem trouw bezoeken, en of zijn vriend nu reageert of niet: terwijl hij aan het bed van Mikki zit, vertelt hij een verhaal, dat een vervolgverhaal wordt. Een spannend vervolgverhaal over een gevaarlijke reus.

Net als in de eerdere boeken over de twee vrienden gaat ook dit verhaal over vriendschap. Een vriendschap die nauwelijks lijdt onder de afwezigheid van Mikki. Ook al ligt hij in bed en kan hij niets. Leon zorgt er voor dat zijn vriend meedoet in het spannende verhaal dat hij vertelt, dus het is toch een verhaal over Leon én Mikki.

Best een zwaar thema, voor een jong kind, maar tegelijk is het wat in de gewone wereld ook kan gebeuren. En dat mag gerust in een kinderboek verteld worden, zeker als het gebeurt op deze manier! Het verhaal wordt namelijk niet zwaar, door de verzinsels van Leon.
Begeleiding bij het lezen om er voor te zorgen dat de jonge lezer voorbereid is, is misschien wel een goed idee. Als Leon het ‘overneemt’, lees je een fijn avontuur.
Een goede keus van Josien de Graaf Leon op deze manier om laat gaan met een ziek vriendje.

Josien de Graaf (1958, Wormerveer) is artistiek leider van de Jeugdtheaterschool Zeeland en schrijft toneelstukken. Daarnaast timmert ze aan de weg met kindergedichten.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Magische misfits
Neil Patrick Harris

Een spoorwegterrein. Een jongen duikt op uit de mist. Hij heeft een koffertje bij zich.
Al snel blijkt dat de jongen, Carter geheten, op de vlucht is. Er rent een man achter hem aan, die hem bijna te pakken krijgt. ‘Ik zal je geen kwaad doen!’ roept hij. Maar Carter weet beter, en tot zijn grote opluchting weet hij aan de man te ontsnappen.

In een terugblik lezen we dat die akelige man een soort oom is van Carter, die het in het begin niet zo prettig vond dat hij de jongen onder zijn hoede kreeg toen diens ouders niet meer terug kwamen van een reis. Maar toen oom Fox het talent van Carter ontdekte, diens vingervlugheid, dacht hij daar veel geld mee te kunnen verdienen. Want is immers een dief ook niet vingervlug?
Maar Carter wilde niet stelen!

Als de trein hem naar Bluewater brengt, ziet hij dat het dorpje in de ban van de kermis is.
Maar tot zijn schrik ontdekt Carter dat ook daar de misdaad welig tiert!

Gelukkig treft hij er ook vrienden. Misfits, net als hij.
Kunnen zij hem helpen op het rechte pad te blijven? En niet alleen dat: misschien kunnen ze samen die misdadige baas van het circus aanpakken?

‘Ik ben een misfit.’
Zijn we niet allemaal op een of andere manier een misfit?’ riep meneer Vernon plotseling vanaf het balkon boven aan de trap.
‘Hoe komt u…?’ stamelde Carter.
Meneer Verrnon pakte een boek van een plank en gooide het in Carters handen. Op de oude oranje stoffen kaft stond met sierlijke zwarte letters: verdwijnen en verschijnen.
(-) 'Maar ik heb geen geld,’ moest Carter nu wel toegeven.
Meneer Vernon wuifde Carters bezwaar weg.
‘Beschouw het maar als een cadeau van de ene goochelaar een de ander.’

Toch denkt Carter dat hij dat boek helemaal niet waard is. Hij kent immers alleen maar wat trucjes? Een goochelaar? Hij?

Magische Misfits is een boeiend verhaal over magie. Maar vooral over geloven in jezelf!
Het leuke is dat Neil Patrick Harris intussen al vervolgdelen heeft geschreven met vast nog meer magisch en spannende avonturen van de zes vrienden. Misfits? Ha!

De plattegrond van Bluewater, het dorp waar het verhaal zich afspeelt, wordt voorin het boek afgebeeld. Daarna word je als lezer toegesproken – hetgeen in de loop van het verhaal vaker zal gebeuren – om duidelijk te maken dat je maar beter in magie kunt geloven. Het is namelijk een magisch verhaal, met magische hoofdpersonen. En er zijn raadsels om op te lossen, plus goocheltrucs, die je kunt leren (moet je wel veel oefenen!)
Zou de selectie speelkaarten die boven de hoofdstukken afgebeeld staan iets betekenen?
Geen idee…

Neil Patrick Harris (Albuquerque, 1973) is een Amerikaans acteur en voormalig kindster. Hij maakte in 1988 zijn filmdebuut, later werd hij genomineerd voor een Golden Globe.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Gozert
Illustraties Linde Faas
Tekst Pieter Koolwijk

Ties is de hoofdpersoon in Pieter Koolwijks boek Gozert. En wat voor een hoofdpersoon! Regelmatig zet hij de boel thuis en op school op stelten, maar dat komt niet door hem, maar door zijn denkbeeldige vriend Gozert, die altijd in is voor kleurrijke en spannende avonturen. Eigenlijk moet Ties een pil slikken, zodat Gozert zal verdwijnen, maar Ties kan zijn beste vriend niet missen.

Als hij op een dag voor straf naar zijn kamer moet, is dat in zijn fantasie al snel een gevangenis, waaruit hij moet ontsnappen. Dat doet hij samen met Gozert, door beddengoed en vloerkleden aan elkaar te knopen en uit het raam naar beneden te klimmen. Levensgevaarlijk en omdat Ties zo langzamerhand een gevaar voor zichzelf wordt en zijn ouders ten einde raad zijn, moet hij naar Huize Hoopvol, een jeugdzorginrichting waar ze een tijdje op hem zullen passen en waar hij behandeld zal worden, al beleeft hij dat zelf heel anders: Huize Hoopvol is een kasteel, waarin allemaal fantastische kinderen wonen. Leiders en leidsters zijn Vikingen, robots, elfen of slakken en Ties en Gozert wonen er in een tent. Zo ziet Ties het tenminste.

Maar als hij Luna ontmoet, dringt heel langzaam tot hem door dat de waarheid misschien toch anders is. Zal Ties zijn pil nemen? En wat levert hem dat dan op? Of heeft hij misschien ook een beetje gelijk en moeten zijn ouders en de andere volwassenen ook wat meer zijn perspectief proberen te volgen?
Dit boek, dat kleurrijk geïllustreerd is door Linde Faas, is warm, grappig, fantasievol, avontuurlijk èn ontroerend. Het leest als een trein en het is dan ook een echte aanrader!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER