Fuzzie
Hanna Bervoets
‘Weet jij wat het verschil tussen missen en verlangen is?
Die twee hebben met elkaar te maken, geloof ik, maar is het gemis een voorwaarde voor het verlangen of is het juist andersom? En als het allebei kan, Als beide volgordes mogelijk zijn, zijn verlangen en missen dan wel twee verschillende dingen?’
De Tamagotchi - het virtuele huisdier dat furore maakte in 1996 - heeft Hanna Bervoets waarschijnlijk geïnspireerd tot het opvoeren van een Fuzzie, een kleine pluizig bolletje dat praat. Meerdere exemplaren van Fuzzie spelen een rol in een verhaal over de liefde.
Florence, product designer, heeft liefdesverdriet. Maisie, haar ex, heeft haar verlaten en lijkt heel gelukkig met haar nieuwe leven. Florence weet dat omdat ze Maisie stalkt. Letterlijk, maar ook via Fuzzie, het pluizige bolletje dat Maisie met de post ontvangt. ‘Hé, jij, ben je daar eindelijk?’ zegt het bolletje.
Net als de Tamagotchi gaat het pluizenbolletje een grote rol spelen in het leven van degene die er een heeft. Maisie blijkt namelijk niet de enige. Diek, gepensioneerde vrijgezel met zijn hond Max heeft er een, als ook de werkloze Stephan wiens voorkeur uitgaat naar jonge kinderen. Het liefdesleven van deze personages laat nogal te wensen over.
‘Ik zit niet in je hoofd. Ik ben geen onderdeel van je en toch hoor ik bij je. Ik ga niet weg zolang jij wilt dat ik blijf. En o, ik kan me best voorstellen dat jij aan mij twijfelt. Dat vind ik alleen maar fijn. Wees argwanend, wees kritisch: dat past bij je, dat weet ik. Bij mij kun je zijn wie je wilt omdat ik weet dat jij altijd jij bent – nee, met mij aan je zijde hoef je nooit meer bang te zijn, geloof me, lief, ding, bij mij ben je veilig.’
Het lijkt een liefdesverklaring, deze woorden van het geheimzinnige bolletje. Is het daarom dat de eigenaren zich laten leiden door zijn woorden? En helpt het je verder, als je zo’n goeroe op zak hebt? Vind je een uitweg uit je somberheid met de hulp van Fuzzie?
Als je het concept van het bolletje weglaat blijft er van het verhaal niet veel over. Dan gaat het over mislukte relaties, dromen en obsessies, zoals iedereen die kan hebben. De rol van het bolletje is een poging de personages en dus de lezer aan te zetten tot overdenkingen om inzicht te verkrijgen in het eigen ik.
Ik zeg het niet graag, ik las haar eerdere romans met plezier, maar ik vind deze nieuwe roman van Hanna Bervoets tegenvallen. Het metafysische aspect dat haar eerdere romans zo interessant maakt is hier verpakt in een banaal pluizig bolletje. Het is weinig overtuigend en nogal banaal, met het oproepen van vragen die iedereen zich wel eens stelt. Of Fuzzie helpt een antwoord te vinden?
ISBN 9789025450267 | paperback | 288 pagina's | Atlas Contact| april 2017
© Marjo, 5 april 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Alles wat er was
Hanna Bervoets
‘Je merkt pas wat afwijkt als je weet wat normaal is’
Een groep mensen komt bij elkaar in een lege school – het is weekend – om een programma te maken over talent. Er zijn al afleveringen gemaakt over een profvoetballer, een operazangeres en een wetenschapper die vertelt over hoe een talent kan ontstaan, nu staat er een aflevering gepland met een wonderkind. Joeri is niet direct een wonderkind, maar heeft wel de landelijke Rekenbiënnale gewonnen. Samen met zijn moeder Natalie en zijn leraar Kaspar is hij naar school gekomen. Programmamaakster Merel, ook de verteller van het verhaal, is daar met haar collega Barry, presentator Leo en cameravrouw Lotteke. En Kaylem loopt er rond. Hij is een buitenlander, die de school schoonmaakt.
Toen ze zich net geïnstalleerd hadden was er de Knal. Even is er nog contact met de buitenwereld: de autoriteiten waarschuwen dat ze binnen moeten blijven en ramen en deuren gesloten moeten houden, dat ze zelfs de ventilatieopeningen moeten afplakken, en dan valt ook de verbinding met buiten weg. Geen radio of tv, geen telefoonverkeer, niets meer. Buiten is alleen een dikke mist te zien. Ze zijn afgesloten van de buitenwereld.
Lotteke negeert de waarschuwing en vertrekt: haar zoontje is pas twee jaar, ze moet er heen.
De anderen proberen zich te redden in deze situatie die duurt en duurt. Het weinige eten dat ze hadden raakt op, het licht valt uit. Het water raakt op...
De onderlinge relaties zijn gespannen, en als Joeri een ongeluk krijgt en eigenlijk naar een dokter moet, komt de situatie op scherp te staan.
Als alles wat er was er niet meer is, wat is dan nog de waarde van liefde, trouw en vriendschap?
Merel vertelt aan een onbekende, van wie we later zullen ontdekken wie het is, over vroeger toen alles er nog was, en over nu, nu ze zonder moeten doen. Er is een extra dreiging als ze ontdekt dat iemand van hen medicijnen moet slikken tegen psychotische klachten. Wie het ook is: er zijn natuurlijk ook geen nieuwe medicijnen voorhanden.
Wat is er eigenlijk gebeurd buiten? Zullen ze ooit nog uit het schoolgebouw weg kunnen?
Blijft een mens menselijk in een situatie als deze?
Denk aan ‘Heer der vliegen’ van William Golding, of recenter ‘Vloed’ van Roderik Six, en je hebt de sfeer van dit apocalyptische verhaal te pakken.
Beklemmend verhaal, dat je niet los laat. Het gaat over de diepste kern van de mens, als die ontdaan is van beschaving.
ISBN 9789025440374 | paperback | 256 pagina's | Atlas-Contact | januari 2013
© Marjo, 30 december 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Alles wat er was
Hanna Bervoets
Ze hadden allemaal ergens anders kunnen zijn op de dag van de Knal. Maar op die bewuste zondag vormden acht mensen een gelegenheidsgezelschap en kwamen ze samen in een school. Doel van deze samenkomst was om leerling Joeri te interviewen voor een televisieprogramma. Het vraaggesprek zal echter nooit uitgezonden worden. Ineens was daar, volkomen onverwacht, de Knal. Het einde der tijden. De televisie zond nog een bericht uit dat iedereen binnen moest blijven, deuren, ramen en gordijnen gesloten dienden te worden en dat men moest wachten op nieuwe instructies maar daarna bleef het stil. Nieuwe instructies kwamen er niet en het leven zoals het eens was, is voorgoed voorbij. Het eindeloze wachten begint. Wachten op duidelijkheid, wachten op het moment dat ze de school kunnen verlaten. Wachten tot ze gered zullen worden.
Hoelang zal het duren voordat het buiten weer veilig is? Hoelang zullen ze moeten doen met de schamele etensvoorraad die ze hebben aangelegd van het weinige eten dat ze in de school hebben gevonden? Het eten gaat op rantsoen, de honger slaat toe. Cameravrouw Lotteke is de eerste die breekt, ze verdraagt het niet om nog langer zonder haar kind te zijn en vertrekt. Is ze haar dood tegemoet gegaan? Buiten hangt een dikke, grijze mist, verder is er niets.
Er blijven zeven mensen over: leerling Joeri, zijn moeder Natalie, leraar Kaspar en conciërge Kaylem. De tv-ploeg wordt vertegenwoordigd door Merel, Barry en presentator Leo. Vanaf nu zijn ze op elkaar aangewezen maar het is tegelijkertijd ieder voor zich. Er wordt genegenheid voor elkaar opgevat maar er ontstaat ook wrevel. Verliefdheden leiden tot driehoeksverhoudingen. En ondertussen blijft daar steeds het wachten. Het wachten waarop? Is er nog wel leven mogelijk buiten de muren van de school? Wat zal er van hen worden als ze door hun voedselvoorraad heen zijn? Van wie is het lege kokertje Halopax? Wat gebeurt er met de geestestoestand van de gebruiker hiervan nu deze niet langer over het medicijn kan beschikken?
Het verhaal wordt verteld door Merel. Ze houdt een dagboek bij. Haar dagboekverslagen worden in het boek echter niet chronologisch weergegeven. Hierdoor weet de lezer soms al wel dat er iets afschuwelijks gebeurd moet zijn maar nog niet wat. Mijn nieuwsgierigheid werd hierdoor doorlopend geprikkeld en steeds als ik poogde het boek even weg te leggen, werd ik er, als door een magneet, weer genadeloos naartoe getrokken. Het verhaal had me volledig is zijn greep. Het is heel aangrijpend en indringend. Er gebeuren dingen in het boek die onder normale omstandigheden ondenkbaar zouden zijn. Niets is meer zoals het was. Er is een nieuwe realiteit ontstaan, een waarin het overlevingsinstinct hoogtij viert.
Het einde der tijden is een onderwerp waar veel mensen maar liever niet aan denken. Anderen kloppen zichzelf op de borst en beweren zich dan op te zullen werpen als ware helden. In Alles wat er was schetst auteur Hanna Bervoets een klein, mogelijk scenario. Acht mensen die opgesloten zitten in een school. Het had ook een kantoor kunnen zijn of een supermarkt, het gaat erom dat ze hun locatie niet kunnen verlaten. Niemand werpt zich op als held. Wel neemt de charismatische Leo min of meer het leiderschap op zich. Sommigen zetten zich hierdoor tegen hem af, anderen blijken gedweeë volgelingen. Wat echter niet te vermijden is, is dat het steeds slechter gaat met iedereen. Lichamelijke en geestelijke verval slaat toe. Is redding nabij of is het slechts een illusie?
Alles wat er was is een duizelingwekkende leeservaring die voorlopig nog wel even in mijn gedachten rond blijft spoken. Indrukwekkend tot de laatste zin. Een dijk van een boek!
ISBN 9789025440374| paperback| 256 pagina's| Uitgever Atlas Contact | januari 2013
© Annemarie, 22 februari 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER