Een makkelijk kind
Mireille Geus

Als je eens wat bijzonders wilt lezen, lees dan dit boek.

De twee vriendinnen, Willemijn en Parel, zijn uitgekozen, na strenge selectie, om een week op de luxe villa met sauna te passen. Vol voorpret reizen ze af naar België. Willemijn is gek op Parels humor en fantasie, zij kan als geen ander verhalen bedenken. Ze ziet zich al helemaal zitten in die mooie villa.
Als ze aankomen staat het echtpaar al reisklaar en tussen neus en lippen door melden ze nog even dat hun zoontje thuisblijft, hij ligt boven te slapen. Ze moeten hem maar met rust laten en de volgende dag pas laat in de ochtend wakker maken, het kind heeft namelijk een vreselijk ochtendhumeur. En weg is het echtpaar, de twee meiden verbijsterd achterlatend. Dat was de afspraak niet maar vooruit het moet dan maar.

De villa is ongelofelijk luxe en ook voor de inwendige mens is meer dan het nodige aanwezig, de koelkast zit vol en er staan een flink aantal flessen wijn voor de vriendinnen klaar, ze mogen nemen wat ze willen. Dat is feest! Zelf heb je dan al het onbestemde gevoel dat er iets niet klopt. Hoe kunnen die mensen zo ineens hun jonge kind aan die twee meiden overlaten? Het gekke is dat Willemijn en Parel ook niet de minste behoefte hebben om even te kijken hoe het met de jongen is. Ze nemen 's avonds een stevig glas wijn en zelfs de volgende ochtend laten ze het kind extreem lang met rust. Ze gaan zwemmen in het meer dat voor het luxe huis ligt en om vier uur 's middags besluiten ze het kind eindelijk wakker te maken. Zelf zat ik al met gekromde tenen, hoe bestaat het dat ze zo lang wachten, dacht ik geërgerd.

Maar dan komt de klapper, het kind ligt niet in zijn bed! Wel een pop. Paniek alom. Waar is het kind? Wat moeten ze doen? De ouders bellen? De politie bellen? Dan volgt het knappe van het verhaal. Mireille Geus weet namelijk heel aannemelijk te maken waarom de twee vriendinnen dat niet doen. Natuurlijk zijn ze er constant mee bezig in hun hoofd, ze zoeken het hele huis door, maar nergens is er een kind te bekennen. Door het hoge hek kan hij niet gegaan zijn, die maakt teveel lawaai, zou hij in het meer...? Als lezer wil je de twee wel door elkaar schudden. Doe iets! denk je.  Aan de andere kant houden ze zoektochten die ze al tien keer gehouden hebben, het wordt bijna onzinnig als ze wéér op dezelfde plekken gaan zoeken. Maar toch... het is allemaal ook zo logisch waarom ze juist heel veel wel én niet doen.

Ondertussen praten de vriendinnen heel wat af, wat Willemijn ook gehoopt had. Ze praten over Willemijns oma, ze praten openhartig over hun vriendjes - en wat ze ermee uitspoken - en vooral over de onuitgesproken zaken die zich tussen Willemijn en Parel afgespeeld hebben waardoor de vriendschap de laatste tijd vrij stroef verliep. Het zijn soms intense en emotionele discussies en soms heel humoristische gesprekken.
En dan breekt de dag aan dat de ouders terug zullen komen...

Het verhaal ontrolt zich bijna als een thriller, Mireille Geus zet ons constant op het verkeerde been en speelt met alle personages en gevoelens. Hoewel er wel langzamerhand een vermoeden rijst over de ware gang van zaken is het einde toch heel verrassend.

Mireille Geus heeft een heel eigen, aangename stijl van schrijven. Ze sleurt je het verhaal in en laat je niet meer los tot het einde. Ze schudt je door elkaar, maakt je boos en vrolijk en vooral nieuwsgierig... Waar is dat kind? Heerlijk meeslepend verhaal. Lezen dit boek!

ISBN 9789046820797 | 271 pagina's | Uitgeverij Nieuw Amsterdam | maart 2016

Dettie, 9 maart 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER