http://katherinereay.com

Een portret van Emily Price
Liefde, kunst & familiegeheimen in zonnig Italië
Katherine Reay

Emily Price mag graag dingen repareren. Niet alleen in haar werk als restaurateur, maar ook in de rest van haar leven. Zo probeert ze haar zus Amy, die het nooit lang volhoudt in haar banen, aan nieuw werk te helpen. Als hobby schildert ze zelf niet geheel onverdienstelijk, maar haar stillevens hebben net niet genoeg leven en bij haar portretten worden de ogen niet helemaal treffend.

Voor haar werk reist Emily van Chicago naar Atlanta, waar ze in een afgebrand huis, met name een muurschildering van een meisje op een schommel, moet herstellen. Door Joseph, een collega restaurateur, wordt ze in de stad opgevangen en naar het restaurant Picollo gebracht, dat van zijn oom en tante is. Daar ontmoet ze ook Benito, kortweg Ben, de broer van Joseph, die erg op hem lijkt. Al tijdens deze eerste ontmoeting vult ze een zin van Ben aan. Het gaat niet zo goed met het restaurant en Ben, die zojuist is overgekomen vanuit Italië, wil zijn oom en tante helpen. Hij wil zowel het menu als het interieur helemaal veranderen.

De volgende dag wordt Emily ontslagen. Het project dat ze nu doet, zal haar laatste zijn. Na haar werk rijdt ze naar Piccolo en in een opwelling biedt ze Ben aan om ook te helpen met het restaurant. Twee weken lang werkt ze overdag in een studio of in het afgebrande huis en gaat ze ’s avonds naar Piccolo, om daar de handen uit de mouwen te steken. Samen met Ben maakt ze plannen over hoe het restaurant eruit moet zien, koopt ze alle benodigdheden en gaat ze aan de slag. Tijdens het werken praten de twee voortdurend. Zo komt Emily te weten dat Ben eerst niet eens wist dat hij een oom en tante had, tot Joseph hem dat recent vertelde, en dat hij zijn broer al achttien jaar niet gezien had.

Ze wordt smoorverliefd op Ben. Als Amy ineens in Atlanta is, raakt ze bang dat haar zus Ben af zal pakken.

Alle jongens die ze op de middelbare school van me afgepakt had, trokken in een waas aan me voorbij. Een paar waren puur en alleen met mij uitgegaan om met mijn zusje te kunnen aanpappen. We leken weliswaar op elkaar, maar zij had iets wat ik niet had – vita. Ik was als Piccolo zoals het er voor Bens komt had uitgezien, terwijl zij het nieuwe Picollo was.

Emily heeft echter niets te vrezen, want na de twee weken vraagt Ben haar ten huwelijk. Ze zegt ja en de volgende dag geven ze elkaar het ja-woord. Omdat Emily toch geen baan meer heeft, kan ze direct met haar kersverse man mee naar Italië. Daar ligt haar toekomst.
In Italië aangekomen, bekruipt haar echter de twijfel. Het is allemaal zo snel gegaan, dat zaken niet zijn doorgesproken. Zo blijken Emily en Ben in het huis van Bens ouders te gaan wonen.

Boven aan de trap was het huis in twee stukken verdeeld. Hij wees naar één van de slaapkamers. ‘Dat is mijn kamer. Nu onze kamer.’ Hij praatte snel verder, maar na het woord onze hoorde ik niks meer. Bedoelde hij nou dat we hier zouden gaan wonen? Waarom hoorde ik dat nu pas?

Ben is steeds in familierestaurant Coccocino aan het werk. De ingrediënten van zijn gerechten en van het leven waren simpel. Water. Gist. Bloem. Zout, Liefde. Maar samen vormden ze een prachtig geheel.
Als Emily daar wil helpen, loopt ze iedereen alleen maar voor de voeten. Ze wordt door Italianen La moglie del pizzaiolo genoemd:  de vrouw van de pizzabakker. Bens moeder Donata lijkt haar totaal niet te mogen en met de gezondheid van Bens vader Lucio gaat het niet goed. Emily bemoeit zich met de beste intenties met haar schoonzus Francesca, maar ook dat valt niet goed bij Donata.

Maar langzaam vindt Emily haar weg. Ze maakt een portret van Lucio en restaureert een plafondschildering in de bibliotheek van het huis. Ze crost op een Vespa naar het dorp Montevello en in de omgeving. Op verzoek van Lucio herstelt ze in het geheim ook de overschilderde muurschildering in de kerk van het dorp, die Joseph daar lang geleden maakte. Naarmate ze meer wattenbollen en oplosmiddel gebruikt, vraagt ze zich af of ze met het blootleggen van de schildering ook het familiegeheim zal onthullen.

Het is een vrij lijvig boek (349 pagina’s met kleine letters) voor wat in wezen een dun verhaal is, maar dat is in het geheel niet storend. De auteur schildert zelf met woorden, laat je meeleven met Emily’s gevoelens en meegenieten van de mooie omgeving. Je raakt nieuwsgierig naar wat het familiegeheim zal zijn en hoe het Emily en haar nieuwe familie zal vergaan.
De titel van het boek is prachtig toepasselijk, omdat het verhaal een portret schetst van de hoofdpersoon, maar Emily zelf in het boek ook portretten maakt.
Een romantische roman, zonder (te) zoetsappig en voorspelbaar te zijn.

ISBN 9789029727983 | Paperback | 352 pagina's | Uitgeverij Kok | juni 2018
Vertaald door Patricia Pos

©Trenke Riksten-Unsworth, 3 juli 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Geachte Mr. Knightley
Katherine Reay

Samantha Moore's jeugd was nogal turbulent. Ze trok van het ene naar het andere pleeggezin. Niet dat ze zo lastig was maar het mislukte steeds  vanwege haar 'onvermogen om te hechten' zoals de Raad voor de Kinderbescherming het noemt. Niet zo vreemd gezien alles wat Samantha heeft meegemaakt.  Ze is inmiddels drieëntwintig en woont in Grace House, een tehuis voor jongeren, waar ze eigenlijk wel graag weg wil.

Samantha heeft een pantser om zich heen gebouwd, bang als ze is om weer gekwetst of afgewezen te worden. Ze verschuilt zich achter de personages uit de boeken van Jane Austen. Ze kent hele passages uit haar hoofd en gebruikt die ook om antwoord te geven.

'Als Elizabeth Bennet me niet te hulp schiet, kan ik er altijd op rekenen dat Mr. Darcy met de juiste reactie voor de dag komt.'

Kortom, Samantha is niet veel gewend. En als ene, voor haar totaal onbekende Mr. Knightley, haar aanbiedt om de studiekosten voor de mastersopleiding journalistiek op zich te nemen onder de voorwaarde dat zij hem brieven stuurt waarin ze verslag doet van haar leven en studie, kan ze het nauwelijks geloven. Dat is haar droom!

Maar hulp vragen is moeilijk, Mr. Knightley - zelfs al heb ik die hulp keihard nodig. Elke plaatsing van mij als pleegkind was bedoeld om me te helpen; elke nieuwe maatschappelijk werker probeerde mij verder te helpen; en toen ik als twaalfjarig meisje terug naar huis werd gestuurd, deed de rechter dat ook om mij te helpen... ik ben al die hulp zo zat.

Hij zal haar brieven overigens nooit beantwoorden, wordt Samantha verteld. Wat zit daar achter? Is dat écht alles wat ze moet doen... Samantha huivert, is bang, want altijd ging alles verkeerd maar ze neemt het aanbod toch aan want er is niets liever dat ze wil... schrijven. Haar voorkeur gaat uit naar boeken schrijven maar Mr. Knightley staat erop dat ze de genoemde opleiding gaat doen.

En zo stappen wij, via de brieven aan de grote onbekende Mr. Knightsley, in het leven van Samantha. Ze schrijft veel en openhartig. Het verhaal wat zich vervolgens ontvouwt is dat van een erg eenzaam, gevoelige jonge vrouw, die zoveel probeert, zoveel wil, maar niet weet hoe ze alles moet aanpakken. Sociale vaardigheden zijn haar vreemd, alleen de taal en personages uit de boeken van Austen zijn vertrouwd, die boeken zijn haar thuis. Heel voorzichtig zet ze haar tentakels uit om die aanvankelijk onmiddellijk terug te trekken als iemand te dichtbij komt.

Pater John en de jonge Kyle, de nieuwe jongen in het tehuis, zijn een van de weinige mensen waar ze mee omgaat. Pater John is haar steun en toeverlaat. De dertienjarige Kyle, die eveneens erg kwetsbaar is en waar ze veel in herkent, is haar uitdager. Hij prikkelt en lokt haar uit haar tent, tot haar frustratie maar ook tot haar plezier. Samantha's nieuwe leven op de Universiteit zorgt ervoor dat ze meer in het werkelijke leven komt te staan, maar wat valt het haar soms zwaar. Maar het wordt helemaal moeilijk als ze een schrijver ontmoet die veel voor haar gaat betekenen.

Het is een boek dat je met een lach en een traan leest. Vooral de kleine opmerkingen over haar leven zijn zo schrijnend maar vooral ontroerend. Samantha is zo weinig vriendelijkheid gewend dat wanneer dat wel gebeurt het haar diep raakt en erg gelukkig maakt. Elk sprankje aandacht, elk aardig woord koestert ze als een enorme schat. Je ziet bijna het eenzame kind voor je, je ziet bijna hoe ze heel voorzichtig uit haar schulp kruipt, uit de wereld van Jane Austen stapt, en probeert pootje te baden in de grote oceaan die wereld heet. Ze is nog bang voor de 'golven' maar gaat steeds meer vertrouwen op zichzelf en haar medemens. Het is verhaal dat je raakt en nog lang nazindert. Prachtig!

ISBN 9789029726627 | Paperback | 350 pagina's | Uitgeverij Kok | augustus 2017
Uitstekend vertaald door Tinke Tuinder-Krause

© Dettie, 6 september 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER