Boekenarchief H

Emily Henry

Book Lovers
Emily Henry


Nora Stephens is literair agent in New York. Ze is dol op haar werk, en het gaat haar prima af.
Ze houdt alleen niet van stereotiepe verhalen waarvan je bij voorbaat al weet hoe het af gaat lopen.
Als bijvoorbeeld in een relatie twee mensen, beiden stadsmensen, een relatie hebben en de een ontdekt dat er meer in het leven is, en wel in dat ene dorp waar hij of zij beland is. En de stadse partner heeft dan het nakijken…
Het is Nora al een paar keer overkomen. Zij was degene die gedumpt werd. Geen wonder dat ze niets met zulke boeken heeft.


Ze gooit zich dus helemaal in haar werk. De enige voor wie ze tijd maakt is haar zus Libby, die ze na de dood van hun moeder min of meer heeft opgevoed. Ze heeft voor haar zus haar dromen opgegeven, maar dat is niet erg: zoals het nu is gaat het prima. Ze zijn behoorlijk aan elkaar verknocht.


Als Libby, vijf maanden zwanger, haar overhaalt om samen op vakantie te gaan, heeft Nora even bedenkingen: Libby wil naar het stadje waar het laatste succes van Nora  - een boek dat een bestseller is geworden – zich afspeelt. Zo'n stereotiep stadje...
Maar vooruit. Voor Libby doet ze alles. Bijna alles. Want dat plan van haar zus?
Libby, die een blauwe maandag evenementenplanner was, heeft namelijk een lijst gemaakt. Ze wil de dingen doen die ook in het boek gebeuren.

‘Maar goed, misschien kan ik het beter geen bucketlijst noemen, maar een streekroman-ervaringslijst. Het gaat erom dat we door de magie van een klein stadje allebei veranderen in een meer ontspannen versie van onszelf.’


Zou dat lukken met dingen als een algehele make-over of een flanellen overhemd dragen?Sommige items, och, daar kan Nora wel in mee gaan. Maar paardrijden ziet ze niet zitten. En twee keer uitgaan met iemand uit het dorp?


En tot haar grote ergernis komt ze in het stadje die ene vervelende redacteur tegen: Charlie, die zich zo ongezellig gedroeg op die lunchafspraak die ze met hem had om dat laatste boek te verkopen. Dat hij afwees. De hork...


Tja, Nora kan dan zelf dit soort verhalen waarin je meteen al weet hoe het gaat aflopen, afwijzen, ze speelt er nu dus zelf in mee.
In een feelgoodroman mogen best zoete scenes voorkomen, maar sommige voorvallen zijn hier wel op het randje van mierzoet. Hm…
Gelukkig is er de andere kant van het verhaal: de relatie van Nora en Libby, het verleden en het heden. Een relatie die op scherp staat.

Door het boek heen leren we Nora heel goed kennen. Zij is de ik-verteller, die openhartig en eerlijk vertelt over hetgeen zij meemaakt. 

‘Zo is het leven. Je maakt (opmerking: maakt???) aldoor beslissingen, je kiest voor een pad zonder te weten waar het uitkomt. Misschien zijn mensen daarom zo dol op verhalen, Die geven ons steeds weer een herkansing, de mogelijkheid om het leven te leiden dat we nooit zullen hebben.’


Een waarheid als een koe, en het overkomt Nora dus ook: ze zal steeds opnieuw beslissingen moeten nemen, waar consequenties aan verbonden zijn. En deze psychologische benadering is wel waardoor dit boek de moeite waard is, want: ‘Zo is het leven…’


Emily Henry (1991) is een Amerikaanse auteur. Zij schreef Young-Adult boeken, tot ze In 2020 ook begon te schrijven voor volwassenen.

ISBN 9789044366365 | Paperback | 400 pagina's | Uitgeverij the House of Books | juni 2024 | Vertaald uit het Engels door Erica Disco

© Marjo, 30 augustus 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

 

Stranddagboek
Emily Henry


Als January zich komt vestigen in het strandhuis in een klein stadje, heeft ze maar één plan. Een boek schrijven. Ze moet wel, ze is blut en de uitgever zit haar achter haar vodden.
Eerder schreef ze succesvolle boeken, feelgoodromans, maar haar hoofd staat daar nu helemaal niet naar. Haar vader is overleden, ze is boos op haar moeder, en haar vriend heeft het uitgemaakt. Ze heeft alleen dit huis dat haar vader haar heeft nagelaten.


Bij zijn begrafenis ontdekte ze dat hij een andere vrouw had. En met haar was hij in dit huis. Ze wil alles opruimen en zo snel mogelijk verkopen. Maar dat boek moet er ook komen. En als je kwaad bent – en dat is ze – wil een feelgoodroman niet lukken.
Ook het feit dat er harde muziek uit het huis van de buren komt, helpt niet. De buurman zit op het terras, hij viert het feest niet eens mee en levert commentaar op het telefoongesprek dat January voert met haar vriendin.


Als ze een dag later door de plaatselijke boekwinkel struint, wordt ze voorgesteld aan een andere schrijver. De eigenaresse van de boekwinkel is supertrots: twee schrijvers in hun stadje! Maar January schrikt: ze kent die man! Het is die jongen op wie ze verliefd was toen ze nog op school zat, die jongen met wie ze in de lessen literatuur zat, en die haar vernietigend sprookjesprinses noemde. En het is erger dan dat: hij is de buurman, die ze liever uit de weg wilde blijven!
Als ze toch in gesprek komen blijkt dat hij in hetzelfde schuitje zit: ook hij slaagt er niet in een nieuw boek te schrijven.


‘Eigenlijk,’ begon Gus, ‘dacht ik dat we het op een akkoordje zouden kunnen gooien.’
’Wat voor soort akkoordje, Augustus?’ (-)
‘Jij schrijft deprimerende literatuur, kijk maar of dat iets voor je is en of je zo kunt zijn.’- ik sloeg mijn ogen ten hemel en griste het laatste stuk donut uit zijn hand terwijl Gus ongestoord verder sprak – ‘en ik schrijf een goed einde.’


De weddenschap is een feit: January zal een serieus boek schrijven zoals hij altijd schrijft (existentiële literatuur) en hij werpt zich op een romantisch boek met een goede afloop. Om het de ander te leren nemen ze elkaar mee op sjouw, naar plekken of activiteiten waar de ander zich voor geneert, line-dance bijvoorbeeld, of een verlaten kamp van een sekte.


Intussen lukt schrijven niet zo erg, beiden worstelen ze met een verleden dat eerst verwerkt moet worden. Daardoor is het niet het soort verhaal dat je zou verwachten bij het zien van de omslag en de titel. Zeker: af en toe zijn er scenes die het chicklitgenre dicht naderen, of zelfs enigszins er overheen, maar over het algemeen is het een psychologisch sterke roman, die wel wat meer van de lezer verwacht en waardoor het niet echt een strandboek is.


Het boek bestaat voor een groot deel uit de gesprekken die ze voeren, en die zijn meeslepend geschreven. De twee zijn aan elkaar gewaagd, de steken onder water worden plaagstootjes, en ze vertellen elkaar steeds meer.
Behalve dat de uitjes die ze voor elkaar bedenken ook voor de lezer verrassend zijn, krijgen we ook een inkijkje in het schrijverschap, voor aan de kant van January, omdat zij de ik-verteller is.
Bijzonder verhaal vol emoties.


De Amerikaanse schrijfster Emily Henry schreef eerder feelgoodromans voor Young Adults, die nog niet vertaald zijn. Dit is haar debuut voor volwassenen.


ISBN 9789044355802 | paperback | 336 pagina's | Uitgeverij House of Books | juli 2020
Vertaald uit het Engels door Ellis Post Uiterweer, Anna Post en Carla Hazewindus

© Marjo, 24 september 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER