http://edouardlouis.com

Interview met Edouard Louis in De Morgen 21-10-2014

Weg met Eddy Bellegueule
Edouard Louis

Uit een interview met de schrijver.

‘Ik had graag foto’s aan het boek toegevoegd, weet u dat. Om het allemaal nog geloofwaardiger te maken. Ik zal u de foto tonen van het huis waar ik ben opgegroeid. Hier (toont via iPhone de achterzijde van een huis dat een krot genoemd mag worden). Ziet u die gaten in de muren? Die kapotte ramen? Die gebarsten en beschimmelde muren? Daar woonde, leefde en sliep ik.’

Het is natuurlijk niet negatief als je met Dimitri Verhulst vergeleken wordt – dit boek doet erg denken aan ’de helaasheid der dingen’, omdat het ook een schrijnend verhaal is van een jongeman die opgroeit in een milieu waar hij niet in thuis hoort.

Eddy is van kleins af aan anders: hij loopt als een meisje, heeft en houdt een hoge stem, en houdt ook helemaal niet van voetballen. Het stoeien of vechten zoals dat onder jongens gebruikelijk is, daar moet hij eigenlijk ook niets van hebben. Maar hij doet zijn best, zijn uiterste best, om toch maar met jongens te spelen, met hen rond te hangen, en zelfs mee te doen aan hun spelletjes op weg naar volwassenheid. Hij wil net als iedereen, er bij horen. Maar nog voor hij weet wat het is wordt hij uitgescholden voor mietje. Zijn ouders schamen zich voor hem.

Zijn zoals hij is in een normale wereld al lastig, maar hij is ook nog eens geboren in een milieu waar de man het voor het zeggen heeft. Mannen mogen het ene na het andere meisje hebben, mannen mogen - moeten - grofgebekt zijn, drinken, hun vrouw slaan, en kleine criminaliteit is ook stoer.
Dat de leraren op school anders zijn en proberen uit te leggen dat iedereen anders is, dat iedereen gelijk is, het maakt voor de dagelijkse gang van zaken niets uit. Eddy’s jeugd is een hel. De pesterijen worden steeds erger.Tot eindelijk tot hem doordringt dat er maar één ding op zit: hij moet vluchten.

Weg met Eddy Bellegueule is een autobiografische roman over een jongen die voor zichzelf opkomt. ‘De waarheid in een literaire vorm’ zegt hij zelf.
Hard, snel, ontroerend, aangrijpend. Met steeds grotere verbijstering vraag je je af hoe zoiets mogelijk is. Het is niet gebruikelijk dat jongens  - of meisjes – ontsnappen aan hun milieu en er over gaan schrijven, waardoor een verhaal als dit bijzonder is. Verhulst schreef over Aalst in Vlaanderen, Edouard Louis (ook met de naam neemt hij afstand) schrijft over een dorp onder de rook van Abbeville, in Picardië. Verhulst is een mooi-schrijver, Louis niet.
Een boek dat zijn ouders niet kunnen lezen. Een boek dat op een rauwe manier beschrijft hoe generatie op generatie niet uit de sloppen komt. Hoe alcoholisme, en werkeloosheid de mensen onontwikkeld houden.

Het boek is in Frankrijk het succes van 2014 en is nu al een mijlpaal in de letteren.

Edouard Louis (Hallencourt,1992 is socioloog. Dit is zijn eerste roman.

ISBN 9789085425991 | Paperback | 224 pagina's | Uitgeverij De Bezige Bij |oktober 2014
Vertaald uit het Frans door Edu Borger

© Marjo, 17 april 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER