Boekenarchief B

Peter W.J. Brouwer

http://www.peter-brouwer.com

 

Het oog van de kraanvogel
Peter W.J. Brouwer


‘De nacht had hij met een vrouw doorgebracht. Ze reikte tot aan zijn schouder en had een litteken dat haar hele wang bedekte. Hij had gedacht dat ze alleen waren. En dat waren ze ook, maar de werkelijkheid had bewogen. Iets was verschoven en misschien was dat al eerder gebeurd.’


Het is 2013, en hij, dat is Marcus, een man die niet weet wie hij is, al denkt hij te weten van wel. Hij moet vaststellen dat hij nooit echt keuzes heeft gemaakt, zich heeft laten meenemen door wat het leven bood zonder daarin actief te zijn.
Hij is 43 en voor zaken in Tokio. Hij moet daar zijn als jurist voor een zaak die met een fluitiste te maken heeft.


Muziek, ooit was het ook zijn doel. Vijfentwintig jaar eerder studeerde hij op het conservatorium in Amsterdam. Het leven verliep normaal: hij studeerde en had een relatie met Carlijn. Tot hij Arthur ontmoette.
Hij was een vriend, maar vanaf het begin was het wat ongemakkelijk: later zal Marcus het wurgzorg noemen, maar toen in Amsterdam (h)erkende hij niet wie of wat Arthur was. Dat zijn vriend hem iedere dag kwam halen, met iets lekkers. Een ontbijtje maakte, muziek opzette en ongevraagd hielp met zijn studie: Marcus bleef op afstand. Met opzet? Of was het naïviteit? Maar er was dan ook Carlijn, en zij wist wél wat ze wilde.


En die avond als Arthur hem vertelt wat hem drijft, is er Carlijn. In de ogen van Marcus ‘redt’ zij hem, zijn ongemak leidt niet tot daadkracht. En zonder Arthur gaat het leven verder; Marcus stopt met het conservatorium, gaat rechten studeren. Trouwt met Carlijn, krijgt een dochter. Een scheiding en een nieuwe vlam.
Huisje, boompje, beestje, een normaal leven.


Nu is hij in Tokio, waar hij Arthur opnieuw ontmoet. Dat is overigens geen toeval. Maar waarom Arthur juist hem gevraagd heeft toen er bemiddeld moest worden in de zaak van de fluitiste?
Er ligt een waas over het verblijf in de Japanse stad. Marcus voelt zich niet lekker, hij is koortsig, heeft pijn op de borst. Is zijn fysieke toestand mede debet aan het feit dat er in het hernieuwde contact met Arthur eindelijk openheid komt? De muur die hij in het verleden nog had weten in stand te houden, brokkelt af. Het is het uur van de waarheid.


Hoe blind kun je zijn voor jezelf en je behoeften? Is het de tijdsgeest die Marcus er van weerhoudt eerlijk te zijn voor zichzelf?
In een prachtige stijl schrijft Brouwer over een coming-out - hoewel, erkent Marcus eigenlijk wel wie hij is? In ieder geval is het een zoektocht naar een eigenheid. Verdeeld in drie hoofdstukken, Tokio – Amsterdam - Tokio, wordt een man geconfronteerd met zijn leven en alles wat hij meegemaakt heeft. En wordt een vriendschap ontleed.
Dit levert een mooie psychologische roman op vol introspectie, die je als lezer aan het denken zet. Zijn we eigenlijk wel eerlijk in onze relaties  met een ander? En ten opzichte van onszelf?


Zie ook het interview bij De Epiloog 18 mei 2021


Peter WJ Brouwer (1965) is schrijver, vertaler en theatermaker. Hij publiceerde drie dichtbundels. ‘Het oog van de kraanvogel’ is zijn tweede roman na ‘Het Siamees moment’ uit 2017.


ISBN 9789493214224  | Paperback | 304 pagina's | Uitgeverij in de Knipscheer | februari 2021

© Marjo, 19 mei 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

 

altHet Siamees moment
Peter W.J. Brouwer


Thomas, getrouwd met Isa, een huwelijk dat vijftien jaar geleden eindigde. Ze hebben drie kinderen.
Eva, samen met Erik, geen kinderen. Ooit hadden ze een relatie, zonder dat hun wederhelften daarvan op de hoogte waren, maar ze hebben elkaar nu al jaren niet gesproken. Hun leven was te ingewikkeld, beiden met een partner en daarbij ook nog Silke, met wie Eva een lesbische relatie had.

Op de dag dat Thomas een prijs in ontvangst neem vanwege zijn filmmuziek – hij is componist – krijgt hij een briefje van Eva. ‘Spreken we elkaar zaterdag?'.
Op die zaterdag zal er afscheid genomen worden van Silke, aan kanker overleden. Eva woonde met haar samen.
Thomas twijfelt lang, en laat intussen zijn leven, zijn relaties aan zijn geestesoog voorbij trekken. Ook van Eva lezen we de flashbacks.
Ze deelden de muziek, een grote waardering voor Brel, en later deelden ze een brievenboek en de liefde. Wat is daar na al die tijd nog van over? En wat heeft het voor hen betekend?  In een werveling van stukjes heden en verleden, lezen we over Thomas, over Eva, en over hen samen.


‘Eva en Thomas, op zomaar een dag. Ze ondergingen elkaar voordat ze elkaar hadden begroet.
Toen de dingen die gezegd werden niet meer overgingen in onrust en eindelijk stil werden, alsof ze in zichzelf verkeerd raakten, schrijnde het. Soms keek hij naar haar alsof geen ander haar al die tijd had mogen bedenken - een tikkeltje bezitterig was hij wel.’


In Het Siamees moment zet Brouwer vaak in korte zinnen of zelfs alleen kernwoorden een speciale poëtische sfeer neer. Het is volkomen duidelijk dat Brouwer een dichter is.


‘Aanhoudende regen. Het bladerdak stak fel af tegen de muisgrijze hemel, ze stonden in een ondiep plek in het bos. Van bovenaf leken ze op papieren poppetjes, iemand had ze in dat jaar getekend en neergezet, de temperatuur was in minuten met enkele graden gedaald. Eva rilde.’


Dat er van de lezer ook het een en ander verwacht wordt, blijkt uit de vorm: heden en verleden lopen door elkaar, in de dertig hoofdstukken van dit boek is nauwelijks een chronologie te bespeuren. Er is een voorspel en een naspel.
Het verhaal zelf heeft niet zoveel om het lijf. Er is een man, er is een vrouw. Met allebei een eigen kijk op hun relatie, met allebei een eigen leven. Weinig nieuws onder de zon. Vanwege de sfeer, de bespiegelingen en feitjes (namen van bonbons??) is de roman een stuk interessanter.


Peter W.J. Brouwer (1965) is dichter/schrijver, vertaler en theatermaker. Van zijn hand verschenen eerder drie dichtbundels. In Nederland en België toerde hij rond met muziektheater rondom Jacques Brel, waardoor zijn debuut een autobiografisch tintje krijgt.


ISBN 9789062659678 | 277 pagina's | Uitgeverij In de Knipscheer | september 2017

© Marjo, 20 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER