Alleen dapper te zijn
Edith Tulp

Dertiger Simone Jastein doet haar werk, een vragenrubriek bijhouden in een meidenblad, met tegenzin, ze wil een baan met meer diepgang, maar dat lijkt er niet in te zitten. Relaties met mannen lopen fout, en het contact met haar ouders is slecht. De psychiater zegt dat ze depressief is, en als dan een lid van de groep met wie ze gesprekstherapie doet – ook al met tegenzin – het heeft over een reis van drie maanden, naar Afrika, dan noemt ze een besluit. Overhaast in de ogen van haar ouders en haar vriendin.

‘Jij mag helemaal doen waar je zelf zin in hebt. Je hoort ons niet zeggen dat jij niet op reis mag. Wij denken goedbedoeld met je mee.’
‘Jullie denken voor mij.’
’Hou op. We gaan geen ruzie maken. Jij mag van ons naar Afrika. Trouwens, om naar de woestijn te gaan, hoe je niet helemaal naar de Sahara. Ik heb nog foto’s liggen van de Sinaï….kun je lekker thuisblijven.’

Dit sterkt haar in haar voornemen, en ze vertrekt. Dat valt vanaf het begin al tegen: ze mag slechts een dunne tas vullen met bagage. Niks enorme tas! 
De groep bestaat uit de twee reisleiders/chauffeurs Koen en Thijs, en de medereizigers zijn een echtpaar en twee vrouwen. En Simone. Al snel zijn de meningen over haar gevormd: ze vinden haar een verwend en egoïstisch persoon, helemaal niet geschikt om in een groep te reizen. Zeker niet op een reis als deze. Want het wordt niet bepaald een luxe vakantie.

Afrika zit vol gevaren, en voor Simone nog meer, want Afrikaanse mannen blijken haar, de blonde Hollandse jongedame, wel te zien zitten. Simone, die in het begin het liefst naar huis zou zijn gegaan, blijkt zich evenwel na een traumatische ervaring goed te kunnen aanpassen. Ze geniet steeds meer van de omgeving, de bevolking, en eh, ja, van die ene reisleider, Koen. Maar drie maanden in een groep, dat stelt de onderlinge verhoudingen op scherp. Het loopt maar net goed af als ze in Liberia komen, een land in oorlog.
De reis eindigt, en zowaar: Koen bekent haar zijn liefde. Maar dat het nu koek en ei wordt, dat is niet het geval. Er volgt nog een hele moeilijke tijd voor Simone eindelijk weet wie ze is.

Misschien vreemd om dit boek over een dertiger een coming of age te noemen, maar het is het wèl, zoals het ook een reisverslag is. Ook al wordt er over de wildste avonturen verhaald, het verhaal blijft afstandelijk, en rolt haast gezapig naar het einde. De spanning is niet voelbaar, zelfs niet als er geschoten wordt. 
Het is duidelijk een autobiografisch verhaal, en misschien wilde Edith Tulp teveel vertellen over hoe het is te reizen in Afrika.  De personages en terloops aangekaarte thema's komen daardoor niet tot hun recht, zoals dat in haar eerste boek De Bushsoldaat wèl het geval was. De roman leest wel vlot weg en is vooral voor degenen die van reizen houden een aangenaam boek.

Edith Tulp (1960) studeerde af aan de School voor Journalistiek in Utrecht. Naast tal van redacteurschappen bij publieks- en vakbladen reist zij met regelmaat naar het continent Afrika. Haar eerste reis in 1989, dwars door de Sahara naar West-Afrika, leverde de inspiratie voor Alleen dapper te zijn.

ISBN 9789062654673 | Paperback | 476 pagina's | In de Knipscheer | september 2018

© Marjo, 22 september 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER