Schilderslief
Simone van der Vlugt
Als je iemand vraagt wat de naam van de vrouw van Rembrandt was dan zal het antwoord Saskia zijn of Hendrickje Stoffels. Maar Rembrandt heeft met nog een vrouw samengeleefd, te weten Geertje Dircx. Zij is veel minder bekend geworden, waarschijnlijk omdat het stel met ruzie uit elkaar ging. Rembrandt was zelfs zo boos op haar dat hij Geertje in het spinhuis (tuchthuis) liet opsluiten. Dat gegeven vond Simone van der Vlugt interessant en is de archieven in gedoken om zo meer te weten te komen over deze vrij onbekende Geertje.
Zoals we inmiddels van haar gewend zijn heeft de schrijfster vervolgens een prachtig historische roman om deze geliefde van Rembrandt geweven. We gaan met haar mee terug in de tijd, naar de hoogtijdagen van Rembrandt. Met Saskia gaat het niet goed en Geertje is aangenomen om voor Titus, de zoon van de schilder, en Saskia te zorgen. Geertje doet haar best maar na 10 maanden overlijdt Saskia. Rembrandt is kapot van verdriet maar de zaken gaan door. Geertje probeert zo goed en zo kwaad als ze kan alles op te vangen en Rembrandt bij te staan in de dingen die zich voordoen.
Rembrandt wordt verliefd op Geertje, of is hij blij dat er een vrouw is die voor hem zorgt? In elk geval spreekt hij zijn waardering uit en geeft haar uiteindelijk enkele sieraden, waaronder een prachtige ring, die van Saskia waren. Vanwege een clausule in Saskia's erfenis, kan Rembrandt namelijk niet meer trouwen maar Geertje ziet in de gift van Rembrandt een verkapt huwelijk. Voor haar gevoel is ze sinds die gift zijn vrouw.
Ze is gek op 'haar man'. Komt graag in het atelier waar de leerlingen werken. Ze heeft het goed en geniet van de sfeer in huis zo samen met Titus en Rembrandt.
Natuurlijk leeft ze voor de buitenwereld in zonde, maar de rebelse Rembrandt weet haar gerust te stellen. Het is prima zo.
Maar dan verschijnt de knappe, jonge Hendrickje Stoffels op het toneel... en dan verandert alles. Geertje wordt niet meer gewaardeerd, wordt terzijde geschoven en dat pikt ze niet. Zij gaat tegen de rijke, barse schilder in! Dat is zeer ongewoon en dat zal ze weten! Ze heeft haar tijd niet mee. Het wordt een pittige strijd...
Het wordt een heerlijk meeslepend verhaal, Geertje Dircx is een pittige dame die zich niet zomaar alles laat zeggen en Rembrandt is een koppige, wispelturige man. Het knalt er flink op los. Simone van der Vlugt heeft zich weer fantastisch ingeleefd in de tijd en heeft de onbekende Geertje met dit boek een blijvende stem gegeven. Achterin het boek zijn ook de papieren rond de rechtszaken opgenomen wat het boek helemaal iets extra's geeft.
Fijn boek!
ISBN 9789026346194| Hardcover | 320 pagina's | Uitgeverij Ambo Anthos | augustus 2019
© Dettie, 3 augustus 2020
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Ginevra
Simone van der Vlught
Zoals Simone van der Vlugt in een nawoord uitlegt, is dit verhaal gebaseerd op een historisch feit. Of in ieder geval een legende zoals die in Italië verteld wordt. Dit in een nawoord vertellen is absoluut de juiste keuze, want de schrijfster maakt van het gegeven een mooi romantisch verhaal en het zou niet leuk zijn om van tevoren al te weten wat er wel historisch is, en wat er bij verzonnen werd.
Het verhaal speelt in Florence (in het boek Fiorenza) in het jaar 1347. De tijd van de pest, een tijd waarin bijgeloof heerste, waarin de vrouw altijd de mindere was van de man, en een tijd waarin de geestelijkheid misschien nog belangrijker was dan de adel. Maar ook de tijd waarin de eerste stappen richting de Renaissance gezet werden en de tijd waarin Copernicus vaststelde dat de aarde niet het middelpunt van het heelal is.
Simone van der Vlugt kiest natuurlijk een vrouw als hoofdpersoon. Het is de achttienjarige Ginevra degli Amieri, een slimme jongedame, maar behalve lezen en schrijven heeft ze niets geleerd. Dat wilde ze echter wél, en het feit dat de drie jaar oudere Antonio Rondinelli haar voor vol aanziet en zijn kennis wel wil delen, is een van zijn aantrekkelijke kanten. Ze valt voor de knappe jongeman. Aanvankelijk lijkt er geen vuiltje aan de lucht. Maar de vooruitstrevende ideeën van Antonio vallen niet goed in de familie, ze zijn ketters!
De vader van Ginevra zoekt een andere huwelijkskandidaat voor zijn dochter. Dat wil ze natuurlijk niet, en ze besluit weg te lopen met haar geliefde. Maar de macht van haar vader reikt ver, ze wordt teruggehaald en uitgehuwelijkt. Ze heeft nu een echtgenoot die in alles het tegengestelde is van Antonio. En dan breekt de pest uit…
Natuurlijk is er onmiddellijk de vergelijking met het liefdesverhaal van Romeo en Julia. Toch is dit verhaal heel anders, maar verklappen op welke manier zou zonde zijn! In het boek vinden we ook een oude plattegrond van Florence en in de tekst zijn weetjes over het leven in die tijd verwerkt. Zoals wanneer op een dag Ginevra de stad in gaat:
‘Er hing al een tijdje een opgewonden sfeer in de stad. De vaandels voor de pallio waren gewassen en de paarden gekeurd. De Piazza della Signoria had een flinke schoonmaakbeurt gekregen en de relieken voor de processie ter ere van San Giovanni waren opgepoetst.
Een dag voor de feestelijkheden begonnen, hadden de bewoners van de gildenhuizen banieren aan de gevels gehangen, en de Corso, de langste, meest rechte straat in Fiorenza, was afgesloten voor de rennen die er de volgende dag zouden plaatsvinden. Een groot deel van de straat was overspannen met azuren zonneschermen, versierd met gele lelies.’
De stijl van Simone van der Vlugt zorgt er voor dat het verhaal goed leesbaar is, zoals we dat bij al haar boeken gewend zijn. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan deze historische getinte verhalen boven haar thrillers, en ook deze is weer heel fijn!
ISBN 9789026337055 | Paperback | 187 pagina's | Ambo-Anthos | mei 2017
© Marjo, 24 augustus 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Nachtblauw
Simone van der Vlugt
"Een week na de begrafenis voel ik nog steeds voornamelijk opluchting."
Dat is de intrigerende openingszin van de nieuwe historische roman van Simone van der Vlugt.
Het is 1654, de vrouw die zich zo opgelucht voelt is de vijfentwintigjarige Catrijn Barentsdochter. Een jaar geleden moest ze, na een éénmalig contact, trouwen met de veertigjarige Govert. Een kindje komt er echter niet want zes weken na haar huwelijk krijgt Catrijn een miskraam. Govert blijkt een akelige man met erg losse handen. En nu is hij dood en Catrijn is opgelucht. Maar zoals dat in kleine dorpen als De Rijp gaat, er wordt gekletst, er wordt geroddeld en Catrijn is dat hardnekkige gekonkel en het boerenleven helemaal zat. Ze verkoopt al haar spullen en het vee en trekt naar de stad, naar Alkmaar, om als huishoudster te gaan werken en een leven in de stad opbouwen. Haar zwager is woedend, de rouwtijd is nog niet eens voorbij...
In Alkmaar is geen werk te vinden maar Catrijn vindt uiteindelijk werk bij de welgestelde familie Van Nulandt in Amsterdam. Brigitta Van Nulandt kan wel hulp in de huishouding gebruiken, zij wil zich daar niet mee bezighouden. Brigitta schildert liever en dat is nu net iets waar Catrijn ook heel erg goed in is. Ze heeft er oog voor. Ze heeft enorm naar haar zin bij de Van Nulandts maar niet voor lang. De roddel en achterklap achtervolgt haar, ze moet weg. Gelukkig weet Adriaan Van Nulandt dat zijn broer Evert, woonachtig in Delft, de stad van het beroemde aardewerk, om een huishoudster zit te springen. Evert is de eigenaar van een plateelbakkerij en daar komt het creatieve schilderstalent van Catrijn helemaal tot zijn recht. Ze bloeit helemaal op maar zelfs in het verre Delft lijken de roddelaars haar het leven zuur te kunnen maken.
Ondertussen heeft ze ook de liefde van haar leven ontmoet maar hij is letterlijk onbereikbaar. Hij moet namelijk voor twee jaar op handelsreis naar de Oost. Hij wil dat ze op hem wacht, maar heeft dat wel zin? Is het geen loze, vluchtige belofte van hem?
Het is, zoals we van Simone van der Vlugt gewend zijn, een knap verhaal rond een sterke vrouw. Ook allerlei historische figuren en gebeurtenissen passeren de revue. Catrijn ontmoet de schilders Rembrandt van Rijn, Johannes Vermeer en Carel Fabricius die net zijn beroemde schilderij het Puttertje geschilderd heeft. Ook andere personages waar de - fictieve - Catrijn in dit boek contact mee krijgt hebben werkelijk in die tijd geleefd zoals de eigenaren van de nu nog steeds bestaande plateelbakkerij De Porcelyene Fles. - We lezen ook hoe het op zo'n bakkerij in zijn werk ging. -
Catrijn maakt de enorme ontploffing in Delft van zeer nabij mee en ook de vreselijke zwarte dood, de pest komt gretig om zich heen happend voorbij. Catrijn maakt in dit verhaal dus erg heftige én heel mooie, bijzondere momenten mee.
Simone van der Vlugt heeft het allemaal beeldend en levendig beschreven. De omgeving van Catrijn zie je voor je. Toch sleepte het verhaal me niet zo mee als haar andere historische (jeugd)boeken deden. Het lijkt of de geschiedenis van de Gouden Eeuw het uitgangspunt, de hoofdpersoon, van het boek is in plaats van Catrijn.
Het verhaal is op zich wel boeiend, alle gebeurtenissen lopen soepel in elkaar over maar Catrijn zelf blijft op afstand. Ze wordt niet een mens van vlees en bloed zoals bijvoorbeeld Jehanne, Sandrine of Lutske uit de andere (jeugd)boeken van Simone van der Vlugt. Dat viel een beetje tegen. Maar voor de rest is het een heerlijke historische roman, goed voor een flink aantal uren leesplezier.
ISBN 9789026332067 Paperback | 315 pagina's | Uitgeverij Ambo Anthos | februari 2016
© Dettie, 28 februari 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
