Valkhofpark
Yana van Tienen

Mayke begint aan een studie ‘tuin- en landschapsinrichting’, in Velp. Ze is razend fanatiek,  duidelijk mede geïnspireerd door haar vader, specialist op het gebied van bouwhistorie. Haar moeder is overleden.
Al op de eerste dag ontmoet ze Alfred, die Land- en watermanagement gaat studeren, en dat ook doet onder druk van zijn vader, een projectontwikkelaar. Maar eigenlijk is Mayke helemaal niet geïnteresseerd in andere studenten, zelfs niet in jongens, dus ze laat zich niet van haar beste kant zien. Maar als blijkt dat de manier waarop ze hun studieopdracht vorm willen geven raakvlakken vertoont, zijn ze vaker bij elkaar en begint ze steeds meer interesse te tonen. Zeker als ze hoort wie zijn vader is! Van die man kan ze misschien wel wat leren?
Intussen richt ze zich vooral op het Valkhofpark in Nijmegen. Ze wil een ontwerp maken, dat recht doet aan de geschiedenis van het park en toch opening biedt naar de moderne tijd. Als ze ontdekt dat er al ver gevorderde plannen zijn die totaal niet met haar visie stroken, wil ze haar uiterste best doen dat te voorkomen. Ze krijgt medestanders, maar Alfreds vader blijkt een geducht tegenstander.
Mayke is een soort nerd: het studentenleven interesseert haar totaal niet, ze gaat helemaal voor haar studie en haar project. Als ze ontdekt dat ze Alfred toch wel erg leuk vindt, weet ze niet goed hoe daar mee om te gaan. Alfred is overigens ook niet doortastend, die blijkt behalve die dominante vader nog een geesteszieke moeder te hebben.
Maar nerd of niet: door de ogen van Mayke krijgt de lezer in een zeer leesbare vorm de geschiedenis mee van het Valkhofpark. Het berust allemaal op waarheid: de oorspronkelijke architect, het bestaan van een burcht, en de te herbouwen donjon.

Wat me verbaasde is dat ik toen ik halverwege het boek was, ineens zag dat de bibliotheek op de rug van het boek een revolver had geplakt: aanduiding van een detective! Een spannend boek? Tegen het einde is er een dode, maar het hoe en waarom voert niet de hoofdtoon in het verhaal. Hoogstens wordt er op de achtergrond heel af en toe aan gerefereerd. En de lezer zal de oplossing niet meekrijgen, dat verklap ik rustig, omdat het boek daar helemaal niet om draait. Zowel dit als de 'avonturen' van een stadsarchtect lijken meer als gezellige vulling te dienen.
Het verhaal op zich is erg interessant, en ik krijg steeds meer de neiging om de trein te pakken en het park weer eens te gaan bekijken!
Geen opmerkingen dus over het boek? Nou ja, toch wel. Waarom in vredesnaam heeft de schrijfster er voor gekozen om woorden als ‘Valkhofpark’,  ‘Lodewijk XIV’ ‘Hermitage’ cursief te plaatsen? Het is niet zo dat het de woorden zijn die je misschien zou kunnen beschouwen als aanduiding van ware feiten, want ‘het groene klooster’ bestaat niet in het echt. De school wel, de naam niet.
Bovendien staan er verschillende erg storende spelfouten in, en dat terwijl Mayke zelf haar opdracht specifiek foutloos wil inleveren. En als ze het station in Arnhem beschrijft, dan heeft de werkelijkheid haar beschrijving intussen achterhaald.
Niettemin: erg leuk verhaal, waardoor het Valkhofpark Nijmegen helemaal tot leven komt.

ISBN 9789086840816  | paperback | 208 pagina's |IJzer | mei 2012

© Marjo, 4 januari 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER