Het hele leven in één keer
Keith Stuart
‘Oké, zal ik nog meer snacks en dvd’s voor je halen? Er kunnen ook vriendinnen komen logeren. We kunnen allemaal zitzakken neerzetten en de woonkamer versieren met lakens en kerstlichtjes.’
‘Ik ben geen negen meer!’ schreeuw ik. ‘Ik ga gewoon wat hangen en stripboeken lezen.’
Hij blijft me urenlang omhelzen.
‘Heel verstandig,’ zegt hij. ‘Zo ken ik je weer.’
Heel verstandig? Zo kent-ie me? Goed. Zodra hij weg is, sms ik Daisy.
Ik druk als een dolle op de knopjes: Ja, ik ga mee naar de club. Het is gewoon een avondje uit met mijn vriendinnen. Zulke dingen moet ik vaker doen. Ik moet een beetje opstandig worden.’
Een roman over een normale opstandige puber, die er van profiteert dat haar vader haar alleen laat. Dat lijkt zo. Want Hannah is geen gewone puber. En Tom geen gewone vader. Tom is ondanks alle problemen in zijn leven een positief denkende man. Logisch misschien als je theatermaker bent, en het doel van je leven is om mensen te vermaken! Maar het leven lijkt hem nu toch te pakken te krijgen. Het theater dat hij zo enthousiast uitbaat in het Engelse Somerset krijgt te kampen met tegenslag waardoor de gemeente haar kans ziet. Die wil op de plek van het Willow Tree Theater graag gaan bouwen.
‘Jij bent niet de enige die het gevoel heeft dat hij wordt uitgewist,’ zeg ik.
Hij draait zich naar me om. ‘Ben je bang?’ vraagt hij.
Zijn ogen zijn groot als planeten. De wind speelt met de schommels achter ons.
‘Pff, weet ik veel, ‘zeg ik lachend. ‘Het is het leven maar. Fuck it‘
Op het thuisfront naderen donkere wolken. Al vanaf haar vijfde jaar weten Tom en Hannah dat zij ongeneeslijk ziek is en waarschijnlijk jong zal overlijden. Ze lijdt aan een hartkwaal. Nadat haar moeder hen in de steek gelaten had – niet geschikt voor het moederschap, vond ze – hebben Tom en Hannah een sterke band ontwikkeld, en hun beider leven staat in het teken van theater en de mensen die bij het Willow Tree betrokken zijn. Zo spelen zij ieder jaar een speciaal toneelstuk voor Hannah op haar verjaardag, gebaseerd op de sprookjes waar zij zo verzot op is. Maar dan wel de originele versies, niet de Disneyvariant. Hannah weet immers dat het leven hard is, en hoewel er misschien magie bestaat, sprookjes zijn toch niet echt. Niet voor haar. Nu nadert haar zestiende verjaardag en ze voelt zich helemaal niet goed, maar vertelt dat niet tegen Tom. Maar Tom vraagt zich natuurlijk wel af waarom zij ineens wil dat hij gaat daten.
Hannah zelf wordt ook verliefd, en dan is er naast de plannen van de gemeente ook nog een onheilstijding van de cardioloog.
Keith Stuart vertelt het aangrijpende verhaal met een gezonde portie humor. Hij geeft om en om het woord aan vader en dochter en laat hen het verhaal vertellen, ieder vanuit hun eigen gezichtspunt. Allebei worden ze geconfronteerd met een einde waarover ze hun eigen zorgen hebben maar die ze ook voor een groot deel delen.
Een verhaal dat gaat over hoop en over kracht putten uit een sterke band met mensen die om je geven. Maar ook over het gewone dagelijkse bestaan met school voor de een en werk voor de ander. Vriendschap, liefde, twijfels, onverwachte wendingen, het maakt het geheel tot een wervelend ontroerend verhaal, dat natuurlijk niet zomaar een aflopende zaak is.
Niet alleen toneel speelt een grote rol in dit verhaal. Er zijn veel verwijzingen naar literatuur, strips en natuurlijk sprookjes.
Naast Tom en Hannah zijn er ook interessante bijfiguren. Vooral de oudere actrice Margareth, die van die fantasieverhalen heeft over haar verleden, maar die wel de enige lijkt te zijn die begrijpt wat Hannah doormaakt. En de bedeesde ietwat contactgestoorde jongen op wie Hannah verliefd wordt, hetgeen haar hard confronteert met haar toekomst.
Keith Stuart (1971) is journalist en schreef eerder een roman over autisme "A boy made of blocks' (Nederlandse vertaling: "Blokkenjongen'*).
ISBN 9789402730500 | paperback | 416 pagina's | Uitgeverij Harper Collins | januari 2019
Vertaald uit het Engels door Arthur Wevers
© Marjo, 3 april 2019
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER