Zolang er sterren aan de hemel staan
Kristin Harmel

'Ze kwamen voor zonsopgang. Ik wist niet dat ze zouden komen. Ik wist niet dat het kon gebeuren. Achteraf besef ik dat ik het had moeten weten. Wij allemaal. Maar soms is het in het leven makkelijker om te geloven dat alles goed komt. We waren blind voor de waarheid.'

In het hoofdverhaal, dat begint op het schiereiland Cape God, is Hope de verteller. Zij moet als pas gescheiden vrouw het hoofd boven water zien te houden. Ook is haar moeder pas gestorven, is haar oma – Mamie- dementerend, en is er de opstandige tienerdochter Annie. Hope probeert de kost te verdienen door de bakkerij, een familiebedrijf, draaiende te houden maar de concurrentie is moordend. Ondanks de vele speciale familierecepten, lijkt het er op dat ze de zaak kwijt gaat raken. Dan is er wel Matt, haar jeugdvriendje, die haar zaken regelt, en bereid is om haar financieel te helpen, maar zo voelt aan dat hij meer van haar wil dan zij geven kan. Haar vertrouwen in de mens, in mannen, is niet erg groot.

Terecht lijkt het, want ze komt er achter dat haar oma tegen de hele familie gelogen heeft. Hope weet wel dat ze ergens in 1942 naar Amerika is gekomen, en oorspronkelijk Frans is, en afkomstig uit een bakkersfamilie, maar verder heeft haar oma niet veel verteld. Mamie echter voelt dat ze haar verstand aan het verliezen is en wil nog schoon schip maken. Ze vraagt op een van haar heldere momenten aan Hope om naar Parijs te gaan, en geeft behalve geld een lijstje met namen mee.

Hope voelt er niet veel voor: de bakkerij kan ze niet alleen laten nu, en met Annie gaat het ook niet zo denderend. Maar juist Annie dringt er op aan dat ze gaan zal. Annie wil weten wie die Leona is, de naam waarmee haar overgrootmoeder haar aanspreekt. En ook Gavin, een jonge man die als klusjesman over de vloer komt en die vermoedt dat haar oma joods is, vindt dat ze moet gaan.
Natuurlijk gaat ze. En dan volgt een speurtocht, in Parijs, naar de mensen die Picard heten. Hope ontmoet diverse mensen die Rose niet alleen gekend hebben, maar die ook vertellen over diens grote liefde, Jacob.

Daar komen we in het verhaal terecht waar het in feite om gaat: de Jodenvervolging in Parijs, de razzia’s en het drama van het Vélodrome d’Hiver. Een deel van dat verhaal wordt door Hope ingevuld, maar ook Mamie, Rose Picard dus, vertelt over haar verleden.
Het geheel is niet alleen een mooi verhaal, het is ook lekker: de bakkersrecepten spelen een grote rol en staan zelfs in het boek!
De omlijsting is een sappig Amerikaans verhaal, sentimenteel dus ook, maar dat maakt de ernst van het drama van Vel d‘Hiv niet minder. Het gaat over moeder-dochterverhoudingen, over de liefde, over godsdienst (de kern van alle religies is dezelfde) en over de drama's die je kunnen overkomen.

De wandelingen door Parijs kun je met een kaartje goed volgen, wat dan erg stoort is dat de belangrijkste straat van de Marais, de jodenbuurt, in het boek Rue des Dosiers genoemd wordt. De straat heet, zoals je in iedere gids voor Parijs kunt vinden, Rue des Rosiers.
En geen Fransman zal roepen: ‘Entrez-vous’ en zelfs twee keer! ‘Entrez’ is wat ze zeggen.
Correcties graag in een volgende druk, en dan zeg ik niets meer ten nadele van dit meeslepende verhaal.

ISBN 9789022960097    | Paperback | 368 pagina's | Orlando | juni 2013
Vertaald door Monique Eggermont

© Marjo, 14 augustus  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER