Het victoriaanse huis
John Boyne

Een heerlijk gothic verhaal! Het is 1867. Eliza’s vader is net overleden en ze kan haar draai niet vinden, zo mist ze hem. Er was altijd alleen maar haar vader. Als blijkt dat ze in een huurhuis woonden - ze realiseerde zich dat niet -  en de huisbaas haar op straat zet, reageert ze onverwijld op een advertentie waarin een gouvernante gevraagd wordt op een landgoed in Norfolk. De brief is al weg als ze beseft dat er niets gezegd werd over het aantal kinderen, of verdere bijzonderheden. Nou ja, ze wil weg, dus ze vertrekt om na een minder prettige reis en op een druilerige avond aan te komen op een mistig station, waar ze haast omvergelopen wordt door een jonge vrouw. Er gebeurt nog iets akeligs, maar dat moet ze zich verbeeld hebben: iemand probeert haar te duwen zodat ze onder de trein komt, en andere handen trekken haar juist terug. Ze denkt er niet lang over na, eerst maar eens zien dat ze op het landgoed komt. Een hork van een vent haalt haar op, en deponeert haar voor de deur van Gaudlin Hall, waar een meisje van een jaar of twaalf haar opwacht.

Het is Isabella, een wonderlijk kind, met volwassen maniertjes. Er is een jongen, een jaar of acht, Eustace, die doet wat zijn zus zegt, maar die zich soms vreemde dingen laat ontglippen. Als Eliza er dan naar vraagt, wil hij niets meer zeggen. Dat gebeurt enkele keren, als zij zich al geïnstalleerd heeft in het huis, in een redelijk luxe kamer, en er maar niet in slaagt om de ouders van de kinderen te spreken te krijgen, of de vorige gouvernante.
Is er dan niemand? Dat kan toch niet?

Die eerste nacht gebeuren er opnieuw dingen die haar doen schrikken: wat is hier aan de hand? Spookt het in Gaudlin Hall? Er blijken al vier gouvernantes geweest te zijn voor haar, de laatste heeft ze gezien op het station, wat is er met de andere gebeurd?
Als Eliza niet een zwak had gekregen voor de kleine jongen, dan was ook zij weggegaan, maar ze kan toch niet twee jonge kinderen helemaal alleen achterlaten is dit huis waar akelige dingen gebeuren en zoveel geheimen zijn? Ondanks de verhalen die ze hoort over wat er zich in het verleden heft afgespeeld, blijft ze, al is er duidelijk iemand die dat niet wil hebben. Ze wordt niet alleen bijna voor de trein geduwd, ook probeert iemand haar uit het raam te gooien, en ze verbrandt haar handen. Eustace heeft het over een oude man, die Eliza zal beschermen, maar zelf ziet ze niets of niemand.

Dit lijkt me een heerlijk verhaal voor een film! Behalve de horrorelementen, is er humor – vooral de jongen – en een beetje romantiek. John Boyne beschrijft de wereld zoals die in die tijd was uitstekend: vooral de positie van de vrouw. Zijn hoofdfiguur Eliza, is geen ‘moderne’, zegt ze zelf, maar ze vindt toch wel dat een getalenteerd meisje de kans met krijgen te studeren, en ze vindt het onzin dat zij als vrouw gevoelig zou zijn voor hysterie – zo impliceert de pastoor dat. En de gehoorzaamheid va de vrouw van de dokter aan haar man:  ze kan toch zelf wel nadenken?
Er heerst een victoriaanse sfeer, en de heldin is een moedige zelfbewuste jonge vrouw: helemaal in de stijl van Jane Eyre of Wilkie Collins. Heerlijk...

ISBN  9789022568354  |paperback|302 pagina’s| Uitgeverij Boekerij|oktober 2013
Vertaald uit het Engels door Mechteld Jansen

© Marjo, 30 oktober 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER