Een tafel vol vlinders

Een boek in twee bedrijven, waarin alles draait om Bram.
In het eerste deel vertelt Fred over de jongen die hij als het ware geadopteerd heeft. Fred had een relatie met Nicolien, en tussen hem en haar zoontje klikte het zo goed dat toen de relatie uitging er een vorm van
gedeeld ouderschap geregeld werd. Een vreemde situatie, maar het werkte. Bram groeit op, een schrijver in de dop, denkt men, en ook Fred leidt min of meer het leven dat hij wenst.
Maar...er is een maar. Je voelt het, maar kunt er nog geen vinger op leggen.
Duidelijkheid komt er echter niet, want het tweede deel begint, waarin Bram zelf aan het woord is. Hij bevestigt veel van wat Fred al schreef, en tegelijk is natuurlijk duidelijk dat je de ander nooit helemaal kunt kennen. En zelfs al voelde Fred het aankomen, ik, als lezer deed dat niet. Het einde was een verrassing.

Het is een verhaal dat best meer uitgesponnen had mogen worden, maar Krabbé is natuurlijk gebonden aan een bepaald aantal pagina's. Het lukt hem wel om binnen die marge een overtuigend verhaal neer te zetten.

Isbn 978 90 5965 084 8  Hardcover 96 pagina's | maart 2009 (boekenweekgeschenk 2009)

Marjo, maart 2009

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Het gouden ei

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst kan details van de plot en/of de afloop van het verhaal bevatten.

‘Op weg naar hun vakantiebestemming in Zuid-Frankrijk gaat Saskia bij een tankstation naar binnen om een blikje frisdrank uit de automaat halen. Ze keert niet meer terug.
Haar vriend Rex blijft in grote vertwijfeling achter: Saskia lijkt spoorloos. Geobsedeerd door de beklemmende onzekerheid over haar lot, probeert Rex te achterhalen wat er met zijn vriendin in gebeurd. Zelfs als dit betekent dat hij – acht jaar later – hetzelfde lot moet ondergaan als zij.’

Best spannend hè, als je dit zo leest. Dit verhaal op de achterkant van het boek zorgt er toch wel voor dat mensen er over na gaan denken om het boek te gaan lezen. Terecht? Dat ga ik proberen duidelijk te maken in dit verslag.

Rex en Saskia hebben verkering en gaan op vakantie naar Zuid-Frankrijk . Saskia heeft al een aantal jaren haar rijbewijs, maar sinds Rex en Saskia samen zijn heeft ze nog nooit gereden. Rex heeft echter alleen nog maar gereden. Dus een uur voor hun eindbestemming besluiten ze nog even te pauzeren bij een TOTAL tankstation. Saskia stelt voor dat ze een drankje op zal halen, maar het winkeltje staat een eindje verderop. Het liefst gaat Rex even met haar mee, maar ze vindt dat ze dat prima zelf kan, en ze spreek prima Frans. Rex geeft haar alvast de autosleutels, want ze vond dat ze het laatste uur zelf wel kon rijden. Dus Saskia gaat naar het winkeltje van het TOTAL tankstation, maar naar een kwartier wachten viel het Rex wel op dat ze wel erg lang onderweg was. Als ze na een half uur nog niet terug is zou Rex het liefste even gaan kijken, maar dat kon niet! Want de auto stond niet op slot en Saskia had de sleutels mee! Maar naar een uur is hij er zat van, hij gaat naar dat winkeltje, maar ze is nergens. Het meisje achter de kassa had haar wel een uur geleden gezien maar wist niet waar ze was.
En zo herhaalt hij alles, en probeert hij haar te vinden, want ze moet toch ergens zijn! Was ze misschien ontvoerd? Of nog erger, verkracht?

Een paar jaar daarvoor woonde er een man tien kilometer van het tankstation af. Hij was rijk, en had een oud huisje gekocht, en dat wilde hij restaureren. Zijn naam is Lemorne, hij had een vrouw en twee dochters.
Maar omdat hij vond dat hij veel dingen goed deed, zoals dat huisje repareren, vond hij ook dat hij slechte dingen moest doen. Dus hij ging naar de markt en vroeg op allerlei manieren om meisjes in de auto te krijgen. Hij had een pistool, een zakdoek en slaapmiddel in zijn dashboardkastje. Na veel pogingen, lukte het hem om een meisje in de auto te krijgen. Dat was Saskia!

Rex werkt op een kantoor ergens in Nederland. Het is acht jaar geleden dat hij Saskia verloor bij het TOTAL tankstation, maar hij wil niets liever weten dan wat er met Saskia is gebeurd. Hij heeft een advertentie in de krant staan, zoals hij al heel vaak heeft gedaan de afgelopen acht jaar. En dan gebeurt het. Een man staat voor de deur, vraag of hij Frans spreekt en zegt dat hij mee moet komen. Rex spreekt aardig Frans en gaat met hem mee, want hij wil niets liever dan weten waar Saskia is! De man geeft hem een optie, als hij echt wil weten wat er met Saskia is gebeurd, moet hij met hem mee gaan. Dat doet Rex, maar hij begint wel bang te worden als ze net Parijs gepasseerd hebben. Als ze op het TOTAL tankstation zijn aangekomen, pakt hij een foto die hij had gemaakt toen Saskia weg liep naar het winkeltje, dus al acht jaar geleden, uit zijn jaszak en ging op de plek staan. Er was bijna niets veranderd. Ook had hij, voordat Saskia drinken op ging halen, twee muntjes onder het achtste paaltje van rechts gelegd, omdat Saskia dat een mooi symbool vond. En die muntjes lagen er ook nog steeds. Dit was de plek waar Saskia was verdwenen. Lemorne liep naar Rex en gaf hem wat koffie. “Drink!,” zei hij, en dat deed Rex na even te hadden getwijfeld. “Hier zit slaapmiddel in, na een kwartier zou je moeten slapen.” En toen vertelde Lemorne dat hij het alleen kon vertellen, als hij hetzelfde lot zou ondergaan. “Dan ga ik dus dood?” vroeg Rex. “Ja.” Rex zei oké, want dit was de enige manier. Lemorne vertelde hoe hij Saskia mee kreeg in de auto, maar Rex werd al erg slaperig. Hij droomde een droom die Saskia ook eens had gedroomd. Je zat in een oneindig heelal in een gouden ei, en er was in dat heelal nog één ander ei. De enige manier om uit het ei te komen is als de twee eieren met elkaar botsen. Dat is dus bijna onmogelijk. Saskia had het ook een keer gedroomd, en sindsdien was ze erg bang om alleen in een dichte ruimte te zitten. Toen werd Rex wakker, en hij voelde iets zachts. Toen hij wilde gaan zitten stootte hij zijn hoofd tegen iets dat nog geen twintig centimeter boven hem zat. Hij viel weer terug en merkte dat hij op een matras lag. Hij voelde aan de bovenkant een plank, en aan beide zijkanten ook. Bij zijn voeteneinde en bij zijn hoofd zat ook een schotje. Hij was levend begraven! “misschien ga ik wel nooit dood, en zit ik hier voor eeuwig!” hij moest terug denken aan zijn droom, over het gouden ei. Misschien leefde Saskia ook nog wel! Alleen was de kans heel klein dat ze bevrijdt worden, want het heelal is zo groot, en hun doodskisten zo klein. Niemand had nog van hun gehoord, en heeft hun ooit kunnen vinden. Het leek wel of ze van de aardbodem waren.

Wat wil de schrijver met zijn boek bereiken? Zit er nog een gedachte achter? Ik zal proberen op deze vragen een antwoord te geven. De schrijver wil met dit boek bereiken dat hij de lezer amuseert, dat is bij bijna alle leesboeken zo. Maar hij heeft het wel mooi op elkaar aan laten sluiten.
Er zijn vier hoofdstukken.
In het eerste hoofdstuk wordt verteld dat Saskia vermist wordt en al die dingen daarom heen. Dat kan je terug lezen in de samenvatting, en ook in het boek. Maar in het tweede hoofdstuk gaat het gelijk over een heel ander iets. Een man die een huisje aan het bouwen is. Dat is aan het begin van het lezen best lastig, maar als je een tijdje aan het lezen bent gaat dat steeds makkelijker. En het derde hoofdstuk gaat dan over Rex, maar dan acht jaar later. En hij komt de moordenaar tegen. In het vierde hoofdstuk kun je lezen dat Rex en Saskia nu allebei worden vermist en niet meer terug worden gevonden. Maar het grappige is dat deze vier hoofdstukken heel mooi op elkaar aansluiten!
Nogmaals het leest aan het begin best lastig, maar als je het eenmaal door hebt is dit heel knap gedaan. Je ziet ook steeds dingen terug komen in je verhaal. Zo heb je een mooi aansluitend geheel.

Moet je nou dit boek gaan lezen of niet? Het boek heeft aan de ene kant wat mindere puntjes, maar aan de andere kant ook weer hele positieve kanten! En zeker als je wat vaker en wat meer boeken leest is dit best een aanrader! Maar als je woordenschat niet zo hoog licht, en je niet zo’n hoog leestempo hebt kun je dit boek beter niet lezen. Het boek is aardig op niveau en er staan moeilijke woorden in, waardoor je soms moeilijk door een zin heen leest. Dit is tamelijk vervelend als je dat wat vaker hebt. Voor mij was dit dus niet het ideale boek, ik had er soms wat moeite mee. Misschien is dat omdat ik een andere schrijfstijl gewend ben en ik bijna nooit boeken lees. Toch vond ik, ook al lees ik niet vaak, het wel weer eens een keer leuk om een boek te gaan lezen. En met dit boek zit er ook genoeg spanning in, zodat de motivatie er wel bijgehouden wordt. Je zult dit niet snel weer terug in de kast gaan zetten.
Wat wel heel positief is dat je het verhaal steeds goed kan volgen. Aan het eind van het boek gaat het bijvoorbeeld over een plaats waar ze iets hadden verstopt, en dat was aan het begin van het boek heel goed uitgelegd. Aan het eind van het boek kon ik het makkelijk terug vinden, en als je even doorleest blijkt het ook nog goed te zijn! Maar dit boek is wel een aanrader, zeker als je houdt van boekjes die niet al te lang zijn. Deze is maar 98 pagina’s, en is in drie avonden makkelijk uit te lezen. Ik hoop dat je nu ook meer zin hebt in het boek te lezen, nadat je deze recensie hebt gelezen.

Uitgeverij Prometheus | 98 pagina's | ISBN: 9789044606218

© Jacob Venema, maart 2008

Reageren? Klik hier!

De grot

Het verhaal is als een cirkel opgebouwd, het eindigt waar het begint, in de grot. Maar hoe belangrijk die grot ook is, hij komt maar een paar keer kort ter sprake.

In een fictief Aziatisch land sjouwt Egon Wachter rond met een koffer. Hij is gespannen en bang, en langzaam wordt duidelijk dat bij drugskoerier is. Het is zijn eerste keer, en omdat er onlangs een Nederlander voor eenzelfde misdaad onthoofd is, is zijn angst wel te begrijpen. Alles gaat echter goed: op de afgesproken tijd is hij op de afgesproken plek en zijn contact blijkt een vrouw. De ontmoeting neemt een heel andere wending dat je zou verwachten, maar het hoofdstuk eindigt zonder dat je de precieze afloop kent.
In deel twee zijn we terug in het verleden: Egon ontmoet als veertienjarige jongen de even oude Axel tijdens een jeugdkamp. Axel is de durfal, de branieschopper, de leider, en Egon laat zich mee op sleeptouw nemen, zelfs al gebeuren er dingen die hij eigenlijk niet wil, Axel is sterker dan hij. Ze blijven elkaar hun verdere leven bij toeval ontmoeten en steeds weer blijkt Axel een verleiding, zelfs als hij op het slechte pad gaat. Egon zelf is overigens geoloog geworden, en geeft les op een middelbare school. Hij is getrouwd, maar heeft geen gelukkig huwelijk.
Deel drie: we zijn weer in het Aziatische land, deze keer met de journalist Michiel Polak, die een bekende is van zowel Egon als Axel. Er zijn twee mensen vermoord, Nederlanders, en Michiel is geïnteresseerd omdat hij ontdekte dat een van de vermoorde mensen Egon is. Wie is de ander, een vrouw, en waarom zijn ze vermoord? Is de verdachte Oum Penh inderdaad de schuldige? Wat is er gebeurd??
Er komen geen antwoorden in het volgende deel, daar zijn we ineens in Amerika, bij een jongeman wiens moeder verdwenen is.
Pas in het laatste deel vallen de stukjes in elkaar, voor zover de lezer die nog niet zelf geraden had dan.

Het boek is spannend vanaf de eerste bladzijde. Slechts mondjesmaat wordt losgelaten wat er nu precies aan de hand is, en Krabbé speelt ook nog met de tijden, laat de lezer in het ongewisse. Hij schrijft ook vlot, dus ik begrijp helemaal dat dit boek zo populair is bij middelbare scholieren die het vaak op hun lijst zetten.

Paperback 180 pagina's | Uitgeverij Prometheus 1997 ISBN10: 9035116895 | ISBN13: 9789035116894

© Marjo,  mei 2008

Reageren? Klik hier!

Een goede dag voor de ezel

Mischa heeft genoeg van zijn vriendin, en wel zodanig dat hij moordplannen heeft. Hij fantaseert over de moord en gaat zelfs zover dat hij een pistool koopt. Hij schrikt zelf van zijn daad, en twijfelt over de volgende stap. Hij heeft nog nooit geschoten. Oefenen dan maar? En hij gaat met de bus naar een bos verderop. Na een dubieuze oefening zit hij weer in de bus naar huis, en hoort een stem achter zich, die nogal beledigende taal uitslaat over zwarten. Als diezelfde stem een meisje door het slijk begint te halen, voelt Mischa zijn woede groeien, maar hij doet niets. En neemt dat zichzelf kwalijk. Helemaal als hij beseft dat dat betreffende meisje voor hem zit.. Als de eigenaar van de stem uitstapt gaat Mischa zonder erover na te denken achter hem aan. Bij de confrontatie schiet hij de jongen dood.

Deel twee: een vader ontvangt anonieme briefjes over wangedrag van zijn 15-jarige dochter. Als alleenstaande vader weet hij niet wat hij moet doen. Haar ermee confronteren?
Maar eerst moet hij zien te verwerken dat zijn dochter aan het volwassen worden is..
Als zij hem op een avond bekent dat ze al maanden het slachtoffer is van groepsverkrachtingen, wil hij de jongen vermoorden, nee, opsluiten en folteren...

In deel drie is de vader met het meisje in Sydney, waar op een plein een levend standbeeld staat van een ezel. Vlak daarna ontmoeten ze op een terrasje een Nederlander.

Dit zijn heel summier de verhaallijnen. Waar de onbezonnen automatisch daden van Mischa nog aanneembaar zijn, net als hetgeen tussen vader en dochter gebeurt, daar wordt het derde deel toch wel erg onwaarschijnlijk.
En die ezel?? Ik weet niet waar die voor staat.
Het boek leest makkelijk, maar het is een eigenaardig verhaal.
Het was een nominatie voor de Gouden Doerian. Verbaast me niets.

ISBN: 9044607383 Hardcover | 118 Pagina's | Prometheus BV Vassallucci, Uitgeverij | 2005

© Marjo, april 2006

Reageren? Klik hier!

Kathy's dochter

Krabbé is 56 jaar als hij een mail ontvangt van Laura, die meldt dat ze de dochter is van de net overleden jeugdvriendin van Krabbé. Wel net degene die hem meeste indruk op hem heeft gemaakt, dus hij gaat in op Laura's verzoek om meer informatie over haar moeder toen ze jong was. Ze ontmoeten elkaar en de vonk slaat over: Krabbé is verliefd, en ja hoor, hij weet Laura te verleiden (of is het andersom?).
Krabbé doet mee met de moderne tijd: hij laat de computer een grote rol in hun relatie spelen, en de sex ontbreekt ook niet.
Hij vertelt Laura over de korte maar hevige relatie die hij met Kathy heeft gehad, en hoe het hem nog steeds een beetje dwars zit dat hij eigenlijk niet weet waarom hij haar heeft laten gaan. Laura van haar kant vertelt over het leven van haar moeder in de jaren die volgden. Er is een hoofdstuk ingelast met het nooit uitgegeven boek dat Krabbé schreef over de relatie met Kathy.

Waarom Krabbé dit boek geschreven heeft weet ik niet, hij had het mijns inziens ook beter niet kunnen uitgeven. Wat een pathetisch gezeur! Is het de kracht van de schrijver dat ik het boek niet dichtgeslagen heb voor ik wist hoe het afliep? Dit beweert Arjan Peters ergens in een recensie. Nou, ik denk dat het meer ligt aan mijn nieuwsgierigheid dat ik het niet meteen in de hoek gooide.

ISBN 904460516X, Gebonden, 271 pagina's, Verschenen: februari 2002, Prometheus Groep

© Marjo, oktober 2004

Reageren? Klik hier!