https://www.berentschottekst.nl

Waterstof
Ineke Berentschot

Waterstof is een chemisch element. Waterstof is het meest voorkomende element in het universum. Het is het enige element dat zonder neutronen bestaat, een los element dat gebonden moet zijn aan andere.

Ineke, de vrouw in deze roman, heeft haar geliefde met wie zij dertig jaar samen was verloren. Zij, die scheikunde gestudeerd heeft en alles weet over scheikundige processen, heeft geen idee hoe zij om moet gaan met deze nieuwe situatie. De analogie is duidelijk: ze kan in deze losse toestand niet verder. Ze moet verbintenissen maken. Maar hoe en met wie?

Haar partner Jan schreef een dagboek, dat wij als lezer ook lezen. Het is vaak poëtische taal, soms kleine gedichtjes, die in fragmenten weergegeven worden, maar omdat ze door Ineke uit het dagboek worden geplukt, kunnen wij niet weten of het dagboek misschien wel een logisch geheel was.
Deze roman is dat in ieder geval niet. Behalve de tekst die Ineke zelf schrijft en de dagboekstukjes bestaat het boek ook uit eveneens fragmentarische stukken uit de scheikundige studie 'Materie en leven' (1972) van prof. Dr. J.D. Fast.

Ineke heeft contact met een oudere man, G. genoemd, met wie ze een mailwisseling onderhoudt. Hij noemt haar Dina.

‘Ik leef al 62 jaar als ik tot Dina word geboren.’
Een mooie manier om de lezer te laten weten dat de hoofdpersoon 62 jaar oud is.
Dit soort mooie stukjes, en zinnen zijn er volop.

‘Waar dit heen gaat?
Waar gaat een winterboom heen als het april is?
De ogenschijnlijk dorre takken gaan schuil achter iets dat soepel past, dat meegeeft wanneer het waait, dat ruisende geluiden voortbrengt ineens. Aan de ogen doet het zich voor als groen.
Waar gaat dit verhaal heen?
Het gaat nergens expres heen.’

En zo is het. Zeker valt er een verloop te ontdekken in dit verhaal, maar over het algemeen is het meer een boek dat je zo af en toe eens pakt om een stukje hier en daar te lezen.

Natuurlijk is het erg persoonlijk, maar als op de eerste de beste pagina al flink gevloekt wordt (ok, steeds dezelfde woorden met een verontschuldiging er achter), staat zo’n boek me al meteen tegen. Voeg daarbij dat ik een 100% alfa ben en dus niets begrijp van die wetenschappelijke stukjes, en je snapt dat ik hele stukken oversla. Ik geef toe dat het een bijzonder boek is, maar dan wel voor een speciale lezer. Ik ben dat niet. De stukken tekst zijn wel duidelijk te onderscheiden door gebruik van andere lettertypes of gewoon een melding erbij. En niet alles is ‘moeilijke’ tekst:

‘Ik bereid ons een lunch. Gebakken aardappels. Gebakken champignons, ik laat ze expres tot goudbruin in de pan zitten waar ik anders geen geduld voor heb. Er gaan snippers knoflook mee in de pan. En de tijm heb ik van mijn balkon meegenomen.’

Ineke Berentschot zegt over haar passie voor brood bakken:

‘Het mooie van broodbakken is, dat als je meel, water en gist of zuurdesem bij elkaar brengt, zich vanzelf processen gaan afspelen. Je hoeft niets te doen, er is alleen tijd voor nodig …’

Werkt het voor haar ook zo met boeken schrijven?

ISBN 9789491728242| paperback | 312 pagina's | Trophonios Publishing | mei 2017

© Marjo, 1 augustus 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER