http://marco-kamphuis.nl

Aurore
Marco Kamphuis

We gaan meer dan honderd jaar terug in de tijd: het is 1880.

Jules Fabre komt aan in Parijs om er medicijnen te gaan studeren. Tot zijn geluk vindt hij supersnel een kamer. Hij trekt in bij de uitvinder Dieulafoy, waar hij alle vrijheid heeft behalve dat de kelder, waar het laboratorium is van de uitvinder, verboden gebied is.
Er woont nog een student, en er is een huishoudster. Die vraagt of hij ontbijt op bed wil. Eigenlijk wil Jules dat afslaan, maar dat hoort niet tot de mogelijkheden. En de volgende ochtend staat er een bloedmooi meisje in zijn kamer. Maar ze is net zo zwijgzaam als mooi, dus het duurt een paar dagen voor Jules ontdekt dat ze de dochter des huizes is, en Aurore heet. Het lijkt wel alsof ze haar omgeving niet opmerkt. Ze reageert tenminste nauwelijks op de avances van Jules.

Haar gedrag is wel vreemd, maar Jules is druk met andere dingen. Hij moet zijn best doen op zijn studie, alles wordt betaald door de familie, en die hebben het niet rijk. En de colleges zijn heel interessant. Bijvoorbeeld die van professor Brochard, die zijn hysterische patiëntes onder hypnose tot instrumenten van zijn wil maakt. Dat zet Jules aan het denken. Is Aurore misschien ook een hysterica?
Intussen komen er slechte berichten van het thuisfront. De brieven van zus Lucille vertellen over de snelle achteruitgang van hun vader. Het zet Jules nog meer onder druk. En daar is nog de vriendin van zijn huisgenoot, een hoertje dat toenaderingspogingen doet.

Veel van wat er gebeurt, is duidelijk voor de lezer, maar niet voor de personages. Dat de vader van Jules snel wegglijdt in de ziekte van Alzheimer bijvoorbeeld, en wat er met het meisje Aurore aan de hand is. Marco Kamphuis verduidelijkt evenwel niets. Het verhaal doet aan als een gothic novel denken, vanwege professor Dieulafoy, die van de universiteit blijkt te zijn gestuurd. Waarom precies? En wat heeft Jules te maken met de moorden die in Parijs plaatsvinden? Ook hier kan de lezer de feiten invullen.

De tweespalt waar Jules mee kampt: aan de ene kant Parijs waar hij zijn studie moet volgen en waar van alles gebeurt zonder dat hij weet wat hij er mee moet, en aan de andere kant de brieven van zijn zus. Haar brieven staan in het boek, terwijl de rest dagboeknotities zijn van Jules die eigenlijk schrijver wilde worden.

Doordat je zelf moet invullen, door het negentiende-eeuwse naargeestige Parijse sfeertje is dit een boeiend verhaal.

ISBN 9789028425996 | Paperback | 160 pagina's | Wereldbibliotheek| september 2014

© Marjo, 2 oktober 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Havik
Marco Kamphuis

Oma komt logeren met Kerstmis en de ik-verteller moet het veld ruimen. Hij staat zijn kamer af en slaapt in de woonkamer.

‘Hoe vindt u het brood, oma?’ vroeg mijn moeder.
‘Is het dit jaar van een andere bakker?’ vroeg oma.

Er heerst een wat ongemakkelijke sfeer. Oma wil de twaalfjarige jongen niet bij zijn naam noemen, vanwege een conflict rond de vernoeming naar haar man. ‘Ventje’, heet hij. De jongen doet zijn best, tekent een mooie vogel voor haar, maar een teken van genegenheid zit er niet in. (Mooi is hoe deze scène zich opnieuw zal afspelen met Pasen, als oma weer komt...)
De grootste hobby van de jongen is vogels bestuderen, hij zal beroemd worden en gaat zelfs voor de Nobelprijs!
Hij tekent af in zijn boekje welke hij ziet. De mooiste vogel is de havik, maar die heeft hij nog nooit gezien. Daarvoor moet je er op uit trekken beseft hij. Maar zijn moeder heeft een bepaalde kijk op opvoeden, waar niet aan te tornen valt.
Snoepen bijvoorbeeld is er niet bij. Als oma, van de andere kant, hen een stuk chocola geeft, moeten de kinderen dat in de auto meteen afgeven.
De straat op om te spelen hoeft ook niet. Hun huis heeft een grote tuin en zelfs een stuk bos. Het is genoeg, vindt moeder. Ze ziet niet in dat de jongen daardoor geen vriendjes heeft en alleen zijn jongere zusje Charlotte heeft om mee te spelen. Anna, de oudere zus, is een brug te ver. Zij zit al in de tweede kas van het gymnasium.
De moeder is zelden thuis: ze werkt op een school verderop. Vader is een bankdirecteur, komt wel thuis om de kinderen tussen de middag op te vangen, maar je hebt niet zoveel aan hem, vindt de jongen. Hij beloofde hem ooit er eens samen op uit te trekken, maar deed er niet al te veel moeite voor, zodat er niets van kwam. Die havik blijft buiten bereik.
Dan komt het schoolkamp, en hij neemt zijn verrekijker mee. De lezer voelt op zijn klompen aan dat het eerder vervelende gevolgen zal hebben.
De vakantie in Frankrijk dan?
Het verhaal beslaat een jaar uit het leven van een ietwat naïeve, verlegen jongen. Het is een jaar met grote veranderingen, waarvan hij die ene het meest vreest.
De scènes waarin de jongen zijn kleine zusje troost als de ouders weer eens ruzie hebben zijn prachtig!

'Een trekvogel natuurlijk!'
'Wanneer verlaat hij het land?'
'Rond oktober.'
'En wanneer komt hij weer terug?'
'Eind maart, begin april'
'Heel goed, heel goed,' mompelde ik.
'Waarom eigenlijk?' vroeg Charlotte.
'Waarom wat?'
'Waarom komt hij terug?'
Ik klemde mijn lippen op elkaar, Ik was sprakeloos. Niet alleen wist ik het antwoord niet, het was zelfs nog nooit bij me opgekomen.'

De lezer weet meer dan de jongen. Als hij bijvoorbeeld een gewonde merel naar de vogelopvang brengt, weet je dat die vogel het niet zal overleven, en dat de verwondingen niet de directe oorzaak zijn.
Marco Kamphuis schetst een jaar dat voor menig kind belangrijk is: de overgang van de veilige basisschool naar de grote middelbare school, een periode waarin ook de liefde om de hek komt kijken. De jongen wordt wijzer, inzichten veranderen, en na enkele vervelende ervaringen komt hij tot de conclusie dat het niet erg is als je van mening verandert.
Een mooi coming-of-ageverhaal - zoals meestal het geval is - geschreven vanuit de belevingswereld van het kind zelf. Door kleine dingen in zijn verhaal te verwerken die voor het kind niet duidelijk zijn, weet Kamphuis een dreigende sfeer te scheppen, en ondanks dat toch een weemoed op te roepen.
Dat levert altijd herkenning op bij de volwassen lezer. Kon je nog maar zo onschuldig zijn…

ISBN 9789028424944 | paperback |190 pagina's |Wereldbibliotheek |oktober 2012

© Marjo, 26 november 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER