Ik weet hoe jongens huilen
Ik weet hoe jongens huilen
Dertien verhalen vormen tezamen het debuut van Janneke van der Horst. Daar zitten heel aardige tussen. Het eerste verhaal 'Haar vader en het vrouwtje' gaat over een jonge vrouw die na de dood van haar vader ontdekt dat hij een zoon had in Frankrijk, haar halfbroer dus. Ze gaat op zoek naar die Mathieu. Maar als ze hem vindt loopt het net iets anders dan ze gedacht had...
"misschien is ze nu ook te oud voor een broer, die heb je toch vooral nodig rond het knikkerseizoen."
Het vijfde verhaal begint zo:
"de dag dat ik voor het eerst tot de Heer bad, verloor ik mijn fietssleutel en mijn vader."
Heel intrigerend! Nieuwsgierig lees je verder om pas op het einde de hele clou van deze zin te kennen. Dit is een prachtig subtiel geschreven verhaal. Heel droog geschreven, met onderhuidse dramatiek.
'Met volle borst vooruit' is het verhaal over een meisjesvoetbalteam. Hen wordt gevraagd of een jongen mee mag doen. Maar niet alleen is het een jongen, hij is erg dik.. .'Mohammed Post mocht van ons niet in ons voetbalteam."
Ook hier de onderhuidse spanning en een dramatische ontknoping. Mooi.
Dan vind ik nog het laatste verhaal over Oom Hemmo een goed verhaal. Een meisje logeert bij haar oom die heel erg stipt is in zijn manier van doen: hij doet altijd alles op dezelfde manier en op voorspelbare momenten. Ook als er een voorval is dat zijn en haar leven op zijn kop zet...
Alle verhalen gaan over een dramatische gebeurtenis, die heel klein beschreven wordt. Er zitten mooie vondsten in, en het taalgebruik is soms bijna poëtisch.
"Ik ben hier voor de blik die mij ontwijkt."
Dat ik niet alle verhalen waardeer zegt meer over mij dan over de schrijfster. Schrijven kan ze zeker.
ISBN 9789046803615 | Paperback | 173 Pagina's | Nieuw Amsterdam | april 2008
© Marjo, juni 2008