Archipel
een vrouw, een verhaal, een leven
Fleur Bourgonje

Terwijl ze zich fysiek op een eiland bevindt, in een dichtershuisje op Texel, schrijft Fleur Bourgonje over haar leven, een leven waarin ze vele landen bezocht en er ook woonde.
Al schrijvend onderzoekt ze de vraag wat deze reizen en alles wat ze meegemaakt heeft voor haar persoon betekent. Steeds teruggrijpend naar het heden, Texel, waar een storm tekeer gaat, duikt ze in haar herinneringen.

‘… een associatief herinnerd levensverhaal met als hoofdstukken de eilanden waar ik voor korte of langere tijd woonde, die, vermoed ik, van invloed zijn geweest op mijn denk- en gevoelswereld en mijn levenshouding bepaalden.’

Een van die eilanden is het dorp, waar ze geboren werd en haar jonge jaren doorbracht. Een eiland, omdat het huis op een terp stond, met aan alle kanten een groen landschap. ‘Het middelpunt van de wereld’ was het voor haar als kind.
Ze schrijft over haar vroegste herinneringen, over hoe zij als kind bepaalde gebeurtenissen ervoer, voorvallen die voor haar bepalend zullen zijn geweest voor haar karakter.
Hetzelfde geldt voor de reizen door Zuid-Amerika, ze was in Chili ten tijde van de revolutie.
Fleur Bourgonje was (is) een ondernemend type en heeft nogal wat meegemaakt.

En dan lezen we geen feitelijk verslag van wat er gebeurde, ze vertelt over haar eigen ervaringen, als jonge vrouw die alleen al omdat ze Europees was, gezien werd als een ‘elitaire Europeaan met privileges en rugdekking.’ Duidelijk maken dat ze dat – in Europese ogen – zeker niet was, als dochter van een smid die de eindjes aan elkaar moest zien te kopen, was onmogelijk.

Dit is wat duidelijk wordt in dit boek: de verschillende culturen liggen vaak ver uit elkaar en herinneringen zijn niet altijd scherp meer.
Over weemoed heeft ze het: je kan niet meer zijn wie je vroeger was.
Mede daarom is het geen lopend verhaal, maar zoals ze zelf al aangeeft in het voorwoord een  ‘een associatief herinnerd levensverhaal’.
Door steeds terug te grijpen naar een voor de gemiddelde lezer beter aan te voelen leven – dat van een Nederlands gezin - is het lezen aangenaam.
Ook de stukken tekst over het leven op het eiland helpen daaraan mee.

Fleur Bourgonje hanteert een vlotte pen, in een mooie en duidelijke stijl vertelt ze over haar avonturen.
Mooi is de tegenstelling tussen de bereisde hoofdpersoon, Fleur zelf dus, en de buurman op Texel, die zowat vastgeroest zit aan zijn eiland, maar daar dan ook volkomen tevreden mee is.

Fleur Bourgonje (Achterveld, 1946)  woonde in onder andere Parijs en later een aantal jaren in Midden- en Zuid-Amerika. Ze schreef voor kranten, in het Nederlands en in het Spaans. In 1985 kwam haar romandebuut uit ‘Spoorloos’, en won er meteen de debutantenprijs Het Gouden Ezelsoor mee. Later ontving ze de Betje Wolffprijs voor haar gehele oeuvre.

ISBN  9789492241665  | Hardcover | 250 pagina’s | Uitgeverij Magonia | februari 2024

© Marjo, 18 april  2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER