Op weg naar Zoar
Sela
Een graphic novel, weer eens wat anders. Het is ’de calvinistische strip over de laatste zuil van Nederland’, staat op de voorflap.
Wat is Zoar? Voor Bijbelvaste mensen geen probleem: Zoar was de stad die gespaard werd terwijl Sodom en Gomorra vernietigd werden door God...
‘Haast, behoud u derwaarts; want ik zal niets kunnen doen, totdat gij daarhenen ingekomen zijt’
Een hoopvolle titel dus, die in tegenstelling staat tot het verhaal dat zich via wat tekstjes maar vooral tekeningen ontvouwt. Sela is een dertienjarig meisje uit een streng gelovig gezin.
Zij droomt ’s nachts over haar oudere broer, die ze zo mist. In de droom staat hij op de Zeelandbrug, en ziet hoe mensen hun auto’s over de rand laten verdwijnen in het water en in een lange, groeiende drom gaan lopen: naar Zoar. Als Sela wakker wordt, neemt de routine van een zondag haar in beslag. Maar af en toe droomt ze verder, en vooral als ze in de kerk zit, en zou moeten luisteren naar de preek van de dominee, dwalen haar gedachten af. Haar afgedwaalde broer speelt er een rol in, omdat ze hoopt dat hij die dag thuis zal komen. Kleine kans, denkt de lezer, als blijkt dat de broer ‘een vriendje’ heeft. Ze maakt zich zorgen over zijn dwaling en denkt terug aan een bezoekje aan zijn kamer, waar de wereldse dingen het winnen van zijn calvinistische opvoeding.
Wat voor einde ze aan haar droom maakt, verklap ik niet.
Sela heeft een levendige verbeelding, ze is een gevoelig kind, en dat alles wordt zeer duidelijk uit de tekeningen, met de tekst. Aan de ene kant is er het burgerlijke gezin, koffie na de kerk, pa leest de krant, de kinderen vervelen zich (er mag natuurlijk niet veel), moeder in de keuken… en aan de andere kant haar broer die zich in het wereldse dompelt. Dat wordt getekend in de vorm van bekende merken, van disco en van afhaalmaaltijden.
Het verhaal gaat over de achteruitgang van de gereformeerde gemeente zoals die door kinderogen gezien wordt.
Het is een compleet zwart-wit vormgegeven boek, met soms heel veel zwart. Niet verwonderlijk natuurlijk.
Sela, de schijfster, maakt gebruik van vlekken en lijnen; mensen zijn vaak alleen maar silhouetten, er zijn nauwelijks gezichten (dus die ene bekende Nederlander valt op); ze vertelt het verhaal met veel humor, niet alles is zwart…
Leuk is bijvoorbeeld het ouderwetse geboortekaartje, informatief zijn de kaarten van een deel van Zeeland, en die van Nederland met de gereformeerde delen zwart gemaakt. Grappig is het als de muziek letterlijk over de hoofden neerdaalt, en een uitleg over hoe de dienst in elkaar zit. Een leuk boek, al weet ik niet of het ook als 'leuk' bedoeld wordt.
ISBN 9789044616316| Paperback |114 pagina's | Uitgeverij Prometheus | oktober 2010
© Marjo, 21 juli 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER