https://henrysepers.nl

De stiefvader
Henry Sepers

Dit is het verhaal van een man die weet dat zijn dood snel naderbij komt. Hij heeft het immers zelf georkestreerd? Nou ja, niet zijn ziekte, maar wel dit:

‘Lisa Toledo noteert datum en tijd van zijn overlijden in haar mobieltje. Maandag 8 mei 2017, 19.30.’

Het is de eerste zin van het boek en je bent meteen in het verhaal. Boven deze tekst staat ‘Tien’, het eerste van tien hoofdstukken die aftellen tot 8 mei.

Is het verhaal nu al verklapt? Niet echt. De ik-figuur, Rover, tot voor kort leraar Nederlands, kan immers altijd nog terugkomen op deze afspraak.  Maar helaas voor hem was het verdict van de artsen wel duidelijk: hij is onmiskenbaar terminaal.
Deze laatste dagen zal hij gebruiken om zijn leven nog eens te overdenken. Heeft hij ergens spijt van? Zijn er nog dingen die hij moet doen?
Het antwoord is positief. Alles draait om dat meisje, Sarah, die ten tijde van zijn tweede huwelijk zijn stiefdochter was.
En met wie de relatie faliekant fout gelopen is.

Nu is Sarah een beroemd actrice, zij wil hem niet meer ontmoeten. Geen contact meer. In de afgelopen jaren heeft zij hem wel in meerdere interviews genoemd.
Heeft hij misschien toch genoeg voor haar betekend dat ze zich nu zal verwaardigen hem een laatste afscheid te gunnen?
Rover schuwt geen enkel middel om dat voor elkaar te krijgen. En zo is daar ineens het woord ’sterfbedtoeristen.’

Hij vertelt over de dagelijkse gang van zaken, over zijn verzorgers, zijn vrouw en die vriend die meer uit is op media-aandacht dan gewenst. Maar nu kan hij mooi dienst doen als middel om Sarah te bereiken.
Ook vertelt hij over zijn verleden, over zijn drie vrouwen. En over Sarah natuurlijk.

‘Beelden trekken als trage zeilschepen door mijn hoofd. Sommige herinneringen zijn schel en overbelicht, andere hebben verzadigde kleuren. Ik zie een klas voor me. De leerlingen zijn aan het werk, oefenen een tekst. Het is in de week voor ik definitief afgevoerd word op een brancard. Een jongen kijkt op, wisselt een vluchtige blik met me, kijkt snel weer weg als hij ziet dat ik het merk. Ik geniet van de stilte, de concentratie in het lokaal, de vergetelheid die ze brengen. Voor even bestaat de buitenwereld niet meer. Er zijn geen vervelende ouders, pesterijen, verliefdheden, ruzies. Alles vloeit samen in een moeilijke vraag over een tekst die ze misschien niets interesseert, maar ze even bevrijdt van henzelf’

De schrijver vertelt zijn verhaal tegen iemand, waarvan niet duidelijk is of jij, de lezer, dat bent, maar er ook niemand anders genoemd wordt.
Hij spreekt over zijn verlangen nog eenmaal te spreken met zijn dochter die zijn alles was. Waarom komt ze niet? Hoe hun relatie echt was kunnen we alleen maar gissen. We krijgen het verhaal alleen van zijn kant te horen, al staan er ook stukjes in het boek met stukken uit de interviews die Sarah gaf en waarin ze over hun relatie vertelde.
Is haar verhaal de waarheid? Of het zijne?
Doet het er toe, als je einde nadert?
Is het niet sneu als je op dat moment van je leven niet kunt waarderen wat je wèl hebt, maar blijft verlangen naar hetgeen je ontglipt?

Het is een erg indringend verhaal, over de onontkoombaarheid van het einde. Over de angst voor de dood, voor het weg moeten laten glijden van het leven.
Stilistisch ook erg mooi.

Henry Sepers (1955) studeerde Nederlands en werkte als docent. Hij debuteerde in 1997 met de roman Bedachte Stad, evenals dit boek een roman over een verstoorde vader-dochter-relatie. In 2009 verscheen zijn eerste dichtbundel. Sepers heeft zes romans en drie dichtbundels op zijn naam staan, alle even fijnzinnig. De tweede dichtbundel Spreekt de troubadour (2012) werd genomineerd voor de J. C. Bloem poëzieprijs 2013. Sepers is ook fotograaf en videokunstenaar.

ISBN 9789492241511 | Paperback | 232 pagina's | Uitgeverij Magonia | maart 2023

© Marjo, 23 mei 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER