Steppen zonder autoped
Steppen zonder autoped
Het debuut van Karel ten Haaf, die volgens de flap bekendheid geniet als underground-schrijver, wat dat ook weze moge..
Ook op de flap staat "geen reisverhaal". Wat is het dan wel:
Een Nederlandse punkdichter gaat op reis naar Mongolië, omdat daar een vertaling van zijn poëzie zal verschijnen. Om daar te komen sluit hij zich aan bij een bus vol hippies. Dat hij als punk niet blij is met de zingende en dansende langharige flowerpowergroep moge duidelijk zijn. Maar hij heeft en vriend bij zich, Erik, een homoseksueel, en bij de groep hippies zit ook een meisje die hij al eens eerder ontmoet heeft. Hij probeert het meisje te versieren, en het verbaast hem zelf, maar hij is bereid om op afstand te blijven als ze daarom vraagt. Wordt hij verliefd? Hij, die niet bereid was trouw te zijn aan een vrouw?
Ik zou het een roman noemen, waarin geen blad voor de mond wordt genomen.
Er wordt heel wat gedronken en gerookt in dit boek, waarover de schrijver zegt tegen zijn "vriendin": "ik ben bang om te stoppen, bang dat ik dan iets mis, dat de hele wereld aan mij voorbij zal gaan en ik een grijze muis zal worden"
Over zichzelf zegt hij:
"mijn hart klopt in mijn broek" en dat vind ik een goede typering van de hoofdfiguur: hij denkt alleen aan seks. Daarom is hij zelf zo verbaasd als dat meisje op zijn gemoed blijkt te werken. Af en toe probeert hij iets in een gedicht te verwerken, en verklaart tot in de finesses hoe hij dat gedicht samenstelt. Wel grappig, maar het blijft een gedicht van niks. Ergens zegt hij ook nog, als antwoord op de vraag waarom hij schrijver is geworden:
"Waarom? Geen idee. Pitigrilli zei dat je schrijver wordt zoals je hoer wordt: eerst doe je het voor je plezier, dan voor het plezier van de anderen; op een dag merk je dat iemand je ervoor wil betalen en vanaf dat moment doe je het nog uitsluitend voor het geld" Ik ken die Pitigrillie niet, schijnt ook een schrijver te zijn.
Het boek leest lekker weg, maar zal niet blijven hangen.
ISBN 90 5452 059 0 | Paperback | 138 pagina's | Uitgeverij Passage | mei 1999
© Marjo, november 2004