De dorpskapper van Amour
Julia Stuart

Dit leek me een boek om eens lekker mee op de bank te kruipen om me onder te laten dompelen in de belevenissen van de bewoners in het piepkleine Franse dorpje Amour-sur-Belle. Het begin is prima.

De vrouwen van het dorp zijn opmerkelijk. Eén vrouw is beeldschoon maar omdat haar moeder altijd vertelde dat ze ontzettend lelijk was, denkt ze dat ze dat inderdaad ook is. Menig man in het dorp zou wel een relatie met haar willen. En wat te denken van de aparte Emilie Fraisse die teruggekeerd is na haar liefdeloze, mislukte huwelijk en het oude vieze kasteel in het dorp gekocht heeft.
En natuurlijk is daar de dorpskapper Guillaume Ladoucette en zijn klanten, de manlijke inwoners van Amour. Maar naarmate de mannen kaler worden en er een nieuwe kapperszaak in het naburige dorp geopend is die moderne technieken beheerst én bovendien de nieuwste modellen knipt, is het einde in zicht voor de kapper en zijn winkel.  Maar wat nu? Hij moet toch een inkomen hebben.
Na lang nadenken besluit hij een relatiebureau te beginnen, wat opmerkelijk is. Guillaume heeft zelf nog nooit een relatie gehad. Hij was ooit verliefd op Emilie Fraisse maar durfde haar dat niet te vertellen. Zij was gek op hem maar omdat hij niets liet merken dacht zij dat hij haar niet wilde. En nu is Emilie terug en heeft Guillaume een relatiebureau.

Een van de klanten is de bakker, Stéphane Jolis, een vriend van Guiillaume, ze vissen elke keer samen en maken er een wedstrijd van wie de lekkerste waren in zijn picknickmand heeft. Het vissen is maar schijn, het gaat om het eten. Guillaume probeert hem te koppelen aan Lisette Robert, de dorpsschone die denkt dat ze lelijk is, maar de pogingen lopen niet soepeltjes, de bakker is klein en dik, Lisette wil een dunne en lange man... én Lisette heeft haar oog al op iemand anders laten vallen... Even later echter meldt ook de gierige tandarts zich en... Emilie!
Guillaume is er ziek van dat hij haar ook moet zien te koppelen aan iemand en er is al een kandidaat die interesse heeft. Hij merkt dat Emilie nog steeds zijn grote liefde is.
Guillaume kwijt zich gewetensvol van zijn taak maar de bemiddelingspogingen tussen zijn klanten zijn niet erg gelukkig gekozen. De verwaande, gierige tandarts Yves Lévèque walgt van de visverkoopster Sandrine Fournier. 
Al met al is het een heel gedoe van misverstanden, verkeerde mensen bij elkaar én de hunkering om de ware te vinden.

Op zich is het een vermakelijk verhaal, het doet zelfs een beetje aan de door mij zo geliefde film Le fabuleux destin d'Amélie Poulain denken qua bizarre, vrolijke en komische verwikkelingen. De personages zijn bijzonder en je gaat van ze houden.
Maar... na de zoveelste uitgebreide opsomming van het eten dat de de bakker en de koppelaar in hun picknickmand hebben. Na de zoveelste uitvoerig vertelde schoonmaaksessie van Emilie die wéér de omkeerbare vloer geschrobd heeft. Na weer een beschrijving van een afgeknipte oude jurk die Emilie draagt, begint het te vervelen. Je wilt weten hoe de ontmoetingen gaan niet of de 'paling in roomsaus' gelukt is en dat er precies genoeg zout, peper en andere kruiden in het gerecht zitten. Je wilt niet tien keer lezen dat de koperen pannen zo prachtig glimmen en de stoel in het bemiddelingsbureau afbrokkelend inlegwerk heeft.
Ook het bezoek aan steeds dezelfde streekattracties kende ik ondertussen wel. Weer die grotten... Ik begon die stukken over te slaan. Kan mij het schelen of ze alweer uitstekende truffels of prachtig uitlopende Franse kaas eten of dat de grotwand er opnieuw fluwelig uitziet. Het kan mij wél schelen of de koppelpogingen lukken. Uiteindelijk loopt het goed af maar om dat te weten te komen moest ik nog vele gerechten en schoonmaakbeurten tot mij nemen. En alles wat teveel is gaat tegenstaan en dat gebeurde bij dit verhaal ook. Jammer, als er flink in geschrapt was dan was er een geweldig apart en humoristisch verhaal over gebleven.
Maar ik denk, gezien de vele positieve recensies over dit boek, dat een flink aantal mensen er anders over zullen denken.

ISBN 9789032512088| hardcover |317 pagina's | de Kern | april 2009
Vertaald uit het Engels door Hans Verbeek

© Dettie, 30 juli 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER